KKE: Ένα ακόμη σοβαρό λάθος

Η αρ­νη­τι­κή απά­ντη­ση της ηγε­σί­ας του ΚΚΕ, στην έκ­κλη­ση της Κε­ντρι­κής Συ­ντο­νι­στι­κής Επι­τρο­πής της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ για την ενό­τη­τα στη δράση των ορ­γα­νώ­σε­ων της αρι­στε­ράς ενά­ντια στο ασφα­λι­στι­κό λαι­μη­τό­μο, συ­νι­στά ένα ακόμη σο­βα­ρό λάθος της ηγε­σί­ας του ΚΚΕ.

Η απά­ντη­ση: «Σή­με­ρα δί­νου­με όλες μας τις δυ­νά­μεις για την ανα­σύ­ντα­ξη του ερ­γα­τι­κού-λαϊ­κού κι­νή­μα­τος, την εν­δυ­νά­μω­ση της κοι­νω­νι­κής και λαϊ­κής συμ­μα­χί­ας, στο έδα­φος των οξυ­μέ­νων λαϊ­κών προ­βλη­μά­των και με στόχο την ενί­σχυ­ση του αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κού-αντι­μο­νο­πω­λια­κού προ­σα­να­το­λι­σμού. Το ΚΚΕ, όπως και κάθε κόμμα, με­τέ­χει στα όρ­γα­να και στις γραμ­μές του κι­νή­μα­τος μέσω των στε­λε­χών και των μελών του. Μέσα στο κί­νη­μα, στις ορ­γα­νώ­σεις της ερ­γα­τι­κής τάξης, των αυ­το­α­πα­σχο­λου­μέ­νων, της φτω­χής αγρο­τιάς, των ορ­γα­νώ­σε­ων των φοι­τη­τών, σπου­δα­στών, μα­θη­τών, γυ­ναι­κών, υπάρ­χει και μπο­ρεί να υπάρ­ξει συ­ζή­τη­ση δια­πά­λη για την κα­λύ­τε­ρη ορ­γά­νω­ση του αγώνα και του συ­ντο­νι­σμού, τα αι­τή­μα­τα, τις μορ­φές πάλης κλπ.

Εκεί κρί­νε­ται και θα κρι­θεί η κάθε πο­λι­τι­κή, συν­δι­κα­λι­στι­κή δύ­να­μη, στο κατά πόσο συμ­βάλ­λει στην ανά­πτυ­ξη της ερ­γα­τι­κής-λαϊ­κής πάλης σε κάθε κλάδο, σω­μα­τείο, τόπο δου­λειάς, την αντι­πα­ρά­θε­ση με τον ερ­γο­δο­τι­κό-κυ­βερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό. Εκεί μπο­ρούν να συ­να­ντη­θούν ερ­γά­τες κι υπάλ­λη­λοι του δη­μό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα, αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νοι, φτω­χοί αγρό­τες, νέοι και γυ­ναί­κες των λαϊ­κών στρω­μά­των, ανε­ξάρ­τη­τα αν είναι μέλη η φίλοι του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ ή άλλων κομ­μά­των.

Κατά συ­νέ­πεια, θε­ω­ρού­με ότι η πο­ρεία ανα­σύ­ντα­ξης του κι­νή­μα­τος, η αλ­λα­γή συ­σχε­τι­σμών κι ανα­μέ­τρη­ση με την τα­ξι­κή αντι­λαϊ­κά πο­λι­τι­κή κυ­βέρ­νη­σης-κε­φα­λαί­ου, τον ερ­γο­δο­τι­κό και κυ­βερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό δεν υπη­ρε­τεί­ται  μέσα από επα­φές, συ­να­ντή­σεις και συ­ζη­τή­σεις «κο­ρυ­φών», πο­λι­τι­κών κομ­μά­των κλπ, που ου­σια­στι­κά υπο­κα­θι­στούν τα ερ­γα­τι­κό-λαϊ­κό κί­νη­μα, τα όρ­γα­να και τις δια­δι­κα­σί­ες του.» (Υπογρ. δική μου)

Θέ­σεις για την τα­κτι­κή του 4ου Συ­νέ­δριου της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς

 Κατ’ αρχή είναι θε­τι­κό ότι κα­τα­δέ­χτη­κε να απα­ντή­σει η ηγε­σία του ΚΚΕ πο­λι­τι­κά και χωρίς τους χα­ρα­κτη­ρι­σμούς που συ­νή­θως ντύ­νει στην ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, ΛΑΕ και τις άλλες ορ­γα­νώ­σεις της αρι­στε­ράς. Ωστό­σο πρό­κει­ται για απά­ντη­ση σο­φι­στεία, μνη­μείο πο­λι­τι­κής υπο­κρι­σί­ας, που ντύ­νει με αρι­στε­ρή και δήθεν δη­μο­κρα­τι­κή φρα­σε­ο­λο­γία τη διά­σπα­ση του κι­νή­μα­τος, και  έρ­χε­ται σε κα­τά­φω­ρη αντί­θε­ση με το Λε­νι­νι­σμό και τις απο­φά­σεις του 4ου Συ­νε­δρί­ου της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς (τις οποί­ες και θα πα­ρα­θέ­σου­με συ­νο­πτι­κά πιο κάτω) πράγ­μα που  απο­τε­λεί πα­ρέκ­κλι­ση από τον μαρ­ξι­σμό. Κατά συ­νέ­πεια έρ­χε­ται σε αντί­θε­ση και δεν εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα του ερ­γα­τι­κού-λαϊ­κού κι­νή­μα­τος και δεν συμ­βά­λει στην «ανα­σύ­ντα­ξη του» και «την εν­δυ­νά­μω­ση της κοι­νω­νι­κής λαϊ­κής συμ­μα­χί­ας».

Συ­νο­πτι­κά να δούμε τι εντέλ­λο­νται για τους κομ­μου­νι­στές «Οι  θέ­σεις για την τα­κτι­κή» του 4ου συ­νε­δρί­ου: «Πρέ­πει το ενιαίο μέ­τω­πο να επε­κτεί­νε­ται μόνο στις ερ­γα­ζό­με­νες μάζες η να συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει επί­σης και τους οπορ­του­νι­στές ηγέ­τες;

Αυτή καθ’ εαυτή η ερώ­τη­ση είναι προ­ϊ­όν πα­ρα­νό­η­σης.

Εάν μπο­ρού­σα­με απλώς να ενώ­σου­με τις ερ­γα­τι­κές μάζες γύρω από τη ση­μαία μας ή γύρω από τα τρέ­χο­ντα πρα­κτι­κά συν­θή­μα­τα και να πα­ρα­κάμ­ψου­με τις ρε­φορ­μι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις, είτε αυτές είναι κόμμα είτε συν­δι­κά­το, αυτό φυ­σι­κά θα ήταν το κα­λύ­τε­ρο πράγ­μα στον κόσμο. Αλλά τότε δεν θα υπήρ­χε και το ίδιο το ζή­τη­μα του ενιαί­ου με­τώ­που στη ση­με­ρι­νή μορφή του».

Και επει­δή και τότε υπήρ­χαν Κου­κου­έ­δες που είχαν λάθος κα­τα­λά­βει την τα­κτι­κή του ενιαί­ου με­τώ­που, σαν μέ­τω­πο που αφορά μόνο τους «από κάτω», στις θέ­σεις επα­να­λαμ­βά­νε­ται το πα­ρα­πά­νω ση­μείο: «Σ’ ορι­σμέ­νες πε­ρι­πτώ­σεις οι κομ­μου­νι­στές θα χρεια­στεί να συ­νερ­γα­στούν και με τους κο­ρυ­φαί­ους εκ­προ­σώ­πους των αντι­πά­λων ερ­γα­τι­κών κομ­μά­των…».

«Η τα­κτι­κή του ενιαί­ου με­τώ­που ση­μαί­νει ότι η κομ­μου­νι­στι­κή πρω­το­πο­ρία πρέ­πει να μπαί­νει επι­κε­φα­λής στους κα­θη­με­ρι­νούς αγώ­νες των με­γά­λων μαζών για τις από­λυ­τα απα­ραί­τη­τες και ζω­τι­κές διεκ­δι­κή­σεις τους. Μέσα σ’ αυ­τούς τους αγώ­νες οι κομ­μου­νι­στές μπο­ρεί να έρ­χο­νται σε δια­πραγ­μα­τεύ­σεις ακόμα και με τους προ­δό­τες αρ­χη­γούς των σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών….». ( Τα τέσ­σε­ρα Συ­νέ­δρια της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς εκδ. «Ερ­γα­τι­κή Πάλη». Υπογρ. δική μου)

Σύ­ντρο­φοι του ΚΚΕ δεν υπάρ­χουν πε­ρι­θώ­ρια για νέα λάθη, δια­βά­στε προ­σε­κτι­κά τις απο­φά­σεις του 4ου Συ­νε­δρί­ου και διορ­θώ­στε το λάθος της ηγε­σί­ας. Και αν δεν έχετε εμπι­στο­σύ­νη στη με­τά­φρα­ση και την έκ­δο­ση των «οπορ­του­νι­στών», ζη­τή­στε από την ηγε­σία να εκ­δώ­σει τις απο­φά­σεις των τεσ­σά­ρων πρώ­των συ­νε­δρί­ων της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς, σε με­τά­φρα­ση των τα­ξι­κών δυ­νά­με­ων. Δεν έχει μόνο ευ­θύ­νη η ηγε­σία για τη δια­σπα­στι­κή αν­θε­νω­τι­κή τα­κτι­κή της, σε μια πε­ρί­ο­δο που η κυ­βέρ­νη­ση- κε­φά­λαιο εξα­πο­λύ­ουν σφο­δρό τα­ξι­κό πό­λε­μο ενά­ντια στο ερ­γα­τι­κό –λαϊκό κί­νη­μα, τους αγρό­τες και τα με­σαία στρώ­μα­τα. Η ευ­θύ­νη βα­ρύ­νει και τα στε­λέ­χη και τα μέλη του κόμ­μα­τος.

Πάνω σ’ αυτό ο Λένιν γρά­φει: «Ο τί­τλος του μέ­λους του κόμ­μα­τος και του δη­μιουρ­γού του ερ­γα­τι­κού κόμ­μα­τος αξί­ζει μόνο σ’ εκεί­νον που με­λε­τά­ει, προ­σε­κτι­κά, σκέ­πτε­ται και απο­φα­σί­ζει με αυ­το­τέ­λεια για τα ζη­τή­μα­τα και τις τύχες του κόμ­μα­τος.» ( Άπα­ντα τ. 23 σελ. 78)

Σε αμ­φί­βο­λη μάχη

Όλα δεί­χνουν ότι η σύ­γκρου­ση του ερ­γα­τι­κού-λαϊ­κού κι­νή­μα­τος, της αγρο­τιάς και των μι­κρο­με­σαί­ων με την κυ­βέρ­νη­ση του κε­φα­λαί­ου θα είναι σκλη­ρή. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι σ’ αυτή την σύ­γκρου­ση δεν πάνε με τις κα­λύ­τε­ρες προ­ϋ­πο­θέ­σεις. Αυτό φά­νη­κε από την μικρή συμ­με­το­χή στις τε­λευ­ταί­ες γε­νι­κές απερ­γί­ες (24ω­ρες εκ­δη­λώ­σεις πιο σωστά που κά­λε­σαν η ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ) το 2015. Χρειά­ζε­ται να κοι­τά­με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κα­τά­μα­τα και να μην ωραιο­ποιού­με τις κα­τα­στά­σεις. Το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα το βα­ραί­νει ακόμη η απο­γο­ή­τευ­ση από την με­τα­τρο­πή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, από την κο­λω­τού­μπα του Συ­ρι­ζα. Η αρι­στε­ρά είναι δια­σπα­σμέ­νη με βα­σι­κή ευ­θύ­νη του ΚΚΕ και η ηγε­σία του αγώνα έχει αφε­θεί στους ναι­ναι­κους της ΓΣΕΕ, οι οποί­οι ευ­θύ­νο­νται για τις ήττες που γνώ­ρι­σε το ερ­γα­τι­κό-λαϊ­κό κί­νη­μα την 6χρο­νη πε­ρί­ο­δο των μνη­μο­νί­ων.  Ωστό­σο οφεί­λου­με να πούμε ότι το ΟΧΙ δεν χά­θη­κε έχει μια προ­σω­ρι­νή καμπή, οι μα­χη­τι­κοί αγώ­νες των αγρο­τών και των μι­κρο­με­σαί­ων στρω­μά­των το πιο πι­θα­νό είναι να ανε­βά­σουν το ηθικό των ερ­γα­ζο­μέ­νων και να μπουν στην μάχη με δια­θέ­σεις για ανα­τρο­πές. Έχου­με σε εξέ­λι­ξη μια εν δυ­νά­μει κοι­νω­νι­κή εξέ­γερ­ση, που κάνει πολύ πι­θα­νό την ανα­τρο­πή του ασφα­λι­στι­κού και εν­δε­χο­μέ­νως και της κυ­βέρ­νη­σης. Στη σύ­γκρου­ση που εξε­λίσ­σε­ται ται­ριά­ζει ο τί­τλος : Σε αμ­φί­βο­λη μάχη! Αλλά για να νι­κή­σου­με χρειά­ζε­ται να πά­ρου­με από τα χέρια της ηγε­σί­ας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ την εξέ­λι­ξη του αγώνα, για να νι­κή­σου­με χρειά­ζε­ται να συ­γκρου­στού­με απο­τε­λε­σμα­τι­κά με τους ρε­φορ­μι­στές στα συν­δι­κά­τα, στους αγρο­τι­κούς συλ­λό­γους, σε κάθε μα­ζι­κό χώρο και αυτό προ­ϋ­πο­θέ­τει την ενό­τη­τα στη δράση, ΤΟ ΜΕ­ΤΩ­ΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑΣ.

Δεν είναι δυ­να­τό να βοη­θή­σει η αρι­στε­ρά το κί­νη­μα να βρει το δρόμο προς την ανα­τρο­πή και τη νίκη αν η αρι­στε­ρά κα­τε­βαί­νει του­λά­χι­στον με τρεις συ­γκρουό­με­νες από­ψεις στις ορ­γα­νώ­σεις του μα­ζι­κού κι­νή­μα­τος!! Κάτι τέ­τοιο θα σπέρ­νει σύγ­χυ­ση στους ερ­γα­ζό­με­νους και θα βοη­θά­ει τον κυ­βερ­νη­τι­κό-ερ­γο­δο­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό να περ­νά­ει τις από­ψεις του. Είναι ανα­γκαίο να βρε­θού­νε τα κόμ­μα­τα και οι ορ­γα­νώ­σεις της αρι­στε­ράς και να συμ­φω­νή­σουν (είναι εφι­κτό) σε κοινό πρό­γραμ­μα αι­τη­μά­των: κύριο αί­τη­μα να μην ψη­φι­στεί το ασφα­λι­στι­κό λαι­μη­τό­μος και κοινό πρό­γραμ­μα αγώ­νων,- οι 24ω­ρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ χωρίς την προ­ο­πτι­κή ενός ολο­κλη­ρω­μέ­νου κλι­μα­κού­με­νου προ­γράμ­μα­τος δρά­σης όπως έχει μέχρι σή­με­ρα απο­δει­χτεί δεν απο­τρέ­πουν τις ήττες. Και αυτό σε αντί­θε­ση μ’ αυτά που γρά­φει στην αρ­νη­τι­κή της απά­ντη­ση η ηγε­σία του ΚΚΕ: υπη­ρε­τεί­ται μέσα από επα­φές ,συ­να­ντή­σεις και συ­ζη­τή­σεις κο­ρυ­φών πο­λι­τι­κών κομ­μά­των και ορ­γα­νώ­σε­ων, σύμ­φω­να πάντα με τις θέ­σεις του 4ου συ­νέ­δριου της Κ.Δ.  Αυτό θα δώσει την δυ­να­τό­τη­τα στα μέλη και στε­λέ­χη της αρι­στε­ράς σαν μια γρο­θιά να πα­λέ­ψουν στις μα­ζι­κές ορ­γα­νώ­σεις το κοινό πρό­γραμ­μα αι­τη­μά­των και δρά­σης.

Το κί­νη­μα και η αντί­στα­ση ενά­ντια στην πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης-κε­φα­λαί­ου χρειά­ζε­ται να επε­κτα­θεί εκτός από τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις, στις γει­το­νιές και τους δή­μους. Τι θα γίνει; Σύμ­φω­να με τη λο­γι­κή της αρ­νη­τι­κής απά­ντη­σης του ΚΚΕ το κάθε κόμμα και ορ­γά­νω­ση θα φτιά­ξει το δικό του σχήμα!! Λάθος, διά­σπα­ση ο κό­σμος δεν πρό­κει­ται να μας ακο­λου­θή­σει!! Το σωστό είναι να προ­χω­ρή­σου­με σε κοι­νές ΕΠΙ­ΤΡΟ­ΠΕΣ ΠΑΛΗΣ  ή ΛΑΙ­ΚΕΣ ΕΠΙ­ΤΡΟ­ΠΕΣ ΑΝΤΙ­ΣΤΑ­ΣΗΣ ενά­ντια στο ασφα­λι­στι­κό λαι­μη­τό­μο και τα μνη­μό­νια.

Το ΜΕ­ΤΩ­ΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑΣ θα δώσει εν δυ­νά­μει την προ­ο­πτι­κή για μια κυ­βέρ­νη­ση της πραγ­μα­τι­κής αρι­στε­ράς, που απο­τε­λεί στοι­χείο ικανό για να δώσει προ­ο­πτι­κή και έτσι να ανε­βά­σει το ηθικό του κι­νή­μα­τος.

Η τα­κτι­κή που προ­τεί­νε­ται, σύ­ντρο­φοι του ΚΚΕ, στη αρ­νη­τι­κή απά­ντη­ση σας έχει ήδη απο­τύ­χει. Στο Γε­νι­κό Συμ­βού­λιο της ΑΔΕΔΥ ψη­φί­σα­τε και με τα δύο χέρια υπέρ του συλ­λα­λη­τη­ρί­ου της 16ης του Γε­νά­ρη, όμως λάμ­ψα­τε δια της απου­σί­ας σας στο συλ­λα­λη­τή­ριο!! Γιατί στις 23 είχε συλ­λα­λη­τή­ριο το ΠΑΜΕ!! Δεν υπάρ­χει καμία δυ­να­τό­τη­τα για ανα­σύ­ντα­ξη του ερ­γα­τι­κού-λαϊ­κού κι­νή­μα­τος και εν­δυ­νά­μω­ση της κοι­νω­νι­κής λαϊ­κής συμ­μα­χί­ας με αυτές τις δια­σπα­στι­κές τα­κτι­κές!! Δεν πρό­κει­ται να έχου­με ποτέ ανα­σύ­ντα­ξη με τρείς συ­γκε­ντρώ­σεις στις 4 του Φλε­βά­ρη!! Μια στην Ομό­νοια (ΚΚΕ), άλλη στο Μου­σείο (ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ) και μια τρίτη στη Κλαύθ­μω­νος (ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ).

Αρ­νη­τι­κή απά­ντη­ση της ηγε­σία του ΚΚΕ στην πρό­σκλη­ση της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ για κοινή δράση ενα­ντία στη επί­θε­ση του τα­ξι­κού εχθρού απο­τε­λεί μαρ­ξι­στι­κή από­κλι­ση και πάνω σ’ αυτό ο Λένιν έγρα­ψε: «Τις πα­ρεκ­κλί­σεις από τον μαρ­ξι­σμό τις γεν­νά­ει «αστι­κή αντε­πα­νά­στα­ση», τις γεν­νά­ει «η αστι­κή επιρ­ροή πάνω στο προ­λε­τα­ριά­το».( ο.π σελ.73)

Έχει από­λυ­το δίκιο ο Λένιν!! Σ΄ αυτή την κρί­σι­μη για το ασφα­λι­στι­κό-και όχι μόνο- τα­ξι­κή ανα­μέ­τρη­ση το συμ­φέ­ρον κυ­βέρ­νη­σης-κε­φα­λαί­ου είναι η διά­σπα­ση του ερ­γα­τι­κού-λαϊ­κού κι­νή­μα­τος, η διά­σπα­ση των λαϊ­κών μαζών, η διά­σπα­ση της αρι­στε­ράς, γιατί αυτό θα τους δώσει μια ακόμη νίκη. Το συμ­φέ­ρον του μα­ζι­κού κι­νή­μα­τος και προ­ϋ­πό­θε­ση για την ανα­τρο­πή και την από­συρ­ση του ασφα­λι­στι­κού Αρ­μα­γε­δώ­να είναι η ενό­τη­τα του, ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟ­ΤΗ­ΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑΣ σύ­ντρο­φε.