Μηδέν προσλήψεις για το Νοσοκομείο Παπαγεωργίου

Όπως τονίζει ο Λ. Δερμεντζόγλου η επιλογή να λειτουργήσουν τα νοσοκομεία με κανόνες ιδιωτικοοικονομικούς, βάζοντας ως προτεραιότητα τους αριθμούς και όχι τους ανθρώπους σε συνδυασμό με την υποστελέχωση είναι οι κύριες αιτίες για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Νοσοκομείο Παπαγεωργίου

Ακολουθεί η συνέντευξη του Λ. Δερμεντζόγλου στο ygeionomikoi.gr

Πόσο έχει επηρεάσει τη λειτουργία του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου το σύστημα εφημεριών στα Νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης;

Τα χρόνια των μνημονίων ζήσαμε παντού στην Ελλάδα μια ισοπέδωση των κοινωνικών δομών και του κράτους πρόνοιας. Στο χώρο της υγείας αυτό εκφράστηκε με κλείσιμο νοσηλευτικών ιδρυμάτων και σημαντικό περιορισμό των κλινών στο όνομα του «εξορθολογισμού» των δαπανών. Ταυτόχρονα, η παντελής αδυναμία δημιουργίας ενός αποτελεσματικού συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας και η όξυνση του φαινομένου του κοινωνικού αποκλεισμού, οδήγησε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού στα νοσοκομεία για να αντιμετωπίσουν τις πρωτογενείς τους ανάγκες σε περίθαλψη. Ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη, το κλείσιμο του νοσοκομείου «Παναγία» και άλλων μικρότερων νοσηλευτικών ιδρυμάτων έχει οδηγήσει σε μια παντελή αποδιοργάνωση του συστήματος των εφημεριών της πόλης. Το Νοσοκομείο Παπαγεωργίου εφημερεύει περισσότερες από 4 ή 5 φορές το μήνα (σε σύνολο 8 γενικών εφημεριών), χωρίς συνοδό νοσοκομείο στην ανατολική πλευρά του πολεοδομικού συγκροτήματος. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, σε ημέρες γενικής εφημερίας να προσέρχονται κατά μέσο όρο περισσότερα από 1000 περιστατικά στο τμήμα των Επειγόντων Περιστατικών, με αναμονές που υπερβαίνουν τις 8 ώρες και που οδηγούν σε εύλογο εκνευρισμό τους ασθενείς και τους συνοδούς έως και σε απολύτως καταδικαστέα φαινόμενα βιαιοπραγιών εις βάρος των συναδέλφων. Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι συχνά το ΤΕΠ θυμίζει «πεδίο μάχης».

Το ιδιόμορφο σύστημα διοίκησης επηρεάζει  τη λειτουργία του Νοσοκομείου;

Κατά την άποψή μου η λειτουργία ενός νοσοκομείου δεν καθορίζεται από κανένα σύστημα διοίκησης, αλλά από τα πρωτάγματα και τους σκοπούς που υπηρετεί. Το Νοσοκομείο Παπαγεωργίου από την ιδρυτική του διακήρυξη, είναι ένα ΝΠΙΔ που διοικείται από 7μελές διοικητικό συμβούλιο και λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της ιδιωτικής οικονομίας. Όποια κι αν είναι η διοίκηση ενός νοσηλευτικού ιδρύματος, με όποιον τρόπο κι αν είναι ορισμένη, το ζητούμενο είναι αν στη «ζυγαριά» μπαίνουν οι «αριθμοί» έναντι των «ανθρώπων». Και δυστυχώς αυτό το «ζύγι» τα τελευταία χρόνια απαντάται σε όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας ανεξαρτήτως της νομικής τους μορφής.

Βέβαια, υπάρχουν μια σειρά ζητημάτων που σχετίζονται με το προσωπικό και τους εργαζόμενους, που πολλές φορές συνθλίβονται στις «μυλόπετρες» του «ιδιωτικού» και του κατ’ ευφημισμό «δημόσιου» χαρακτήρα του νοσοκομείου και αφορούν από την αναγνώριση των πτυχίων τους μέχρι και την εφαρμογή των πειθαρχικών διατάξεων και δυστυχώς οδηγούν τους συναδέλφους σε ένα μεγάλο κύμα φυγής.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Νοσοκομείο σας;

Αναμφίβολα αυτό της υποστελέχωσης. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουμε καταγεγραμμένες περισσότερες από 450 ελλείψεις σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων. Ελλείψεις που εντοπίζονται κυρίως σε νοσηλευτικό προσωπικό χωρίς να παραγνωρίζονται αυτές που αφορούν σε λοιπές ειδικότητες. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι προαναφερθείσες ελλείψεις αφορούν την αρχική οργάνωση του νοσοκομείου, δηλαδή αυτή των 625 κλινών με την οποία πρωτολειτούργησε το 1999. Αν σκεφτεί κανείς ότι από τότε ανοίξανε 125 νέες κλίνες (σύνολο ανεπτυγμένων κλινών σήμερα 752) και πλήθος άλλων τμημάτων, αντιλαμβάνεστε ότι για ένα νοσοκομείο με μέση πληρότητα που υπερβαίνει το 95%, το ζήτημα των προσλήψεων αποτελεί τη θρυαλλίδα των διεκδικήσεων του και κομβικό ζήτημα για τη συνέχιση της λειτουργίας του με όρους ασφάλειας για τους ασθενείς και τους εργαζομένους του.

Θεωρείτε ότι ο αριθμός των προσλήψεων που έχουν γίνει και έχουν αναγγελθεί είναι επαρκής για τη διασφάλιση της πλήρους και ασφαλούς λειτουργίας του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου; Που εντοπίζονται οι μεγαλύτερες ελλείψεις;

Ο αριθμός των προσλήψεων που έχουν εξαγγελθεί για το νοσοκομείο Παπαγεωργίου είναι 0 (ολογράφως: μηδέν).

Και προφανώς δεν αναφέρομαι στις εμβαλωματικές λύσεις των βραχυπρόθεσμων προσλήψεων μέσω ΚΕΕΛΠΝΟ που αφορούν κυρίως τη στελέχωση των μονάδων και την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης οι οποίες έτσι κι αλλιώς είναι περιορισμένες, αλλά ένα ευρύ φάσμα αναγκαίων και μόνιμων προσλήψεων, πρωτίστως νοσηλευτικού προσωπικού, που θα πλαισιώσει όσους σήμερα εργάζονται πέρα και πάνω από τις δυνάμεις τους.

Υπάρχουν προτάσεις από την πλευρά σας που θεωρείτε ότι θα βοηθήσουν στη λειτουργία του Νοσοκομείου;

Οι προτάσεις συνοψίζονται στο τρίπτυχο «Προσλήψεις – Προσλήψεις – Προσλήψεις». Μέχρις ότου αυτή η «ουτοπία» γίνει πραγματικότητα, είναι απαραίτητο να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μας με τους ασθενείς και τους εργαζόμενους. Σε ότι αφορά τους πρώτους, είναι αναγκαίο το σύστημά μας να ενσκύψει στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας που βοά για αξιοπρεπή περίθαλψη σε μια χώρα που οι λίστες αναμονής για ένα κρεβάτι ή ένα χειρουργείο ευτελίζουν την έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Σε ότι αφορά τους δεύτερους, απαιτείται η αναγνώριση των υπεράνθρωπων προσπαθειών τους, τόσο ηθικά όσο και υλικά, μετατρέποντας τους από απολογητές ενός χρεοκοπημένου συστήματος σε πραγματικούς ήρωες και στυλοβάτες του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας.

Μέχρι τη μέρα εκείνη, ο αγώνας από το μετερίζι του καθενός, θα συνεχίζεται!

Πηγή: ygeionomikoi.gr