Να απαντήσουμε αποφασιστικά στις φιλοπόλεμες προκλήσεις

Την Τε­τάρ­τη 12 Φλε­βά­ρη, στο Ίλιον Plus, διορ­γα­νώ­θη­κε κοινή εκ­δή­λω­ση των ορ­γα­νώ­σε­ων Ανα­μέ­τρη­ση, ΑΡΑΝ, ΔΕΑ και Συ­νά­ντη­ση για μια αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή διε­θνι­στι­κή Αρι­στε­ρά, με τίτλο «Μα­ζι­κός, ενω­τι­κός αγώ­νας ενά­ντια σε πό­λε­μο, ιμπε­ρια­λι­σμό, εθνι­κι­σμό». Η εκ­δή­λω­ση αυτή είναι η δεύ­τε­ρη κοινή εκ­δή­λω­ση των τεσ­σά­ρων ορ­γα­νώ­σε­ων της Αρι­στε­ράς, δη­λώ­νο­ντας σαφώς ότι η προ­σπά­θεια για τη δη­μιουρ­γία ενός χώρου δια­λό­γου και κοι­νής δρά­σης, όπως πρω­το­δια­τυ­πώ­θη­κε το κα­λο­καί­ρι του 2019 μετά την εκλο­γι­κή απο­τυ­χία όλων των εκ­φρά­σε­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς, συ­νε­χί­ζε­ται. Σε αυτή την προ­σπά­θεια, η επι­δί­ω­ξη μιας κοι­νής πο­λι­τι­κής το­πο­θέ­τη­σης, κα­τα­νο­ώ­ντας όλες τις πι­θα­νές δια­φο­ρε­τι­κές πο­λι­τι­κές απο­χρώ­σεις, είναι ση­μείο κλει­δί. Απο­κτά, μά­λι­στα, ακόμα με­γα­λύ­τε­ρη ση­μα­σία, όταν αυτή επι­διώ­κε­ται για κρί­σι­μες πο­λι­τι­κές πτυ­χές της συ­γκυ­ρί­ας, όπως αυτή της ανα­γκαί­ας αντι­πο­λε­μι­κής απά­ντη­σης της Αρι­στε­ράς και του κι­νή­μα­τος απέ­να­ντι στη φι­λο­πό­λε­μη πο­λι­τι­κή του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, η οποία φλερ­τά­ρει επι­κίν­δυ­να με ένα θερμό επει­σό­διο και δίνει εξω­φρε­νι­κά ποσά σε επι­θε­τι­κούς εξο­πλι­σμούς, συ­νε­χί­ζο­ντας τις προ­κλή­σεις απέ­να­ντι στους ερ­γα­ζό­με­νους και τη νε­ο­λαία. Η ση­μα­σία της συ­ζή­τη­σης απο­δει­κνύ­ε­ται, με­τα­ξύ άλλων, και από το ευρύ δυ­να­μι­κό αγω­νι­στών/τριών που γέ­μι­σε το χώρο της εκ­δή­λω­σης.

Στη συ­ζή­τη­ση υπο­γραμ­μί­στη­κε ότι η εποχή μας δεν είναι αυτή της στρα­τιω­τι­κής, πο­λι­τι­κής και οι­κο­νο­μι­κής πα­ντο­κρα­το­ρί­ας των ΗΠΑ. Οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί διευ­ρύ­νο­νται και πε­ρι­πλέ­κο­νται, ενώ νέες δυ­νά­μεις, που μέχρι πρό­τι­νος είχαν έναν πε­ρι­φε­ρεια­κό ρόλο, όπως π.χ. η Κίνα ή η Ρωσία, απο­τε­λούν πλέον «παί­κτες πρώ­της γραμ­μής». Στο έδα­φος του αδιε­ξό­δου των πιο ισχυ­ρών κα­πι­τα­λι­σμών στον πλα­νή­τη να έχουν ένα ηγε­μο­νι­κό σχέ­διο εξό­δου από την κρίση, με νέες επεν­δύ­σεις και νέες διε­θνείς συμ­μα­χί­ες, κάθε δύ­να­μη διεκ­δι­κεί για τον εαυτό της να κα­το­χυ­ρώ­σει μία κα­λύ­τε­ρη θέση στην πα­γκό­σμια ιμπε­ρια­λι­στι­κή αλυ­σί­δα. Ένα από τα πιο τρα­ντα­χτά πα­ρα­δείγ­μα­τα της διεύ­ρυν­σης των αντα­γω­νι­σμών, αλλά και της πο­λυ­πλο­κό­τη­τάς τους απο­τε­λεί ο αντα­γω­νι­σμός ΕΕ, Ρω­σί­ας, ΗΠΑ, Κα­να­δά και Κίνας για τον έλεγ­χο των νέων εμπο­ρι­κών δρό­μων, που δη­μιουρ­γού­νται στην Αρ­κτι­κή μετά το λιώ­σι­μο των πάγων λόγω της υπερ­θέρ­μαν­σης του πλα­νή­τη.

Μόνο μέσα σε αυτό το πλαί­σιο μπο­ρούν να γί­νουν κα­τα­νοη­τές οι εξε­λί­ξεις στην Ανα­το­λι­κή Με­σό­γειο και ο ελ­λη­νο­τουρ­κι­κός αντα­γω­νι­σμός. Έξω από τη «με­γά­λη ει­κό­να», είναι πολύ εύ­κο­λο κα­νείς να κάνει λαν­θα­σμέ­νες εκτι­μή­σεις –και να βγά­λει λαν­θα­σμέ­να συ­μπε­ρά­σμα­τα– για το ποια πρέ­πει να είναι η στάση της Αρι­στε­ράς απέ­να­ντι στην πο­λι­τι­κή της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης, αλλά και ποιες είναι οι ανα­γκαί­ες πο­λι­τι­κές και κι­νη­μα­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες και τα αι­τή­μα­τά τους. Το ση­μείο-κλει­δί για την κα­τα­νό­η­ση των αντα­γω­νι­σμών στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή της Ανα­το­λι­κής Με­σο­γεί­ου είναι οι ΑΟΖ και τα πι­θα­νά κοι­τά­σμα­τα υδρο­γο­ναν­θρά­κων, για τα οποία κι­νη­το­ποιού­νται αυτή τη στιγ­μή τε­ρά­στιες δυ­νά­μεις, πο­λι­τι­κά, οι­κο­νο­μι­κά και στρα­τιω­τι­κά. Ου­σια­στι­κά, Ελ­λά­δα και Τουρ­κία αντα­γω­νί­ζο­νται για το ποιος θα εμ­φα­νι­στεί ως ο κα­λύ­τε­ρος εγ­γυ­η­τής των συμ­φε­ρό­ντων των πο­λυ­ε­θνι­κών του πε­τρε­λαί­ου.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ταυ­τό­χρο­να Ελ­λά­δα και Τουρ­κία διεκ­δι­κούν με κάθε τρόπο να ανα­βαθ­μί­σουν τη δική τους θέση και επιρ­ροή στην πε­ριο­χή. Αυτό απο­τε­λεί ένα ση­μείο τρι­βής γε­νι­κό­τε­ρα ανά­με­σα στην Αρι­στε­ρά, όσο και ανά­με­σα στις ορ­γα­νώ­σεις που συν­διορ­γά­νω­σαν την εκ­δή­λω­ση της 12ης Φλε­βά­ρη, ωστό­σο απο­τε­λεί κοινή θέση εκ­κί­νη­σης ότι τόσο η πο­λι­τι­κή του ελ­λη­νι­κού, όσο και του τουρ­κι­κού κρά­τους, είναι ένα συ­νε­χές προ­κλή­σε­ων και αντε­γκλή­σε­ων που κλι­μα­κώ­νει τον αντα­γω­νι­σμό, ρί­χνο­ντας και τα δύο κράτη αφε­νός σε μία ξέ­φρε­νη και πα­νά­κρι­βη εξο­πλι­στι­κή κούρ­σα και αφε­τέ­ρου αμ­φό­τε­ροι οδη­γού­νται σε κι­νή­σεις διε­θνών συμ­μα­χιών και πρω­το­βου­λιών που «μυ­ρί­ζουν μπα­ρού­τι».

Τέ­τοιες κι­νή­σεις είναι η πρω­το­βου­λία για την υπο­γρα­φή του αγω­γού φυ­σι­κού αε­ρί­ου East Med με­τα­ξύ Ελ­λά­δας, Κύ­πρου, Ισ­ρα­ήλ. Αυτή η κί­νη­ση απο­τε­λεί άλλη μία ενέρ­γεια ενί­σχυ­σης της συμ­μα­χί­ας του ελ­λη­νι­κού κρά­τους με τους πα­γκό­σμιους τρο­μο­κρά­τες του Ισ­ρα­ήλ και των ΗΠΑ (μαζί με την ανα­βάθ­μι­ση των ΝΑ­ΤΟϊ­κών βά­σε­ων). 

Από τη μία η Ελ­λά­δα προ­σπα­θεί να γίνει ο το­πο­τη­ρη­τής του ΝΑΤΟ και του δυ­τι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού στην πε­ριο­χή, ενώ την ίδια στιγ­μή αξιο­ποιεί αυτές τις συμ­μα­χί­ες για να δη­μιουρ­γή­σει τε­τε­λε­σμέ­να, που θα την ευ­νο­ούν απέ­να­ντι στην Τουρ­κία. Είναι γνω­στό ότι οι κοι­νές ΑΟΖ Ελ­λά­δας-Κύ­πρου-Ισ­ρα­ήλ-Αι­γύ­πτου είναι δια­τυ­πω­μέ­νη επι­δί­ω­ξη του ελ­λη­νι­κού κρά­τους και απο­τε­λεί τον σύγ­χρο­νο με­γα­λοϊ­δε­α­τι­σμό, ο οποί­ος «χτί­ζε­ται» με μια συ­στη­μα­τι­κή πο­λε­μο­κά­πη­λη και εθνι­κι­στι­κή προ­πα­γάν­δα από τα ΜΜΕ. Κα­θη­με­ρι­νά, προ­σπα­θούν να πα­ρου­σιά­σουν, μέσω κάθε λογής ρα­μο­λι­μέ­ντων του εθνι­κι­σμού και του μι­λι­τα­ρι­σμού, ότι το συμ­φέ­ρον όλων, φτω­χών και πλού­σιων, κα­τα­πιε­σμέ­νων και κα­τα­πιε­στών, είναι η στρα­τιω­τι­κή ενί­σχυ­ση του κρά­τους και ο μι­λι­τα­ρι­σμός, πάντα υπό το μαν­δύα μιας «αμυ­ντι­κής πο­λι­τι­κής». Η απο­φυ­γή της απά­ντη­σης αυτών των προ­κλή­σε­ων μπο­ρεί να απο­βεί μοι­ραίο λάθος για την Αρι­στε­ρά. Από την άλλη, δεν υπήρ­χε πε­ρί­πτω­ση η Τουρ­κία να αφή­σει τις προ­κλή­σεις ανα­πά­ντη­τες, η οποία πέρα από τις «μο­νο­με­ρείς» γε­ω­τρή­σεις έρευ­νας προ­χω­ρά­ει στην επί­ση­μη ανα­κοί­νω­ση συ­ντε­ταγ­μέ­νων, μέσω του ΟΗΕ, για τη συμ­φω­νία με τη Λιβύη για κοι­νές ΑΟΖ, στην προ­σπά­θεια διά­σπα­σης του γε­ω­γρα­φι­κού συ­νε­χούς, που επι­διώ­κει η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά.

