Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση συνεχίζεται

Ο αγώ­νας ενά­ντια στην αξιο­λό­γη­ση είναι αγώ­νας για την υπε­ρά­σπι­ση της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης και των θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας μας. Είναι ο αγώ­νας που παίρ­νει τη σκυ­τά­λη και τα αι­τή­μα­τα της με­γά­λης απερ­γί­ας των 6 εβδο­μά­δων το 2006 και των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων για τους μα­ζι­κούς μό­νι­μους διο­ρι­σμούς όλων των ανα­πλη­ρω­τών και ενά­ντια στο προ­σο­ντο­λό­γιο Γα­βρό­γλου.

Σε αυτήν την πε­ρί­ο­δο υπήρ­ξαν πολλά στά­δια: Από την με­γα­λειώ­δη απερ­γία της 11ης Οκτώ­βρη, όπου η διά­θε­ση του κό­σμου της εκ­παί­δευ­σης ξε­πέ­ρα­σε γρα­φειο­κρα­τι­κές και συν­δι­κα­λι­στι­κές αγκυ­λώ­σεις και τον φόβο και βγήκε δυ­να­μι­κά να διεκ­δι­κή­σει την υπε­ρά­σπι­ση των μορ­φω­τι­κών δι­καιω­μά­των των παι­διών μας μέσα στο δη­μό­σιο και δω­ρε­άν σχο­λείο, μέχρι και την υπο­χώ­ρη­ση από τις δύο Ομο­σπον­δί­ες μας με δια­φο­ρε­τι­κούς τρό­πους,υπη­ρε­τώ­ντας μια λο­γι­κή του «ρε­α­λι­σμού» και της απο­κλι­μά­κω­σης και συν­θη­κο­λό­γη­σης, την ώρα που η μια μετά την άλλη Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις Συλ­λό­γων απο­τύ­πω­ναν τη βού­λη­ση των συ­να­δέλ­φων/ισσών για συ­νέ­χι­ση του αγώνα μέχρι το τέλος με επα­να­προ­κή­ρυ­ξη της απερ­γί­ας-απο­χής! Και από τα δι­κα­στι­κά πρα­ξι­κο­πή­μα­τα και τις στη­μέ­νες δίκες εξ­πρές κατά των απο­φά­σε­ων των εκ­παι­δευ­τι­κών Ομο­σπον­διών για απερ­γία-απο­χή, τα χη­μι­κά ενά­ντια σε εκ­παι­δευ­τι­κούς στις δια­δη­λώ­σεις και τα συλ­λα­λη­τή­ρια μέχρι και τη βροχή από εγκυ­κλί­ους και τις ανυ­πό­στα­τες απει­λές Κε­ρα­μέ­ως  για να«συμ­μορ­φω­θού­με», η κυ­βέρ­νη­ση μας δεί­χνει την πραγ­μα­τι­κή διά­στα­ση της αξιο­λό­γη­σης που σκοπό έχει να αλ­λά­ξει το DNA του  δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα του σχο­λεί­ου και γι’ αυτό χρειά­ζε­ται μια εκ­παι­δευ­τι­κή κοι­νό­τη­τα χει­ρα­γω­γού­με­νη ώστε να υπη­ρε­τή­σει αυτά τα σχέ­δια. Αλλά η εκ­παι­δευ­τι­κή κοι­νό­τη­τα δεν έχει πει την τε­λευ­ταία της λέξη.

Οι χι­λιά­δες συ­νά­δελ­φοι και συ­να­δέλ­φισ­σες απερ­γοί της 11ης Οκτώ­βρη, οι χι­λιά­δες δια­δη­λω­τές/τριες που έδω­σαν το παρόν στους δρό­μους και το 95% των συ­να­δέλ­φων/φισ­σών που συμ­με­τεί­χε στην απερ­γία-απο­χή , ξε­περ­νώ­ντας τους φό­βους και τις κυ­βερ­νη­τι­κές απει­λές αλλά και τις «προ­τρο­πές» στε­λε­χών εκ­παί­δευ­σης και συν­δι­κα­λι­στών από τη ΔΑΚΕ, το  ΔΗΣΥ (πρώην ΠΑΣΟΚ) και το Αυ­τό­νο­μο Δί­κτυο (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) οι οποί­οι μας έλε­γαν τι έχου­με να πά­θου­με εάν υιο­θε­τή­σου­με την απερ­γία-απο­χή, απο­κά­λυ­ψαν από την μία ότι ο νόμος αυτός είναι κα­τα­δι­κα­σμέ­νος στην συ­νεί­δη­ση του κλά­δου και από την άλλη ότι το ΥΠΕΠΘ βρί­σκε­ται σε κα­τά­στα­ση πα­νι­κού! Το κί­νη­μα αυτό για πρώτη φορά σα­ρώ­νει τον κοι­νω­νι­κό αυ­το­μα­τι­σμό και στη­ρί­ζε­ται από το σύ­νο­λο της εκ­παι­δευ­τι­κής κοι­νό­τη­τας αλλά και από τους γο­νείς που αρ­χί­ζουν να αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι η αξιο­λό­γη­ση χρη­σι­μο­ποιεί­ται από την κυ­βέρ­νη­ση για να αλώ­σει τον δη­μό­σιο χα­ρα­κτή­ρα του σχο­λεί­ου και να τα κα­τη­γο­ριο­ποι­ή­σει σε σχο­λεία για την ελίτ και τους πλη­βεί­ους. Εκατό χι­λιά­δες απερ­γοί εκ­παι­δευ­τι­κοί έκλει­σαν τα σχο­λεία στις 11 του Οκτώ­βρη θυ­μί­ζο­ντας τη δύ­να­μη της τάξης μας όταν απο­φα­σί­ζει τη σύ­γκρου­ση με την κυ­βέρ­νη­ση. Η αιτία της με­γά­λης συμ­με­το­χής ήταν η αντί­θε­ση στο συ­νο­λι­κό σχέ­διο αλ­λα­γής της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης όπως εκ­φρά­ζε­ται μέσα από νο­μο­θε­τή­μα­τα της προη­γού­με­νης του Σύ­ρι­ζα και της ση­με­ρι­νής κυ­βέρ­νη­σης της ΝΔ. Το σχέ­διο αυτό προ­βλέ­πει εξο­στρα­κι­σμό των μα­θη­τών τριών από όλες τις βαθ­μί­δες της εκ­παί­δευ­σης καθώς απο­τυ­πώ­νε­ται και με την εφαρ­μο­γή της Ελά­χι­στης Βάσης Ει­σα­γω­γής, την Τρά­πε­ζα θε­μά­των, την ει­σα­γω­γή εξε­τά­σε­ων ακόμα και στο Δη­μο­τι­κό σχο­λείο, κα­τάρ­γη­ση θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας και συγ­χώ­νευ­ση/ εξα­φά­νι­ση σχο­λι­κών μο­νά­δων. Στις 11 του Οκτώ­βρη οι φωνές αυτού του κι­νή­μα­τος ήταν τόσο ηχη­ρές που τρό­μα­ξαν το Υπουρ­γείο! Γι αυτό  και συ­νε­χί­ζει την επί­θε­ση  με τις αλ­λε­πάλ­λη­λες δι­κα­στι­κές προ­σφυ­γές, τις πα­ρά­νο­μες προ­φο­ρι­κές εντο­λές από στε­λέ­χη εκ­παί­δευ­σης με τις οποί­ες πιέ­ζουν εκ­παι­δευ­τι­κούς και Διευ­θυ­ντές/ντριες , Προι­στα­μέ­νους/νες  να μην δε­χτούν και να μην αναρ­τή­σουν τα ενιαία κεί­με­να της Δ.Ο.Ε., τις πα­ρά­νο­μες πρά­ξεις των Διευ­θυ­ντών /Προι­στα­μέ­νων οι οποί­οι/ες αρ­νού­νται να ΄αναρ­τή­σουν τον συλ­λο­γι­κό προ­γραμ­μα­τι­σμό που έχει απο­φα­σί­σει ο κλά­δος για την ακύ­ρω­ση της αξιο­λό­γη­σης και τις συ­νε­χι­ζό­με­νες εγκυ­κλί­ους!

Με μια «βροχή» από εγκυ­κλί­ους με την τε­λευ­ταία να φτά­νει στα σχο­λεία μόλις  χθες , η πο­λι­τι­κή ηγε­σία του ΥΠΕΠθ συ­νε­χί­ζει τις απει­λές και την τρο­μο­κρα­τία στους εκ­παι­δευ­τι­κούς ανα­γνω­ρί­ζο­ντας ότι η δια­δι­κα­σία της «αξιο­λό­γη­σης»  βρί­σκει σο­βα­ρές αντι­στά­σεις από την εκ­παι­δευ­τι­κή κοι­νό­τη­τα.  Η τε­λευ­ταία μά­λι­στα «οδη­γία» - απει­λή, που στάλ­θη­κε στις σχο­λι­κές μο­νά­δες στις 24/11/ δίνει νέα πα­ρά­τα­ση για να ανέ­βουν οι εκ­θέ­σεις απο­τί­μη­σης για την περ­σι­νή χρο­νιά, ως τις 3/12. Η « οδη­γία» απει­λή στάλ­θη­κε σε σχο­λεία που έχουν ήδη ανε­βά­σει στην πλατ­φόρ­μα τα ενιαία κεί­με­να της ΔΟΕ, και τα εγκα­λεί να συμ­μορ­φω­θούν  «προς τας υπο­δεί­ξεις» γιατί αλ­λιώς…. Θα υπάρ­ξουν οι προ­βλε­πό­με­νες κυ­ρώ­σεις!

Σε αυτόν τον πρώτο γύρο ο ρόλος της συν­δι­κα­λι­στι­κής ηγε­σί­ας και των δύο Ομο­σπον­διών ήταν απο­κα­λυ­πτι­κός . Ότι δεν κα­τά­φε­ρε η κα­τα­στο­λή, οι απει­λές πει­θαρ­χι­κών διώ­ξε­ων, οι απο­φά­σεις που έκρι­ναν πα­ρά­νο­μη την απερ­γία, το κα­τά­φε­ρε η που­λη­μέ­νη συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία. Η ανα­τρο­πή των απο­φά­σε­ων συ­νέ­χι­σης απερ­γί­ας απο­χής στην κρί­σι­μη συ­νε­δρί­α­ση της ΓΣ των προ­έ­δρων ΕΛΜΕ από προ­έ­δρους της ΔΑΚΕ και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν ήταν έκ­πλη­ξη, ήταν όμως επι­βε­βαί­ω­ση της άπο­ψης για τη συ­μπό­ρευ­ση και υπο­τα­γή της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή. Στην ΔΟΕ η πρό­τα­ση για τα ενιαία κεί­με­να, την μέρα της με­γά­λης απερ­γί­ας απο­τέ­λε­σε οπι­σθο­χώ­ρη­ση, την μο­να­δι­κή στιγ­μή μά­λι­στα που το υπουρ­γείο φαι­νό­ταν πραγ­μα­τι­κά στρι­μωγ­μέ­νο. Μετά την από­φα­ση του Εφε­τεί­ου όπου κρί­νει την απερ­γία –αποχή ως πα­ρά­νο­μη αλλά όχι ως κα­τα­χρη­στι­κή και άρα επα­να­προ­κη­ρύ­ξη­μη, η ΔΟΕ αρ­νή­θη­κε την επα­να­προ­κή­ρυ­ξη της απερ­γί­ας-απο­χής με­ψή­φους της ΔΑΚΕ και του Αυ­τό­νο­μου Δι­κτύ­ου (Σύ­ρι­ζα) ενώ η ΔΗΣΥ έχει πλέον τα­χτεί ανοι­χτά υπέρ της αξιο­λό­γη­σης. Τα ενιαία κεί­με­να ,από την μία δεί­χνουν μια συ­ντε­ταγ­μέ­νη υπο­χώ­ρη­ση και συν­θη­κο­λό­γη­ση ενός αγώνα που μπο­ρού­σε να είναι νι­κη­φό­ρος και από την άλλη δεί­χνουν την­δυ­να­τό­τη­τα  αξιο­ποί­η­σης από την Κε­ρα­μέ­ως  κάθε υπο­χώ­ρη­σης του εκ­παι­δευ­τι­κού κι­νή­μα­τος  για να μας σύρει στην πλήρη συν­θη­κο­λό­γη­ση και υπο­τα­γή.

Η συ­νέ­χεια

Ο αγώ­νας στην εκ­παί­δευ­ση από την πρώτη μέρα συν­δέ­θη­κε με την αντί­στα­ση στο νόμο Χα­τζη­δά­κη στο σύ­νο­λό του.. Η πραγ­μα­τι­κή αντί­στα­ση στο νόμο Χα­τζη­δά­κη ήρθε με τη συ­νέ­χεια της απερ­γί­ας παρά την από­φα­ση των δι­κα­στη­ρί­ων και πρέ­πει να συ­νε­χι­στεί με τις εκλο­γές των πρω­το­βάθ­μιων σω­μα­τεί­ων των εκ­παι­δευ­τι­κών αγνο­ώ­ντας τους πε­ριο­ρι­σμούς που θέτει ο νόμος Χα­τζη­δά­κη.

Οι ομο­σπον­δί­ες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ δεν κρά­τη­σαν κα­νέ­να πρό­σχη­μα και κα­τα­γρά­φη­καν ως σύμ­μα­χες δυ­νά­μεις της Κε­ρα­μέ­ως, σε μια πε­ρί­ο­δο που η ίδια η ύπαρ­ξη των συν­δι­κά­των απο­τε­λεί στοί­χη­μα για την ερ­γα­τι­κή τάξη. Μετά το ξε­πού­λη­μα της διά­θε­σης της βάσης του κλά­δου για αντί­στα­ση ( που πα­ρα­μέ­νει στην πλειο­ψη­φία των εκ­παι­δευ­τι­κών), εμ­φα­νί­στη­καν από τα κάτω προ­σπά­θειες συ­ντο­νι­σμού πρω­το­βάθ­μιων σω­μα­τεί­ων και επι­τρο­πές αγώνα, που βά­ζουν την πίεση για επα­να­προ­κή­ρυ­ξη της απερ­γί­ας απο­χής από τα ίδια τα πρω­το­βάθ­μια και κα­λούν σε ανυ­πα­κοή. Απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση για τη συ­νέ­χεια είναι η δη­μιουρ­γία ενός κέ­ντρου αγώνα από τις ρι­ζο­σπα­στι­κές δυ­νά­μεις της αρι­στε­ράς, ώστε να ακου­μπή­σει πάνω του ο κό­σμος της εκ­παί­δευ­σης που πλειο­ψη­φι­κά θέλει να συ­νε­χί­σει την αντί­στα­ση.

Tην ίδια ώρα η κυ­βέρ­νη­ση της Ν.Δ. είναι αρ­κε­τά στρι­μωγ­μέ­νη εν τω μέσω ενός 4ου κύ­μα­τος παν­δη­μί­ας όπου δεν έχει λάβει κα­νέ­να απο­λύ­τως μέτρο για την Παι­δεία και αντ’ αυτού κάνει τε­ρά­στιες πε­ρι­κο­πές στην με συγ­χω­νεύ­σεις και κα­ταρ­γή­σεις τμη­μά­των εν μέσω παν­δη­μί­ας, με την Υγεία και τα Νο­σο­κο­μεία να βρί­σκο­νται  στα πρό­θυ­ρα κα­τάρ­ρευ­σης, με τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό πε­τσο­κομ­μέ­νο για τις δη­μό­σιες δα­πά­νες,την ίδια ώρα που το εξο­πλι­στι­κό πρό­γραμ­μα της κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη συ­νι­στά κοι­νω­νι­κή πρό­κλη­ση.

Ο κό­σμος της ερ­γα­σί­ας γνω­ρί­ζει πολύ καλά ότι αυτές οι προ­κλή­σεις δεν πρέ­πει να­μεί­νουν ανα­πά­ντη­τες. Η υπε­ρά­σπι­ση του δι­καιώ­μα­τος των παι­διών στην μά­θη­ση περ­νά­ει από τα χέρια κάθε εκ­παι­δευ­τι­κού και δη­μο­κρα­τι­κού πο­λί­τη. Είναι κα­θή­κον της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς να ανα­λά­βει πρω­το­βου­λί­ες με κοινή δράση με γο­νείς, μα­θη­τές/μα­θή­τριες και εκ­παι­δευ­τι­κούς ώστε να πιε­στούν οι Ομο­σπον­δί­ες για επα­να­προ­κή­ρυ­ξη της απερ­γί­ας-απο­χής. Στο με­τα­ξύ συ­νε­χί­ζου­με τον δρόμο του αγώνα και της απερ­για­κής σύ­γκρου­σης απέ­να­ντι στον νόμο Χα­τζη­δά­κη συ­ντο­νί­ζο­ντας τον αγώνα μας και με όλους τους άλ­λους ερ­γα­ζό­με­νους ενά­ντια στην λε­η­λα­σία των ερ­γα­σια­κών και μορ­φω­τι­κών δι­καιω­μά­των μας.

*Μέλος Δ.Σ. Συλ­λό­γου Πρω­το­βάθ­μιας Εκ­παί­δευ­σης «ο Θου­κυ­δί­δης»