Ο δολοφόνος Φράχτης

Δύο σει­ρές ατσά­λι­νου συρ­μα­το­πλέγ­μα­τος ύψους 3  μέ­τρων η κα­θε­μιά, ανά­με­σα στις οποί­ες πε­ρι­πο­λούν αστυ­νο­μι­κοί. Το μά­κρος του Φρά­χτη 11  χι­λιό­με­τρα. Το αρ­χι­κό κό­στος  5 (!) εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ. Στό­χος η απώ­θη­ση του κύ­μα­τος «λα­θρο­με­τα­να­στών» προς την Ελ­λά­δα και από εκεί προς την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση… Τα κα­τά­φε­ραν τε­λι­κά τους απέ­κλει­σαν να μπαί­νουν από τη στε­ριά και γέ­μι­σε το Αι­γαίο πτώ­μα­τα και οι βρα­χο­νη­σί­δες ετοι­μο­θά­να­τους… επι­σκέ­πτες! Σα­πιο­κάι­κα ακρι­βο­ναυ­λο­μέ­να, στοι­βαγ­μέ­να με αν­θρώ­πι­νες ελ­πί­δες δια­φυ­γής από έναν βέ­βαιο θά­να­το, μα­κριά από τις φω­τιές του πο­λέ­μου. Μα­κριά από τη δο­λο­φο­νι­κή μανία τζι­χα­ντι­στών και άλλων φα­να­τι­κών καρ­κι­νω­μά­των που τα εξέ­θρε­ψαν και στη συ­νέ­χεια για τους δι­κούς τους λό­γους τα χρη­μα­το­δό­τη­σαν και τα εξό­πλι­σαν οι νε­ο­α­ποι­κιο­κρά­τες ευ­ρω­παί­οι και αμε­ρι­κα­νοί επεμ­βαί­νο­ντας ιμπε­ρια­λι­στι­κά σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφ­γα­νι­στάν.

Βε­βαί­ως η εί­σο­δος προ­σφύ­γων από το χερ­σαίο δρόμο του Έβρου μειώ­θη­κε, μέχρι που έπαψε σή­με­ρα να απα­σχο­λεί και την επι­και­ρό­τη­τα. Κα­μά­ρι και πε­ρη­φά­νια των εμπνευ­στών της όρ­θω­σης του Φράγ­μα­τος… Και ο με­τέ­πει­τα υπουρ­γός  Δέν­διας, επι­σκε­πτό­με­νος τον Ιού­λιο του ‘12 τον Έβρο βγά­ζο­ντας τον συ­νή­θη των πο­λι­τι­κών δε­κά­ρι­κο εκεί, τό­νι­σε: «Καμία πο­λι­τι­κή δεν μπο­ρεί να απο­φέ­ρει την ρι­ζι­κή αντι­με­τώ­πι­ση του ζη­τή­μα­τος στην εν­δο­χώ­ρα , αν δεν σφρα­γι­στούν και οι πύλες ει­σό­δου…» Ξέ­χα­σε , παρ’ ότι νη­σιώ­της, πως οι θα­λάσ­σιες πύλες ει­σό­δου δεν σφρα­γί­ζο­νται παρά μόνο με τα πτώ­μα­τα των πνιγ­μέ­νων.

Ψεύ­τι­κα δά­κρυα και για τον τρί­χρο­νο Αϊλάν, που δήθεν τά­ρα­ξε την ψυ­χρο­αί­μα­τη σκλη­ρό­πε­τση  Ευ­ρώ­πη, λέ­γο­ντας μας ότι και η Μέρ­κελ, δά­κρυ­σε τη­λε­ο­πτι­κά . Μετά από λίγο ξε­χά­στη­καν όλα και στα πρω­το­σέ­λι­δα πέ­ρα­σαν νέα εν­δια­φέ­ρο­ντα… Άγνω­στος και άκλαυ­τος ο κα­θη­με­ρι­νός αριθ­μός των μι­κρών «Αϊλάν» που χά­νο­νται ατε­λεί­ω­τα στον άγριο δρόμο της θά­λασ­σας… Στο πε­ρί­που πάντα ο αριθ­μός των πνιγ­μέ­νων… Γκρε­μί­στε επι­τέ­λους το δο­λο­φό­νο Φρά­χτη, γυ­ρί­στε τη πλάτη σ’ όλους αυ­τούς, που ακόμα και μπρο­στά στο συ­νε­χές έγκλη­μα που με­γα­λώ­νει, συ­νε­χί­ζουν να επι­μέ­νουν στον πνί­ξι­μο αν­θρώ­πι­νων ζωών.

