Νομοσχέδιο-λαιμητόμος για τα εργατικά δικαιώματα

Στη συ­νέ­χεια ανα­μέ­νε­ται να κα­τα­τε­θεί προς ψή­φι­ση στην Βουλή. Πρό­κει­ται για ένα νο­μο­θέ­τη­μα 125 άρ­θρων, στο οποίο συ­μπε­ρι­λή­φθη­καν όλα όσα αντερ­γα­τι­κά είχαν προ­α­ναγ­γελ­θεί από την Κυ­βέρ­νη­ση εδώ και μήνες, εν­σω­μα­τώ­θη­καν υπο­χρε­ω­τι­κά οι ευ­ρω­παϊ­κές οδη­γί­ες σχε­τι­κά με την εναρ­μό­νι­ση επαγ­γελ­μα­τι­κής και οι­κο­γε­νεια­κής ζωής, την ισό­τη­τα των φύλων και Διε­θνείς Συμ­βά­σεις για την Υγεία και Ασφά­λεια στην ερ­γα­σία,  αλλά προ­στέ­θη­καν και δια­τά­ξεις-έκ­πλη­ξη, όπως ή με­τα­τρο­πή του Σώ­μα­τος Επι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας σε Ανε­ξάρ­τη­τη Διοι­κη­τι­κή Αρχή. 

Το νο­μο­σχέ­διο

Με το Σχέ­διο Νόμου, η Κυ­βέρ­νη­ση, πιστή στην κα­τεύ­θυν­ση που εκ­πο­ρεύ­ε­ται από το κυ­ρί­αρ­χο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο πρό­ταγ­μα των εγ­χώ­ριων και ευ­ρω­παϊ­κών/διε­θνών ελίτ, πα­τά­ει γκάζι στις «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις» που θα προ­ω­θή­σουν την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των επι­χει­ρή­σε­ων, μειώ­νο­ντας το ερ­γα­τι­κό κό­στος. Υπα­κού­ο­ντας στα κε­λεύ­σμα­τα της με­γα­λο­ερ­γο­δο­σί­ας, του ΣΕΒ και των συ­νε­ταί­ρων, προ­ω­θεί την πλήρη ελα­στι­κο­ποί­η­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, με την θε­σμι­κή κα­το­χύ­ρω­ση των ερ­γο­δο­τών να απα­σχο­λούν υπε­ρω­ρια­κά χωρίς επι­πλέ­ον κό­στος τους ερ­γα­ζό­με­νους/ες, με αντάλ­λαγ­μα …μελ­λο­ντι­κά ρεπό. Ο Υπουρ­γός, μά­λι­στα προ­πα­γαν­δί­ζει το συ­γκε­κρι­μέ­νο μέτρο ως ευ­νοϊ­κό για τον ερ­γα­ζό­με­νο, που θα ρυθ­μί­ζει με δική του πρω­το­βου­λία τον ερ­γά­σι­μο χρόνο του. Όλα αυτά, σε μια αγορά ερ­γα­σί­ας-που με ευ­θύ­νη της ση­με­ρι­νής και των προη­γού­με­νων Κυ­βερ­νή­σε­ων, αλλά και σε εφαρ­μο­γή της ευ­ρω­παϊ­κής νόρ­μας (που συ­νε­χώς εκ­θειά­ζε­ται και ανα­φέ­ρε­ται ως ατρά­ντα­χτο επι­χεί­ρη­μα από νυν και πρώην Υπουρ­γούς Ερ­γα­σί­ας), έχει αφε­θεί να με­τα­τρα­πεί σε φέ­ου­δο των ερ­γο­δο­τών και σε …με­τα­μο­ντέρ­νο κά­τερ­γο για την συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Κα­ταρ­γούν δια της πλα­γί­ας το 8ώρο, γκρε­μί­ζο­ντας εμ­φα­τι­κά τις όποιες ασφα­λι­στι­κές δι­κλεί­δες είχαν απο­μεί­νει στο ερ­γα­τι­κό δί­καιο.  Πα­ράλ­λη­λα, ποι­νι­κο­ποιούν την συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση που θα …ενο­χλεί την ερ­γο­δο­σία και φα­κε­λώ­νουν τα μέλη των συν­δι­κά­των, κα­θι­στώ­ντας τα ομή­ρους στην εκά­στο­τε πο­λι­τι­κή ηγε­σία. Ανα­στέλ­λουν το δι­καί­ω­μα στην απερ­γία, καθώς θα πρέ­πει να απο­φαν­θεί ο ΟΜΕΔ ως προς τα αι­τή­μα­τα πριν αυτή ξε­κι­νή­σει… Ανα­βαθ­μί­ζουν την έν­νοια του προ­σω­πι­κού ασφα­λεί­ας σε προ­σω­πι­κό που εξα­σφα­λί­ζει την εγ­γυ­η­μέ­νη καλή λει­τουρ­γία, που ισο­δυ­να­μεί με το …1/3 της πα­ρε­χό­με­νης υπη­ρε­σί­ας. Δεν είναι τυ­χαίο, ότι ο ίδιος ο υπουρ­γός Ερ­γα­σί­ας, πρό­σφα­τα συ­ζή­τη­σε για τα προ­βλή­μα­τα των τα­χυ­με­τα­φο­ρέ­ων με τους αν­θρώ­πους που του φέρ­νουν τον καφέ στο γρα­φείο, ενώ αρ­νεί­ται να συ­να­ντή­σει το Σω­μα­τείο Βάσης που έχουν συ­στή­σει οι ερ­γα­ζό­με­νοι στον κλάδο. Αυτόν τον συν­δι­κα­λι­σμό επι­θυ­μούν και σχε­διά­ζουν… Επω­φε­λού­με­νοι την απο­στα­σιο­ποί­η­ση που επι­βάλ­λει η παν­δη­μία, επι­χει­ρούν να πα­γιώ­σουν το κα­θε­στώς έκτα­κτης ανά­γκης και στην αγορά ερ­γα­σί­ας, οπλί­ζο­ντας την φα­ρέ­τρα  της ερ­γο­δο­σί­ας με όπλα μέ­γι­στης ευ­ε­λι­ξί­ας (των ερ­γα­ζο­μέ­νων…). 

Σ.ΕΠ.Ε

Σαν κε­ρα­σά­κι στην τούρ­τα της απορ­ρύθ­μι­σης της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας, ο Υπουρ­γός μας σέρ­βι­ρε την «ανα­βάθ­μι­ση» του Σώ­μα­τος Επι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας σε Ανε­ξάρ­τη­τη Διοι­κη­τι­κή Αρχή, δη­λα­δή έναν τε­χνο­κρα­τι­κό, ει­σπρα­κτι­κό μη­χα­νι­σμό, με δικό του αυ­το­συ­ντη­ρού­με­νο μη­χα­νι­σμό και ανε­ξέ­λεγ­κτο από οποιο­δή­πο­τε πο­λι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο. Η Επι­θε­ώ­ρη­ση Ερ­γα­σί­ας, ως Ανε­ξάρ­τη­τη Αρχή συ­νε­πά­γε­ται επι­πλέ­ον δη­μο­σιο­νο­μι­κό κό­στος (αμοι­βές Διοι­κη­τή, Συμ­βου­λί­ου Διοί­κη­σης, Γε­νι­κών Δ/ντων, συμ­βού­λων κλπ), την ώρα που προ­βλέ­πε­ται η κα­θή­λω­ση του Π/Υ του στο 95% των ήδη «κου­τσου­ρε­μέ­νων» κον­δυ­λί­ων που δια­τί­θε­νται στο ΣΕΠΕ. Η επι­λο­γή του Διοι­κη­τή και του Συμ­βου­λί­ου Διοί­κη­σης γί­νε­ται μέσω Επι­τρο­πής που ορί­ζε­ται ου­σια­στι­κά από τον Υπουρ­γό Ερ­γα­σί­ας. Είναι προ­φα­νές, ότι η ισχύς του Διοι­κη­τή βέ­βαια θα κα­τευ­θυν­θεί κυ­ρί­ως προς τα …κάτω, δη­λα­δή προς τους Επι­θε­ω­ρη­τές Ερ­γα­σί­ας, οι οποί­οι όπως οι εφο­ρια­κοί που εντά­χθη­καν στην ΑΑΔΕ, θα στε­λε­χώ­σουν ένα υβρι­δι­κό Δη­μό­σιο Φορέα, που θα κλη­θεί να λει­τουρ­γή­σει με όρους «ιδιω­τι­κού management». Επι­πλέ­ον, ενα­πό­κει­ται στην δια­κρι­τι­κή ευ­χέ­ρεια του Διοι­κη­τή να απο­φα­σί­σει την διάρ­θρω­ση των Τμη­μά­των ανά την επι­κρά­τεια. Είναι πι­θα­νόν για λό­γους εξοι­κο­νό­μη­σης πόρων κλπ, να συγ­χω­νευ­θούν Τμή­μα­τα και να απο­μα­κρυν­θεί έτσι ο Επι­θε­ω­ρη­τής Ερ­γα­σί­ας από τον φυ­σι­κό χώρο ελέγ­χου που είναι ο ερ­γα­σια­κός χώρος. 

Το ζή­τη­μα της εν­δυ­νά­μω­σης της Επι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας δεν αφορά την ορ­γα­νω­τι­κή του δομή, αλλά την ενί­σχυ­σή του με αν­θρώ­πι­νο δυ­να­μι­κό, με υλι­κο­τε­χνι­κή υπο­δο­μή και αρ­μο­διό­τη­τες. Το κυ­ριό­τε­ρο: Συν­δέ­ε­ται με την επα­να­φο­ρά του αντι­κει­μέ­νου ελέγ­χου του, δη­λα­δή την αντι­στρο­φή της τάσης απορ­ρύθ­μι­σης της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας που προ­ω­θούν με ζήλο οι μνη­μο­νια­κές και με­τα-μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις και που έχουν ως απο­τέ­λε­σμα την αδυ­να­μία του ερ­γα­ζό­με­νου να διεκ­δι­κή­σει τα όποια δι­καιώ­μα­τά του και του Επι­θε­ω­ρη­τή Ερ­γα­σί­ας να αντι­με­τω­πί­σει με σι­γου­ριά και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα το ερ­γα­σια­κό τοπίο που έχει δια­μορ­φω­θεί.  

Αντί­στα­ση

Το επό­με­νο διά­στη­μα, οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις κατά του νο­μο­σχε­δί­ου Χα­τζη­δά­κη θα πρέ­πει να ση­μα­το­δο­τή­σουν ένα ποιο­τι­κό και πο­σο­τι­κό άλμα στο επί­πε­δο της αγω­νι­στι­κό­τη­τας του κι­νή­μα­τος. Τα συλ­λα­λη­τή­ρια που προ­γραμ­μα­τί­ζο­νται σε εβδο­μα­διαία βάση, η απερ­γία που η ΑΔΕΔΥ όρισε για την 3η Ιούνη (Rp: το άρθρο γρά­φτη­κε πριν τη με­τα­φο­ρά στις 10 Ιούνη) και η κλι­μά­κω­ση του αγώνα, θα πρέ­πει να είναι η μη­τέ­ρα των μαχών. Για να δοθεί ηχηρό το μή­νυ­μα ότι η Κυ­βέρ­νη­ση έχει ξε­πε­ρά­σει κάθε κόκ­κι­νη γραμ­μή. Για να δοθεί με τους κα­λύ­τε­ρους όρους, ο αγώ­νας για την ανα­τρο­πή του Νο­μο­σχε­δί­ου και να υπο­χρε­ω­θεί η Κυ­βέρ­νη­ση και οι εντο­λο­δό­χοι της σε ανα­δί­πλω­ση, υπό την πίεση του κι­νή­μα­τος. Για να δοθεί σήμα, στην μα­στι­ζό­με­νη νε­ο­λαία, τους ανέρ­γους, τα θύ­μα­τα (άμεσα και έμ­με­σα) της παν­δη­μί­ας, ότι ο μόνος δρό­μος είναι ο δρό­μος του αγώνα και της διεκ­δί­κη­σης δι­καιω­μά­των και κα­τα­κτή­σε­ων. Στον δρόμο και στο αγώνα κα­τα­κτιού­νται αυτά που μέχρι χθες θε­ω­ρού­σα­με αυ­το­νό­η­τα και η Κυ­βέρ­νη­ση επι­χει­ρεί να αφαι­ρέ­σει.  

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά