Ενίσχυση του ελεγκτικού έργου του Σ.ΕΠ.Ε και της συνεπούς επιχειρηματικότητας βαφτίζει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείο Εργασίας της εμφανέστατη ελάφρυνση των προστίμων που επιβάλλονται στους παραβάτες της εργατικής νομοθεσίας. Πίσω από εύηχες λέξεις όπως «απλότητα», «διαφάνεια», «αντικειμενικότητα», καλύπτουν συγκεκριμένες αλλαγές που κλείνουν το μάτι σε όσους εργοδότες βλέπουν την μαύρη εργασία ως …αποδοτικό συντελεστή παραγωγής και την πιθανή κύρωση-πρόστιμο ως …μικρό παράπλευρο κόστος.
Το νέο σύστημα προστίμων εξαλείφει τα υποκειμενικά κριτήρια.
Ποια ήταν όμως αυτά συγκεκριμένα;
Τα εξής τρία:
Η δυνατότητα της Επιθεώρησης Εργασίας να ανεβάζει κατά δύο και όχι μια κλίμακα το επιβαλλόμενο πρόστιμο σε περίπτωση υποτροπής
Η δυνατότητα αναπροσαρμογής προς τα πάνω του βασικού προστίμου όταν συντρέχουν ειδικοί λόγοι που αφορούν το είδος της επιχείρησης (κλάδος οικονομικής δραστηριότητας), καθώς και το μέγεθος της επιχείρησης προσδιοριζόμενο από συγκεκριμένα οικονομικά στοιχεία (π.χ. δημοσιευμένος ισολογισμός, κύκλος εργασιών, φορολογικά έντυπα, κ.τ.λ.) ή στην περίπτωση διαπίστωσης μη καταβολής πάσης φύσεως αποδοχών.
Και τέλος η συμπερίληψη ως κριτηρίου για τον υπολογισμό του προστίμου του βαθμού συνεργασίας, δηλαδή τυχόν επαναλαμβανόμενης μη συμμόρφωσης σε υποδείξεις- συστάσεις, υπαιτιότητα (βαθμός ευθύνης) του εργοδότη, παρεμπόδιση του έργου του επιθεωρητή κατά τη διενέργεια του ελέγχου, μη χορήγηση στοιχείων κατά τη διάρκεια της έρευνας, κ.τ.λ.
Καταργεί τις παραπάνω «ευελιξίες» των Επιθεωρητών, υπονοώντας μάλιστα εμμέσως ότι αυτές ευθύνονται και για πιθανή διαφθορά τους (!) και αντί αυτής εισάγει ένα «διαφανές» κριτήριο (την υπαιτιότητα) που δεν εφαρμόζεται …όμως πουθενά, όπως θα διαπιστώσει ο προσεκτικός αναγνώστης της απόφασης! Είναι χαρακτηριστικό της προχειρότητας ή ίσως και της βιασύνης να εκδοθεί η συγκεκριμένη Υπουργική Απόφαση. Βιασύνη που δικαιολογείται και από την τελευταία διάταξη της ΥΑ που …σπεύδει να υπαγάγει όλες τις εκκρεμείς παραβάσεις και υποθέσεις στο νέο σύστημα προστίμων.
Τι άλλο αλλάζει με το νέο σύστημα; Κάτι ψιλά….
Η έννοια της «υποτροπής» αντικαθίσταται από την «επανειλημμένη επιβολή κυρώσεων». Η αλλαγή ορολογίας κρύβει και ελάφρυνση, καθώς στην πρώτη περίπτωση υποτροπή σημαίνει επιβολή τουλάχιστον 2 ποινών για παρόμοια παράβαση κατά την τελευταία 4ετία ενώ στην δεύτερη περίπτωση σημαίνει τουλάχιστον 3 ποινές για ίδια παράβαση κατά την τελευταία 3ετία!
Και σαν κερασάκι στην τούρτα… το κριτήριο του αριθμού εργαζομένων της επιχείρησης υποβαθμίζεται, καθώς πλέον αυτός ο αριθμός αφορά όσους απασχολούνται με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας μόνο στον ελεγχόμενο τόπο εργασίας (έδρα, υποκατάστημα, παράρτημα, κτλ), στοιχείο που καθορίζει το μέγεθος της επιχείρησης. Μια Τράπεζα συνεπώς, θα τιμωρηθεί για παράβαση που διαπιστώθηκε σε υποκατάστημα με 4 εργαζόμενους, όπως ακριβώς και το κατάστημα ενδυμάτων της γειτονιάς μας.
Τέλος, εισάγεται μια αμφιλεγόμενη διάκριση μεταξύ γενικών και ατομικών παραβάσεων. Για παράδειγμα, η μη καταβολή μισθών/ημερομισθιών στο σύνολο του προσωπικού τιμωρείται ως γενική παραβίαση με 1800-8000€ (ανάλογα με τον αριθμό εργαζομένων στον τόπο εργασίας) αλλά και ως ατομική με 800€ ανά θιγόμενο. Οι ποινές φυσικά δεν είναι σωρευτικές. Οπότε μια επιχείρηση που απασχολεί 3 εργαζόμενους και τους αφήνει όλους απλήρωτους, με ποια διάταξη θα τιμωρηθεί;;;;;
Απλότητα, διαφάνεια, συνεπής επιχειρηματικότητα…
Ας πάψουν οι επιτελείς του Υπουργείου να βαφτίσουν την δική τους πρεμούρα να εξυπηρετήσουν τα εργοδοτικά συμφέροντα, ως εκσυγχρονισμό και διαφάνεια του συστήματος και άλλα βαρύγδουπα.
Η αλλαγή αυτή έρχεται φυσικά ως συνέχεια στις αντεργατικές ανατροπές που θεσπίζουν με τα πολυνομοσχέδια όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Καταργούν-και με το νόμο- τις όποιες νομικές προστασίες υπέρ των εργαζομένων, αλλά και για όσους εργοδότες επιμένουν να παρανομούν … «ε, δεν βαριέσαι, ένα προστιματάκι και καθαρίσαμε!»
Ως εργαζόμενοι στο Υπουργείο Εργασίας και ως Επιθεωρητές εργασίας δεν καλύπτουμε με κανένα άλλοθι «απλότητας, διαφάνειας, απλούστευσης κτλ» αυτή την εμφανή απόπειρα περαιτέρω υποβάθμισης της προστασίας των εργαζομένων.
Απαιτούμε σύγχρονα, αποτελεσματικά, και ισχυρά εργαλεία για να ασκήσουμε το έργο μας, δηλαδή να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Απαιτούμε να μην αντιμετωπίζονται από το Κράτος, οι παρανομούντες εργοδότες και οι ανυπεράσπιστοι εργαζόμενοι ως ισότιμοι «κοινωνικοί εταίροι», τους οποίους πρέπει να προστατεύσουμε από την δήθεν πολυπλοκότητα των διαδικασιών και την διακριτική ευχέρεια των Επιθεωρητών να ….επιβάλλουν υψηλότερα πρόστιμα.
Αιδώς…
