Νίκη στον αγώνα των καλλιτεχνών

Η κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ πριν λίγες εβδο­μά­δες έφερε μια σχε­τι­κή νο­μο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση και μά­λι­στα υπό τη μορφή προ­ε­δρι­κού δια­τάγ­μα­τος, που κα­τα­φέ­ρει συ­ντρι­πτι­κό πλήγ­μα στον πο­λύ­πα­θο κλάδο. Σύμ­φω­να λοι­πόν με το ΠΔ85/2022 ,που ρυθ­μί­ζει το προ­σο­ντο­λό­γιο στο δη­μό­σιο, η επαγ­γελ­μα­τι­κή βαθ­μί­δα των ηθο­ποιών/χο­ρευ­τών/μου­σι­κών/κι­νη­μα­το­γρα­φι­στών υπο­βι­βά­ζε­ται από ΤΕ που ήταν μέχρι σή­με­ρα σε ΔΕ με όλες τις συ­νέ­πειες που επι­φέ­ρει μια τέ­τοια με­τα­βο­λή στο μισθό και την επαγ­γελ­μα­τι­κή (ακόμη και ακα­δη­μαι­κή) εξέ­λι­ξη των ερ­γα­ζο­μέ­νων αυτών. Πο­λυ­ε­τείς σπου­δές, επί­πο­νες και πο­λυ­δά­πα­νες απα­ξιώ­νο­νται πλή­ρως καθώς τα πτυ­χία των απο­φοί­των καλ­λι­τε­χνι­κών σχο­λών της χώρας (ωδεία, δρα­μα­τι­κές σχο­λές,σχο­λές χορού, σχο­λές κι­νη­μα­το­γρά­φου)εξο­μοιώ­νο­νται με το απο­λυ­τή­ριο του Λυ­κεί­ου και με­τα­τρέ­πο­νται σε κου­ρε­λό­χαρ­τα. Όλα τα πτυ­χία; Όχι ! Με­ρι­κά δια­τη­ρούν ακόμη τα επαγ­γελ­μα­τι­κά τους δι­καιώ­μα­τα : είναι οι τί­τλοι σπου­δών που απο­νέ­μουν τα ιδιω­τι­κά κο­λέ­για στους σπου­δα­στές/πε­λά­τες. Κι ενώ τα απα­ξιω­μέ­να ωδεία για πα­ρά­δειγ­μα βρί­σκο­νται υπό τη στενή επο­πτεία του ΥΠΠΟ που κα­θο­ρί­ζει το πρό­γραμ­μα σπου­δών και εξε­τά­ζει με δικές του επι­τρο­πές τους σπου­δα­στές, τα κολ­λέ­για λει­τουρ­γούν πλή­ρως απε­λευ­θε­ρω­μέ­να και έξω από κάθε κρα­τι­κό έλεγ­χο. Μπο­ρεί χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νοι καλ­λι­τέ­χνες να κα­τα­βα­ρα­θρώ­νο­νται όμως οι ιδιο­κτή­τες ιδιω­τι­κών κο­λε­γί­ων και ΙΕΚ βλέ­πουν ένα νέο πεδίο ερ­γα­σιών ν’ ανοί­γε­ται μπρο­στά τους, την καλ­λι­τε­χνι­κή εκ­παί­δευ­ση. 

Όμως τα άσχη­μα νέα έχουν και συ­νέ­χεια. Μετά τις ανα­με­νό­με­νες οξεί­ες αντι­δρά­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων η κυ­βέρ­νη­ση έφερε τρο­πο­λο­γία(1565/2023)για να βελ­τιώ­σει, υπο­τί­θε­ται, το μι­σθο­λο­γι­κό πρό­βλη­μα που προ­έ­κυ­ψε από το ΠΔ ενώ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα το έκανε ακόμη χει­ρό­τε­ρο:  ορί­ζει ότι ο μι­σθός όλων των καλ­λι­τε­χνι­κών ει­δι­κο­τή­των θα κα­θο­ρί­ζε­ται ενιαία με υπουρ­γι­κή από­φα­ση πράγ­μα που ση­μαί­νει κα­τάρ­γη­ση των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων.

Ωστό­σο μέσα στο ζόφο της βά­ναυ­σης επί­θε­σης υπάρ­χει και κάτι  ελ­πι­δο­φό­ρο. Είναι η απά­ντη­ση των καλ­λι­τε­χνών που υπήρ­ξε άμεση και ξε­δι­πλώ­θη­κε σε όλο το ηλι­κια­κό φάσμα, από τους μα­θη­τές των μου­σι­κών και καλ­λι­τε­χνι­κών σχο­λεί­ων μέχρι και τους συ­ντα­ξιού­χους επαγ­γελ­μα­τί­ες. Επί πε­νή­ντα μέρες οι ερ­γά­τες /ερ­γά­τριες της τέ­χνης (όπως αυ­το­α­πο­κα­λού­νται με κα­μά­ρι) βρί­σκο­νται στο δρόμο με πο­λύ­μορ­φες κι­νη­το­ποι­ή­σεις: μο­το­πο­ρεί­ες, δια­δη­λώ­σεις, πα­ρεμ­βά­σεις σε συ­ναυ­λί­ες και πα­ρα­στά­σεις. Πολ­λές δρα­μα­τι­κές σχο­λές βρί­σκο­νται υπό κα­τά­λη­ψη από τους σπου­δα­στές/στριες τους και με τους δι­δά­σκο­ντες της σχο­λής του Εθνι­κού έτοι­μους/ες να δη­λώ­σουν πα­ραί­τη­ση, αν δεν απο­συρ­θεί το ΠΔ. Τα κεί­με­να που δια­βά­ζο­νται κάθε βράδυ στις  θε­α­τρι­κές πα­ρα­στά­σεις κα­τα­χει­ρο­κρο­τού­νται από το κοινό. Η 48ωρη απερ­γία που κή­ρυ­ξε η Πα­νελ­λή­νια Ομο­σπον­δία Θε­ά­μα­τος Ακρο­ά­μα­τος την 1η και 2η Φλε­βά­ρη κα­τά­φε­ρε να κλεί­σει όλα τα θέ­α­τρα της χώρας (με μόνο δύο εξαι­ρέ­σεις) και να στα­μα­τή­σει όλα τα γυ­ρί­σμα­τα. Και έπε­ται συ­νέ­χεια και κλι­μά­κω­ση των κι­νη­το­ποί­η­σε­ων. 

Η μάχη θα είναι δύ­σκο­λη και με βαρύ οι­κο­νο­μι­κό τί­μη­μα για τους ερ­γα­ζό­με­νους/ες του πο­λι­τι­σμού, που έχουν ήδη δο­κι­μα­στεί σκλη­ρά από την κρίση του κό­βιντ ,που έπλη­ξε βά­ναυ­σα τον κλάδο ωστό­σο η συ­νέ­χι­ση και κλι­μά­κω­ση είναι μο­νό­δρο­μος. Η νίκη τους απέ­να­ντι στην πιο κοι­νω­νι­κά ανάλ­γη­τη κυ­βέρ­νη­ση των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων θα είναι νίκη όλης της κοι­νω­νί­ας.

*Ερ­γα­ζό­με­νη στην Εθνι­κή Λυ­ρι­κή Σκηνή

**Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά