Μητσοτάκης στη ΔΕΘ: Ένας Κύρος Γρανάζης του μνημονίου

Σε πολλά από τα κλασικά κόμικς της χρυσής εποχής του είδους, οι βασικοί ήρωες, κυρίως του Ντίσνεϋ, ζουν μεγάλες και εξωτικές περιπέτειες σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Ενίοτε, οι περιπέτειες αυτές ξεκινούν ή διαδραματίζονται στις παρυφές μιας φονικής ερήμου ή την είσοδο ενός ναού που κρύβει μυθικές υποσχέσεις για θησαυρούς και πλούτη και ένα καλύτερο αύριο. Συνήθως μάλιστα κρατούν και έναν χάρτη με δυσνόητα σημάδια ή κρυπτογραφημένα μηνύματα, ικανά να τους βγάλουν στην όαση ή την αίθουσα με τα διαμάντια και τα ρουμπίνια και την υπόσχεση της ευμάρειας. Διαφωνούν όμως μεταξύ τους, πως θα χρησιμοποιήσουν τον χάρτη, αν θα πρέπει να προχωρήσουν δεξιά ή αριστερά, μπροστά ή πίσω, μέσα από το προφανές μονοπάτι ή διαμέσου μιας άγνωστης οδού. Πάντως, δεν διαφωνούν ότι θα πρέπει να περάσουν την έρημο ή και να μπουν στον ναό - το... μείγμα περπατησιάς, βημάτων και οδοδεικτών, που θα συμβουλευτούν και θα ακολουθήσουν, διαφέρει ανάμεσα στους διαφωνούντες στις επιμέρους ενδείξεις.

Το διήμερο του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ απέδειξε και στον πλέον δύσπιστο - αν χρειάζονταν περισσότερες αποδείξεις επ’ αυτού - ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαβάζει τον ίδιο, με τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, οδικό χάρτη της κοινωνικής καταστροφής, τον ίδιο χάρτη περιπλάνησης στη φονική έρημο του μνημονίου, όπου τα κυβερνητικά καραβάνια σήμερα των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χθες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ ή του ΛΑΟΣ για ένα διάστημα, εξόντωσαν διαδοχικά, ολόκληρα τμήματα του κοινωνικού ιστού και του κοινωνικού κράτους.

Πού διαφέρει ο Μητσοτάκης από τον Τσίπρα; Στο «μείγμα», όπως είπε και ο ίδιος, της πολιτικής. Για παράδειγμα ο Μητσοτάκης θεωρεί ότι το μνημόνιο, η διαλυτική πολιτική λιτότητας και αποσάρθρωσης του κοινωνικού κράτους, δεν αξιοποιείται επαρκώς από τον Τσίπρα - ο Μητσοτάκης εμφανίζεται σαν ο από μηχανής θεούλης του μνημονίου, το οποίο πρέπει να εφαρμοστεί και κυρίως θα έπρεπε να εφευρεθεί για να εφαρμοστεί, ανεξάρτητα από το αν οι γαλαζοπράσινες και εσχάτως οι ροζβαθυμπλέ κυβερνήσεις , το εισήγαγαν και το εφαρμόζουν από την άνοιξη του 2010.

Με άλλα λόγια, και αν δεν υπήρχε οικονομική κρίση, αν δεν υπήρχε χρεοκοπία ενός ολόκληρου πολιτικού και οικονομικού μοντέλου δεκαετιών, αν δεν υπήρχε υπερσυσσώρευση και υπερδανεισμός (με την εγγύηση των εθνοκρατικών κυβερνήσεων) στον παγκόσμιο και τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό, αν δεν υπήρχε επικυριαρχία των νεοφιλελεύθερων δοξασιών εντός και εκτός χώρας, η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη θα έπρεπε να έχει εφεύρει το μνημόνιο «της» και να προχωρά σε «μεταρρυθμίσεις» και «αλλαγές».