Πρω­το­κλα­σά­τα στε­λέ­χη του Σύ­ρι­ζα που δια­δή­λω­ναν ενά­ντια στη συ­γκε­κρι­μέ­νη κα­τα­σκευή, σή­με­ρα όντας εξου­σία κα­τά­πιαν την γλώσ­σα τους! Να θυ­μη­θού­με ότι ο ση­με­ρι­νός υπουρ­γός Δρί­τσας, έλεγε τότε ότι «η από­φα­ση δη­μιουρ­γί­ας Φρά­χτη είναι εντε­λώς ατε­λέ­σφο­ρη αλλά κυ­ρί­ως πα­ρά­νο­μη και έξω από κάθε συμ­βα­τι­κή υπο­χρέ­ω­ση της χώρας μας…» Σή­με­ρα σιωπά ένοχα. Ίδια και η στάση της Χρι­στο­δου­λο­πού­λου, όταν έλεγε:  «Υπάρ­χει μία διε­θνής συν­θή­κη που δεν την αμ­φι­σβη­τεί κα­νείς και αφορά τους πρό­σφυ­γες. Σύμ­φω­να με αυτήν πρέ­πει σε όλα τα σύ­νο­ρα να υπάρ­χει ένας ανοι­κτός δρό­μος για να μπαί­νουν όλοι οι πρό­σφυ­γες και να ζη­τά­νε άσυλο» Τώρα και η Ανα­στα­σία, άκρα του… Αι­γαιο­πε­λα­γί­τι­κου τάφου σιωπή! Γκρε­μί­στε το Φρά­χτη του Έβρου, που γέ­μι­σε με πτώ­μα­τα το αρ­χι­πέ­λα­γος  και έδωσε το αι­σχρό πα­ρά­δειγ­μα και στους ακρο­δε­ξιούς της Ευ­ρώ­πης να μα­ντρώ­σουν και αυτοί τα σύ­νο­ρά τους με ανά­λο­γα συρ­μα­το­πλέγ­μα­τα ευ­ρω­παϊ­κής φι­λο­ξε­νί­ας… Φο­βε­ρός και του Τόσκα, της «προ­στα­σί­ας» υπουρ­γού, ο πρό­σφα­τος χρη­σμός : «Δεν εί­μα­στε υπέρ της κα­τε­δά­φι­σης του φρά­χτη, γιατί βάζει κά­ποιους κα­νό­νες, αν θέ­λε­τε, στη ροή των προ­σφύ­γων που είναι από τα νησιά, αυτή τη στιγ­μή…» Μάλ­λον θα εν­νο­εί τους κα­νό­νες στη ροή των πνιγ­μών που βάζει ο δο­λο­φό­νος Φρά­χτης.

Πράγ­μα­τι με το κλεί­σι­μο στα πε­ρά­σμα­τα του Έβρου κα­νο­νί­ζει ο Φρά­χτης πλέον, τις ροές των από θα­λάσ­σης προ­σφύ­γων και τον αριθ­μό των πτω­μά­των κα­θη­με­ρι­νά στο Αι­γαίο! Γιατί να ανοί­ξει χερ­σαί­ος δρό­μος για τους άτυ­χους πε­ρι­πλα­νώ­με­νους στο που­θε­νά συ­ναν­θρώ­πους μας, μέσα από το άνοιγ­μα του Φρά­χτη, ανα­ρω­τιέ­ται ο Τό­σκας; Για να στα­μα­τή­σει να γε­μί­ζει πτώ­μα­τα αθώων κύριε Τόσκα, το πέ­λα­γος. Για να πά­ψουν να τα κο­νο­μά­νε χο­ντρά οι τούρ­κοι δο­λο­φό­νοι με τις πλω­τές νε­κρο­φό­ρες τους, υπο­χρε­ώ­νο­ντας ακόμα και με το πι­στό­λι στο κρό­τα­φο τους απελ­πι­σμέ­νους να επι­βι­βα­στούν στα σα­πιο­κάι­κα τους, που τα βου­λιά­ζουν οι ίδιοι δια­φεύ­γο­ντας στα σί­γου­ρα αφού εκτε­λέ­σουν το έγκλη­μα… Φυ­σι­κά και δεν θα αλ­λά­ξει η ει­κό­να του υγρού θα­νά­του μο­νο­μιάς, αλλά θα πε­ριο­ρι­στεί  ση­μα­ντι­κά ανοί­γο­ντας το Φρά­χτη , ει­δι­κά τώρα που ο χει­μώ­νας έφθα­σε και τα μπο­φόρ αγριεύ­ουν…

Ο χερ­σαί­ος δρό­μος προς την Ευ­ρώ­πη, «αρι­στε­ροί» κυ­βερ­νώ­ντες , είναι σί­γου­ρα ασφα­λέ­στε­ρος για τα πο­λυ­ε­θνι­κά θύ­μα­τα της ιμπε­ρια­λι­στι­κής λη­στεί­ας των πα­τρί­δων τους. Κυ­ρί­ως για τους μι­κρούς «Αϊλάν» που τα μικρά πα­γω­μέ­να κου­φά­ρια τους, σφρα­γί­ζουν τη συ­νε­νο­χή όσων δια­τη­ρούν «φρά­χτες-ερ­γα­λεία», στο διαρ­κές έγκλη­μα…