Να σταματήσουμε την αντεργατική επίθεση

Το σχέ­διο για τον πρώτο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του Μη­τσο­τά­κη και το επί­ση­μο άνοιγ­μα της συ­ζή­τη­σης για μια νέα μεί­ζο­να πα­ρέμ­βα­ση στο Ασφα­λι­στι­κό δεί­χνουν την από­φα­ση της κυ­βέρ­νη­σης να επι­τα­χύ­νει τις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σεις. Αυτή η από­φα­ση πάει χέ­ρι-χέ­ρι με τις «γε­ω­πο­λι­τι­κές» απο­φά­σεις της ΝΔ, όπως έδει­ξε το κοινό ανα­κοι­νω­θέν με την επί­σκε­ψη Πο­μπέο, όπου οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις ανα­βαθ­μί­ζο­νται σε «στρα­τη­γι­κή δέ­σμευ­ση», ενώ κά­ποιες ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις (λι­μα­νιών, ναυ­πη­γεί­ων, αε­ρο­δρο­μί­ων, ενέρ­γειας κ.ο.κ.) συν­δέ­ο­νται ευ­θέ­ως με τα ζη­τή­μα­τα «στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας», απο­δί­δο­ντας πρώτο ρόλο στους εν­δια­φε­ρό­με­νους αμε­ρι­κα­νούς «επεν­δυ­τές».

Στο σχέ­διο του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού η κυ­βέρ­νη­ση «προ­σγειώ­νε­ται» στην προ­σαρ­μο­γή στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, πέρα από τις προ­ε­κλο­γι­κές δη­μα­γω­γί­ες: Εν­σω­μα­τώ­νε­ται ο στό­χος για πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα 3,5% (η «δια­πραγ­μά­τευ­ση» για τη μεί­ω­σή του ανα­στέλ­λε­ται για όποτε συμ­φω­νή­σουν οι δα­νει­στές και η… Κρι­στίν Λα­γκάρντ). Οι εξαγ­γε­λί­ες για «ανά­πτυ­ξη», που θα έφερ­ναν, τάχα, οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες «τομές» της ΝΔ, πε­ρι­γρά­φο­νται με τον με­τριο­πα­θέ­στε­ρο (αλλά και κα­θό­λου σί­γου­ρο) στόχο του 2,8%. Η επί­ση­μη ανερ­γία ομο­λο­γεί­ται στο 15,6%, ενώ όλοι γνω­ρί­ζουν ότι η πραγ­μα­τι­κή πα­ρα­μέ­νει κατά πολύ ψη­λό­τε­ρη.

Ο Μη­τσο­τά­κης απο­δει­κνύ­ει ότι η όποια «χα­λα­ρό­τη­τα» της μνη­μο­νια­κής θη­λιάς (αυτό που ο Ευκλ. Τσα­κα­λώ­τος ονό­μα­ζε «δη­μο­σιο­νο­μι­κό χώρο») θα αφιε­ρω­θεί στην ενί­σχυ­ση των κα­πι­τα­λι­στών. Είναι οι μόνοι που παίρ­νουν άμεσα και στο χέρι δώρο από τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό: Από το τρέ­χον έτος τα κέρδη των επι­χει­ρή­σε­ων θα φο­ρο­λο­γη­θούν με συ­ντε­λε­στή 24% (αντί του 28%), ενώ τα με­ρί­σμα­τα των με­τό­χων με 5% (αντί του 10%). Αντί­θε­τα, για τα «φυ­σι­κά πρό­σω­πα», δη­λα­δή τους απλούς αν­θρώ­πους, η φο­ρο­λό­γη­ση θα πα­ρα­μεί­νει καρ­μα­νιό­λα: το αφο­ρο­λό­γη­το όριο των πρώ­των 8.648 ευρώ στο ει­σό­δη­μα θα ισχύ­ει μόνο εάν και εφό­σον υπάρ­ξουν ηλε­κτρο­νι­κές συ­ναλ­λα­γές στο ύψος του 30% του ει­σο­δή­μα­τος και εξαι­ρου­μέ­νων των ενοι­κί­ων και των λο­γα­ρια­σμών ΔΕΚΟ! Για με­γά­λο μέρος των λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών θα προ­κύ­ψει αύ­ξη­ση της φο­ρο­λό­γη­σης μέσω της ου­σια­στι­κής κα­τάρ­γη­σης του αφο­ρο­λό­γη­του, αφού το όριο 30% κα­τα­να­λω­τι­κών συ­ναλ­λα­γών μέσω κάρ­τας θα απο­δει­χθεί απλη­σί­α­στο. Αυτό εξη­γεί το πώς και το γιατί –παρά τη μεί­ω­ση του φόρου στους κα­πι­τα­λι­στές– τα έσοδα του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού από τη φο­ρο­λό­γη­ση ει­σο­δή­μα­τος προ­βλέ­πο­νται αυ­ξη­μέ­να κατά 488 εκατ. ευρώ! Την ίδια στιγ­μή, οι υπο­σχέ­σεις για μεί­ω­ση του ΕΝΦΙΑ και για μικρή μεί­ω­ση του ΦΠΑ σε κά­ποια είδη λαϊ­κής κα­τα­νά­λω­σης ανα­στέλ­λο­νται για κά­ποιο απώ­τε­ρο μέλ­λον. Στην πράξη, αντί­θε­τα, σχε­διά­ζε­ται αύ­ξη­ση των εσό­δων από τον ΕΝΦΙΑ μέσω των αυ­ξή­σε­ων στις αντι­κει­με­νι­κές αξίες των ακι­νή­των. Πρό­κει­ται για τη σκλη­ρή συ­νέ­χεια της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής, με μο­να­δι­κή εξαί­ρε­ση τη μεί­ω­ση της φο­ρο­λό­γη­σης των κερ­δών και των με­ρι­σμά­των. Αντί­θε­τα οι δα­πά­νες για κοι­νω­νι­κές πα­ρο­χές θα πε­ριο­ρι­στούν φέτος στα 138. εκατ. ευρώ, μειω­μέ­νες κατά 124 εκατ. ευρώ(!) σε σχέση με την αθλιό­τη­τα που ζή­σα­με το 2019.

Οι συ­ντα­ξιού­χοι πε­ρί­με­ναν την από­φα­ση του ΣτΕ με την ελ­πί­δα μιας κά­ποιας βελ­τί­ω­σης των συ­ντά­ξε­ων. Το απο­τέ­λε­σμα ήταν ψυ­χρο­λου­σία. Η από­φα­ση των με­γα­λο­δι­κα­στών κα­τε­δα­φί­ζει μεν τον νε­κρο­ζώ­ντα­νο νόμο Κα­τρού­γκα­λου, φρο­ντί­ζο­ντας όμως προ­σε­κτι­κά να οχυ­ρώ­σει τη μο­νι­μο­ποί­η­ση των μνη­μο­νια­κών πε­ρι­κο­πών στις συ­ντά­ξεις, να προ­στα­τέ­ψει όσο γί­νε­ται τη δη­μο­σιο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή από το δί­καιο αί­τη­μα των ανα­δρο­μι­κών (ακόμα και σε πε­ρι­πτώ­σεις υπερ­βο­λι­κές πε­ρι­κο­πών λόγω εσκεμ­μέ­νων «λαθών» στους υπο­λο­γι­σμούς του μη­χα­νι­σμού) και να αφή­σει ανοι­χτή την προ­ο­πτι­κή βελ­τί­ω­σης μόνο για τα ανώ­τε­ρα με­σο­στρώ­μα­τα (όπως ο «σκλη­ρός πυ­ρή­νας του κρά­τους», όπου εντάσ­σο­νται και οι δι­κα­στές…).

Σε αυτόν τον τομέα οι ευ­θύ­νες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι κυ­ριο­λε­κτι­κά εγκλη­μα­τι­κές: ο νόμος Κα­τρού­γκα­λου άλ­λα­ξε τον τρόπο υπο­λο­γι­σμού των συ­ντά­ξε­ων, οδη­γώ­ντας σε πο­σο­στά «ανα­πλή­ρω­σης» κάτω του 40% του συ­ντά­ξι­μου μι­σθού (θυ­μί­ζου­με ότι η ανα­πλή­ρω­ση, προ μνη­μο­νί­ων, ήταν στο 80%). Με αυτόν τον τρόπο επι­δί­ω­κε να «εν­σω­μα­τώ­σει» τις μνη­μο­νια­κές πε­ρι­κο­πές, να τις κα­τα­στή­σει μό­νι­μες, να απο­νο­μι­μο­ποι­ή­σει το αί­τη­μα κα­τάρ­γη­σής τους μετά το τέλος της ισχύ­ος των «έκτα­κτων μέ­τρων» που τις επέ­βα­λαν. Ταυ­τό­χρο­να άλ­λα­ξε ένα ποιο­τι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό όλων των δη­μό­σιων και υπο­χρε­ω­τι­κών συ­στη­μά­των ασφά­λι­σης: την εγ­γύ­η­ση από το Δη­μό­σιο του ύψους των ασφα­λι­στι­κών προσ­δο­κιών. Έχο­ντας λε­η­λα­τή­σει τα απο­θε­μα­τι­κά των Τα­μεί­ων για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση του χρέ­ους, η θε­σμο­θέ­τη­ση της ρή­τρας ότι τα Τα­μεία θα δί­νουν επι­κου­ρι­κές (αλλά αρ­γό­τε­ρα και κύ­ριες) συ­ντά­ξεις όσο και εάν έχουν να δώ­σουν, οδη­γεί με ακρί­βεια στη με­τα­τρο­πή των συ­ντά­ξε­ων σε φι­λο­δώ­ρη­μα. Και ταυ­τό­χρο­να, ανοί­γει το δρόμο για την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του συ­στή­μα­τος, έχο­ντας ήδη βάλει τα δια­βό­η­τα Επαγ­γελ­μα­τι­κά Τα­μεία σε κε­ντρι­κό ρόλο για την επι­κού­ρη­ση και την πε­ρί­θαλ­ψη ολό­κλη­ρων κλά­δων μα­ζι­κής απα­σχό­λη­σης.

Αυτό το κοι­νω­νι­κό έγκλη­μα έρ­χε­ται τώρα να αξιο­ποι­ή­σει ο Μη­τσο­τά­κης. Με την από­φα­ση του ΣτΕ, ο νόμος Κα­τρού­γκα­λου κη­ρύσ­σε­ται νε­κρός, ενώ η κυ­βέρ­νη­ση απο­κτά τη δυ­να­τό­τη­τα να «χτί­σει» πάνω στα δε­δο­μέ­να του έναν νέο, ακόμα πιο άδικο, συ­νο­λι­κό νόμο για το Ασφα­λι­στι­κό. Με θε­μέ­λια μια εκ­δο­χή «αντα­πο­δο­τι­κό­τη­τας» (ό,τι έχουν τα Τα­μεία, αυτά θα δί­νουν), μια ορ­γά­νω­ση της «λήθης» πάνω στα κλεμ­μέ­να (δι­καιώ­μα­τα και απο­θε­μα­τι­κά) και μια μα­ζι­κή εί­σο­δο των ιδιω­τι­κών ασφα­λι­στι­κών στο δη­μό­σιο-υπο­χρε­ω­τι­κό σύ­στη­μα ασφά­λι­σης.

Σε αυτή την πο­λι­τι­κή θα χρεια­στεί να δώσει απα­ντή­σεις το μα­ζι­κό κί­νη­μα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των συ­ντα­ξιού­χων, από τα κάτω. Στα μέ­τω­πα για το μισθό, τη σύ­ντα­ξη, τα κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα, οφεί­λου­με να διεκ­δι­κή­σου­με να πά­ρου­με πίσω όλες τις κα­τα­κτή­σεις που μας αφαι­ρέ­θη­καν με τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές και να χτί­σου­με από την πλευ­ρά μας τη συ­νέ­χεια των βελ­τιώ­σε­ων με βάση τις ανά­γκες της πλειο­ψη­φί­ας. Αυτή η πάλη, αυτή η σύ­γκρου­ση μπαί­νει σε ένα νέο «κε­φά­λαιο», μετά την κα­τά­θε­ση του πρώ­του σχε­δί­ου προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού του Μη­τσο­τά­κη και το άνοιγ­μα των νέων απει­λών στο Ασφα­λι­στι­κό.

Οι απερ­γί­ες στις 24 Σε­πτέμ­βρη και 2 Οκτώ­βρη, η αυ­ξη­μέ­νη συμ­με­το­χή απερ­γών και η βελ­τιω­μέ­νη μα­ζι­κό­τη­τα στις συ­γκε­ντρώ­σεις, οι συ­σκέ­ψεις  της ΑΔΕΔΥ με τις ομο­σπον­δί­ες, του ΕΚΑ με ομο­σπον­δί­ες του ιδιω­τι­κού τομέα, οι συ­νε­δριά­σεις συν­δι­κα­λι­στι­κών συλ­λο­γι­κο­τή­των για την επι­τυ­χία των απερ­γιών και η συ­ζή­τη­ση για τη συ­νέ­χεια, που δεν θα μπο­ρέ­σουν αν απο­φύ­γουν οι συν­δι­κα­λι­στι­κές, κυ­βερ­νη­τι­κές κι ερ­γο­δο­τι­κές πλειο­ψη­φί­ες στα συν­δι­κά­τα αφή­νουν να φανεί η επα­να­φο­ρά των αγώ­νων και  κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων ως θε­μι­τή απά­ντη­ση κι επι­λο­γή.

Η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπα­θεί να χει­ρι­στεί βε­λού­δι­να κι επι­κοι­νω­νια­κά (αλά ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) τα αντερ­γα­τι­κά και αντι­λαϊ­κά μέτρα, για να μην «ξυ­πνή­σει» το ερ­γα­τι­κό και νε­ο­λαι­ί­στι­κο κί­νη­μα, αλλά οι επι­θέ­σεις που εξα­πο­λύ­ει είναι βάρ­βα­ρες και δεν περ­νά­νε απα­ρα­τή­ρη­τες.

Στα συν­δι­κά­τα, που δεν κα­τά­φε­ρε η ΓΣΕΕ του Πα­να­γό­που­λου να ακυ­ρώ­σει την απερ­γία της 24/9, οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις όταν ψη­φί­ζο­νται τα «ανα­πτυ­ξια­κά» μέτρα και όταν θα έρ­θουν οι αντια­σφα­λι­στι­κές επι­θέ­σεις προς νο­μο­θέ­τη­ση, είναι ανα­με­νό­με­νες και με έναν τρόπο έχουν εξαγ­γελ­θεί, από την ΑΔΕΔΥ και άλλα ερ­γα­τι­κά σω­μα­τεία και συλ­λο­γι­κό­τη­τες. Η προ­ε­τοι­μα­σία είναι το κα­θή­κον κάθε αρι­στε­ρής και τα­ξι­κής συλ­λο­γι­κό­τη­τας.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά