Μια απονομιμοποιημένη επιτροπή που τρέμει τον ίσκιο της, μια συνέλευση χωρίς πυξίδα, ένας Οργανισμός σε παρακμή, μια αόρατη τροπολογία και τα χαρτόκουτα με τα προσωπικά αντικείμενα του Σταύρου Ψυχάρη.
Η συνέλευση των εργαζομένων στον ΔΟΛ, το απόγευμα της Δευτέρας, συγκλήθηκε στον 4ο όροφο της Μιχαλακοπούλου 80, στην έδρα των ΝΕΩΝ. Ίσως αυτό το γεγονός είχε εξαρχής τη σημασία του και αποτελούσε σαφή οιωνό για την ουσιαστικά άγονη, χωρίς πυξίδα, μεθοδικότητα και δυναμισμό, κατάληξη της συνέλευσης. Την ώρα που διοικητικοί υπάλληλοι, δημοσιογράφοι, τυπογράφοι και λιθογράφοι, διορθωτές, απλοί εργαζόμενοι και διευθυντικά στελέχη, όλοι αντάμα, βρίσκονταν στον ίδιο χώρο και υποτίθεται ότι συνεδρίαζαν και διαβουλεύονταν για τον ίδιο σκοπό και για τα ίδια συμφέροντα, συντάκτες των ΝΕΩΝ δυσανασχετούσαν ανοικτά για τη διεξαγωγή και την παράταση της συνέλευσης έως νωρίς το βράδυ, καθώς, όπως ισχυρίζονταν ορισμένοι εξ αυτών, καθισμένοι επιδεικτικά στα γραφεία τους και γράφοντας ακόμη επιδεικτικότερα στους υπολογιστές τους, «είναι αργά και πρέπει να βγει και το αυριανό φύλλο».
Ο διευθυντής του ΒΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, Αντώνης Καρακούσης ανέλαβε να ενημερώσει το σώμα της συνέλευσης, σχετικά με τις ενέργειες της επιτροπής, που έχει συσταθεί με τον ίδιο επικεφαλής και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και ex officio τους εκπροσώπους των εργαζομένων στο μεικτό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, από τα ΝΕΑ, τον Κώστα Ντελέζο και από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, τον Κώστα Παπαδή. Η τοποθέτηση του σε γενικές γραμμές περιστράφηκε στη μόνη ενέργεια που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει η επιτροπή που υποτίθεται πάλι ότι μιλά εξ ονόματος του συνόλου των εργαζομένων του ΔΟΛ : Να πείσει κάθε εμπλεκόμενο και ενδιαφερόμενο για τις τύχες του «μαγαζιού» , να προωθηθεί στη Βουλή, να κατατεθεί και να ψηφιστεί όσο το δυνατό συντομότερα μια τροπολογία, η οποία - πάλι υποτίθεται ότι - θα εξασφαλίσει το άνοιγμα με το σταγονόμεντρο της κάνουλας της ενδιάμεσης χρηματοδότησης από τους δεσμευμένους, εταιρικούς και προσωπικούς λογαριασμούς του Σταύρου Ψυχάρη στην Ελλάδα, για ένα προσωρινό, μεταβατικό διάστημα έτσι ώστε να εξοφλούνται τα τρέχοντα - και μόνο αυτά- ημερομίσθια των εργαζομένων στον Οργανισμό και αυτός να περιέλθει στην κατάσταση της ειδικής εκκαθάρισης εν λειτουργία, χωρίς περαιτέρω παρατράγουδα ή «ατυχήματα».
Η περιφορά της τροπολογίας από την επιτροπή δεν έχει τύχει καμιάς δεσμευτικής ή θετικής απάντησης είτε από τη συγκυβέρνηση είτε από την αξιωματική αντιπολίτευση είτε από την πιο κρίσιμη τράπεζα στην αλυσίδα των τεσσάρων συστημικών, την ALPHA BANK, η οποία έχει δεσμεύσει τους περισσότερους από τους 93 λογαριασμούς του ΔΟΛ και του Ψυχάρη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αρνηθεί να δεχθεί τα μέλη της επιτροπής, παραπέμποντας τους σε ραντεβού με τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος, Βασίλη Κικίλια, και τον διευθυντή του Γραφείου Τύπου, Μακάριο Λαζαρίδη, ενώ η επιτροπή με τη σειρά της, επιμένει σε ραντεβού με τον πρόεδρο της ΝΔ, αρνούμενη να συναντηθεί αποκλειστικά με τους εκπροσώπους του.
Ο μόνος που φαίνεται ότι ανεπιφύλακτα και ρητά έχει ταχθεί υπέρ της τροπολογίας αυτής, είναι ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Βαγγέλης Βενιζέλος - δεν διευκρινίστηκε αν η στάση του αποτελεί προσωπική επιλογή ή εκφράζει το σύνολο της ΚΟ, στην οποία ανήκει.
Το πιο κρίσιμο όμως σημείο παραμένει το γεγονός ότι παρά τις οχλήσεις και τα αιτήματα μερίδας εργαζομένων, η συνέλευση δεν είδε κανένα κείμενο τροπολογίας, που επίσης υποτίθεται ότι αποτελεί συμβιβαστική πρόταση, εγκεκριμένη και από τις νομικές υπηρεσίες των σωματείων και ορισμένες από τις τράπεζες (με την εξαίρεση της ALPHA BANK), και τη μόνη «σωτήρια λύση», στη φάση ραγδαίας φθοράς, παρακμής και ορατού πια λουκέτου που έχει εισέλθει ο ΔΟΛ. Η τροπολογία παραμένει αόρατη και άφαντη για τα μάτια των πολλών, με τις διαβεβαιώσεις της επιτροπής για την πληρότητα και τη σαφήνεια, να συναντά την εύλογη δυσπιστία και την αγανάκτηση αρκετών παριστάμενων. Χαρακτηριστικό ήταν το σημείο που εργαζόμενος διοικητικός χαρακτήρισε «κότες» τα μέλη της οικογένειας Ψυχάρη, καθώς «κανένας δεν έχει βγει επίσημα, φανερά, ρητά και μπροστά να μας πει τι θα γίνει με το ‘’μαγαζί’’ και με τα χρωστούμενα».
Τα παράπονα και η ανά στιγμές ένταση εναλλάσσονταν με την κατήφεια, την απογοήτευση και το αίσθημα παραίτησης και αποστράτευσης - αρκετοί, αν όχι οι περισσότεροι, δεν πιστεύουν ότι το «μαγαζί» σώζεται, υπό οποιαδήποτε διοίκηση, με οποιονδήποτε «επενδυτή», με οποιοδήποτε περιεχόμενο και οποιαδήποτε, πρωτοσέλιδη «γραμμή», καινούργια, παλιά ή μεταχειρισμένη. Και βέβαια, η επιλογή του Βασίλη Μουλόπουλου να μην απευθυνθεί, να μην συναντήσει και να μην μιλήσει σε κάποια επί τούτου συγκέντρωση εργαζομένων για τον δικό του ρόλο και λόγο στην επιχείρηση, δεν έχει προκαλέσει και τις καλύτερες των εντυπώσεων...
Η επιτροπή επίσης φαινόταν ότι δεν πατά καθόλου καλά στα πόδια της - μόνο μια τροπολογία περιφέρει, αναμένοντας το πράσινο φως και την λύση διά της κοινοβουλευτικής οδού, plan b δεν υπάρχει, τουλάχιστον στα υψηλά κλιμάκια του Οργανισμού και τα διευθυντικά στελέχη, που ούτως ή άλλως είχαν καλομάθει σε κάποιας διαβάθμισης παρασκηνιακές ή λιγότερο παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και συμφωνίες και αδυνατούν να απαγκιστρωθούν από τέτοιες, παρωχημένες, αναποτελεσματικές, τραγελαφικές και ευτελισμένες πρακτικές.