Ποιες είναι λοιπόν οι «μεταρρυθμίσεις» και οι «αλλαγές» στην κατά Μητσοτάκη επανεφεύρεση του μνημονίου; Αντί για κουπόνια ελεημοσύνης σε είδος που παρέχει σήμερα η προκλητική όσο και θλιβερή στις δηλώσεις της, υπουργός ψευδώνυμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θεανώ Φωτίου, κουπόνια σε χρήμα που θα δώσει ο Μητσοτάκης. Αντί για ουρές στο Παμπελοννησιακό Γήπεδο, για μια σακούλα μακαρόνια και είδη υγιεινής, ουρές για ένα κουπόνι εγγραφής βρεφών και νηπίων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Αντί για κρατικοδίαιτο καπιταλισμό του χθες, φορολογική απαλλαγή του ελληνικού κεφαλαίου του αύριο, και ο λογαριασμός της απαλλαγής αυτής, στα εκκαθαριστικά (στην κυριολεξία, εκκαθαριστικά, οικονομική εκκαθάριση χωρίς προσχήματα...) της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Διόλου τυχαία, η κορυφαία στιγμή του διημέρου, υπήρξε η αποθέωση του Μητσοτάκη όταν υποσχέθηκε μια περαιτέρω κάθετη μείωση στους φορολογικούς συντελεστές νομικών προσώπων και επιχειρήσεων ακόμη και κάτω του 20% σε βάθος διετίας, από τη στιγμή που θα αναλάβει πρωθυπουργός. Τα χειροκροτήματα, το ποδοκρότημα, τα σφυρίγματα επιδοκιμασίας (!) από τη γαλάζια «γαλαρία» μετέτρεψαν την αίθουσα στο Βελλίδειο, σε... Θύρα 4 της Τούμπας - λες και είχε σκοράρει ο Κλάους Αθανασιάδης με σουτ από το κέντρο του γηπέδου.

Η δε περιβόητη «μείωση» του ΕΝΦΙΑ θα προκύψει όπως ρητά επισήμανε ο Μητσοτάκης, «μεσοσταθμικά» ανάμεσα στους ιδιοκτήτες ακινήτων, με άλλα λόγια πάλι τα συνήθη φορολογικά υποζύγια θα πληρώσουν και τον «μειωμένο» ΕΝΦΙΑ, ενώ θα απαλλαγούν οι έχοντες και οι κατέχοντες μεγάλη και πολύ μεγάλη ακίνητη περιουσία - όσοι τελοσπάντων την δηλώνουν ακόμη στην Ελλάδα και δεν την έχουν καμουφλάρει σε οφσόρ εταιρείες και χαρτοφυλάκια αξιών, εντός ή εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Μητσοτάκης, λοιπόν, εμφανίστηκε ως ο καλύτερος διαχειριστής του μνημονίου, ένας «εφευρέτης» ακόμη και νέων προσθηκών ή πεδίων εφαρμογής του, ένας, για να μείνω στο καρτουνίστικο παράδειγμα του προλόγου, Κύρος Γρανάζης της λιτότητας: Και η λιτότητα, και ο νεοφιλελευθερισμός, και η κοινωνική διάλυση, και η συντριβή του κόσμου της εργασίας, λειτουργούν και θα λειτουργούν, με τον κατάλληλο μαστροχαλαστή στην κεφαλή του καραβανιού, που διασχίζει την έρημο με χάρτη το μνημόνιο.

Αυτή τη στιγμή, ο επικεφαλής Τσίπρας και ο δελφίνος Μητσοτάκης, τσακώνονται ποιος θα κρατά στα χέρια του, τον οδικό χάρτη του καραβανιού - δεν τους απασχολεί ούτε πόσα κόκκαλα ούτε πόσους διψασμένους και πεινασμένους και άνεργους και εξαθλιωμένους ουραγούς της κοινωνικής πλειοψηφίας έχουν αφήσει πίσω τους, μέσα στις εξοντωτικές συνθήκες της νεοφιλελεύθερης ερήμου. Γιατί σε αντίθεση με τα κλασικά κόμικς της χρυσής εποχής τους, στην ιστορία του μνημονίου, στην κάλπικη διαμάχη των δύο επικεφαλής και χαρτογράφων της κοινωνικής καταστροφής, η επιμονή και η εμμονή στην περιπλάνηση στη λιτότητα, δεν έχει και δεν θα έχει καλό τέλος, ή αλλιώς, happy end.