Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (ΠΦΥ) προβλέπει την ίδρυση τοπικών μονάδων υγείας (ΤΟΜΥ) οι οποίες θα στελεχώνονται από 1 γενικό γιατρό, 1 παθολόγο, και 1 παιδίατρο και οι οποίες επί της ουσίας θα λειτουργούν ως κόφτες (gate keeping) για την παραπομπή σε ειδικό γιατρό ή σε νοσοκομείο.
Είτε με αντικίνητρα για την παραπομπή (όπως στο αγγλικό σύστημα υγείας) είτε με φιλικές πιέσεις για αποδοτικότητα αυτό θα σημαίνει την κατάργηση της πρόσβασης στην υγεία και τους ειδικούς γιατρούς.
Ενώ η αρχική σκέψη (πριν 30 και πλέον χρόνια) ήταν η θέσπιση του οικογενειακού γιατρού και του γενικού γιατρού με σκοπό να υπάρχει κάποιος γιατρός που να γνωρίζει τα πάντα για τον ασθενή (το ιστορικό, τις παθήσεις του κλπ), να παρακολουθεί τις θεραπείες και να παραπέμπει σε ειδικό εγκαίρως και δικαιολογημένα, τώρα θεσμοθετείται ο κόφτης-gatekeeping δηλαδή ο γιατρός μετατρέπεται σε παράγοντα υποβάθμισης της δημόσιας υγείας συνολικά.
Έτσι κι αλλιώς η παραπομπή είτε στον ειδικό ή όχι, είτε στο νοσοκομείο ή όχι, ενέχει πάντα αβεβαιότητα που έχει τις ρίζες της στην αβεβαιότητα που διέπει τις ίδιες τις βιολογικές επιστήμες και κυρίως την Ιατρική. Η προσπάθεια να περιοριστεί αυτή η αβεβαιότητα γίνεται με επιστημονικούς όρους (με αναψηλαφήσεις, διαγνωστικές εξετάσεις, δεύτερες γνώμες, τριτοβάθμια και τεταρτοβάθμια αντιμετώπιση κλπ). Αν αυτά αντιμετωπιστούν με όρους δημοσιονομικής πειθαρχίας τότε τα πράγματα δεν έχουν παρά να χειροτερέψουν.
Για παράδειγμα ένα κόψιμο στο δάκτυλο μπορεί να είναι ανάξιο λόγου μπορεί να είναι όμως και κάτι για το οποίο πρέπει να ασχοληθούν τρεις διαφορετικές ειδικότητες και πιθανά να χρειαστούν και υπερ-εξειδικευμένοι γιατροί. Ένα σύμπτωμα που για τον γενικό γιατρό είναι μια απλή αναφορά για τον ειδικό γιατρό μπορεί να είναι έκτακτο και πολύπλοκο..
Τα υπόλοιπα του νομοσχεδίου είναι ανάξια λόγου καθώς αποτελούν αντιγραφές για πρόληψη, οδοντιατρική περίθαλψη κλπ προηγούμενων καταστάσεων που οι νεομανδαρίνοι συλλέγουν από δω κι από κει χωρίς ειρμό και χωρίς προβλέψεις χρηματοδότησης (το αντίθετο μάλιστα).
Γράφουν κατεβατά σαν το ιερατείο των Φαραώ κι έπειτα έρχεται ο Νείλος της δημοσιονομικής πειθαρχίας για να τα αφανίσει. Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις για καθολική, σύγχρονη και δωρεάν πρόσβαση δεν θα έχουν κανένα αντίκρυσμα λόγω της υποστελέχωσης, της υποχρηματοδότησης, της εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου στον ιδιωτικό τομέα και των πελατειακών διευκολύνσεων.
Αυτό που στοχεύει το νομοσχέδιο και δεν το λέει είναι η πλήρης παράδοση της ΠΦΥ στο μεγάλο κεφάλαιο και η εφαρμογή σκληρών περικοπών. Γι αυτό και δεν θα μπορέσει να εφαρμοστεί χωρίς κλυδωνισμούς και χωρίς αντιστάσεις.
Είναι χαρακτηριστικό ότι προβλέπεται για το ΓΝ Θήρας οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) να καλύπτουν τα έξοδα διαμονής, σίτισης ή χρηματικά επιδόματα στους γιατρούς. Το ίδιο είχε συμβεί πρόπερσι στον Δήμο Δράμας που «έκοψε» επίδομα για να πληρωθούν οι γιατροί. Οι γιατροί που θα προσληφθούν (;) στις ΤΟΜΥ θα είναι με ελαστικές διετείς συμβάσεις για όσο υπάρχει το κονδύλι από το ΕΣΠΑ. Η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο ξεκινάει την ΠΦΥ με πρότυπο την παρακμή του αγγλικού συστήματος υγείας (NHS) όπου πρόσφατα για παράδειγμα αποκαλύφτηκε ότι οι νοσηλεύτριες εργαζόμενες στο NHS δεν έχουν μισθούς για να καλύψουν σίτιση και στέγαση.
Γίνεται λοιπόν καθαρό ότι το δημόσιο σύστημα υγείας θα χειροτερεύσει ακριβώς επειδή εξυπηρετούσε τουλάχιστον παλιότερα και όπως-όπως την εργατική τάξη και τα διάφορα λαικά στρώματα, ήταν ένα κομμάτι ενός κάποιου κοινωνικού κράτους.
Για του λόγου το αληθές αρκεί κανείς να συγκρίνει την στάση του υπουργού Εθνικής ¨Άμυνας για τον τομέα του όσον αφορά τις αμοιβές κλπ όπως προβλέπεται από το έγγραφο «Μέτρα εξοικονόμησης πόρων και εξορθολογισμού δαπανών ΥΠΕΘΑ έτους 2017» καθώς και την ομιλία του Καμένου στην Βουλή στις 18/5/17.
Στο ΥΠΕΘΑ επειδή ακριβώς πρόκειται για τον πυρήνα του κράτους (κι όχι για κοινωνική χρήση όπως η υγεία) ξεπουλάνε υλικά για να καλυφτούν δαπάνες και έφτιαξαν και εκεί ένα αντίστοιχο ΤΑΙΠΕΔ (το ΥΠΑΠΕΔ) για να να τα βγάλουν πέρα με την δημοσιονομική λιτότητα...
Στον τομέα της υγείας η περικοπή δεν θα είναι εικονική αλλά πραγματική. Το ΕΣΥ, ο ΕΟΠΠΥ και τα σχεδιαζόμενα ΤΟΜΥ θα είναι "επιτελικά" (όπως ορίζουν οι νεοφιλελεύθεροι το επιτελικό κράτος, μικρό και ευέλικτο) και θα χρησιμεύουν σαν κάλυμμα για να κατευθύνονται κρατικά συμβόλαια στο μεγάλο κεφάλαιο.
Η δημόσια υγεία στα νεοφιλελεύθερα σχέδια (αν δεν τους φράξουμε το δρόμο) θα είναι κάτι σαν πτωχοκομείο και θα αντιμετωπίζεται με την μέθοδο "ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε".