Είναι χαρακτηριστικά ορισμένα στιγμιότυπα. Για παράδειγμα, όταν τέθηκε το θέμα δυναμικών κινητοποιήσεων, απεργίας και παράστασης διαμαρτυρίας έξω από τις έδρες των τραπεζών και το σπίτι του Ψυχάρη στο Κολωνάκι - η πρόταση απορρίφθηκε χωρίς καν να τεθεί σε ψηφοφορία από την προεδρεύουσα επιτροπή, συγκεντρώνοντας και την αποδοκιμασία ορισμένων «πιστών στο στέμμα» δημοσιογράφων! Κάποια άλλη στιγμή, εισπράκτορας του Οργανισμού, ισχυρίστηκε ότι είχε μεταφέρει ο ίδιος , την ίδια μέρα της συνέλευσης, στα ταμεία της επιχείρησης, τουλάχιστον 50.000 ευρώ από διαφημιστικές εισπράξεις και αναρωτιόταν «που διοχετεύονται αυτά τα χρήματα και γιατί δεν καταλήγουν έστω ως αμοιβή ‘’έναντι’’ στους εργαζόμενους» - μέλος της επιτροπής αμφισβήτησε τόσο τη μεταφορά τόσων χρημάτων όσο και την ιδιότητα του εισπράκτορα ως εργαζομένου στον ΔΟΛ με το επιχείρημα ότι «δεν τον έχω ξαναδεί στον όροφο»!
Απολύτως αδιευκρίνιστο, επίσης, έμεινε το διάστημα, για το οποίο ο Οργανισμός διαθέτει ακόμη πιστώσεις και χαρτί, προκειμένου να τυπώνονται και να κυκλοφορούν ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - άλλα μέλη της επιτροπής ισχυρίζονταν «έως την 1η Φεβρουαρίου», άλλα ότι «υπάρχει για αρκετές μέρες», χωρίς να προσδιορίζουν πόσες, και συνδικαλιστής προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος για χρόνια κρίσιμου σωματείου του κλάδου (όχι της ΕΣΗΕΑ...) υποστήριζε στους διαδρόμους της Μιχαλακοπούλου 80 ότι «ο ΔΟΛ έχει χαρτί και πίστωση έως τις 8 του μήνα». Μύλος, ούτε καν για αυτό δεν δόθηκαν σαφείς και καθαρές απαντήσεις στους παριστάμενους.
Παρόλα αυτά, και όπως αναφέρθηκε και στον πρόλογο, συντάκτες των ΝΕΩΝ άρχισαν να δυσφορούν ανοικτά για την πλέον του δίωρου διάρκεια της συνέλευσης, καθώς έπρεπε «να βγει έγκαιρα το αυριανό φύλλο» - η δυσφορία τους απέδωσε καρπούς, η συνέλευση τερματίστηκε μετά από 2,5 περίπου ώρες, χωρίς αποφάσεις, χωρίς ψηφοφορία, χωρίς δεύτερο ή τρίτο σχέδιο δράσης, πέρα από την περιφορά της αόρατης στα μάτια και την κρίση των πολλών τροπολογίας.
Τα χαρτόκουτα όμως, που κουβαλούσαν οι άνδρες της προσωπικής του φρουράς από το γραφείο του Σταύρου Ψυχάρη και περιείχαν προσωπικά αντικείμενα του εκδότη και ορισμένους, πολύτιμους πίνακες της συλλογής του, ήταν ορατά το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Μετά από ορισμένα σεσημασμένα «ποντίκια», ο εκδότης - καπετάνιος εγκαταλείπει και αυτός το σπασμένο καράβι του ΔΟΛ, τον πάλαι ποτέ «αβύθιστο Τιτανικό» του Τύπου...
ΥΓ : Αργότερα, και έπειτα από διαδοχικές συνεντεύξεις του Βασίλη Μουλόπουλου στην ΕΡΤ και τον ραδιοσταθμό ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ έγινε γνωστό ότι τουλάχιστον η δική του επανεμφάνιση και ο όποιος ρόλος του στον ΔΟΛ έλαβαν τέλος. Την ίδια στιγμή, η Grant Thorton φαίνεται να αναλαμβάνει να τρέξει το εγχείρημα της ειδικής διαχείρισης και εκκαθάρισης του ΔΟΛ «εν λειτουργία», με τη συνδρομή του δικηγορικού γραφείου Ανδρέα Αγγελίδη, που εξειδικεύεται στην «εξυγίανση» προβληματικών επιχειρήσεων και το πτωχευτικό δίκαιο. Η εποχή Ψυχάρη έδυσε και έκλεισε με τις ταινίες στα χαρτόκουτα. Ο... Τιτανικός χτύπησε στο παγόβουνο των χρεών.
