Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την Αντικαπιταλιστική Αριστερά στις εκλογές της 21ης Μάη και στον δρόμο

Στις εκλο­γές της 21ης Μάη η κυ­βέρ­νη­ση που θα προ­κύ­ψει θα είναι μια σκλη­ρή αντι­λαϊ­κή κυ­βέρ­νη­ση. Μια κυ­βέρ­νη­ση κοι­νω­νι­κού πο­λέ­μου, που θα κλι­μα­κώ­σει το κε­φά­λαιο και η ΕΕ και θα φέρει μια νέα οι­κο­νο­μι­κή και πο­λι­τι­κή κα­ται­γί­δα.

Σε αυτό συ­νη­γο­ρούν και δύο ση­μα­ντι­κές πα­ρεμ­βά­σεις από αν­θρώ­πους του συ­στή­μα­τος που έγι­ναν αυτές τις μέρες: Ο Στουρ­νά­ρας συ­νέ­στη­σε προς όλους «εγκρά­τεια πα­ρο­χών» και υπο­σχέ­σε­ων, στοι­χείο που δεί­χνει πόσο κάλ­πι­κες είναι οι υπο­σχέ­σεις περί αυ­ξη­μέ­νων μι­σθών από Μη­τσο­τά­κη και Τσί­πρα. Αλλά και ο πρώην υπουρ­γός οι­κο­νο­μι­κών, Αλέ­κος Πα­πα­δό­που­λος, ζή­τη­σε να στα­μα­τή­σει η πε­ρι­γρα­φή του Success Story από την ΝΔ, τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Όλα τα πα­ρα­πά­νω έρ­χο­νται να υπο­γραμ­μί­σουν όσα υπο­στη­ρί­ζει η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ τόσο για την αδύ­να­μη και σαθρή υπέρ­βα­ση της κρί­σης του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού όσο και για τα δύ­σκο­λα που έρ­χο­νται και θα φορ­τω­θούν στον λαό.

Γι’ αυτό το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών πρέ­πει να ση­μά­νει την βαριά κα­τα­δί­κη και την ήττα για την κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ και τα ακρο­δε­ξιά δε­κα­νί­κια της. Πρέ­πει ακόμα η κάλπη να κα­τα­δι­κά­σει και να βγά­λει πιο αδύ­να­μους τους επί­δο­ξους κυ­βερ­νη­τι­κούς δια­χει­ρι­στές (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ΠΑΣΟΚ), ώστε να μην μπο­ρούν να εφαρ­μό­σουν νέες αντι­λαϊ­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις.

Η απά­ντη­ση δεν βρί­σκε­ται σε «προ­ο­δευ­τι­κές» κυ­βερ­νή­σεις δια­χεί­ρι­σης της αστι­κής πο­λι­τι­κής και στην υπο­τα­γή στον κυ­βερ­νη­τι­κό ρε­α­λι­σμό. Αυτό που κρί­νε­ται σε αυτές τις εκλο­γές είναι το αν θα ενι­σχυ­θεί η λο­γι­κή μιας μα­ζι­κής ερ­γα­τι­κής ανα­τρε­πτι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης. Μιας αντι­πο­λί­τευ­σης ικα­νής να επι­βάλ­λει ρωγ­μές στην αντι­λαϊ­κή πο­ρεία, που θα μπο­ρεί να φέρ­νει νίκες.

Σε αυτό το έδα­φος θε­ω­ρού­με πως έχει ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία η ενί­σχυ­ση και η στή­ρι­ξη της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ.

-Η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ έπαι­ξε απο­φα­σι­στι­κό ρόλο στην πάλη ενά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ. Είχε κα­θο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή στους αγώ­νες και τις αντι­στά­σεις αυτής της τε­τρα­ε­τί­ας. Στην μάχη ενά­ντια στα λοκ ντά­ουν και στην απα­γό­ρευ­ση των δια­δη­λώ­σε­ων, στους αγώ­νες ενά­ντια στην πα­νε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία και στον νόμο Χα­τζη­δά­κη, ενά­ντια στην Χ.Α. και τον ρα­τσι­σμό, στους αγώ­νες του φε­μι­νι­στι­κού κι­νή­μα­τος. Στην τε­τρα­ε­τία που πέ­ρα­σε όσες κα­τα­κτή­σεις υπήρ­ξαν, όσες ρωγ­μές ση­μειώ­θη­καν, όσα με­γά­λα γε­γο­νό­τα άλ­λα­ξαν συ­σχε­τι­σμούς, προ­κλή­θη­καν από την πάλη του κι­νή­μα­τος, στη δράση έξω από τη βουλή, στον δρόμο, όπου η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ είχε πρω­το­πό­ρο ρόλο. Ούτε οι βου­λευ­τές του ΚΚΕ και του ΜΕΡΑ 25 έβα­λαν εμπό­δια στα αντι­λαϊ­κά κυ­βερ­νη­τι­κά μέτρα μέσα στην βουλή. Ούτε φυ­σι­κά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που ψή­φι­σε το 50% των νο­μο­σχε­δί­ων της ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ που ψή­φι­σε το 70% των αντι­λαϊ­κών μέ­τρων.

-Υπο­γραμ­μί­ζου­με τον ση­μα­ντι­κό ρόλο της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς στο νε­ο­λαι­ί­στι­κο και ερ­γα­τι­κό ξέ­σπα­σμα ενά­ντια στο έγκλη­μα των Τε­μπών και την συμ­βο­λή τους στην όξυν­ση και κλι­μά­κω­ση της τα­ξι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης. Με την δράση της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και άλλων δυ­νά­με­ων δεν πέ­ρα­σε η γραμ­μή του «εθνι­κού πέν­θους» και δη­μιουρ­γή­θη­κε ένα απερ­για­κό πο­τά­μι στις 8 και στις 16 Μάρτη που άλ­λα­ξε το στη­μέ­νο προ­ε­κλο­γι­κό σκη­νι­κό. Πα­ράλ­λη­λα η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ έθεσε το αί­τη­μα της ακύ­ρω­σης των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, την κρα­τι­κο­ποί­η­ση του ΟΣΕ, με ερ­γα­τι­κό έλεγ­χο και χωρίς απο­ζη­μί­ω­ση, το αί­τη­μα να φύγει η ιτα­λι­κή εται­ρεία. Αυ­τούς τους στό­χους δεν έθεσε ούτε το ΚΚΕ, ούτε το ΜΕ­ΡΑ­25.

-Η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ προ­βάλ­λει ένα αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό πρό­γραμ­μα με βα­σι­κές κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές διεκ­δι­κή­σεις. Βάζει στο στό­χα­στρο τα κέρδη του κε­φα­λαί­ου, την ΕΕ, προ­βάλ­λει την ανά­γκη δη­μο­σί­ας και κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας. Συν­δέ­ει την πάλη για άμε­σες κα­τα­χτή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων με την συ­νο­λι­κή αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή ανα­τρο­πή και τον επα­να­στα­τι­κό δρόμο. Η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ θέτει το πρό­γραμ­μά της στον δη­μό­σιο διά­λο­γο, πα­λεύ­ει για την υιο­θέ­τη­σή αυτού του προ­γράμ­μα­τος από το ερ­γα­τι­κό και νε­ο­λαι­ί­στι­κο κί­νη­μα. Στο­χεύ­ει στον εμπλου­τι­σμό του ώστε να αντα­πο­κρί­νε­ται, όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο, στις σύγ­χρο­νες ανά­γκες και στις δυ­να­τό­τη­τες της επο­χής μας.

