Μπροστά σε ανεπανάληπτες καταστάσεις

Έτσι ώστε να υψω­θού­με πάνω από τα γνω­στά κλισέ των κομ­μα­τι­κών προ­πο­νη­τών της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής super league, του τύπου «κάθε αγώ­νας είναι κρί­σι­μος»,  «τον βλέ­που­με χω­ρι­στά», «να εί­μα­στε αντα­γω­νι­στι­κοί», «να τα δώ­σου­με όλα» κ.λπ., τα οποία με­ρι­κές φορές επα­να­λαμ­βά­νο­νται και από εμάς.

Η βα­σι­κή πρω­το­τυ­πία είναι πως, για πρώτη ίσως φορά, η κερ­κί­δα, ο εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κός κι­νη­μα­τι­κός αγώ­νας, που ξέ­σπα­σε με το σι­δη­ρο­δρο­μι­κό έγκλη­μα των Τε­μπών, έφτα­σε τόσο κοντά στο να ει­σβά­λει στο κοι­νο­βου­λευ­τι­κό πρω­τά­θλη­μα. Δεν τα κα­τά­φε­ρε, διότι η ευ­ε­λι­ξία της κυ­βέρ­νη­σης και του αστι­κού συ­να­σπι­σμού εξου­σί­ας σε συν­δυα­σμό με την έλ­λει­ψη μιας απο­φα­σι­σμέ­νης, συ­γκρου­σια­κής και με­τω­πι­κής γραμ­μής στα συν­δι­κά­τα και τη μα­χό­με­νη Αρι­στε­ρά, κα­θή­λω­σαν την κατά πολύ ανώ­τε­ρη δυ­να­μι­κή του.

Όμως η επί­δρα­σή του είναι ήδη βαθιά σε έναν ανα­γκαίο, διπλό εκλο­γι­κό στόχο που εξυ­πη­ρε­τεί τα ερ­γα­τι­κά και λαϊκά συμ­φέ­ρο­ντα: Αδύ­να­μη αστι­κή κυ­βέρ­νη­ση και αντι­πο­λί­τευ­ση από τα πάνω – δυ­να­τό τα­ξι­κό κί­νη­μα και αρι­στε­ρό ανα­τρε­πτι­κό μέ­τω­πο από τα κάτω. Και τα δυο, όχι μόνον το ένα.

Η πρώτη δυ­να­τό­τη­τα είναι ήδη εμ­φα­νής στον «προ­χω­ρη­μέ­νο» κα­πι­τα­λι­σμό: Από τις ΗΠΑ, μέχρι τη Βρε­τα­νία και τη Γαλ­λία, αδύ­να­μες κυ­βερ­νή­σεις που «πα­σο­κο­ποιού­νται», δί­νουν τη θέση τους σε πιο αδύ­να­μες κυ­βερ­νή­σεις πρώην αντι­πο­λι­τευό­με­νων, με όλους τους συν­δυα­σμούς αυ­το­δυ­να­μιών και συ­νερ­γα­σιών, δια­ψεύ­δο­ντας τις υπο­σχέ­σεις τόσο του Κ. Μη­τσο­τά­κη, όσο και του Αλ. Τσί­πρα.  

Και πώς να γίνει αλ­λιώς, όταν όλες οι συ­στη­μι­κές κυ­βερ­νή­σεις και αντι­πο­λι­τεύ­σεις, δεν συ­γκρού­ο­νται, αντί­θε­τα εξυ­πη­ρε­τούν τους βα­σι­κούς, «ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νους» κοι­νω­νι­κούς νό­μους του κε­φα­λαί­ου, του ολο­κλη­ρω­τι­κού νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, κα­πι­τα­λι­σμού και ιμπε­ρια­λι­σμού. 

Το με­γά­λο, σύγ­χρο­νο  κοι­νω­νι­κό πρό­βλη­μα βρί­σκε­ται στο ότι η δεύ­τε­ρη πλευ­ρά, το τα­ξι­κό κί­νη­μα και το αρι­στε­ρό ανα­τρε­πτι­κό μέ­τω­πο είναι επί­σης αδύ­να­μο. Αυτή η διπλή αδυ­να­μία σφρα­γί­ζει την αυγή μιας νέας συ­γκρου­σια­κής επο­χής, που ανα­τέλ­λει με τα λά­βα­ρα της πεί­νας, της κα­τα­στρο­φής της φύσης, του νε­ο­φα­σι­σμού και του πο­λέ­μου, τη στιγ­μή που τα λά­βα­ρα των νέων επα­να­στά­σε­ων φα­ντά­ζουν και είναι μα­κριά, ενώ ταυ­τό­χρο­να είναι εντός της επο­χής μας. Υπάρ­χει συ­νε­πώς ανά­γκη για ένα νέο στρα­τη­γι­κό, πο­λι­τι­κό, κι­νη­μα­τι­κό, με­τω­πι­κό και ορ­γα­νω­τι­κό σχέ­διο ανα­σύν­θε­σης και υπέρ­βα­σης αυτής της αδυ­να­μί­ας.

Πλευ­ρές ανά­λο­γης ανα­ζή­τη­σης ενυ­πάρ­χουν σε κάθε σχη­μα­τι­σμό της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής κι εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Αρι­στε­ράς που κα­τε­βαί­νει ή δεν κα­τε­βαί­νει στις εκλο­γές. Όμως, σαν ένα σχε­τι­κά ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχέ­διο λεί­πει ακόμη από όλες τις αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις. 

Είναι φα­νε­ρό ότι λεί­πει από τη «γραμ­μή» τής βα­σι­κά κοι­νο­βου­λευ­τι­κής και κομ­μα­τι­κής ενί­σχυ­σης του ΚΚΕ με σα­πόρτ το κί­νη­μα, στο οποίο δρα βε­βαί­ως με αυ­τα­πάρ­νη­ση. Όσο και από το σχέ­διο του Με­ΡΑ­25 που ο κα­τα­στα­τι­κός συμ­βι­βα­στι­κός ρε­α­λι­σμός του δεν ξε­περ­νιέ­ται από την τα­κτι­κή «Συμ­μα­χία για τη Ρήξη», παρά τις ει­λι­κρι­νείς δια­κη­ρύ­ξεις. 

Λεί­πει δυ­στυ­χώς και από την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, η οποία δεν μπό­ρε­σε να αφή­σει πίσω της μια λο­γι­κή κομ­μα­τι­κού μι­κροη­γε­μο­νι­σμού και κυ­ρί­ως, ένα σχέ­διο που ταί­ρια­ζε σε μια προ-προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο, αυτήν του 2001 – 12, παρά ισχυ­ρές μειο­ψη­φι­κά φωνές και τη γε­νι­κή συ­νει­σφο­ρά της στο κί­νη­μα. Είναι γε­νι­κό­τε­ρα φα­νε­ρό, πως ό,τι «αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό» γεν­νή­θη­κε και με­γά­λω­σε σε αυτή την τόσο γό­νι­μη πε­ρί­ο­δο έχει τεθεί σε τε­λι­κή κρίση που μπο­ρεί να γεν­νή­σει κάτι νέο. Αρκεί να μην τα χά­σου­με τε­λεί­ως… 

Ψύ­χραι­μα και αυ­το­κρι­τι­κά οφεί­λου­με να δια­πι­στώ­σου­με ότι ένα ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχέ­διο μιας με­τω­πι­κής, με­τα­βα­τι­κής τα­κτι­κής με μια νέα στρα­τη­γι­κή οπτι­κή λεί­πει και από τις δυ­νά­μεις, τα ρεύ­μα­τα, τους αγω­νι­στές και τις αγω­νί­στριες που συμ­με­τεί­χαν ή στή­ρι­ξαν την Πρω­το­βου­λία για μια Ενω­τι­κή Ρι­ζο­σπα­στι­κή και Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά. Όμως, το ανα­ζη­τή­σα­με, το θέ­σα­με επί τά­πη­τος, το αγ­γί­ξα­με. Αυτό είναι ήδη ένα σο­βα­ρό βήμα.

Η ίδια η εμπει­ρία έδει­ξε στο λαό της Αρι­στε­ράς, ποια ρεύ­μα­τα είναι πιο συ­νε­πή, πιο συ­νει­δη­τά και ταυ­τό­χρο­να πιο ευ­έ­λι­κτα σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση. Ποια είναι αυτά που θέ­λουν να κά­νουν το βήμα και να μη γυ­ρί­ζουν, με τις πρώ­τες δυ­σκο­λί­ες, πίσω στο σε­χτα­ρι­στι­κό ή στο οπορ­του­νι­στι­κό σχέ­διο, «γιατί δε γί­νε­ται αλ­λιώς».

Πάντα δεν θα γί­νε­ται αλ­λιώς και πάντα μπο­ρεί να γίνει αλ­λιώς. Έχου­με την αί­σθη­ση ότι οι πε­ρί­φη­μοι «πο­σο­τι­κοί όροι» είναι ήδη πα­ρό­ντες και ανα­ζη­τούν την ανα­γκαία ποιο­τι­κή ανα­σύν­θε­ση και υπέρ­βα­ση «για να πάει αλ­λιώς» στην ανα­τρε­πτι­κή κι ενω­τι­κή Αρι­στε­ρά. 

Δεν εκ­πλη­ρώ­θη­καν πλή­ρως εκλο­γι­κά. Μέσα όμως από πο­λύ­τι­μες εμπει­ρί­ες στους αγώ­νες, στα συν­δι­κά­τα και τους συλ­λό­γους, καθώς και στις πο­λι­τι­κές διερ­γα­σί­ες, δια­μορ­φώ­νε­ται η δυ­να­τό­τη­τα για έναν συ­ντο­νι­σμό, συμ­μα­χία ή μπλοκ της ενω­τι­κής ανα­τρε­πτι­κής Αρι­στε­ράς που θέλει αυτή τη φορά να νι­κή­σει, να επι­βά­λει λαϊ­κές κα­τα­κτή­σεις, να αντι­στρέ­ψει το ιστο­ρι­κό βέλος. 

Αυτή η δυ­να­τό­τη­τα μπο­ρεί να προ­χω­ρή­σει και να πα­ρέμ­βει μέσα στον προ­ε­κλο­γι­κό αγώνα. Μπο­ρεί να εκ­φρα­στεί στις εκλο­γές μέσα από μια πο­λύ­μορ­φη, ενω­τι­κή κι ανα­τρε­πτι­κή αρι­στε­ρή ψήφο σε κομ­μου­νι­στι­κή, αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή, ρι­ζο­σπα­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση.

Κυ­ρί­ως, μπο­ρεί, και κατά τη γνώμη μας, θα εμ­φα­νι­στεί και θα γεν­νη­θεί, με δυ­σκο­λί­ες βε­βαί­ως, με φό­βους για «απο­βο­λή» και όχι με­μιάς, εκεί­νη η νέα ενω­τι­κή και ανα­τρε­πτι­κή αρι­στε­ρή δύ­να­μη, με και­νού­ρια ρούχα, όνομα, πρό­γραμ­μα, στην πε­ρί­ο­δο μετά τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές, στις επό­με­νες εκλο­γι­κές μάχες. Και πάνω από όλα, στις επερ­χό­με­νες ανε­πα­νά­λη­πτες κα­τα­στά­σεις που υπό­σχο­νται η παν­θο­μο­λο­γού­με­νη, πολ­λα­πλή κρίση διαρ­κεί­ας του κα­πι­τα­λι­σμού και η επα­νεμ­φά­νι­ση ενός νέου ερ­γα­τι­κού κύ­μα­τος.

*Μέλος του προ­σω­ρι­νού Πα­νελ­λα­δι­κού Συ­ντο­νι­στι­κού Ορ­γά­νου της Πρω­το­βου­λί­ας για μια Με­τα­βα­τι­κή Κομ­μου­νι­στι­κή Ορ­γά­νω­ση (ΑΡΑΝ-ΚΣΧΕ­ΔΙΟ-Ανέ­ντα­χτοι/ες)