Μόνη ασφαλής απάντηση στο φασισμό, οι εργατικοί αγώνες

Η  θυσία του Παύλου Φύσσα δεν πήγε χαμένη –κι όχι μόνον γιατί προστάτεψε τα αγαπημένα του πρόσωπα. Οι κινητοποιήσεις, οι αντιδράσεις κομμάτων, οργανώσεων και συλλογικοτήτων, η αφύπνιση της ελληνικής και της παγκόσμιας κοινής γνώμης, αλλά και οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά το φονικό, δείχνουν ότι ο αντιφασίστας μουσικός προστάτεψε τελικά με το αίμα του πολλά εκατομμύρια ανθρώπους και πολλά κεκτημένα της ανθρωπότητας. Κι αν δεν υπάρξει χοντρή προβοκάτσια που θα αναστρέψει το κλίμα, οι φασίστες μοιάζουν να υπέστησαν μια πρωτοφανή πολιτική ήττα.

Η Νέα Δημοκρατία πιστεύει ότι μπορεί να σπεκουλάρει από το φόνο και τη φθορά της Χρυσής Αυγής, καθώς θεωρεί ότι θα επιστρέψουν σε αυτήν δεξιοί ψηφοφόροι. Ωστόσο η πραγματικότητα συνεχίζει να είναι αμείλικτη. Τα νούμερα δεν βγαίνουν και το νέο μνημόνιο είναι προ των πυλών. Στη Γερμανία, όπως αναμενόταν, δεν άλλαξε τίποτε και η Μέρκελ επιμένει –και μετά το τέλος των εκλογών– στην ίδια πολιτική: «Δεν πρέπει να πάψουμε να ασκούμε πίεση για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκαν με την Ελλάδα», είπε. Στα μέσα Οκτωβρίου, όταν θα πρέπει να συνταχθεί ο προϋπολογισμός του 2014 και το Μεσοπρόθεσμο μέχρι το 2017 αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς θα πρέπει να καλυφθεί το χρηματοδοτικό «κενό» των 4 δισ. για τη διετία 2015-16, ενώ πολλοί Ευρωπαίοι μιλούν για ανάγκη νέου δανείου ύψους 77 δισ. ευρώ. Το νέα μέτρα στο ασφαλιστικό είναι ήδη μπροστά μας με τη μείωση των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ. Την ίδια στιγμή η εργατική αντίσταση είναι στους δρόμους.

Οι συνεργάτες
Η άρχουσα τάξη, τα κόμματά της και τα μεγάλα ΜΜΕ μέχρι σήμερα κρατούσαν απέναντι στους Έλληνες ναζί μια στάση που κυμαινόταν από την ευμενή ουδετερότητα μέχρι την ανοιχτή στήριξη. Η θεωρία των δύο άκρων, η ατέλειωτη γραμμή δηλώσεων συμπάθειας ή αδελφοσύνης προς τη Χρυσή Αυγή εκ μέρους πρωτοκλασάτων στελεχών της ΝΔ, το «χάιδεμα» από κανάλια και εφημερίδες ακόμη και δολοφονικών ενεργειών της οργάνωσης (τότε βέβαια ενάντια σε μετανάστες), η προσπάθεια εξωραϊσμού των τεράτων του υποκόσμου (με το γνωστό μύθο περί γιαγιάδων στα ΑΤΜ), καθώς και οι προτάσεις για συνεργασία των μνημονιακών κομμάτων με μια «σοβαρή» Χρυσή Αυγή, είναι γνωστά πια σε όλους.

Η άρχουσα τάξη και η μνημονιακή κυβέρνηση θεωρούν –και δικαίως– ότι σε συνθήκες σφοδρού ταξικού πολέμου που οι ίδιοι ξεκίνησαν με αφορμή το χρέος, θα έλθει πιθανόν η στιγμή που θα χρειαστούν το φασισμό και τα τάγματα εφόδου στους δρόμους. Όμως η σχέση καπιταλιστών-ναζιστών είναι αμφίδρομη: οι πρώτοι μπορεί να είναι διατεθειμένοι να «αγοράσουν» τις υπηρεσίες των δεύτερων, αλλά και οι δεύτεροι πρέπει να αποδείξουν στους πρώτους ότι έχουν καλή πραμάτεια, δηλ. ότι μπορούν να πλήξουν το οργανωμένο εργατικό κίνημα, το βασικό και μεγάλο εχθρό των καπιταλιστών.

Από την αρχή του Σεπτέμβρη είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το success story των Σαμαροβενιζέλων έχει τελειώσει οριστικά. Ταυτόχρονα και συνακόλουθα άρχισαν να εμφανίζονται σενάρια περί εκλογών, διέξοδο που προτείνουν και ανεπίσημα πολλά στελέχη της ΝΔ. Ωστόσο με βάση τις δημοσκοπήσεις τα κουκιά δεν βγαίνουν. Σε αυτές τις συνθήκες, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής θεώρησε ότι πρέπει να αποδείξει ότι διαθέτει την καλή πραμάτεια και αποφάσισε να δράσει: επίθεση στους συνδικαλισμένους εργάτες και στην ηγεσία τους (βλ. τραυματισμοί μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα), επίθεση σε επώνυμους αντιφασίστες (βλ. δολοφονία Π. Φύσσα), πογκρόμ ενάντια στους ομοφυλόφιλους (που ευτυχώς δεν πρόλαβε να πραγματοποιηθεί).

Ασφαλώς ο Πειραιάς και οι συνοικίες του αποτελούν ιδιαίτερο στρατηγικό στόχο. Η διάλυση της επιρροής του ΚΚΕ στη Ζώνη και ο έλεγχος της περιοχής από τη Χρυσή Αυγή αποτελεί καταφανώς ιδιαίτερη παραγγελιά των εφοπλιστών και των τοπικών μεγαλοεργολάβων. Αυτή η εφημερίδα έχει με πάθος υπερασπίσει τους μετανάστες ενάντια στις επιθέσεις των ναζί, όχι μόνον σε ανθρωπιστική βάση αλλά εξηγώντας ότι, αν οι τελευταίοι καταφέρουν να εξοντώνουν ανενόχλητα Πακιστανούς και άλλους, σύντομα θα περάσουν στους Έλληνες. Το ιδεολόγημα «οι ξένοι σου παίρνουν τις δουλειές», έγινε πολύ εύκολα «οι συνδικαλιστές σού παίρνουν τις δουλειές από τους καλούς εφοπλιστές που θέλουν να φέρουν καράβια κι αυτοί δεν τους αφήνουν», όπως έλεγε πρόσφατα στις κάμερες ο αρχισυμμορίτης Λαγός.

Το λάθος
Όμως η Χρυσή Αυγή και οι εντολείς της από την άρχουσα τάξη μάλλον υπερτίμησαν τις δυνάμεις τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις παγκοσμίως όπου επικράτησαν οι ναζί, αυτό δεν έγινε γιατί κατανίκησαν ένα υπαρκτό εργατικό κίνημα. Οι ναζί ήρθαν μετά την ήττα του εργατικού κινήματος, δηλ. στην αγωνιστική άμπωτη. Σήμερα τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Η άρχουσα τάξη ξέρει ότι μπορεί η δολοφονία του Π. Φύσσα να οδηγήσει σε περαιτέρω φούντωμα της εργατικής φωτιάς που ήδη καίει στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, σε όλο το Δημόσιο. Γι’ αυτό μέσα σε ένα βράδυ κυβέρνηση και ΜΜΕ γύρισαν την πλάτη στους ναζί. Γι’ αυτό ο Δένδιας «ανακάλυψε» ξαφνικά τις 32 ρατσιστικές επιθέσεις που έστειλε στον εισαγγελέα. Γι’ αυτό προχωρά και σε ένα επικοινωνιακό ξήλωμα κάποιων αστυνομικών. Γι’ αυτό η δολοφονία δημιούργησε ανοικτή αντιπαράθεση μέσα στη ΝΔ. Κορυφαία στελέχη όπως ο Παυλόπουλος, ο Αντώναρος, οι δύο εκδοχές του Μητσοτακέικου και πολλοί άλλοι έβαλλαν ομαδόν κατά των ακροδεξιών Λαζαρίδη-Φαήλου, δηλ. έβαλλαν κατά του Σαμαρά, ο οποίος βρέθηκε πια να είναι μια μικρή μειοψηφία μέσα στο κόμμα του. Μαζικά στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ απέρριπταν μετά βδελυγμίας τη θεωρία των δύο άκρων, βασική τακτική της κυβέρνησης ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα.  

Και αυτή η κατάσταση δεν αφορά μόνον την Ελλάδα. Η γερμανική «Suddeutsche Zeitung» σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της με τίτλο «Ο Σαμαράς δεν μπορεί τώρα να κάνει τη στρουθοκάμηλο», κατηγορεί τον πρωθυπουργό και το κόμμα της ΝΔ ότι το φλερτ με τους ναζί οδήγησε ουσιαστικά στη δολοφονία. Ξεγυρισμένη σφαλιάρα στον Σαμαρά ήταν και η δήλωση του επικεφαλής της σοσιαλιστικής ομάδας στο ευρωκοινοβούλιο Χ. Σβόμποντα ο οποίος αποτέλειωσε το success story του Έλληνα πρωθυπουργού, λέγοντας ότι, αν η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίσει τους ναζί, «η ελληνική προεδρία θα είναι μια πολύ κακή προεδρία». Γι’ αυτό ο Σαμαράς αναγκάστηκε να κάνει το γνωστό διάγγελμα (όπου όμως δεν περιέλαβε ποτέ τη λέξη «Χρυσή Αυγή»).

Αντιμετώπιση
Όμως, όσο και να ξορκίζουν την εγκληματική συμμορία, δεν πρόκειται να την εξαφανίσουν, και γιατί δεν θέλουν και γιατί δεν μπορούν. Ο  Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Στουρνάρας και ο Δένδιας δεν πρόκειται να αγγίξουν τις τέσσερις αιτίες που εξέθρεψαν το τέρας: α) δεν πρόκειται να καταργήσουν το μνημόνιο, τη λιτότητα, την ανεργία και την ανθρωπιστική καταστροφή, β) δεν πρόκειται να χτυπήσουν το ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον εθνικισμό που δημιουργούν το ιδεολογικό υπόβαθρο για να στρατολογούν οι ναζιστές, γ) δεν πρόκειται να εμποδίσουν την προφανή χρηματοδότηση των ναζί από το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο, δ) δεν πρόκειται να σπάσουν τη στενότατη σχέση των ναζί με τις δυνάμεις καταστολής και να διαλύσουν μεγάλα τμήματα της αστυνομίας, αλλά και του στρατού που προς το παρόν παραμένει ανέγγιχτος, παρά τις αποκαλύψεις.

Γι’ αυτό είναι αστείο ότι το δίλημμα «Σαμαράς ή ναζιστικό χάος» ενώπιον του οποίου θέλει ο ίδιος να βάλει το λαό. Αρκεί μόνον να θυμίσουμε ότι το προεκλογικό σλόγκαν της ΝΔ «θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις» ήταν ένα ανοιχτά ναζιστικό σλόγκαν που στη συνέχεια προσπάθησε να υλοποιήσει απλώς η ΧΑ. Οι Λαζαρίδηδες, οι Βορίδηδες, οι Φαήλοι, αλλά και ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου Τάκης Μπαλτάκος επιμένουν στην ταύτιση ναζί-Αριστεράς, ενώ μάλιστα ο τελευταίος έχει βολιδοσκοπήσει την προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας ΝΔ-ΧΑ.

Αλλά και οποιαδήποτε «δημοκρατική» πρόταση που επίσης αρνείται να αντιμετωπίσει τις παραπάνω τέσσερις αιτίες, είναι υποκριτική και φυσικά δεν πρόκειται να αναχαιτίσει τους ναζί. Ακόμη και η απαγόρευση του ναζιστικού κόμματος, το κλείσιμο γραφείων και η σύλληψη στελεχών, παρότι θα δυσκολέψει τη δουλειά της συμμορίας, δεν θα την εξαφανίσει -όσο ισχύουν οι τέσσερις παραπάνω αιτίες. Η δημοκρατική εκδοχή των μνημονιακών, όπως αποτυπώνεται στο «Βήμα» με τον τίτλο «Όλοι μαζί για τη δημοκρατία» με τις φωτογραφίες Σαμαρά, Βενιζέλου, Τσίπρα, Κουβέλη, Κουτσούμπα, στοχεύουν απλώς στο ξεδόντιασμα της Αριστεράς και πιο συγκεκριμένα στην «εξημέρωση» του ΣΥΡΙΖΑ μια και δεν πολυπιστεύουν ότι θα τσιμπήσει το ΚΚΕ.

Απάντηση
Μόνη απάντηση απέναντι στους ναζί είναι η ενδυνάμωση του εργατικού κινήματος, η μαζικότερη συμμετοχή στα συνδικάτα και στους αγώνες και τελικά οι εργατικές νίκες απέναντι στη μνημονιακή κυβέρνηση. Το απεργιακό κύμα που ξεκίνησε με τους καθηγητές και συνεχίζεται με τα πανεπιστήμια, τους δασκάλους, τους ΟΤΑ, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τη γενική απεργία της ΑΔΕΔΥ αποτελούν το βασικό όπλο για να παραμένουν οι ναζί στις τρύπες τους. Και ασφαλώς χρειάζεται ένα μόνιμο αντιφασιστικό μέτωπο της Αριστεράς. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να ενδώσει στις συστημικές προτάσεις όλων αυτών που εξέθρεψαν τους ναζί. Αλλά και το ΚΚΕ δεν πρέπει να αγνοήσει το μάθημα της Γερμανίας στη δεκαετία του 1930: Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας ήταν τότε πολύ ισχυρότερο από ό,τι το ΚΚΕ σήμερα, αλλά δεν μπόρεσε να σταματήσει τους ναζί γιατί προσπάθησε να αντισταθεί μόνο του, καθώς θεωρούσε την υπόλοιπη Αριστερά «σοσιαλφασιστική». Το σλόγκαν ότι «το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός» δεν πρέπει να γίνεται πρόφαση: Ο γνήσιος και αποτελεσματικός αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας αντικαπιταλιστικός.