-Η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ έχει συ­νε­πή αντι­πο­λε­μι­κή στάση ανα­δει­κνύ­ο­ντας ότι ο πό­λε­μος στην Ου­κρα­νία είναι άδι­κος και αντι­δρα­στι­κός και από τις δύο πλευ­ρές. Όταν στο debate εμ­φα­νί­στη­κε ένα «αρ­ρα­γές εθνι­κό μέ­τω­πο» από όλα τα κόμ­μα­τα που συμ­με­τεί­χαν, η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ ανα­δει­κνύ­ει τι ση­μαί­νει ελ­λη­νο­τουρ­κι­κός αντα­γω­νι­σμός για τους δύο λαούς και ποιο είναι το κα­θή­κον της επα­να­στα­τι­κής αρι­στε­ράς στην δική μας χώρα. Η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ στέ­κε­ται ενά­ντια στις εξο­ρύ­ξεις και στις ΑΟΖ, στους δο­λο­φο­νι­κούς φρά­χτες στον Έβρο, τον ρα­τσι­σμό και τον εθνι­κι­σμό, ενά­ντια στους πο­λε­μι­κούς εξο­πλι­σμούς.

Η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ μπο­ρεί να εκ­φρά­σει στις εκλο­γές, τόσο την προει­δο­ποί­η­ση για τον κοι­νω­νι­κό πό­λε­μο με οποια­δή­πο­τε κυ­βέρ­νη­ση προ­κύ­ψει από τις εκλο­γές, όσο και την ελ­πί­δα για τη δυ­να­τό­τη­τα νέων αγώ­νων και της συ­νο­λι­κής αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής ανα­τρο­πής. Γιατί η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ στο­χεύ­ει στην πο­λι­τι­κή απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση απέ­να­ντι στην κα­πι­τα­λι­στι­κή στα­θε­ρό­τη­τα.

Το ΚΚΕ και το Μέ­ΡΑ­25 ζητάν την ψήφο για ισχυ­ρή κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πα­ρου­σία, όμως οι αγω­νι­στές και οι αγω­νί­στριες που θέ­λουν μια ανα­τρε­πτι­κή Αρι­στε­ρά, δεν έχουν κάτι να κερ­δί­σουν αν υπο­τα­χτούν στην λο­γι­κή ενός τέ­τοιου κοι­νο­βου­λευ­τι­κού ρε­α­λι­σμού. Ούτε την αντι­πο­λί­τευ­ση που χρειά­ζε­ται σή­με­ρα ο κό­σμος της ερ­γα­σί­ας μπο­ρεί να την κάνει το ΜΕ­ΡΑ­25 ή το ΚΚΕ.

Η εκλο­γι­κή ενί­σχυ­ση της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ δεν συ­νι­στά αγνό­η­ση των αδυ­να­μιών της, αλλά πο­λι­τι­κό μή­νυ­μα προς το ανα­γκαίο πο­λι­τι­κό μέ­τω­πο της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς. Αυτή την ανά­γκη θέλει να εκ­φρά­σει και να βα­θύ­νει σε πο­λι­τι­κό επί­πε­δο με πρω­το­βου­λί­ες με­τε­κλο­γι­κά.

Δυ­νά­μω­μα της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ ση­μαί­νει δυ­νά­μω­μα των ανα­τρε­πτι­κών αγώ­νων απέ­να­ντι σε όποια κυ­βέρ­νη­ση προ­κύ­ψει. Το αδυ­νά­τι­σμα της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς δίνει μή­νυ­μα υπο­χώ­ρη­σης των αντι­στά­σε­ων.

Τα ση­μεία των και­ρών δεί­χνουν ότι κυο­φο­ρεί­ται μια νέα δυ­να­τό­τη­τα εξόρ­μη­σης των απε­λευ­θε­ρω­τι­κών ιδεών. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ είναι και ψήφος στή­ρι­ξης μιας τέ­τοιας αρι­στε­ράς. Μίας αρι­στε­ράς που θα μπο­ρεί να στα­θεί απέ­να­ντι στον δο­λο­φο­νι­κό κα­πι­τα­λι­σμό, από θέ­σεις ερ­γα­τι­κής πο­λι­τι­κής και σύγ­χρο­νης κομ­μου­νι­στι­κής προ­ο­πτι­κής.

*Μέλος ΔΣ του ΕΚΑ, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, υπο­ψή­φια με την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ στην Ανα­το­λι­κή Ατ­τι­κή