Δυνατότητα για ενωτική απάντηση της Αριστεράς
Γίνονται στις 2 Νοέμβρη οι εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών. Είναι μια σημαντική μάχη στον κλάδο σε μια εποχή που ο νεοφιλελευθερισμός και το νέο σχολείο που αναπτύσσεται στο υπόμνημα Λιάκου, προδιαγράφουν ένα ζοφερό μέλλον για την δημόσια δωρεάν εκπαίδευση στη χώρα μας. Το σχολείο που έδινε τη δυνατότητα να σπουδάζει στο πανεπιστήμιο το παιδί του εργάτη και του φτωχού ανθρώπου, θα γίνει πια παρελθόν. Θα αντικατασταθεί με το σχολείο που αφορά τους λίγους κι εκλεκτούς, οι οποίοι θα έχουν και πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, ενώ για την πλειονότητα θα υπάρχει η κατάρτιση και συνδεδεμένη με αυτή, η μαθητεία.
Όπως γράφει και η Δώρα Ξυπολιά, μέλος στο ΔΣ της ΟΛΜΕ και εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Ριζοσπαστικής Ενότητας, σε σχετικό άρθρο της που δημοσιεύεται στο Rproject, «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ο υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης, συνεπείς στις υπογραφές τους, καταστρέφουν, εγκαταλείπουν, συρρικνώνουν εκπαιδευτικές δομές του δημόσιου σχολείου, εγκαινιάζοντας την εποχή της ολοκληρωτικής απόσυρσης του κράτους από την υποστήριξη του μορφωτικού αγαθού. Από το Νηπιαγωγείο έως το Δημοτικό κι από το Γυμνάσιο έως το Λύκειο βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία της θεαματικής αποδόμησης της Δημόσιας Εκπαίδευσης, η συρρίκνωση του εκπαιδευτικού έργου, η μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού και η ραγδαία επιδείνωση των εργασιακών του όρων. Το υπουργείο Παιδείας της παρούσας κυβέρνησης, θα μείνει στην ιστορία για τον απόλυτο φρονηματισμό του από τις δυνάμεις του “Ναι”, ως το πιο υπάκουο και προσαρμόσιμο στις νεοφιλελεύθερες επιταγές της ΕΕ και του ΟΟΣΑ στο χώρο της Εκπαίδευσης.
Σε αυτό το ναρκοθετημένο περιβάλλον για τον εκπαιδευτικό και το δημόσιο σχολείο, η πλειοψηφία των ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ, οι παρατάξεις που πρόσκεινται σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στο χώρο της εκπαίδευσης, προσπαθούν να σταματήσουν κάθε προσπάθεια συγκρότησης του εκπαιδευτικού κινήματος».
Η σημασία των εκλογών
Οι εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια έχουν και αυτή τη φορά όπως πάντα διπλή σημασία. Κατ’ αρχήν εκλέγουν αιρετούς εκπροσώπους των εργαζομένων στα υπηρεσιακά συμβούλια. Ο ρόλος των αιρετών για την Αριστερά είναι πολύ συγκεκριμένος. Αποτελούν το μάτι και το αυτί του κλάδου στα πεπραγμένα της διοίκησης. Δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα από τα όργανα που έχει η ΕΛΜΕ για να παρακολουθεί το τι γίνεται, να ελέγχει και να εξασφαλίζει ότι οι αποφάσεις της διοίκησης ελέγχονται. Επίσης ο αιρετός έχει καθήκον να βρίσκεται σε κάθε κινητοποίηση του κλάδου. Μόνο μέσα από ένα κινητοποιημένο κλάδο μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο επηρεάζοντας τις αποφάσεις της διοίκησης. Γιατί σε κάθε άλλη περίπτωση τα περιθώρια είναι ασφυκτικά. Δεν είναι μόνο το 3-2 που ισχύει στα υπηρεσιακά συμβούλια οπότε η διοίκηση έχει πάντα την πλειοψηφία. Είναι ότι και το νομικό πλαίσιο γίνεται όλο και πιο περιοριστικό αλλά και ότι τα ΠΥΣΔΕ, ΑΠΥΣΔΕ και ΚΥΣΔΕ (περιφερειακά συμβούλια στο νομό, την περιφέρεια και το κεντρικό αντίστοιχα) υποβαθμίζονται και αποφασίζει όλο και περισσότερο ο διευθυντής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο περιφερειακός διευθυντής ή εν τέλει ο υπουργός. Στην αρχή της χρονιάς η απαξίωση των ΠΥΣΔΕ ήταν οφθαλμοφανής όταν οι τοποθετήσεις έγιναν σε κενά που δεν είχαν ακόμα προσδιοριστεί πέρα και έξω από κάθε διαδικασία του ΠΥΣΔΕ. Ή όταν ο υπουργός αναίρεσε έγκριση του Περιφερειακού Διευθυντή Θεσσαλονίκης σε ολιγομελή τμήματα των ΕΠΑΛ και χρειάστηκε η κινητοποίηση δεκάδων συναδέλφων για να επανέλθουν.
Βεβαίως είναι αυτονόητο ότι οι αιρετοί για την Αριστερά δεν αντιπροσωπεύουν με τίποτα πελατειακά συστήματα που εξαργυρώνονται πολιτικά το αμέσως επόμενο διάστημα. Αυτός δεν μπορεί να είναι ο τρόπος λειτουργίας της Αριστεράς και έτσι λειτουργούν όσα κόμματα είναι ή έχουν γίνει μνημονιακά γιατί ακριβώς μόνο εξυπηρετήσεις πια έχουν να προσφέρουν στους εκπαιδευτικούς.
Όμως οι εκλογές έχουν και μια ευρύτερη σημασία. Λόγω του μεγέθους του και του ρόλου της παιδείας στην κοινωνία, ο κλάδος των εκπαιδευτικών έχει ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα. Έχει μεγάλη σημασία αν το μήνυμα των εκλογών θα είναι η έγκριση της κυβερνητικής πολιτικής, η στήριξη της επιστροφής της ΝΔ στην κυβέρνηση ή η εναπόθεση της ελπίδας σε μια Αριστερά που θα επιχειρήσει να οργανώσει την αντίσταση του κλάδου.
Τα ενωτικά ψηφοδέλτια της Αριστεράς
Στην Κεντρική Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη υπήρξε μια θετική εξέλιξη. Ο πολιτικός και συνδικαλιστικός χώρος που το προηγούμενο διάστημα συμμετείχε και πλέον έχει αποχωρήσει από τις ΣΥΝΕΚ και το ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τις Παρεμβάσεις (σχήματα που πρόσκεινται κυρίως στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) αποφάσισαν να συνεργαστούν εκλογικά. Παρότι η συνεργασία είναι μόνο εκλογική, μια πιθανή επιτυχία (εκλογή αιρετών) θα ενισχύσει τη δυναμική των συνεργασιών. Με το δεδομένο ότι το Δεκέμβρη θα διεξαχθούν οι εκλογές των ΕΛΜΕ και την άνοιξη οι εκλογές αντιπροσώπων για το συνέδριο της ΟΛΜΕ, πιθανά να ανοίξει ένας δρόμος συγκλίσεων. Δρόμος που είναι αναγκαίος αν θέλουμε να έχουμε καλύτερους όρους για να οργανώσουμε την αντίσταση στον κλάδο. Δυστυχώς στο ΚΥΣΔΕ η συνεργασία δεν είχε ακόμα ωριμάσει μια και εκεί το ψηφοδέλτιο είναι πιο κεντρικοπολιτικό. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν η συνεργασία απελευθερώσει μια ευρύτερη εκλογική δυναμική.
Είναι αρκετά ευρέως αποδεκτό στον αριστερό κόσμο ότι η Αριστερά μπορεί να εμπνεύσει και να βοηθήσει να νικήσει ο κόσμος της εργασίας μόνο αν ενώσει τις δυνάμεις της. Φαίνεται ότι στην εκπαίδευση, στην Κεντρική Μακεδονία αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας στις 2 Νοέμβρη η παραπάνω πεποίθηση πιθανά θα μπορέσει και να αποδειχτεί.
Στις 2 Νοέμβρη, συνεπώς, στηρίζουμε σε όλη τη χώρα στους καθηγητές, τα ψηφοδέλτια της Αγωνιστικής Ριζοσπαστικής Ενότητας (και τα κοινά ψηφοδέλτια όπου συμμετέχει) και στους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης τα ψηφοδέλτια της Πρωτοβουλίας Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών Π.Ε. Αντιγράφοντας και πάλι από το άρθρο της συναδέλφου και συναγωνίστριας Δ. Ξυπολιά στο Rproject.gr, «εμείς, που συμμετέχουμε στα ψηφοδέλτια, αλλά και πολλοί συναγωνιστές μας και σύντροφοί μας που δεν πήραν την απόφαση, δοκιμαστήκαμε ποικιλοτρόπως. Συγκρουστήκαμε με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό της συν-διαχείρησης της φτώχειας και της ανέχειας του λαού μας, δεχθήκαμε τη σφοδρή επίθεση των μικροπολιτικών πόλωσης και σεχταρισμού που ήθελαν, δυστυχώς, να μη συνεχίσει το ρεύμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς να κινείται και να παλεύει.
Είμαστε κάθε λέξη που υπογράφουμε. Το όνομά μας είναι η ταυτότητά μας. Συνεχίζουμε, χωρίς συμβιβασμούς, αγωνιστικά και ριζοσπαστικά για την ενότητα στην βάση των λαϊκών συμφερόντων».
(δημοσιεύτηκε στην "Εργατική Αριστερά", φύλλο Νο 370)
