Το κυβερνητικό "ναυάγιο" στο Παρίσι και οι εκλογές

Οι συ­νο­μι­λί­ες της κυ­βέρ­νη­σης με τους εκ­προ­σώ­πους των δα­νει­στών στο Πα­ρί­σι τη­ρούν όλες τις πα­ρα­δό­σεις των αντί­στοι­χων συ­νο­μι­λιών στο πα­ρελ­θόν: η κυ­βέρ­νη­ση στή­νει ένα επι­κοι­νω­νια­κό σκη­νι­κό δια­πραγ­μά­τευ­σης για "μέτρα ανα­κού­φι­σης" στο διά­στη­μα πριν τις συ­νο­μι­λί­ες, πε­ρισ­σό­τε­ρο για εσω­τε­ρι­κή κα­τα­νά­λω­ση, οι εκ­πρό­σω­ποι των δα­νει­στών την υπο­δέ­χο­νται με την "ψυχρή ευ­γέ­νεια" ή και με την άκομ­ψη σκλη­ρό­τη­τα των δικών τους απαι­τή­σε­ων, η όποια δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή τα­κτι­κή της κυ­βέρ­νη­σης κα­ταρ­ρέ­ει και οι δα­νει­στές επι­βάλ­λουν τους όρους τους. Με θύ­μα­τα όχι φυ­σι­κά την κυ­βέρ­νη­ση ούτε τις δυ­νά­μεις του κε­φα­λαί­ου και της πο­λι­τι­κο-επι­χει­ρη­μα­τι­κής δια­πλο­κής (αυτές, η κυ­βέρ­νη­ση φρο­ντί­ζει σε κάθε δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό γύρο να τις προ­στα­τεύ­ει με τον κα­λύ­τε­ρο δυ­να­τό τρόπο...) αλλά την ερ­γα­τι­κή τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώ­μα­τα και τη νε­ο­λαία.

Αυτό το "σκη­νι­κό", λοι­πόν, επα­να­λαμ­βά­νε­ται και στις συ­νο­μι­λί­ες στο Πα­ρί­σι, που ολο­κλη­ρώ­νο­νται αύριο. Το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, η κυ­βέρ­νη­ση έστη­σε ένα επι­κοι­νω­νια­κό "σκη­νι­κό" προ­ε­ξο­φλώ­ντας σχε­δόν ότι από αυτό το γύρο των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων θα προ­κύ­ψουν "μέτρα ανα­κού­φι­σης" σε συν­δυα­σμό με επι­βε­βαί­ω­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής εξαγ­γε­λί­ας για "τέλος των μνη­μο­νί­ων" και "μη επι­βο­λή νέων μέ­τρων". Η δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή αυτή τα­κτι­κή ήταν ασφα­λώς σε με­γά­λο βαθμό επι­κοι­νω­νια­κού χα­ρα­κτή­ρα, αλλά εξέ­φρα­ζε και τις τρέ­χου­σες πο­λι­τι­κές ανά­γκες της πα­ρα­παί­ου­σας δι­κομ­μα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης: αν δεν έχει να επι­δεί­ξει κά­ποια, έστω και ορια­κού πραγ­μα­τι­κού απο­τε­λέ­σμα­τος, "μέτρα ανα­κού­φι­σης" και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο αν υπο­χρε­ω­θεί σε νέα λήψη σκλη­ρών αντι­λαϊ­κών μέ­τρων, δύ­σκο­λα θα επι­βιώ­σει στο επό­με­νο κρί­σι­μο διά­στη­μα και ακόμη δυ­σκο­λό­τε­ρα θα πε­ρά­σει τον "κάβο" της προ­ε­δρι­κής εκλο­γής.  

Ορια­κές ελα­φρύν­σεις, με αντι­στάθ­μι­σμα νέα σκλη­ρά μέτρα

Η δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή αυτή τα­κτι­κή κα­τέρ­ρευ­σε πριν καν η ελ­λη­νι­κή αντι­προ­σω­πεία πα­τή­σει το πόδι της στο Πα­ρί­σι! Οι δα­νει­στές ξε­κα­θά­ρι­σαν προ­κα­τα­βο­λι­κά πως το "μίγμα" των μέ­τρων σε όλα τα ανοι­χτά ζη­τή­μα­τα θα πρέ­πει να δια­σφα­λί­ζει "διά ρο­πά­λου" τα υψηλά πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα για τα επό­με­να χρό­νια, όπως ακρι­βώς έχει συμ­φω­νη­θεί.   

Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση έχει ήδη συμ­φω­νή­σει για υψηλά πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα τα επό­με­να χρό­νια: 1,5% του ΑΕΠ το 2014, 3% το 2015, 4,5% το 2016 και περί το 4% για μακρά σειρά ετών στη συ­νέ­χεια.

Η τρόι­κα δεν παί­ζει μ' αυτό, διότι αυτή είναι η απα­ρα­βί­α­στη βάση για όλα τα πλάνα νέας ανα­διάρ­θρω­σης του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους: αν οι στό­χοι για το πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα στη μακρά χρο­νο­σει­ρά των επό­με­νων χρό­νων "πει­ρα­χτούν", τότε κα­ταρ­ρέ­ουν όλοι οι υπο­λο­γι­σμοί, μαζί με τη διά­θε­ση των δα­νει­στών να προ­χω­ρή­σουν σε μια τέ­τοια ανα­διάρ­θρω­ση! Με την αξιο­πι­στία των στό­χων που έχουν ήδη συμ­φω­νη­θεί για το πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα συ­ναρ­τά­ται επί­σης το ζή­τη­μα της πα­ρα­μο­νής ή όχι του ΔΝΤ στο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα.

Τού­των δο­θέ­ντων, μόνο ένας τρό­πος υπάρ­χει ώστε να συμ­φω­νή­σουν οι δα­νει­στές σε κά­ποιες -σε κάθε πε­ρί­πτω­ση ορια­κές- ελα­φρύν­σεις: να αντι­σταθ­μι­στούν οι δη­μο­σιο­νο­μι­κές απώ­λειες από ακόμη κα­λύ­τε­ρες επι­δό­σεις στα λε­γό­με­να "διαρ­θρω­τι­κά" ζη­τή­μα­τα. Δη­λα­δή να γί­νουν πιο αντι­λαϊ­κές οι ρυθ­μί­σεις για τις συ­ντά­ξεις, τα ερ­γα­σια­κά, τις απο­λύ­σεις στο Δη­μό­σιο και τα "κόκ­κι­να δά­νεια"!  

Έτσι, από τις συ­ζη­τή­σεις στο Πα­ρί­σι προ­κύ­πτει ότι οι εκ­πρό­σω­ποι των δα­νει­στών:

• "Ψι­λο­κο­σκι­νί­ζουν" ακόμη και τα αυ­το­νό­η­τα και σχε­δόν προ­ε­ξο­φλη­μέ­να (όπως η μεί­ω­ση του Ει­δι­κού Φόρου Κα­τα­νά­λω­σης στο πε­τρέ­λαιο θέρ­μαν­σης και την αύ­ξη­ση των δό­σε­ων εξό­φλη­σης λη­ξι­πρό­θε­σμων οφει­λών προς ασφα­λι­στι­κά τα­μεία και εφο­ρία), απλού­στα­τα γιατί δεν πι­στεύ­ουν στις "θε­ω­ρη­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα" κυ­βερ­νη­τι­κές δια­βε­βαιώ­σεις ότι οι δη­μο­σιο­νο­μι­κές απώ­λειες θα αντι­σταθ­μι­στούν από την "πά­τα­ξη της φο­ρο­δια­φυ­γής" και την "ανα­πτυ­ξια­κή ώθηση" που θα επι­φέ­ρουν τέ­τοιες ελα­φρύν­σεις. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι για να μην επι­δει­νω­θεί η κα­τά­στα­ση με το λα­θρε­μπό­ριο καυ­σί­μων, η τρόι­κα ζητεί ισό­πο­ση μεί­ω­ση και του ΕΦΚ στο πε­τρέ­λαιο κί­νη­σης! Σε αυτή την πε­ρί­πτω­ση, όμως, η "τρύπα" στα δη­μό­σια έσοδα θα είναι ακόμη με­γα­λύ­τε­ρη, οπότε θα πρέ­πει να υπάρ­ξουν ισο­δύ­να­μα μέτρα με­γα­λύ­τε­ρης από­δο­σης!
• Απαι­τούν σκλη­ρές ρυθ­μί­σεις για συ­ντά­ξεις, ερ­γα­σια­κά, απο­λύ­σεις στο Δη­μό­σιο και "κόκ­κι­να δά­νεια". Πιέ­ζουν μά­λι­στα ώστε ο κύ­κλος αυτών των "διαρ­θρω­τι­κών με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων" να κλεί­σει τώρα, πριν την κα­τάρ­τι­ση του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού του 2015, που θέτει τη βάση των δη­μο­σιο­νο­μι­κών στό­χων για όλη τη σειρά των επό­με­νων ετών, σαν προ­α­παι­τού­με­να για να αρ­χί­σει η συ­ζή­τη­ση για τη νέα ανα­διάρ­θρω­ση του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους. Θε­ω­ρούν ότι αυτές οι "με­ταρ­ρυθ­μί­σεις" όχι μόνο είναι θε­με­λιώ­δεις για την επί­τευ­ξη των δη­μο­σιο­νο­μι­κών στό­χων για τα επό­με­να χρό­νια, αλλά είναι και οι τε­λευ­ταί­ες με­γά­λες "με­ταρ­ρυθ­μί­σεις" για να ολο­κλη­ρω­θεί το πρό­γραμ­μα της "εσω­τε­ρι­κής υπο­τί­μη­σης" και στη συ­νέ­χεια να μπει στον αυ­τό­μα­το πι­λό­το της πο­λύ­χρο­νης επι­τή­ρη­σής του. 
• Συν­δέ­ουν το ζή­τη­μα των "κόκ­κι­νων δα­νεί­ων" προς τις τρά­πε­ζες με το απο­τέ­λε­σμα των ευ­ρω­παϊ­κών stress tests των τρα­πε­ζών, που θα γνω­στο­ποι­η­θούν τον Οκτώ­βριο και, μέσω των τρα­πε­ζών, με τους δη­μο­σιο­νο­μι­κούς στό­χους για τα επό­με­να έτη: να δια­σφα­λι­στεί ότι το Δη­μό­σιο θα χάσει και τη θέση της κα­τα­στα­τι­κής μειο­ψη­φί­ας (να πέσει το με­το­χι­κό του πο­σο­στό κάτω από 33%) στις τρά­πε­ζες ώστε να μη μπο­ρεί να επη­ρε­ά­ζει ή αλ­λά­ζει τις διοι­κή­σεις τους, να δια­σφα­λι­στεί ότι τα 11 δισ. ευρώ υπό­λοι­πο από το "πα­κέ­το" ενί­σχυ­σης των τρα­πε­ζών θα μεί­νουν δια­θέ­σι­μα γι' αυτό το σκοπό ώστε να μην επι­βα­ρυν­θούν εκ νέου στο μέλ­λον το έλ­λειμ­μα και το χρέος, να δια­σφα­λι­στεί ότι η ρύθ­μι­ση για τα κόκ­κι­να δά­νεια θα είναι αρ­κού­ντως... αντι­λαϊ­κή ώστε να εξυ­πη­ρε­τη­θούν, έμ­με­σα ή άμεσα, οι προη­γού­με­νοι στό­χοι!  

Στην κυ­βέρ­νη­ση έχουν πάρει το μή­νυ­μα, ότι τα "μα­θη­μα­τι­κά" της τρόι­κας πα­ρα­πέ­μπουν σε μια τέ­τοια "εξί­σω­ση", γι' αυτό οι πιο... τολ­μη­ροί θέ­τουν ζή­τη­μα ανα­θε­ώ­ρη­σης προς τα κάτω των στό­χων για τα πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα. Εν­δει­κτι­κή επ' αυτού ήταν η συ­νέ­ντευ­ξη, στο "Κε­φά­λαιο" του πε­ρα­σμέ­νου Σαβ­βά­του, του υφυ­πουρ­γού Ανά­πτυ­ξης Νότη Μη­τα­ρά­κης. Όμως, προ του αδιε­ξό­δου, υπάρ­χουν και πολ­λοί άλλοι στην κυ­βέρ­νη­ση που κα­τα­νο­ούν πλέον ότι δεν γί­νε­ται να ισχύ­σει το "και η πίτα σωστή και ο σκύ­λος χορ­τά­τος", δη­λα­δή και ελα­φρύν­σεις στο πρό­γραμ­μα και ανά­πτυ­ξη και υψηλά πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα. Διότι, απλού­στα­τα, τα τρία αυτά είναι σε με­γά­λο βαθμό αλ­λη­λο­α­πο­κλειό­με­να...

Εξη­γή­σα­με πιο πάνω γιατί η ανα­θε­ώ­ρη­ση των στό­χων του προ­γράμ­μα­τος για τα πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα είναι "επι­στη­μο­νι­κή φα­ντα­σία". Αν η κυ­βέρ­νη­ση θέσει τέ­τοιο ζή­τη­μα στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, αυτό θα ση­μαί­νει ότι επι­λέ­γει τη ρήξη με την τρόι­κα. Και, προ­φα­νώς, είναι άλλο πράγ­μα οι επι­κοι­νω­νια­κές φού­σκες και άλλο μια πραγ­μα­τι­κή ρήξη με την τρόι­κα: για το πρώτο αυτή η κυ­βέρ­νη­ση είναι απο­λύ­τως ικανή, για το δεύ­τε­ρο απο­λύ­τως ανί­κα­νη! Επο­μέ­νως, βρί­σκε­ται μπρο­στά στο εξής από­λυ­το δί­λημ­μα: Είτε απο­δέ­χε­ται την "εξί­σω­ση" της τρόι­κας (ορια­κές φι­λο­λαϊ­κές ελα­φρύν­σεις από τη μια, αλλά πιο σκλη­ρές ρυθ­μί­σεις στα "διαρ­θρω­τι­κά" από την άλλη) και τρα­βά­ει τις δια­δι­κα­σί­ες της προ­ε­δρι­κής εκλο­γής μέχρι τα τε­λευ­ταία χρο­νι­κά τους όρια, ελ­πί­ζο­ντας να "ρε­φά­ρει" με το "δώρο" της νέας ανα­διάρ­θρω­σης του χρέ­ους, είτε πάει άμεσα σε εκλο­γές... Οι ισχυ­ρό­τε­ρες πι­θα­νό­τη­τες είναι να επι­λέ­ξει το πρώτο, χωρίς όμως να απο­κλεί­ε­ται και το δεύ­τε­ρο.

Ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός του 2015 δεν μπο­ρεί να πε­ρι­μέ­νει, και ο Οκτώ­βριος προ­δια­γρά­φε­ται "μήνας της κρί­σε­ως"...