Μπροστά σε μια νέα κορύφωση της ταξικής σύγκρουσης

Γιατί ήρθε η Μέρ­κελ; Γιατί ενώ οι Ευ­ρω­παί­οι στη­ρί­ζουν λε­κτι­κά την κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά το πα­κέ­το μέ­τρων δεν κλεί­νει και η δόση αργεί; Γιατί ενώ επί­κει­ται η ψή­φι­ση των μέ­τρων, αστι­κά κέ­ντρα εξου­σί­ας και η ίδια η τρόι­κα απο­στα­θε­ρο­ποιούν τα κόμ­μα­τα της τρι­κομ­μα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης με τη «λίστα Λα­γκάρντ» ενώ επί­κει­ται η ψή­φι­ση του «πα­κέ­του» των μέ­τρων; Πού απο­σκο­πούν οι διαρ­ρο­ές περί πρα­ξι­κο­πή­μα­τος; Γιατί ενώ ορ­γιά­ζουν οι τρα­πε­ζι­κές συγ­χω­νεύ­σεις, ο Λά­τσης, η Credit Agricole και η Societe General απο­χω­ρούν από τον ελ­λη­νι­κό τρα­πε­ζι­κό χώρο;

Ο κα­τά­λο­γος των ερω­τη­μά­των θα μπο­ρού­σε να μα­κρύ­νει πολύ, αλλά το «νόημα» είναι ένα: τα πράγ­μα­τα δεν είναι τόσο απλά όσο θέ­λουν να τα πα­ρου­σιά­ζουν τα πα­πα­γα­λά­κια της τρι­κομ­μα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης και της τρόι­κας. Το πα­κέ­το μέ­τρων δεν μπο­ρεί να κλεί­σει όχι γιατί… αντι­στέ­κο­νται τα τσι­ρά­κια του κε­φα­λαί­ου Βε­νι­ζέ­λος και Κου­βέ­λης, αλλά γιατί ακόμη και αν κλεί­σει δεν είναι βέ­βαιο ότι θα έρθει (ή πότε θα έρθει) η δόση ή ότι η «ελ­λη­νι­κή παρ­τί­δα» θα σωθεί. Οι συ­ζη­τή­σεις με την τρόι­κα τρα­βά­νε σε μά­κρος όχι γιατί πε­ρισ­σεύ­ει η κοι­νω­νι­κή ευαι­σθη­σία στους κυ­βερ­νη­τι­κούς εταί­ρους, αλλά γιατί η τρόι­κα συ­νε­χώς «προ­βο­κά­ρει» τη συμ­φω­νία με νέες απαι­τή­σεις, που κά­νουν το πα­κέ­το μέ­τρων όχι μόνο κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά «ανυ­πό­φο­ρο», αλλά και οι­κο­νο­μι­κά κα­τα­στρο­φι­κό. Το ΔΝΤ αλλά και άλλα, ευ­ρω­παϊ­κά και ελ­λη­νι­κά, κέ­ντρα της αστι­κής εξου­σί­ας διαρ­ρέ­ουν τη «λίστα Λα­γκάρντ» προ­κα­λώ­ντας τριγ­μούς σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και κυ­βέρ­νη­ση όχι γιατί θέ­λουν να… υπο­νο­μεύ­σουν την κυ­βέρ­νη­ση και να… ευ­νο­ή­σουν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά γιατί ξέ­ρουν ότι και με το νέο «πα­κέ­το» το ελ­λη­νι­κό δη­μό­σιο χρέος θα επι­δει­νω­θεί και η πε­ραι­τέ­ρω χρη­μα­το­δό­τη­σή του θα γίνει οι­κο­νο­μι­κά και πο­λι­τι­κά ασύμ­φο­ρη για το ΔΝΤ αλλά και για ευ­ρω­παϊ­κά κράτη. Ο εκ­πρό­σω­πος του ΔΝΤ στην τρόι­κα Πολ Τόμ­σεν είναι ο πιο «σκλη­ρός» όχι γιατί η Λα­γκάρντ είναι γε­νι­κά πιο σκλη­ρή από τη Μέρ­κελ, αλλά γιατί το ΔΝΤ σκέ­φτε­ται σο­βα­ρά να απο­χω­ρή­σει από το ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα καθώς βλέ­πει ότι η εμπλο­κή του στη χρη­μα­το­δό­τη­ση της ευ­ρω­παϊ­κής κρί­σης χρέ­ους μπο­ρεί να βου­λιά­ξει το ίδιο, και προ­ε­τοι­μά­ζει μια τέ­τοια πι­θα­νή απο­χώ­ρη­ση απαι­τώ­ντας νέο «κού­ρε­μα» του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους, κάτι που δεν είναι πο­λι­τι­κά απο­δε­κτό από τη γερ­μα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση και άλ­λους «σκλη­ρούς» της Ευ­ρω­ζώ­νης. H αβε­βαιό­τη­τα που κυ­ριαρ­χεί, δεν οφεί­λε­ται στις αμ­φι­βο­λί­ες αν το σχέ­διο της τρόι­κας και της κυ­βέρ­νη­σης θα υλο­ποι­η­θεί, αλλά στην έλ­λει­ψη σχε­δί­ου εξαι­τί­ας του βα­θέ­μα­τος της κρί­σης και του γε­γο­νό­τος ότι η ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία και οι­κο­νο­μία έχουν φτά­σει στα όρια της κα­τάρ­ρευ­σης, εγκυ­μο­νώ­ντας πο­λι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά ανε­ξέ­λεγ­κτες κα­τα­στά­σεις. Και εν τέλει, ο Δέν­διας αρ­χί­ζει να μοιά­ζει με υπουρ­γό της χού­ντας των συ­νταγ­μα­ταρ­χών και το «Βήμα» διαρ­ρέ­ει τα περί πρα­ξι­κο­πή­μα­τος όχι μόνο για να τρο­μο­κρα­τή­σουν, όχι από θέση δύ­να­μης, αλλά επει­δή βλέ­πουν το «πα­γό­βου­νο» να έρ­χε­ται και αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι η αστι­κή τάξη θα χρεια­στεί το επό­με­νο διά­στη­μα με­γά­λης έκτα­σης «εκτρο­πές», βο­να­παρ­τι­σμούς, κα­τα­στο­λή.

Η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να απο­κω­δι­κο­ποι­ή­σει αυτά τα «ση­μά­δια» και να προ­ε­τοι­μα­στεί με τη σειρά της για τη νέα κο­ρύ­φω­ση της τα­ξι­κής σύ­γκρου­σης.

Το πα­κέ­το μέ­τρων: το πιο σκλη­ρό από κα­τα­βο­λής μνη­μο­νί­ων

Το δεύ­τε­ρο μνη­μό­νιο που ψή­φι­σε η κυ­βέρ­νη­ση Πα­πα­δή­μου το Φε­βρουά­ριο προ­έ­βλε­πε ότι τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­νιο θα έπρε­πε να ψη­φι­στούν από τη Βουλή νέα μέτρα πε­ρι­κο­πών, ύψους 11,5 δισ. ευρώ. Η κυ­βέρ­νη­ση δια­λα­λού­σε ότι το νέο αυτό «πα­κέ­το» θα είναι… ήπιο, επει­δή αυτά τα 11,5 δισ. ευρώ θα μοι­ρα­στούν σε 4 χρό­νια (2013, 2014, 2015, 2016) χάρη στην πε­ρι­βό­η­τη επι­μή­κυν­ση. Αντί γι’ αυτό, φτά­σα­με σή­με­ρα να έχουν «κλει­δώ­σει» πε­ρι­κο­πές ύψους 9 δισ. ευρώ μόνο για το 2013 – ποσό τρο­μα­κτι­κό σε ένα μόνο χρόνο, που ισο­δυ­να­μεί με το 4% του ΑΕΠ! Αλλά και η εσω­τε­ρι­κή κα­τα­νο­μή στο πα­κέ­το έχει γίνει ακραία αντι­κοι­νω­νι­κή: το 80% των πε­ρι­κο­πών αφο­ρούν μι­σθούς δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων, συ­ντά­ξεις όλων των τα­μεί­ων και κοι­νω­νι­κά επι­δό­μα­τα. Κα­ταρ­γού­νται τα υπο­λείμ­μα­τα 13ου και 14ου μι­σθού στο δη­μό­σιο τομέα, η 13η και 14η σύ­ντα­ξη ακόμη και για τους συ­ντα­ξιού­χους του ΟΓΑ, πε­ρι­κό­πτε­ται το εφά­παξ 20-30% σε πάνω από 20 τα­μεία και θε­σπί­ζε­ται ανα­δρο­μι­κή επι­στρο­φή για όσους έχουν πάρει ήδη…υψηλό εφά­παξ, κα­ταρ­γού­νται ή πε­τσο­κό­βο­νται όλα τα κοι­νω­νι­κά επι­δό­μα­τα, ακόμη και για ανά­πη­ρους, νε­φρο­πα­θείς κ.λπ.

Πρό­κει­ται για το με­γα­λύ­τε­ρο «σφα­γείο» κοι­νω­νι­κών κα­τα­κτή­σε­ων σε ευ­ρω­παϊ­κή χώρα σε ει­ρη­νι­κή πε­ρί­ο­δο!

Αλλά το πράγ­μα δεν τε­λειώ­νει εδώ: άλλα 4 δισ. ευρώ θα πε­ρι­λαμ­βά­νει το πα­κέ­το για το 2014. Και το κα­λύ­τε­ρο απ’ όλα: αν το πρό­γραμ­μα επι­μη­κυν­θεί μέχρι το 2016, θα προ­στε­θούν άλλα 4-5 δισ. ευρώ! Με λίγα λόγια, η επι­μή­κυν­ση -αν υπάρ­ξει- όχι μόνο δεν θα ελα­φρύ­νει το όλο πα­κέ­το αλλά θα το διο­γκώ­σει! 

Τι πε­ρι­λαμ­βά­νει το «μενού» εκτός από μι­σθούς, συ­ντά­ξεις και κοι­νω­νι­κά επι­δό­μα­τα: Πε­ρι­κο­πή χρη­μα­το­δο­τή­σε­ων στους ΟΤΑ (όπου ήδη πάνω από 50 δήμοι είναι στα πρό­θυ­ρα να βά­λουν λου­κέ­το), πε­ρι­κο­πή στις δα­πά­νες για τα φάρ­μα­κα και τα νο­σο­κο­μεία (όπου, μετά την έλ­λει­ψη στοι­χειώ­δους φαρ­μα­κευ­τι­κού υλι­κού, αρ­χί­ζουν να κλεί­νουν νο­σο­κο­μεία), μεί­ω­ση του αριθ­μού των δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων κατά του­λά­χι­στον 150.000 μέχρι το 2014 (πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων απο­λύ­σε­ων κ.λπ.). Εκτός από τις πε­ρι­κο­πές όμως, θα υπάρ­ξουν και νέα φο­ρο­λο­γι­κά μέτρα  - όχι εις βάρος των υψη­λών ει­σο­δη­μά­των ή των κερ­δών αλλά εις βάρος των χα­μη­λό­μι­σθων, χα­μη­λο­συ­ντα­ξιού­χων και μι­κρο­με­σαί­ων ει­σο­δη­μά­των. Θα κα­ταρ­γη­θούν σε με­γά­λο βαθμό οι φο­ρο­α­παλ­λα­γές που είχαν απο­μεί­νει ύστε­ρα από τα μέτρα του δεύ­τε­ρου μνη­μο­νί­ου, θα επι­βλη­θεί χα­ρά­τσι στους ελεύ­θε­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες, θα αυ­ξη­θούν οι ει­σφο­ρές στους συ­ντα­ξιού­χους του ΟΓΑ, θα μειω­θεί ο φο­ρο­λο­γι­κός συ­ντε­λε­στής για τα ανώ­τε­ρα ει­σο­δή­μα­τα (!) και θα αυ­ξη­θεί η επι­βά­ρυν­ση στα μι­κρο­με­σαία μέσα από τη μεί­ω­ση των ει­σο­δη­μα­τι­κών κλι­μα­κί­ων…

Αλλά ούτε εδώ τε­λειώ­σα­με! Σύμ­φω­να με το προ­σχέ­διο του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού του 2013, ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός του 2012 θα έχει από­κλι­ση, οπότε θα χρεια­στεί συ­μπλη­ρω­μα­τι­κό πα­κέ­το. Επί­σης, θα υπάρ­ξει νέα πα­ρέμ­βα­ση στους μι­σθούς στον ιδιω­τι­κό τομέα, αλλά και άλλα μέτρα όπως η σχε­δόν κα­τάρ­γη­ση των απο­ζη­μιώ­σε­ων από­λυ­σης. Επι­πλέ­ον, θα υπάρ­ξει νέο πρό­γραμ­μα απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, ώστε να ξε­που­λη­θούν με fast track δια­δι­κα­σί­ες η ΔΕΗ, ο ΟΠΑΠ, η ΕΥΔΑΠ - ΕΥΑΘ, η ΔΕΠΑ, λι­μά­νια, αε­ρο­δρό­μια κ.λπ. Τέλος, υπάρ­χουν τα λε­γό­με­να «διαρ­θρω­τι­κά» μέτρα του δεύ­τε­ρου μνη­μο­νί­ου («απε­λευ­θέ­ρω­ση» επαγ­γελ­μά­των κ.λπ.)… Ίσως να μην πε­ρά­σουν όλα αυτά τώρα, αλλά σε δύο δό­σεις: τώρα τα 13,5 δισ. και το Δε­κέμ­βριο όλα τα υπό­λοι­πα.  

Εν ολί­γοις, πρό­κει­ται για ένα «πα­κέ­το» μέ­τρων πραγ­μα­τι­κό εφιάλ­τη, πολύ χει­ρό­τε­ρο απ’ ό,τι εί­χα­με γνω­ρί­σει ως τα τώρα, που αν εφαρ­μο­στεί, θα εκτι­νά­ξει την ύφεση, την ανερ­γία, τη φτώ­χεια και την κοι­νω­νι­κή εξα­θλί­ω­ση σε τρο­μα­κτι­κά επί­πε­δα.      

Η δόση αργεί…

Και παρ’ όλα αυτά, η δόση αργεί! Γιατί; Γιατί η κρίση έχει βα­θύ­νει, σε Ελ­λά­δα και Ευ­ρώ­πη. Η κρίση χρέ­ους επε­κτεί­νε­ται, η ύφεση επι­δει­νώ­νει τα πράγ­μα­τα και τα «για­τρο­σό­φια» δεν μπο­ρούν πλέον να δώ­σουν λύ­σεις. Το κλίμα ευ­φο­ρί­ας που δη­μιουρ­γεί­ται το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα (ότι η ΕΚΤ θα αγο­ρά­ζει ομό­λο­γα από τη δευ­τε­ρο­γε­νή αγορά, ότι ο νέος ευ­ρω­παϊ­κός μη­χα­νι­σμός ESM θα είναι ο «από μη­χα­νής θεός», ότι έχουν λη­φθεί οι ορι­στι­κές απο­φά­σεις για τη «σω­τη­ρία» του ευρώ κ.λπ.) δεν είναι τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο από «αγορά» χρό­νου.

Η επι­δεί­νω­ση της κρί­σης οδη­γεί σε μια κα­τά­στα­ση όπου δεν υπάρ­χει συ­νε­κτι­κό σχέ­διο, όπου «το σχέ­διο είναι η έλ­λει­ψη σχε­δί­ου», όπου η ακραία λι­τό­τη­τα είναι ο μόνος σί­γου­ρος κοι­νός πα­ρο­νο­μα­στής. Η ρευ­στό­τη­τα με­γα­λώ­νει, οι αντι­θέ­σεις με­γα­λώ­νουν, το ΔΝΤ βάζει σκλη­ρούς όρους για το ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα και προ­λειαί­νει το έδα­φος για απο­χώ­ρη­ση, η γερ­μα­νι­κή αστι­κή τάξη είναι δι­χα­σμέ­νη, ο αντα­γω­νι­σμός και οι δια­φο­ρε­τι­κοί σχε­δια­σμοί ΗΠΑ - Γερ­μα­νί­ας είναι έκ­δη­λοι.

Ως απόρ­ροια όλων αυτών, ούτε οι απο­φά­σεις για την «τύχη» του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού έχουν ορι­στι­κά λη­φθεί. Αυτός είναι ο λόγος που το «πα­κέ­το» μέ­τρων δεν κλεί­νει εύ­κο­λα και που το χρο­νο­διά­γραμ­μα για τη δόση με­τα­τί­θε­ται διαρ­κώς. Η με­τά­θε­σή του για μετά τις αμε­ρι­κα­νι­κές εκλο­γές εντεί­νει τους φό­βους στην ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη και την τρι­κομ­μα­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση για τους σχε­δια­σμούς της τρόι­κας, του ΔΝΤ, της γερ­μα­νι­κής αστι­κής τάξης.

Υπ’ αυ­τούς τους όρους, όλα τα εν­δε­χό­με­να είναι ανοι­χτά: η κοι­νω­νι­κή έκρη­ξη, η πο­λι­τι­κή κα­τάρ­ρευ­ση, η οι­κο­νο­μι­κή κα­τάρ­ρευ­ση, ενώ και η πα­ρα­μο­νή στο ευρώ δεν είναι κα­θό­λου δε­δο­μέ­νη.      

Προ­ε­τοι­μα­σία για τα χει­ρό­τε­ρα…

Αυτοί είναι οι λόγοι που αστι­κά κέ­ντρα στην Ελ­λά­δα αλλά και ευ­ρω­παϊ­κά κέ­ντρα και το ΔΝΤ απερ­γά­ζο­νται σε­νά­ρια για την «επό­με­νη μέρα». Που διαρ­ρέ­ουν τα περί πρα­ξι­κο­πή­μα­τος. Που η πε­ρι­βό­η­τη «λίστα Λα­γκάρντ» διαρ­ρέ­ει τώρα, υπο­νο­μεύ­ο­ντας ανοι­χτά τη συ­νο­χή της κυ­βέρ­νη­σης. Που η Μέρ­κελ έρ­χε­ται για να στη­ρί­ξει την κυ­βέρ­νη­ση αλλά δεν «δίνει» ούτε μια ανάσα ούτε μια κα­θα­ρή υπό­σχε­ση, ούτε για τη δόση ούτε για το ευρώ.

Έτσι, οι προ­ε­τοι­μα­σί­ες για την «επό­με­νη μέρα» έχουν ξε­κι­νή­σει. Και η βίαιη δεξιά ανα­σύν­θε­ση του πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος, ο πο­λι­τι­κός βο­να­παρ­τι­σμός, οι «εκτρο­πές», οι φα­σί­στες της Χρυ­σής Αυγής – όλα αυτά είναι λύ­σεις που εξε­τά­ζο­νται. 

Η απά­ντη­ση της Αρι­στε­ράς

Η απά­ντη­ση της Αρι­στε­ράς πρέ­πει να ξε­κι­νά­ει από την πάλη για να μην πε­ρά­σουν τα μέτρα! Η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να πρω­τα­γω­νι­στή­σει σε αυτό τον αγώνα, να του δώσει πο­λι­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα. Σύν­θη­μα και πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να είναι: Γε­νι­κή πο­λι­τι­κή απερ­γία – αγώ­νας διαρ­κεί­ας για να ανα­τρα­πεί η κυ­βέρ­νη­ση του μνη­μο­νί­ου, για να μην πε­ρά­σουν τα μέτρα. «Εγ­γυ­η­τής» των εξε­λί­ξε­ων θα είναι ο κό­σμος των αντι­στά­σε­ων, η ερ­γα­τι­κή τάξη, ο κό­σμος της Αρι­στε­ράς που πρέ­πει και μπο­ρεί να βγει στο δρόμο και να κα­θο­ρί­σει τις εξε­λί­ξεις.

Το πο­λι­τι­κό μας σχέ­διο είναι η «κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς» για την ανα­τρο­πή του μνη­μο­νί­ου, τη ρήξη με την τρόι­κα, την εφαρ­μο­γή ενός με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος ρήξης με το σύ­στη­μα. 

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να βα­θύ­νει τα ρι­ζο­σπα­στι­κά αρι­στε­ρά του χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, να ορ­γα­νω­θεί σε μα­ζι­κό δη­μο­κρα­τι­κό ερ­γα­τι­κό κόμμα, με έμ­φα­ση στο «από τα κάτω» και στα κι­νή­μα­τα αντί­στα­σης. Να προ­ε­τοι­μα­στεί ο ίδιος αλλά και να προ­ε­τοι­μά­σει τον κόσμο για τη νέα κο­ρύ­φω­ση της ανα­μέ­τρη­σης που έχου­με μπρο­στά μας.   

*μέλος της Γραμ­μα­τεί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