Καµία σχέση µε το κράτος-δολοφόνο

Ο 

ι αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου, οι εκκλήσεις της ειδικής εισηγήτριας του ΟΗΕ για τα κατεχόµενα παλαιστινιακά εδάφη, Φραντσέσκα Αλµπανέζε, η πολύχρονη δουλειά του διεθνούς κινήµατος BDS και οι διεθνείς κινητοποιήσεις των τελευταίων 10 µηνών συνεχίζουν να παράγουν αποτελέσµατα αποµόνωσης του Κράτους του Ισραήλ.

Η Υπηρεσία Εσόδων του Καναδά αποχαρακτήρισε το Εβραϊκό Εθνικό Ταµείο Καναδά από φιλανθρωπική οργάνωση, καθώς τµήµα των πόρων που συνέλεγε κατευθύνεται σε υποδοµές των IDF. Η πολυετής καµπάνια STOP AXA Assistance to Israeli Apartheid οδήγησε την πολυεθνική ασφαλιστική εταιρεία να ανακοινώσει ότι πλέον «έχει µηδενικές επενδύσεις σε ισραηλινές τράπεζες, έµµεσες ή άµεσες» (ισχυρισµό που επιβεβαιώνει και ανεξάρτητος ερευνητικός οργανισµός που κλήθηκε από την καµπάνια να πιστοποιήσει αν ισχύει η ανακοίνωση). Εξήντα διεθνείς οργανώσεις για την ελευθερία του Τύπου και για τα ανθρώπινα δικαιώµατα καλούν την ΕΕ να αναστείλει την ισχύ της Συµφωνίας Σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ, επικαλούµενες τις πράξεις του σιωνιστικού κράτους (δολοφονίες δηµοσιογράφων, απαγόρευση πρόσβασης σε ανεξάρτητα ΜΜΕ κ.ο.κ.). Η πιο σηµαντική είδηση όµως ήρθε από τη Λατινική Αµερική. Απαντώντας στην εδώ και µήνες έκκληση των παλαιστινιακών συνδικάτων, το µεγαλύτερο συνδικάτο εργαζοµένων στα ορυχεία της Κολοµβίας ζήτησε την διακοπή εξαγωγών άνθρακα προς το Ισραήλ. Ο πρόεδρος Γκουστάβο Πέτρο ανταποκρίθηκε τον Ιούνη, ανακοινώνοντας ότι διακόπτονται οι εξαγωγές και υπέγραψε το σχετικό προεδρικό διάταγµα τον Αύγουστο. Πρόκειται για σηµαντική υλική πίεση, καθώς από την Κολοµβία προέρχεται το 60% των ισραηλινών εισαγωγών άνθρακα. Με αφετηρία αυτή την επιτυχία έχει ξεκινήσει και µια πρωτοβουλία για παγκόσµιο ενεργειακό εµπάργκο στο Ισραήλ.

Το κίνηµα στην Ελλάδα οφείλει να επιχειρήσει να συνδεθεί µε αυτές τις διεθνείς διεργασίες. Στα πλαίσια της διεθνούς κινητικότητας για ενεργειακό εµπάργκο συστάθηκε µέσα στο καλοκαίρι και η καµπάνια No harbour for genozie (όχι λιµάνι για τη γενοκτονία), ενάντια στα δύο πλοία της αµερικανικής OSG που σε σύµπραξη µε το αµερικανικό κράτος έχει αναλάβει την τροφοδοσία του Ισραηλινού στρατού µε καύσιµα. Κινητοποιήσεις και δηµόσιες αντιδράσεις σε Ισπανία, Γιβραλτάρ, Ιταλία, Μάλτα, Κύπρο και Γαλλία, υποχρέωσαν τα πλοία να «χαθούν» επί 11 ηµέρες στη Μεσόγειο, πριν εµφανιστούν στο Πειραιά (το Overseas Santorini) και στο Ηράκλειο Κρήτης (το Overseas Sun Coast). Παρά τις συστάσεις νοµικών διεθνών και παρά την παράσταση διαµαρτυρίας που οργανώθηκε από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, σωµατεία και συλλογικότητες έξω από το υπουργείο Εµπορικής Ναυτιλίας, το ελληνικό κράτος υπήρξε το πλέον (ίσως και το µοναδικό…) «φιλόξενο» για τα ένοχα τάνκερ στη Μεσόγειο. 

Διεθνείς ΜΚΟ ερεύνησαν την τροφοδοσία του Ισραήλ σε καύσιµα, τα στοιχεία τους δηµοσιεύτηκαν στο βρετανικό Guardian και παρουσιάστηκαν σε ρεπορτάζ της Εφηµερίδας των Συντακτών («οι αχθοφόροι µιας γενοκτονίας»). Οι Έλληνες εφοπλιστές, για τα συµφέροντα των οποίων έχει σταλεί και φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα, αναδεικνύονται για άλλη µια φορά συνένοχοι. Από τις 20 Οκτωβρίου του περασµένου έτους ως τις 15 Ιουλίου φέτος, οι περισσότερες από τις 65 αποστολές πετρελαίου και καυσίµων προς το Ισραήλ εξυπηρετήθηκαν από πλοία ελληνικής ιδιοκτησίας ή διαχείρισης. Παρεµπιπτόντως η αµερικανική OSG έχει έδρα και στη Γλυφάδα, έχοντας εξαγοράσει την ελληνική Stelmar, µε την ΠΕΝΕΝ να αναφέρει ότι σύµφωνα µε ορισµένες πληροφορίες Έλληνας παραµένει ο διαχειριστής των δεξαµενόπλοιων που µπήκαν στο στόχαστρο της διεθνούς καµπάνιας…

Ο βρόµικος ρόλος του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου είναι ένας από τους κόµβους ενάντια στους οποίους έχει να αγωνιστεί το κίνηµα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Αντίστοιχες συνένοχες συνεργασίες υπάρχουν πολλές. Η Παλαιστινιακή Εκστρατεία για το Ακαδηµαϊκό και Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (PACBI) έχει καλέσει σε µποϊκοτάζ στο συνέδριο που οργανώνει στο Ηράκλειο το Ισραηλινό πανεπιστήµιο Technion στις 4-6 Σεπτέµβρη και το κάλεσµα υποστηρίζει το BDS Greece και η Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Ηρακλείου Κρήτης. Το συνέδριο µοιάζει αθώο (έρευνα στην τεχνητή νοηµοσύνη και τον τηλεχειρισµό οχηµάτων), αλλά το Technion διαθέτει τη σχετική τεχνογνωσία σε… τεθωρακισµένες µπουλντόζες που γκρεµίζουν σπίτια Παλαιστινίων, στα drones της Elbit και σε πυραύλους της Rafael (εταιρίες όπλων), στα bot που αναπαράγουν την σιωνιστική προπαγάνδα στο ίντερνετ κλπ. Πέρα από το συνέδριο, µε την έναρξη της νέας ακαδηµαϊκής χρονιάς, το φοιτητικό κίνηµα θα χρειαστεί να εντοπίσει και να στοχοποιήσει συνεργασίες µε τέτοια ισραηλινά ιδρύµατα, να επιχειρήσει πιο συστηµατικά να µεταφέρει το «Κολούµπια» στα ελληνικά κάµπους, σε µια συγκυρία που σε διάφορα πανεπιστήµια της Αυστραλίας γίνονται οι µεγαλύτερες γενικές συνελεύσεις στην ιστορία τους και αποφασίζουν υπέρ της διακοπής των σχέσεων µε το κράτος-δολοφόνο.

Ασφαλώς θα χρειαστεί να κλιµακωθεί η πίεση και πάνω στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Την κυβέρνηση που εποπτεύει όλες τις πτυχές της ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας και που τηρεί ένοχη σιωπή για τη γενοκτονία. Από τις 7 Σεπτέµβρη, έχει επανέλθει το ραντεβού «Κάθε Σάββατο στο Σύνταγµα για την Παλαιστίνη», µε σταθερή συγκέντρωση απέναντι από τη Βουλή στις 7 µ.µ. 

Μετά από 10 µήνες καταστροφής στη Γάζα και µε τη σιωνιστική ηγεσία να µη δείχνει καµιά διάθεση να σταµατήσει, δεν υπάρχει περιθώριο επανάπαυσης, εξακολουθεί να ισχύει ότι «δεν σταµατάµε να µιλάµε για την Παλαιστίνη» και να δρούµε για την στήριξή της. Χρειάζεται οι οργανώσεις και συλλογικότητες να συνδεθούν µε τον κόσµο που εκφράστηκε ακόµα και στις συναυλίες του καλοκαιριού (µε σηµαίες, µε συνθήµατα), εκεί που ζει, εκεί που σπουδάζει, εκεί που δουλεύει, για να οργανώσουν τη δράση του.

Με πολλές «µικρές» δράσεις αλλά και µεγάλα γεγονότα. Ένα τέτοιο γεγονός θέλει να είναι το φετινό Φεµινιστικό Φεστιβάλ που έχει ψηλά στις θεµατικές του την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Αλλά ένα µεγάλο κινηµατικό γεγονός µπορεί να γίνει η φετινή 7η Οκτώβρη, η πρώτη επέτειος της ιστορικής ένοπλης επιχείρησης της Παλαιστινιακής Αντίστασης, που πρέπει να γίνει ευκαιρία να παρουσιαστούν από κοινού στο δρόµο όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάµεις που στέκονται σε αλληλεγγύη µε τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για απελευθέρωση.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά