Να δοθεί απάντηση στη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ-Ανακοίνωση του Κόκκινου Δικτύου

Αποτελεί ευθεία παραβίαση των αποφάσεων του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, του προεκλογικού προγράμματος και της λαϊκής εντολής της 25ης Γενάρη, αλλά και της ταξικής νίκης του «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου. Αποτελεί επί της ουσίας παράδοση στην πολιτική των ταξικών αντιπάλων, του κεφαλαίου και των εγχώριων και διεθνών ελίτ, σε ευθεία αντίθεση με τα κοινωνικά συμφέροντα για τα οποία αγωνίζεται και εκπροσωπεί η Αριστερά. Αποτελεί, αντικειμενικά, την πολιτική των «αφεντικών» για τη διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση μέσα από τη συντριβή των δυνάμεων της εργασίας και των σύμμαχων κοινωνικών στρωμάτων.

Οι ραγδαίες αυτές πολιτικές εξελίξεις των προηγούμενων εβδομάδων ακολουθούν τη διαρκή και πλήρη απαξίωση κάθε συλλογικής διαδικασίας, λειτουργίας των οργάνων και αποφάσεων του κόμματος, από τον πρόεδρο και την ηγετική κυβερνητική ομάδα. Τελευταία εξέλιξη, ουσιαστικής «κατάργησης» του ΣΥΡΙΖΑ, απαξίωσης των οργάνων, αλλά και του συνόλου των μελών του  αποτέλεσε η αιφνιδιαστική επιλογή προκήρυξης πρόωρων εκλογών, ερήμην κάθε οργάνου και αποφασιστικής διαδικασίας, με ταυτόχρονη ωμή παραβίαση της πρόσφατης απόφασης της Κ.Ε. για έκτακτο συνέδριο, μετά από εισήγηση του ίδιου του προέδρου. Με αποκλειστική ευθύνη της στενής ηγετικής κυβερνητικής ομάδας και του ίδιου του Α. Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε διάλυση, μετά την ακύρωση τόσο του πολιτικού του πλαισίου, όσο και της συλλογικής του δημοκρατικής λειτουργίας, μετατρεπόμενος σε ένα αρχηγοκεντρικό κόμμα για την εφαρμογή του 3ου μνημονίου. 

Για την εφαρμογή δηλαδή του σχεδίου Σόιμπλε, όπως άλλωστε, πέραν των άλλων, καταγράφηκε από την θερμή υποστήριξη με την οποία ο ίδιος το υπερασπίστηκε κατά τη συζήτηση ψήφισής του από το Γερμανικό κοινοβούλιο. Παράλληλα, έκπληξη προκαλεί η στήριξη εκπροσώπων των δανειστών (π.χ. Γ. Ντάισελμπλουμ)  στην επιλογή των πρόωρων εκλογών, ώστε να εξυπηρετηθεί η εφαρμογή του… μνημονίου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ το πληροφορούνταν από τα ΜΜΕ.  

Η ριζοσπαστική Αριστερά όμως εξακολουθεί να είναι παρούσα δίνοντας συνέχεια στους αγώνες των προηγούμενων χρόνων, στην πολιτική ανατροπή των εκλογών του Γενάρη και στη συντριπτική ιστορική νίκη του «ΟΧΙ»  στα μνημόνια στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Συνέχεια στο δρόμο της ακύρωσης των μνημονίων και του συνολικού καθεστώτος που έχουν εγκαθιδρύσει, στην ανατροπή της λιτότητας και συνολικά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών κοινωνικής εξαθλίωσης που μεταθέτουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στην κοινωνική πλειοψηφία των εκμεταλλευόμενων τάξεων.

Πρώτο άμεσο και αναγκαίο βήμα αποτέλεσε, σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, η συγκρότηση της Κ.Ο. της «Λαϊκής Ενότητας».

Κομβικό παράγοντα σε αυτή την κατεύθυνση αποτελεί η ριζοσπαστική Αριστερή πολιτική παρακαταθήκη του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερή Πλατφόρμα και το ριζοσπαστικό δυναμικό των μελών του σε ολόκληρη τη χώρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε και έδρασε πολιτικά τα προηγούμενα 11 χρόνια ως ένα μαζικό ενωτικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που βασίστηκε στην άνοδο των κινημάτων, στους αγώνες ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και στη λιτότητα.  Στηρίχθηκε στην ενότητα ευρύτερων τμημάτων και παραδόσεων της Αριστεράς σε ρήξη με την κεντροαριστερά, στη μεταβατική αντίληψη για το πρόγραμμα με στόχο τον σοσιαλισμό και στην απάντηση της «Κυβέρνησης της Αριστεράς» ( όχι φυσικά της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) στο άμεσο πολιτικό ζήτημα της κυβερνητικής εξουσίας, στα χρόνια της κρίσης.

Η κοινωνική και πολιτική ριζοσπαστικοποίηση που σε ένα σημαντικό βαθμό συσπειρώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώθηκε από πλειάδα αγώνων και ποικίλων κινημάτων, μεταξύ αυτών του κινήματος για το Άρθρο 16, της εξέγερσης της νεολαίας το Δεκέμβρη του 2008, αλλά και των εργατικών αγώνων και του κινήματος των πλατιών της περιόδου 2010-2012.

Με δεδομένο το γεγονός ότι η ταξική πάλη και οι πολιτικές εξελίξεις δεν είναι ευθύγραμμες, αλλά και την κρισιμότητα της συνέχειας του μαζικού αγώνα για την ανατροπή των ακραία νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών και της λιτότητας, αποτελεί ζωτικής σημασίας στόχο η πολιτική έκφραση του ρεύματος της ανατροπής στις επερχόμενες εκλογές μέσα από ένα ευρύ εκλογικό και πολιτικό μέτωπο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Η Αριστερά και οι αγώνες των εκμεταλλευόμενων τάξεων δεν ηττήθηκαν. Συντριπτική ήττα υπέστη η πολιτική γραμμή και οι πολιτικές επιλογές  (πολιτικές συμμαχίες (π.χ. ΑΝΕΛ, ΠτΔ), κυβερνητικές επιλογές κ.λ.π.) της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ που αγνόησε το πρόγραμμα αλλά και τις προειδοποιήσεις του ίδιου του κόμματος (και ιδιαίτερα της Αριστερής Πλατφόρμας). Συντριπτική ήττα υπέστη η γραμμή του «κυβερνητισμού», του «πάση θυσία ευρώ», της απόρριψης των μονομερών ενεργειών και της καταστροφικής διαπραγμάτευσης για την επίτευξη «συμφωνίας» με τους πολιτικούς εκπροσώπους του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου.

Η στόχευση του διεθνούς και εγχώριου κεφαλαίου να αποτελέσουν παρένθεση οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των αγωνιζόμενων αλλά και η Αριστερά και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, χώρα -«αδύναμο κρίκο» της διεθνούς κρίσης,  πρέπει να διαψευστεί με τον πιο σαφή τρόπο.

Παράλληλα, η προσχώρηση της κυβέρνησης και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στην λογική του μονόδρομου του νεοφιλελεύθερου T.I.N.A. δια μέσου του επιχειρήματος της μη ύπαρξης εναλλακτικής, απειλεί να συντρίψει την κοινωνική αγωνιστικότητα και αυτοπεποίθηση, με τεράστιες συνέπειες τόσο σε εγχώριο, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η απάντηση πρέπει να είναι ηχηρή σε κάθε επίπεδο, εκκινώντας από τις επερχόμενες εκλογές.  

Σε αυτό το πλαίσιο, απέναντι στην απογοήτευση, στην αποστράτευση και στο κλίμα ηττοπάθειας απαιτείται η ανασύνταξη του ριζοσπαστικού δυναμικού, των αγωνιστριών και αγωνιστών του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε Ο.Μ. σε κάθε Ν.Ε., σε κάθε κλαδική και Τμήμα για τη συλλογική υπεράσπιση των αγώνων, των αποφάσεων και του ριζοσπαστικού κεκτημένου του ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια στην ηγετική ομάδα η οποία αποφάσισε «για εμάς χωρίς εμάς», ανατρέποντας το πολιτικό πλαίσιο και τις αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγώντας τον, την ίδια στιγμή, στη διάλυση και στην αποσύνθεση από τις οθόνες των Μ.Μ.Ε.

Η άμεση απάντηση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότερο αναγκαίο παρά ποτέ να είναι η διεκδίκηση της συνέχειας της ριζοσπαστικής Αριστερής πορείας και η πολιτική έκφραση της εμπιστοσύνης και της στήριξης του κόσμου των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που συντρίβονται, μέσα από ένα ενωτικό μέτωπο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με τη συσπείρωση του μεγαλύτερου δυνατού συσχετισμού δυνάμεων της Αριστεράς.

Αφετηρία αποτελεί η αριστερή ριζοσπαστική πολιτική που παραβιάστηκε και εγκαταλείφθηκε, καθώς επίσης και η εμπιστοσύνη στη δύναμη της κινητοποίησης και της ενεργού αγωνιστικής συμμετοχής του ίδιου του κόσμου. Το μεταβατικό πρόγραμμα ακύρωσης των μνημονίων, ανατροπής της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού, σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, εκκινεί από την προώθηση ενός πλέγματος μέτρων ταξικής μονομέρειας υπερ των εργαζόμενων τάξεων με όλη την ατζέντα των μέτρων υπερ της εργασίας, των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων, των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών και του κοινωνικού κράτους, που θα υποστηριχθούν από αντίστοιχα μέτρα βαριάς φορολόγησης του κεφαλαίου και του συσσωρευμένου πλούτου. Παράλληλα, κρίσιμος είναι ο ρόλος της εθνικοποίησης στρατηγικών τομέων της οικονομίας με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και πρωτίστως των τραπεζών, σε συνδυασμό με τις μονομερείς ενέργειες της παύσης πληρωμών και της διαγραφής του μεγαλύτερου, τουλάχιστον, μέρους του χρέους. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι κρίσιμο το ζήτημα της επέκτασης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και γενικά των κοινωνικών-δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, της επέκτασης της δημοκρατίας στην ίδια την παραγωγή απέναντι στον εργοδοτικό δεσποστισμό και την τρομοκρατία καθώς επίσης και η προώθηση μορφών αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας, αυτοδιεύθυνσης και αυτοδιαχείρισης για την σύνδεση των ανέργων με το αργούν παραγωγικό δυναμικό. Αυτή η πολιτική πρέπει να υποστηριχθεί με κάθε αναγκαίο μέσο και επομένως, στο πλαίσιο της γραμμής «καμιά θυσία για το ευρώ», με την επιλογή ρήξης με την ευρωζώνη και το ευρώ.

Αυτή είναι η διεθνιστική πολιτική της ρήξης με τις εγχώριες και διεθνείς δυνάμεις του κεφαλαίου, που είναι δυνατόν να ενεργοποιήσει τον «αδύναμο κρίκο» της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, την άνοδο των αγώνων των «από κάτω» σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, πυροδοτώντας τη διεθνή αλληλεγγύη αλλά και την άνοδο της Αριστεράς. Αυτή η πολιτική αποτελεί και την μόνη ικανή απάντηση απέναντι στη ακρο-δεξιά και φασιστική απειλή.

Ως «Κόκκινο Δίκτυο»  σε αυτές τις κρίσιμες και απαιτητικές συνθήκες θα πάρουμε όλες τις δυνατές πρωτοβουλίες για να υποστηρίξουμε τις παραπάνω κατευθύνσεις, δίνοντας όλες μας τις δυνάμεις για την προώθηση ανοιχτών διαδικασιών ενεργού συμμετοχής και συλλογικής συστράτευσης του μεγαλύτερου δυνατού δυναμικού προερχόμενου από τον ΣΥΡΙΖΑ, διαφορετικών τάσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά και ανένταχτων αγωνιστών και αγωνιστριών της Αριστεράς.

Ταυτόχρονα, θα συμβάλλουμε με κάθε δυνατό τρόπο στη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων της Αριστεράς για τη διαμόρφωση ενός ενωτικού μετώπου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα δώσει μαζική πολιτική και εκλογική έκφραση στη συνέχεια του αγώνα για την «ανατροπή» και στην έκφραση των συμφερόντων της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

24/8/2015