Μ. Μπόλαρη: «Την ιστορία την γράφει ο αγωνιζόμενος κόσμος»

Ποιό είναι το πο­λι­τι­κό κλίμα και τα μη­νύ­μα­τα που λαμ­βά­νε­τε στην πε­ριο­χή σας; Ποιες προ­τε­ραιό­τη­τες βά­ζε­τε ως υπο­ψή­φιοι βου­λευ­τές με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ;

Το κλίμα που ει­σπράτ­τω στις πε­ριο­δεί­ες, εκ­δη­λώ­σεις, συ­ζη­τή­σεις είναι με­γά­λο ρεύμα υπέρ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Στον κόσμο που συ­να­ντά­με πα­ρα­τη­ρώ δύο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: αγω­νία και ταυ­τό­χρο­να ελ­πί­δα. Αγω­νία γιατί δεν θέλει να συ­νε­χι­στεί η πο­λι­τι­κή που αφαι­ρεί συ­νε­χώς μι­σθούς, συ­ντά­ξεις, δι­καιώ­μα­τα. Αγω­νία γιατί η πα­ρα­μο­νή της κυ­βέρ­νη­σης στην εξου­σία, ση­μαί­νει χει­ρό­τε­ρα δεινά. Ελ­πί­δα, γιατί προσ­δο­κά την υλο­ποί­η­ση όσων ανήγ­γει­λε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στη ΔΕΘ, ελ­πί­δα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να αντέ­ξει τις πιέ­σεις και τους εκ­βια­σμούς του συ­στή­μα­τος, ελ­πί­δα ότι η ζωή του θα γίνει κα­λύ­τε­ρη. Νο­μί­ζω ότι προ­τε­ραιό­τη­τα για τους/τις υπο­ψή­φιους βου­λευ­τές και σύσ­σω­μες τις κομ­μα­τι­κές μας δυ­νά­μεις, είναι η τρο­φο­δό­τη­ση αυτού του κό­σμου με επι­χει­ρή­μα­τα, η πα­ρέμ­βα­ση με στόχο την ενί­σχυ­ση της συλ­λο­γι­κό­τη­τας και της αυ­το­πε­ποί­θη­σής του.

Ποια πρέ­πει να είναι τα πρώτα μέτρα και οι πρω­το­βου­λί­ες που πρέ­πει να πάρει η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ;

Οι προ­τε­ραιό­τη­τες έχουν ανα­δει­χθεί ήδη. Η επα­να­φο­ρά του κα­τώ­τα­του μι­σθού και των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, της 13ης σύ­ντα­ξης, του αφο­ρο­λό­γη­του στα 12.000 ευρώ, η κα­τάρ­γη­ση του ΕΝΦΙΑ και όλα όσα απο­τε­λούν τις προ­γραμ­μα­τι­κές μας αιχ­μές. Μαζί με αυτά, όπως επι­βε­βαιώ­νε­ται  και από όλες τις πε­ριο­δεί­ες μου, εξαι­ρε­τι­κά επεί­γου­σες απα­ντή­σεις θα χρεια­στούν για τα ζη­τή­μα­τα της υγεί­ας, της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης και φυ­σι­κά της ανερ­γί­ας. Το «πού θα βρε­θούν τα λεφτά», δεν προ­κύ­πτει μόνο ως ερώ­τη­μα των πα­νι­κό­βλη­των μνη­μο­νια­κών, αλλά μπαί­νει επί­μο­να και από τους πο­λί­τες, ερώ­τη­μα λο­γι­κό, για να εί­μα­στε ει­λι­κρι­νείς. Ερώ­τη­μα που έχει να κάνει με την ανα­ζή­τη­ση των πόρων.

Για να είναι συ­νε­πής ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, οφεί­λει να απο­δεί­ξει ότι ρε­α­λι­στι­κή για αυτόν είναι η ικα­νο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών. Όταν πρέ­πει να τρο­φο­δο­τή­σεις με χρη­μα­τι­κές ροές την πρω­το­βάθ­μια και δευ­τε­ρο­βάθ­μια πε­ρί­θαλ­ψη, την φαρ­μα­κευ­τι­κή δα­πά­νη, όταν πρέ­πει να ανα­ζη­τή­σεις χρή­μα­τα για να μην φτά­σει η σύ­ντα­ξη στα 300 ευρώ, όταν κα­λεί­σαι να απορ­ρο­φή­σεις ένα ση­μα­ντι­κό πο­σο­στό ανέρ­γων, χρειά­ζε­ται να εξα­σφα­λί­σεις πό­ρους. Και για αυτό, στην πο­ρεία της δια­πραγ­μά­τευ­σης για τη δια­γρα­φή του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους, με όπλο το μο­ρα­τό­ριουμ, της στά­σης πλη­ρω­μών τόκων και χρε­ο­λυ­σί­ων, θα χρεια­στεί να προ­χω­ρή­σου­με σε έκτα­κτα μέτρα φο­ρο­λο­γί­ας του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου, ώστε να δώ­σου­με μιαν ανάσα σε αυ­τούς που μας εμπι­στεύ­τη­καν και προσ­δο­κούν από εμάς να τη­ρή­σου­με τις δε­σμεύ­σεις μας.

Οι πα­ρα­πά­νω προ­γραμ­μα­τι­κές αιχ­μές, απο­τε­λούν από μόνες τους μια ση­μα­ντι­κή κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή πρω­το­βου­λία. Χρεια­ζό­μα­στε ανά­λο­γες για να συ­στρα­τεύ­σου­με τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας, ντό­πιους και με­τα­νά­στες, τη νε­ο­λαία, όλους αυ­τούς που στη­ρί­ζουν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την προ­ο­πτι­κή της κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς. Πρω­το­βου­λί­ες οι οποί­ες θα ασκούν-κα­λώς εν­νο­ού­με­νη-πί­ε­ση στον κόσμο του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και δεν θα επι­τρέ­πουν στην ηγε­σία τους να «σπε­κου­λά­ρει», στο ότι δεν πι­στεύ­ου­με όσα λέμε. Συγ­χρό­νως, μια δράση των μελών και στε­λε­χών μας, που θα εν­θαρ­ρύ­νει την ενερ­γο­ποί­η­ση και την αυ­τε­νέρ­γεια των λαϊ­κών δυ­νά­με­ων, σε χώ­ρους δου­λειάς και γει­το­νιές, θα ξα­να­βά­λει στην επι­και­ρό­τη­τα ότι την Ιστο­ρία την γρά­φει ο αγω­νι­ζό­με­νος κό­σμος, ότι η αν­θρω­πό­τη­τα προ­χω­ρά­ει μέσα από ρή­ξεις, ότι οι «απλοί» άν­θρω­ποι μπο­ρούν να ορί­σουν τη ζωή τους. Μην ξε­χνιό­μα­στε. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι κόμμα της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς και έχει πρό­ταγ­μα τον Σο­σια­λι­σμό.

Ποια είναι η απο­τί­μη­σή σας για το έργο σας, τόσο στη Βουλή όσο και στους το­μείς ευ­θύ­νης σας στο κόμμα;

Η απο­τί­μη­ση είναι θε­τι­κή. Στη θη­τεία μου, όχι μόνη μου, μαζί με αρ­κε­τούς συ­ντρό­φους και συ­ντρό­φισ­σες, προ­σπά­θη­σα να κάνω πράξη το σύν­θη­μα: «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των αγώ­νων, της αλ­λη­λεγ­γύ­ης, της ανα­τρο­πής». Βρε­θή­κα­με στην πρώτη γραμ­μή μι­κρών και με­γά­λων αγώ­νων, για την υπε­ρά­σπι­ση των ερ­γα­τι­κών δι­καιω­μά­των, ενά­ντια στην κα­τα­στο­λή, το φα­σι­σμό και τον ρα­τσι­σμό. Και αυτό το στίγ­μα επι­χεί­ρη­σα να έχουν και οι πα­ρεμ­βά­σεις μου στη βουλή. Αν και το προ­σπά­θη­σα, δεν το κρύβω ότι δεν εξά­ντλη­σα όλα τα πε­ρι­θώ­ρια για να ανα­δεί­ξω και άλλα κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα και κυ­ρί­ως δεν «τέ­ντω­σα» αρ­κε­τά τον εαυτό μου για να συμ­με­τέ­χω πε­ρισ­σό­τε­ρο στην ΟΜ που ανήκω, στην ΟΜ Εξαρ­χεί­ων.