Παρά τις δια­φο­ρε­τι­κές εκτι­μή­σεις σε σχέση με το ποιο από τα δύο κράτη μπο­ρεί να είναι πιο ισχυ­ρό ή πιο επι­θε­τι­κό/διεκ­δι­κη­τι­κό στην πε­ριο­χή, μέσα από τη συ­ζή­τη­ση ανα­δεί­χθη­κε μια ισχυ­ρή πο­λι­τι­κή συμ­φω­νία για το τι πρέ­πει να κά­νου­με εδώ, απέ­να­ντι στην πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης, βά­ζο­ντας πρώτα στην ιε­ραρ­χία την πάση θυσία αντί­θε­ση σε κάθε προ­ο­πτι­κή πο­λέ­μου και ενί­σχυ­σης του ιμπε­ρια­λι­στι­κού άξονα με ΗΠΑ και Ισ­ρα­ήλ. Στον αντί­πο­δα αυτών των επι­κίν­δυ­νων επι­διώ­ξε­ων είναι απο­λύ­τως κρί­σι­μο η ρι­ζο­σπα­στι­κή-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά να βάλει μπρο­στά το κοι­νω­νι­κό ζή­τη­μα: το μισθό, τη σύ­ντα­ξη, την υγεία, την παι­δεία, να προ­τά­ξει δη­λα­δή τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες της πλειο­ψη­φί­ας των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της νε­ο­λαί­ας απέ­να­ντι στα φι­λο­πό­λε­μα σχέ­δια των ιμπε­ρια­λι­στών, που δεν θα δι­στά­σουν να βά­λουν σε κί­νη­ση τις πο­λε­μι­κές μη­χα­νές για χάρη των εξο­ρύ­ξε­ων, των ΑΟΖ και των κερ­δών των διε­θνών πε­τρε­λαιά­δων. Μια τέ­τοια πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση μπο­ρεί να συ­σπει­ρώ­σει τον κόσμο μας. Οι εξω­φρε­νι­κοί επι­θε­τι­κοί και πα­νά­κρι­βοι εξο­πλι­σμοί (με εκα­το­ντά­δες εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ να δί­νο­νται σε αμε­ρι­κά­νι­κα F35 και πο­λε­μι­κές γαλ­λι­κές φρε­γά­τες) βρί­σκο­νται σε ευ­θεία αντι­πα­ρά­θε­ση με τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες των φτω­χών. Αυτή η αντί­θε­ση είναι εκρη­κτι­κή και μπο­ρεί εν δυ­νά­μει να συ­σπει­ρώ­σει και να κι­νη­το­ποι­ή­σει μια με­γά­λη κοι­νω­νι­κή δύ­να­μη απέ­να­ντι στα συμ­φέ­ρο­ντα του μι­λι­τα­ρι­σμού και της πο­λε­μι­κής βιο­μη­χα­νί­ας. Επι­πλέ­ον μια τέ­τοια πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση στέλ­νει ένα σαφές διε­θνι­στι­κό μή­νυ­μα στην απέ­να­ντι πλευ­ρά του Αι­γαί­ου, για την κοινή διε­θνι­στι­κή πάλη των ερ­γα­ζο­μέ­νων απέ­να­ντι στα σχέ­δια των κυ­ριάρ­χων τά­ξε­ων. 

Κάθε σε­νά­ριο θερ­μού επει­σο­δί­ου ή –ακόμα χει­ρό­τε­ρα– πο­λε­μι­κής σύ­γκρου­σης είναι εφιαλ­τι­κό για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τη νε­ο­λαία, απει­λώ­ντας να φέρει την απει­λή του πο­λέ­μου μπρο­στά μας. Αυτή την προ­ο­πτι­κή έχου­με να στα­μα­τή­σου­με, απα­ντώ­ντας κα­θα­ρά στην πο­λε­μο­κά­πη­λη προ­πα­γάν­δα και βά­ζο­ντας μπρο­στά τα πραγ­μα­τι­κά κα­θη­με­ρι­νά προ­βλή­μα­τα του κό­σμου. Αυτά είναι τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά που έχει ανά­γκη ένα μα­ζι­κό, ενω­τι­κό αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα, που δεν θα επι­τρέ­ψει να ανοί­ξει η πόρτα του πο­λε­μι­κού φρε­νο­κο­μεί­ου. Σε αυτή την προ­ο­πτι­κή οφεί­λου­με να δε­σμευ­τού­με και οι τέσ­σε­ρις ορ­γα­νώ­σεις που συν­διορ­γα­νώ­σα­με την εκ­δή­λω­ση.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά