Μαζικός αγώνας για αυξήσεις στους µισθούς
Μετά τη µαζική συµµετοχή των εργαζοµένων στη γενική απεργία της 28ης Φλεβάρη, και η απεργία της 17ης Απρίλη µπόρεσε σε µεγάλο βαθµό να ενώσει στο δρόµο εργαζόµενους στον ιδιωτικό και δηµόσιο τοµέα. Η µαζική συγκέντρωση της Αθήνας έδειξε ότι οι εργαζόµενοι µπορούν να ξεπεράσουν τα όποια εµπόδια ορθώνουν αυτό το διάστηµα οι γραφειοκρατικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ (Γενική Συνοµοσπονδία Εργατών Ελλάδος) και της ΑΔΕΔΥ (Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δηµοσίων Υπαλλήλων).
Ο κινητήριος µοχλός που βγάζει στο δρόµο τους εργαζόµενους είναι καταρχήν η σκληρή καθηµερινότητα. Από την ακρίβεια και τα χρήµατα που απαιτούνται πλέον για κοινωνικά αγαθά όπως η υγεία και η παιδεία, δε φτάνει ο µισθός ούτε στα µισά του µήνα. Η κυβέρνηση προτιµά να εξοπλίζει το στρατό αντί να καλύπτει τις ανάγκες των εργαζοµένων και της κοινωνίας. Προτιµά να εµπλέκεται στα γεωπολιτικά σχέδια των διεθνών ιµπεριαλιστικών συµµαχιών της και των αιµοσταγών δολοφόνων του κράτους του Ισραήλ αντί να χρηµατοδοτήσει τη δηµόσια υγεία και τη δηµόσια παιδεία.
Ο δεύτερος κινητήριος µοχλός που κατεβάζει τον κόσµο στους δρόµους στις τελευταίες απεργίες είναι η δράση παρατάξεων και συνδικαλιστών της Αριστεράς στα πρωτοβάθµια σωµατεία και τις Οµοσπονδίες. Έτσι µπόρεσε µε τη συµµετοχή των Εργατικών Κέντρων να γίνει γενική απεργία η 28η Φλεβάρη. Και µε τη δράση και την προσπάθεια των συνδικαλιστών της Αριστεράς στο Δηµόσιο κατορθώσαµε και στις 17 Απρίλη, όπου η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ δεν κάλεσε µαζί µε τη ΓΣΕΕ σε απεργία, να καλέσουν πρωτοβάθµιοι σύλλογοι και Οµοσπονδίες στις κινητοποιήσεις και να πάρει και αυτή η απεργία µαζικό χαρακτήρα. Χαρακτήρα γενικής απεργίας.
Είναι πολύ σηµαντικό ότι µετά από ένα διάστηµα όπου είχαµε ελάχιστες κινητοποιήσεις και ειδικότερα γενικές απεργίες µετρηµένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, φτάνουµε στο σηµείο να µετράµε 2 τέτοιες κινητοποιήσεις µέσα σε 2 µήνες. Τρίτος κόµβος αυτής της αλυσίδας είναι η απεργιακή κινητοποίηση της Πρωτοµαγιάς. Παρότι γίνεται µέσα σε ένα διάστηµα όπου χιλιάδες εργαζόµενοι λόγω της εορτής του Πάσχα απουσιάζουν κάνοντας ολιγοήµερες διακοπές στα χωριά τους για να ξεφύγουν από την σκληρή ρουτίνα της φτώχειας και της εκµετάλλευσης στις µεγαλουπόλεις, η 1η Μάη µπορεί να κρατήσει ζωντανή την αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που µας έχει κάνει το δεύτερο φτωχότερο λαό στην Ευρώπη.
Μαζί µε τις κινητοποιήσεις που υπάρχουν όλο αυτό το διάστηµα σε διάφορους κλάδους και που βάλανε και αυτοί σηµαντικούς κρίκους στην αλυσίδα, όπως οι υγειονοµικοί, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόµενοι σε πολλούς χώρους του ιδιωτικού τοµέα όπως οι τηλεπικοινωνίες, οι δικαστικοί υπάλληλοι, οι εργαζόµενοι στη ΛΑΡΚΟ, κρατιέται ζωντανή η µάχη για την ανατροπή της κατάστασης. Κράτησαν ζωντανή τη µάχη για να πάρουµε πίσω όσα µας έχουν κλέψει. Για να πάρουµε πίσω στα χέρια µας τις ζωές µας. Ακόµη και λίγες µέρες πριν την επόµενη 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ, την Τρίτη 21 Μάη, υπάρχει την Πέµπτη 16 Μάη απεργία των εργαζοµένων στα Δηµόσια Νοσοκοµεία (βλέπε παρακάτω).
Οι συνδικαλιστικές δυνάµεις της Αριστεράς έχουν µπροστά τους ακόµη µια πρόκληση. Στο δηµόσιο να σηκώσουν στις πλάτες τους την προπαγάνδιση της απεργίας που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ. Με περιοδείες, µε Γενικές Συνελεύσεις, µε ανακοινώσεις. Στον ιδιωτικό τοµέα θα χρειαστούν πολλά περισσότερα.
Πρώτα και κύρια οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ θα χρειαστεί να αποδείξουν ότι το επόµενο διάστηµα δεν θα είναι απλά ένας χρήσιµος προεκλογικός µηχανισµός ενίσχυσης του ΚΚΕ στις Ευρωεκλογές. Αυτό σηµαίνει ότι σε µια σειρά χώρους του ιδιωτικού τοµέα έχουν να προτάξουν κύρια το αίτηµα η 21η Μάη να γίνει γενική απεργία, πριν ζητήσουν την ψήφο των εργαζοµένων στις 9 Ιούνη. Στα Εργατικά Κέντρα η στάση τους είναι απόλυτα καθοριστική ως προς αυτό.
Οι συνδικαλιστικές δυνάµεις της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς έχουν πολλές φορές στο παρελθόν σηκώσει στις πλάτες τους καθήκοντα µεγαλύτερα από αυτά που αναλογούν στις δυνάµεις τους στους χώρους και µε την ίδια προσπάθεια χρειάζεται και τώρα να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερες πρωτοβουλίες για να πιέσουν ώστε να πάρει διάσταση γενικής απεργίας η 21η Μάη και να µη γίνει απλά ένα τελευταίο ραντεβού πριν από µια καλοκαιρινή εργατική άπνοια και αναµονής εξελίξεων από το φθινόπωρο.
Νέος γύρος κινητοποιήσεων στην υγεία
Η κατάσταση στην υγεία, µε τα απογευµατινά ιατρεία και την έλλειψη προσωπικού έχει φέρει απελπισία στους εργαζόµενους στα δηµόσια νοσοκοµεία αλλά και µεγάλη ταλαιπωρία για όσους έχουν ανάγκη να χρησιµοποιήσουν τις δηµόσιες δοµές.
Η Πανελλήνια Οµοσπονδία Εργαζοµένων στα Δηµόσια Νοσοκοµεία (ΠΟΕΔΗΝ) έχει εδώ και καιρό προγραµµατίσει πανελλαδική απεργία την Πέµπτη 16 Μάη. Με το γνωστό για την ηγεσία της και µόνο πετυχηµένο τρόπο του καλέσµατος σε 24ωρη απεργία στην Περιφέρεια και 8ωρης στάσης εργασίας στην Αθήνα. Και τη γνωστή κινητοποίηση που ξεκινάει από τις 8.30 στην πλατεία Μαβίλη και καταλήγει στο Υπουργείο Υγείας.
Πιο σηµαντικές ωστόσο µπορούν να αποδειχθούν για τη µαζικοποίηση των κινητοποιήσεων αυτών πρωτοβουλίες από τα κάτω που προσπαθούν να φέρουν στο προσκήνιο τον καθοριστικό αγώνα για την επιβίωση του ΕΣΥ συνδέοντας τις µάχες των εργαζοµένων στα δηµόσια νοσοκοµεία µε τις τοπικές κοινωνίες. Προσπαθώντας έτσι η µάχη αυτή να γίνει υπόθεση όλων µας και όχι µόνο των εργαζοµένων στα νοσοκοµεία.
Τελευταίο παράδειγµα η σύσκεψη που διοργανώθηκε την Παρασκευή 26 Απρίλη στα Νότια Προάστια της Αθήνας, µε πρωτοβουλία του Σωµατείου Εργαζοµένων στο Ασκληπιείο και τη συµµετοχή τοπικών φορέων, όπως δηµοτικές παρατάξεις, πρωτοβάθµια σωµατεία των εκπαιδευτικών κ.ά. Μετά το Πάσχα θα βγάλει το Σωµατείο κάλεσµα συγκρότησης επιτροπής αγώνα ώστε να ανοίξει το θέµα στην τοπική κοινωνία σε όλα τα επίπεδα.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
