Κυβέρνηση και ΠΟΕΔΗΝ για τις ατομικές συμβάσεις καθαριότητας: καυγάς εντυπώσεων, πάνω από το κουφάρι της δημόσιας Υγείας

Η αντιπαράθεση και οι διαφορετικές απόψεις είναι χρήσιμες όταν συζητείται η ουσία των προβλημάτων της δημόσιας υγείας. Αλλά αυτό που γίνεται μεταξύ του Υπ. Υγείας και της ηγεσίας της ΠΟΕΔΗΝ είναι αντιπαράθεση χωρίς ουσία, χαμηλού επιπέδου και με χαρακτηρισμούς πεζοδρομίου, αφού στόχος είναι το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις.

Η ουσία δεν είναι άλλη από το πώς θα σωθούν τα νοσοκομεία για τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας αλλά και οι κατακτήσεις των εργαζομένων που με αίμα κερδήθηκαν εδώ και πολλές δεκαετίες.

Αυτό είναι το θέμα και ας αφήσουν μερικοί τα κροκοδείλια δάκρυα και τις παντιέρες του αγώνα γιατί δε τους αξίζει να τις κουβαλούν.

Τώρα θυμήθηκαν τα «καρτέλ των εργολάβων»;

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ (και οι συνδικαλιστές τους σε ΠΟΕΔΗΝ, ΙΣΑ, κλπ) καλύτερα να μη μιλούν για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου.

Τα καρτέλ των εργολάβων τα οποία με τόση θέρμη ξαφνικά καταγγέλλουν, ξεφύτρωσαν μεν στο μεταπολεμικό τοπίο, αλλά οι πρώτοι μεγάλοι εργολάβοι στον καθαρισμό και τη σίτιση πρωτομπήκαν στις ΔΕΚΟ τη δεκαετία του ’80.

Η πραγματικά μαζική τους εξάπλωση στο Δημόσιο έγινε την εποχή της πρώτης διακυβέρνησης Σημίτη, στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Η σημερινή ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, του ΙΣΑ κλπ ήταν μέλη των κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όταν τα κόμματα τους νομοθετούσαν τις απαράδεκτες αυτές διατάξεις.

Ας μη μας λένε ότι πάντα κάνανε αντιπολίτευση ακόμα και όταν τα κόμματα τους ήταν στη κυβέρνηση. Γιατί πρόκειται για κυνικό ψέμα.

Ποτέ δεν βγήκαν να διαχωρίσουν τη θέση τους δημόσια καθαρά και μαχητικά από τα κόμματα τους. Κάποιοι δε από αυτούς, ενώ κατέβαιναν υποψήφιοι στους δήμους με τα κόμματα τους και κάποιοι συντάχθηκαν με τα κόμματά τους στο περσινό δημοψήφισμα, έχουν τώρα το θράσος να πουλάνε επανάσταση!

Οι παρατάξεις της πλειοψηφίας στην ΠΟΕΔΗΝ (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) αποδεχόμενες τις λογικές της διαχείρισης του καπιταλισμού και της υποταγής στην ΕΕ και την Τρόικα, δεν έχουν να πουν και δεν λένε τίποτα ουσιαστικό για το πως θα ξεπεραστεί η κρίση!

Και τι κάνουν; Εξαντλούνται στα πρωινάδικα, με φιέστες χειρίστου περιεχομένου που απογοητεύουν και απομακρύνουν ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους από το συνδικαλισμό.

Διότι εάν τους ένοιαζε πραγματικά αυτό που γίνεται στα νοσοκομεία (και αυτά που βιώνουν ασθενείς και εργαζόμενοι) θα προετοίμαζαν με σοβαρότητα ένα αγώνα διαρκείας που θα συσπείρωνε τους εργαζόμενους και τη κοινωνία!

Όσο αρνούνται να το κάνουν αυτό, ας μην μας κουράζουν με τις μεγαλοστομίες και τα κροκοδείλια δάκρυά τους.

Ο δε ΣΥΡΙΖΑ «λησμόνησε» για άλλη μια φορά τις δεσμεύσεις του

Ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά μιλούσε για την κατάργηση όλων των «ελαστικών» μορφών απασχόλησης (συμβάσεις έργου, ενοικίαση, κ.λπ.) καθώς και την καταπολέμηση του φαινομένου της ψευδο-απασχόλησης (μπλοκάκια και συμβάσεις ανεξαρτήτων υπηρεσιών που υποκρύπτουν μισθωτή σχέση εργασίας). Πιο συγκεκριμένα δεσμευόταν για:

«Κατάργηση της ενοικίασης εργαζομένων και της εκ περιτροπής εργασίας και σύναψη συμβάσεων αορίστου χρόνου με όσους και όσες βρίσκονται σε αυτό το καθεστώς.
Απαγόρευση της εργασίας με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών (μπλοκάκι) και των Συμβάσεων Έργου, όταν υποκρύπτουν σχέση μισθωτής ή γενικά εξαρτημένης εργασίας.
Ιδιώνυμο αδίκημα για τους εργοδότες, με αυτεπάγγελτη εισαγγελική δίωξη και ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών, η χρησιμοποίηση από αυτούς παράνομης-«μαύρης εργασίας», η παραβίαση της ασφαλιστικής και της εργατικής νομοθεσίας, των συλλογικών συμβάσεων, των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και η παραβίαση του νόμιμου ή συμβατικού ωραρίου».

Εφαρμόζοντας τα Μνημόνια

Εφαρμόζοντας τα μνημόνια όμως, εγκαταλείπει τις παραπάνω δεσμεύσεις καθώς και κάθε υπόσχεση για αύξηση της χρηματοδότησης για τη δημόσια Υγεία.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι διατεθειμένη να ανοίξει τα νοσοκομεία και τις κλινικές που έκλεισε η ΝΔ, ούτε να επανασυστήσει τις μόνιμες οργανικές θέσεις του προσωπικού που κατάργησε η ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια.

Στην ίδια λογική, δεν συστήνει μόνιμες οργανικές θέσεις για τους εργαζόμενους στη καθαριότητα, σίτιση, φύλαξη.

Η εκδίωξη των εργολάβων ένα βήμα…. κατά το ήμισυ σωστό

Η προσπάθεια εκδίωξης των εργολάβων που πίνουν το αίμα των εργαζομένων με μισθούς μέχρι και 275 ευρώ(!!) και χωρίς πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, με εκβιασμούς για απόλυση, με συνθήκες γαλέρας κλπ, είναι ένα βήμα σωστό, αλλά μόνο κατά το ήμισυ. Γιατί αντί για μόνιμες προσλήψεις η κυβέρνηση προχωρά σε ατομικές συμβάσεις έργου.

Η σύναψη απευθείας συμβάσεων και η εκδίωξη των εργολάβων είναι ένα σημαντικό βήμα που δεν πρέπει να υποτιμάται. Για τις καθαρίστριες, το γεγονός ότι θα πληρώνονται κάθε μήνα, με μεγαλύτερο μισθό, που θα υπολογίζεται στη βάση του ενιαίου μισθολογίου, χωρίς τις καθημερινές απειλές και την τρομοκρατία του εργολάβου και με βελτιωμένες συνθήκες εργασίας αποτελεί μια πολύ σημαντική αλλαγή.

Την ίδια στιγμή όμως, αυτές οι εργασιακές σχέσεις απέχουν πολύ από αυτά που υποσχόταν η κυβέρνηση για τις ελαστικές σχέσεις εργασίας κλπ, αλλά και για τη «διατήρηση σταθερών, αξιοπρεπών σχέσεων εργασίας και μόνιμης δουλειάς για τους εργαζόμενους».

Αυτό που πρέπει να αποτελέσει κεντρικό ζήτημα για τους εργαζόμενους και τα σωματεία, για να μπορέσει να ολοκληρωθεί αυτό το βήμα και να μη μείνει μισό, είναι η επανασύσταση των οργανικών θέσεων και η κάλυψη των θέσεων των καθαριστριών, κλπ με μόνιμο προσωπικό – μονιμοποιώντας τις καθαρίστριες που εργάζονται σήμερα είτε μέσω εργολάβων, είτε με ατομικές συμβάσεις έργου, όπου υφίσταται μέχρι σήμερα.

Σχετικά με τις ατομικές συμβάσεις έργου των καθαριστριών

Σύμφωνα με το νόμο, οι συμβάσεις έργου που υπογράφουν οι καθαρίστριες που ανήκουν στους φορείς του Υπουργείου Υγείας, διαφέρουν από τις κλασσικές συμβάσεις έργου, στο εξής: οι εργαζόμενες/οι ασφαλίζονται στο ΙΚΑ και δεν ανοίγουν μπλοκάκι, (κι αυτό ήταν υποχώρηση της κυβέρνησης κάτω από τη κατακραυγή και τη πίεση των συνδικάτων, κλπ), η αμοιβή τους υπολογίζεται στη βάση του ενιαίου μισθολογίου των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα (στην κατηγορία της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης) ενώ δικαιούνται και τις αντίστοιχες προσαυξήσεις (για νυχτερινή εργασία κλπ) και επιδόματα που δικαιούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Ωστόσο οι θέσεις αυτές δεν είναι μόνιμες, όπως θα έπρεπε, αφού καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ο νόμος λήγει το 2017 και έτσι οι εργαζόμενες/οι μένουν με το ερωτηματικό της ανανέωσης, όμηροι του πολιτικού σκηνικού.

Όσον αφορά στο καθεστώς των ρεπό και των αδειών τους ρυθμίζεται με εγκύκλιο του Υπουργείου που προβλέπει ότι δικαιούνται 2 μέρες κανονική άδεια το μήνα, αναρρωτικές άδειες κλπ. Ωστόσο, ακριβώς επειδή αυτά τα δικαιώματα ρυθμίζονται με εγκύκλιο και δεν προβλέπονται ρητά στο νόμο για τις ατομικές συμβάσεις των εργαζομένων στην καθαριότητα ή σε κάποιο άλλο νόμο, επαφίεται στον εκάστοτε Διοικητή αν θα τα παραχωρήσει ή όχι. Έτσι από απαράβατα εργασιακά δικαιώματα γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης.

Επιπλέον ο τρόπος με τον οποίο θα εφαρμοστεί ο ίδιος ο νόμος επαφίεται σε ένα βαθμό στους διοικητές των νοσοκομείων. Έτσι ένας διοικητής που θέλει να σαμποτάρει τις απευθείας συμβάσεις μπορεί εφευρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες να προχωρήσει σε 3ωρες, 4ωρες, 6ωρες κλπ συμβάσεις στερώντας από τις εργαζόμενες τη δυνατότητα για έναν καλύτερο μισθό, τα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα κ.α.

Τέλος, εκτός από τα προαναφερόμενα, οι εργαζόμενες/οι στην καθαριότητα στερούνται το δικαίωμα να υπογράψουν συλλογική σύμβαση εργασίας καθώς και το δικαίωμα της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης.

Η πρόταση μας μπορεί να υλοποιηθεί μόνο με κίνημα και αγώνες

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να συνεχίσει τον αγώνα για την κατάργηση των εργολαβιών, την μετατροπή των συμβάσεων σε συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, μέχρι την επανασύσταση των οργανικών θέσεων και την κάλυψη των θέσεων αυτών με μόνιμο προσωπικό.

Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα αποτελεί το κάλεσμα των καθαριστριών να γραφτούν στα σωματεία των νοσοκομείων (και λοιπών φορέων του Υπουργείου Υγείας) με αντίστοιχη τροποποίηση των καταστατικών των σωματείων όπου χρειάζεται.

Επίσης, την ίδια στιγμή που διεκδικούμε μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για τις καθαρίστριες, καθήκον των σωματείων στα νοσοκομεία και στους λοιπούς φορείς του Υπουργείου Υγείας σήμερα είναι να παλέψουν μαζί με τις καθαρίστριες για τη διεκδίκηση των καλύτερων δυνατών συμβάσεων (δηλαδή για 8ωρες συμβάσεις αντί όχι 6ωρες ή 3ωρες – πχ Σισμανόγλειο η Διοίκηση αποφάσισε να προσλάβει με 8ωρη απασχόληση, ενώ σε άλλα νοσοκομεία 4ωρα, 5ωρα και 6ωρα) στα πλαίσια του ισχύοντος νόμου, καθώς και να ελέγχουν για την πιστή εφαρμογή όλων των δικαιωμάτων που προβλέπει ο νόμος και οι εγκύκλιοι και είναι υπέρ των εργαζομένων!

Αυτός ο αγώνας βέβαια δεν πρόκειται να δοθεί απ’ αυτούς που έκαναν πλάτες για να μπουν οι εργολάβοι, και που συνέβαλαν γενικά στη διάλυση της δημόσιας Υγείας και του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά από τις υγιείς δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, μαζί με την πλειοψηφία των εργαζομένων.

Η ουσιαστική αντιπαράθεση και η νικηφόρα προοπτική απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια, απαιτούν πρώτα απ’ ‘όλα, σαφή ταξικό και αντιμνημονιακό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Κατάργηση των μνημονίων, άρνηση πληρωμής του χρέους, ρήξη με την αποικιοκρατία και τη φυλακή της ευρωζώνης και της Ε.Ε., και χάραξη μιας άλλης πολιτικής ενάντια στην εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου και προς όφελος του λαού.

*Ο Νίκος Μαλίνογλου είναι πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο