Διαδηλώνουμε στη ΔΕΘ στις 11 Σεπτέμβρη
Η καθημερινότητα για τα εργατικά-λαϊκά στρώματα έχει γίνει κόλαση: πύρινη κόλαση, περιβαλλοντική κόλαση, υγειονομική κόλαση, εργασιακή κόλαση. Το σύστημα κι οι κυβερνήσεις του προκαλούν κυριολεκτική και μεταφορική ασφυξία: ασφυξία δικαιωμάτων κι ελευθεριών, τιμωρίες και ατομική ευθύνη, για τους πολλούς.
Η διάλυση του κρατικού μηχανισμού σε όλα τα επίπεδα είναι αναμφισβήτητη, ακόμα και στον κόσμο της ΝΔ.
Η κλιματική κρίση, που επικαλέστηκε ο Μητσοτάκης, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μετατοπίσει τις ευθύνες του εγχώριου συστήματος, για την τραγωδία των πυρκαγιών, απλά βάζει στο κάδρο τον καπιταλισμό παγκόσμια, αναπόσπαστο μέρος του οποίου είναι και οι δικοί μας αστοί.
Η πύρινη τραγωδία συνέβη ως αναμενόμενη συνέπεια της τρομακτικής υποστελέχωσης δασικών και πυροσβεστικών υπηρεσιών, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων. Οι γεωτεχνικοί, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι δασολόγοι, από το 2000 έως το 2021 έχουν μειωθεί στους μισούς. Μια ακριβής αποτύπωση της κατάστασης είναι ότι οι φωτιές, σε όλη σχεδόν την Ελλάδα ταυτόχρονα, έπρεπε να αντιμετωπιστούν από 250 πυροσβέστες των μηχανοκίνητων τμημάτων, 1.200 πεζοπόρους και να έχουν προληφθεί με δασικές εργασίες από 650 δασολόγους! Αυτός είναι ο δημόσιος τομέας, με αριθμούς, που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές όλων των κυβερνήσεων έχουν αφήσει να μας προστατέψει, ανθρώπους, ζώα και φύση. Και με αντίστοιχα αποδεκατισμένο δυναμικό (πχ οι γεωλόγοι του Δημοσίου είναι 130 αυτήν τη στιγμή) αφήνουν στην...τύχη και τα αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα στις πληγείσες περιοχές, αναμένοντας την επόμενη προδιαγεγραμμένη “φυσική” καταστροφή.
Το υγειονομικό θρίλερ εξελίσσεται για το λαό παράλληλα με καταναγκασμούς κι εκβιασμούς αντί για επιστημονική τεκμηρίωση και πειθώ, νέα δωράκια για τους ιδιώτες της υγείας και κινδύνους για μεγαλύτερη εξάπλωση της μετάλλαξης Δ σε εμβολιασμένους κι ανεμβολίαστους. Η κυβέρνηση έχει μετατρέψει το εμβόλιο, από επιστημονική παροχή σε τιμωρία για συγκεκριμένες εργασιακές ομάδες, που υπερέβησαν εαυτόν το προηγούμενο διάστημα (υγειονομικούς, εκπαιδευτικούς, δημοτικούς υπαλλήλους), συμπυκνώνοντας την πολιτική της στην ανεύθυνη και πρόχειρη πρακτική “τρεχάτε να εμβολιαστείτε, δουλέψτε για την οικονομία μας και ξαναγυρίστε στην ‘κανονικότητα’, χωρίς να με σκοτίζετε με μέτρα κι υποχρεώσεις προστασίας για τον κόβιντ από το κράτος και την εργοδοσία”! Για ακόμα μια φορά η κυβέρνηση αποσύρει το κράτος, ως μηχανισμό ολοκληρωμένης διαχείρισης της δημόσιας υγείας δηλώνοντας ότι άλλα μέτρα (αύξηση των ΜΜΜ και φίλτρα αποστείρωσης αέρα, λιγότεροι μαθητές ανά τάξη, μάσκες, τεστ, πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, ενίσχυση του ΕΣΥ κ.ά.) δεν προτίθεται να παρέχει και εναποθέτει στην ατομική ευθύνη των εργαζομένων την όποια προστασία, μέσω του εμβολίου και μόνο! Συγχόνως, επιδεικνύει εγκληματική αδιαφορία και για τους εμβολιασμένους, εκπέμποντας σήμα ότι αυτοί δεν έχουν ανάγκη ούτε από συνεχείς ελέγχους μέσω αξιόπιστων και δωρεάν τεστ, ούτε από κανένα άλλο μέτρο προστασίας. Μας θεωρούν όλες κι όλους αναλώσιμους!
Το ίδιο διάστημα οι αντεργατικές επιθέσεις κλιμακώνονται, τόσο στον τομέα της επικουρικής ασφάλισης, που μετατρέπεται σε τζόγο του κεφαλαίου με ξένα...κόλυβα (με τις εισφορές των εργαζομένων), όσο και στο δημόσιο σχολείο, το οποίο γίνεται ακραία ταξικό, με τις ‘δεξιότητες’ να παίρνουν τη θέση της μόρφωσης και της επιστήμης, χωρίς δημοκρατία και τη δημιουργική συμβολή των εκπαιδευτικών (τους οποίους απειλεί, αντίστοιχα με τους υγειονομικούς, με στέρηση μισθού αν δεν συμμετέχουν στην αξιολόγηση), ενώ αφήνει εκτός δημοσίων πανεπιστημίων χιλιάδες παιδιά, που τα οδηγεί εκεί που δεν υπάρχουν βάσεις, παρά μόνο η αξία του χρήματος!
Από την πίσω πόρτα οργανώνονται ΣΔΙΤ (Συμβάσεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα) στα δημόσια νοσοκομεία, ζεστό χρήμα ρέει τους ιδιώτες κλινικάρχες, αλλά και στα ΙΕΚ και τα κολέγια στο χώρο της...πρώην δημόσιας παιδείας, όπως και στα μεγάλα δικηγορικά γραφεία, για την απονομή των όλο και πιο πενιχρών συντάξεων.
Και ταυτόχρονα, οι δημόσιες υπηρεσίες αποστερούνται του ρόλου τους και μέσω μιας νέας διαδικασίας: όλο και πιο συχνά και σε όλο και περισσότερες περιπτώσεις, οι υπηρεσιακοί προϊστάμενοι, ακόμα και οι αιρετοί που εκλέγονται, αντικαθίστανται από πολιτικές ηγεσίες και διορισμένες επιτροπές. Η επιτροπή με επικεφαλής το Μπένο είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, η μετατροπή του ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας) σε Ανεξάρτητη Αρχή που δεν λογοδοτεί σε υπηρεσιακούς παράγοντες είναι ένα άλλο, η αναστολή αδειών των υγειονομικών απευθείας από τον υπουργό και αναπληρωτή υπουργό υγείας είναι ένα ακόμα και ο κατάλογος μπορεί να μακρύνει.
Συμπέρασμα Α: η κυβέρνηση δεν αντέχει την παρέμβαση ούτε της δικής της υπηρεσιακής ιεραρχίας, ούτε των δικών της εκλεγμένων περιφερειαρχών, δημάρχων κλπ.
Συμπέρασμα Β: αυτό το ζοφερό περιβάλλον, για να ισχύσει και να εμπεδοθεί χρειάζεται αφενός συναίνεση από τα πολιτικά κόμματα (ο ΣΥΡΙΖΑ τις μέρες των πυρκαγιών τη διαλαλούσε με όλους τους τρόπους), αλλά και κοινωνική αφωνία. Η δεύτερη, επειδή δεν προβλέπεται, φροντίζουν να την επιβάλλουν με νόμους όπως του Χατζηδάκη και της Κεραμέως.
Μετά την ψήφιση του Νόμου Χατζηδάκη, τον Ιούνιο του 2021, πριν τελειώσουν τα...μπάνια του λαού, πριν τελειώσει ο Αύγουστος, ο υπουργός Εργασίας έσπευσε να στείλει εγκυκλίους για την εφαρμογή του Νόμου στο σκέλος της λειτουργίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων, της προκήρυξης και της υλοποίησης απεργίας, για να προλάβει τις αναμενόμενες εργατικές και λαϊκές αντιδράσεις και να δηλώσει ότι τα συνδικάτα θα είναι υπόλογα και δέσμια στο κράτος και την εργοδοσία, αλλιώς θα βγαίνουν στην παρανομία και θα διώκονται!
Συμπέρασμα Γ: η ‘λαϊκή’ ατάκα του καλοκαιριού, που ταξίδεψε αστραπιαία από στόμα σε στόμα και σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα, συμπεριλαμβανομένης της ΕΡΤ (όπου πρωτοακούστηκε), το σλόγκαν “Μητσοτάκη γ@μιέσ@ι”, δεν είναι τίποτα μπροστά στη λαϊκή δυσαρέσκεια και την οργή εκατομμυρίων εργαζομένων που έχουν κατανοήσει πλήρως ότι η ελευθερία δεν είναι για όλους (άλλο οι εργοδότες που μπορούν να μην εξαναγκάζονται σε υποχρεωτικές Συλλογικές Συμβάσεις κι άλλο οι υγειονομικοί ή οι εκπαιδευτικοί που υποχρεώνονται να καταθέτουν πιστοποιητικά εμβολιασμού, η υγεία δεν είναι για όλους (άλλο ο φτωχός εργαζόμενος που περιμένει μια επέμβαση όταν κι εφόσον τα δημόσια νοσοκομεία θα πάψουν να είναι μόνο για κόβιντ κι άλλο ο πλούσιος που με τον παρά του θα νοσηλευτεί σε ιδιωτικά ιατρικά κέντρα άθικτα από τον ιό), η παιδεία δεν είναι για όλους (άλλο ο μαθητής που δεν έφτασε την ΕΒΕ της σχολής που ήθελε και σπρώχνεται στο ΙΕΚ κι άλλο η Δάφνη Μητσοτάκη που με χρήμα κι άνεση στο πρωθυπουργικό αεροπλάνο αρχίζει σπουδές στο YALE).
Η φετινή (85η) ΔΕΘ, με τίτλο ‘Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον’, είναι αφιερωμένη στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα των ακραίων ταξικών ανισοτήτων, της αποθέωσης του νεοφιλελευθερισμού (και από κόμματα που έκαναν στροφή προς αυτόν εκκινώντας από τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά και από την αριστερά), της διάλυσης των Δημοσίων δομών και μηχανισμών, των γυναικοκτονιών, των στρατευμάτων στο Αφγανιστάν.
Εμείς θα βασιστούμε όμως στην Ελλάδα της άμεσης κι έμπρακτης αλληλεγγύης στους πυρόπληκτους της Εύβοιας, στην Ελλάδα των ανθρώπων που οργανώνουν έναν άλλο “μηχανισμό” προστασίας της φύσης και του περιβάλλοντος, των εργαζομένων που δεν καταθέτουν πιστοποιητικά και αξιολογήσεις προκειμένου να δουλέψουν στα κάτεργα για έναν πενιχρό μισθό και μια αμφίβολη σύνταξη, των εργαζομένων που αντιστάθηκαν μαζικά και συλλογικά στο Νόμο Χατζηδάκη και οργανώνουν τη μη εφαρμογή του, αλλά και νέες αντιστάσεις στο Νόμο Κεραμέως, των αντιρατσιστών που θέλουν να καλοδεχτούν τους πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, των ανθρώπων που στήνουν ασπίδες προστασίας στους πληστειριασμούς, των γυναικών που κατάφεραν να φωνάξουν #metoo, να καταγγείλλουν επιθέσεις και να συμμετέχουν στη φεμινιστική απεργία και τις φεμινιστικές διαδηλώσεις για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Με αυτόν τον κόσμο και με την εμπιστοσύνη όσων περιμένουν από αυτόν τον κόσμο, θα βρεθούμε στη διαδήλωση της Θεσσαλονίκης, στις 11 Σεπτέμβρη, με τις συλλογικότητες, τις παρατάξεις, τα σχήματα, τα σωματεία και τα συνδικάτα μας, εκεί όπου μπορούμε να εκφράσουμε την ταξική μας ενότητα κι αλληλεγγύη, προετοιμάζοντας και συμβάλλοντας σε αγώνες που είναι λογικο και αναγκαίο να γίνουν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, όσο πιο γρήγορα!
Μέχρι τις 11 Σεπτέμβρη αξιοποιούμε τη δυνατότητα σε κάθε σωματείο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολή και κάθε συλλογικότητα, σχήμα, ομάδα να οργανώσουμε μια μαζική διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη, στέλνοντας ισχυρό μήνυμα στην κυβέρνηση, το σύστημα και όσους συναινούν, ότι θα απαντήσουμε στην ταξική επίθεση και θα σταματήσουμε τη διάλυση των ζωών μας, την καταστροφή της φύσης, σχεδιάζοντας και υλοποιώντας συλλογικά έναν άλλο μηχανισμό, αντίστασης και ανατροπής.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
