Το «νέο» Δημόσιο: Ανθρωποφαγία και επιβράβευση των πιστών του συστήματος

Η συλλογικότητα ενοχλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη, γνήσιο και σταθερό εκφραστή του ανεξέλεγκτου και αδίστακτου μεγάλου κεφαλαίου, που παλεύει για να υλοποιήσει το «όραμα» του κομματικού, ελεγχόμενου, απολύτως παραδομένου στα συμφέροντα των ιδιωτικών επιχειρήσεων Δημοσίου. Με εξαθλιωμένους κι εξαρτημένους υπαλλήλους, πρόθυμους να αλληλοεξοντωθούν για 100 ευρώ επιπλέον στο μισθό ή για να διατηρήσουν μια αναξιοπρεπή θέση εργασίας. 

Η διάλυση του Δημοσίου πραγματοποιείται αυτό το διάστημα με ακόμα 3 τρόπους.

Παρατυπίες

Με την εφαρμογή των νέων-συρρικνωμένων οργανογραμμάτων των δημοσίων υπηρεσιών μέχρι τέλος Οκτώβρη και με την αντικατάσταση του νόμου 3839/2010, με τον περιβόητο ν. 4250/2014, προϊστάμενοι τμημάτων, διευθύνσεων και γενικών διευθύνσεων, που είχαν επιλεγεί παλιότερα με πιο διαφανείς κι αντικειμενικές διαδικασίες, ξηλώνονται μέσα σε λίγες ώρες και με απλές υπουργικές αποφάσεις.  Στη θέση τους τοποθετούνται άλλοι, φιλικοί προς την εξουσία, διατεθειμένοι να υλοποιήσουν τις διαταγές της συγκυβέρνησης.

Υποτίθεται ότι αυτά συμβαίνουν μεταβατικά και, φυσικά, νομότυπα, αφού η συγκυβέρνηση φρόντισε να ψηφίσει νόμους κατοχύρωσης των διαβλητών διαδικασιών επιλογής προϊσταμένων. Αλλά κι όταν θα λήξει η «μεταβατική περίοδος», οι προϊστάμενοι, σύμφωνα με το νέο νόμο, θα επιλέγονται με βασικό κριτήριο τη συνέντευξη, που θα καταλαμβάνει το 60-70% της βαθμολογίας.

Συγχρόνως, υπάλληλοι υποχρεώνονται να μετακινηθούν μέσα σε μια μέρα, με παρατυπίες και με παράκαμψη των κανόνων λειτουργίας των υπηρεσιακών συμβουλίων. Μέσα σε μια εργάσιμη μέρα βρίσκονται σε άλλες υπηρεσίες, με άλλα καθήκοντα, με παράλληλα καθήκοντα σε πάνω από δυο τομείς, με μεταβολές στην εργασιακή τους σχέση. Είναι χαρακτηριστικά και πολλά τα παραδείγματα που συσσωρεύονται: κτηνίατρος που του αναθέτουν παράλληλα καθήκοντα σε Χανιά και Ρέθυμνο, καθηγητές που δουλεύουν σε 4 σχολεία κάθε εβδομάδα και πολλά άλλα.

Οι «επανέλεγχοι» των συμβάσεων έχουν βγάλει λαυράκια όχι για τους ελεγχόμενους, αλλά για τους πολιτικούς προϊστάμενους των κομμάτων της εξουσίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ενώ οι εργαζόμενοι, που έγιναν «αορίστου χρόνου», δούλευαν καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ένσημα δεν τους κολλούσε το ίδιο το Δημόσιο, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους κι εξαρτημένους.

Εκτός από το ΑΣΕΠ και τα πειθαρχικά, οι ελεγκτές βασίζονται και στη συνεργάσιμη δικαιοσύνη, όπου στέλνουν τους φακέλους των εργαζομένων. Πταισματοδικεία και εισαγγελείς επιστρατεύονται για να φοβερίσουν τα γραφεία προσωπικού και τους προϊστάμενους που αντιστέκονται, μέχρι τους δημάρχους της Αριστεράς που υπερασπίζονται τους υπαλλήλους τους και την εύρυθμη λειτουργία των δημοτικών υπηρεσιών.

Μισθολόγιο

Τα σενάρια για το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων περιλαμβάνουν τη μείωση του μισθού του νεοεισερχόμενου υπαλλήλου στα επίπεδα του ιδιωτικού τομέα (680 ευρώ). Υποτίθεται ότι αυτό θα αφορά του εργαζόμενους υποχρεωτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά συμπαρασύρει και όλα τα άλλα επίπεδα (τεχνολογικής και πανεπιστημιακής εκπαίδευσης), με μικρότερες μειώσεις, ωστόσο.

Ταυτόχρονα το νέο μισθολόγιο επιχειρεί να θεμελιώσει τον κανιβαλισμό και τον ανταγωνισμό μεταξύ συναδέλφων, αφού φημολογείται ότι θα ισχύσει μια νέα κατηγορία υπαλλήλων, αυτών με μεταπτυχιακά, οι οποίοι, μαζί με αυτούς της ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης θα πάρουν αυξήσεις αντί για μειώσεις.

Το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο έχει σχεδιαστεί για να είναι ατομικό, ανεξάρτητο  «αντικειμενικών προσόντων», αλλά σε απόλυτο συνδυασμό με τις διευκολύνσεις που προτίθεται ο υπάλληλος να παρέχει στο σύστημα. Η ανθρωποφαγία είναι η κινητήρια δύναμή του.

Τα σωματεία, οι ομοσπονδίες και η ΑΔΕΔΥ, με τη μάχη κατά της «αξιολόγησης», κέρδισαν μεγαλύτερη αξιοπιστία και συσπείρωση των εργαζομένων. Αυτός ο δρόμος είναι ο μόνος ελπιδοφόρος για μεγαλύτερη και σταθερότερη νίκη.

Η Αριστερά, ο φυσικός σύμμαχος και εκφραστής των συμφερόντων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, μπορεί να ενισχύσει τις συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων και να εξοπλίσει πολιτικά όσους θέλουν να αντισταθούν.

Η στοιχειώδης αναθέρμανση της διάθεσης, που παρατηρήθηκε το τελευταίο διάστημα σε χώρους δουλειάς, σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στις ταξικές αναφορές-δεσμεύσεις του Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ και στις ελπίδες για μια αρχική δικαίωση, επιτέλους, του κόσμου της δουλειάς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κρίσιμο να μην υπαναχωρήσει υπό οποιαδήποτε πίεση του συστήματος. Αυτό επιδρά στις αγωνιστικές διαθέσεις του κόσμου μας και είναι ικανό να αρχίσει να αντιστρέφει το κλίμα υποχώρησης των αγώνων τα τελευταία χρόνια. 

Το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλες οι αριστερές δυνάμεις δεν απαλλάσσονται από τις ευθύνες για ανάκαμψη του κινήματος και για πολιτική κάλυψή του τώρα και όχι στο αόριστο μέλλον.