Ο φελλός και ο κορωνοϊός

Βαίνομεν προς εκλογάς, διακήρυξε ο Μητσοτάκης ο Πολιτευόμενος (κατά τον γνωστό Θανασάκη του Σακελλάριου) στο πέμπτο και φαρμακερό διάγγελμα του από το Μέγαρο Μαξίμου. Δεν παρακολουθώ συστηματικά τις στατιστικές στο σύνολο της ΕΕ, αλλά υποθέτω ότι ο πρωθυπουργός της μικράς και ανεντίμου έχει καταγράψει και στα διαγγέλματα, αξιοπρόσεκτες επιδόσεις σε σχέση με τους ομολόγους του, τους προέδρους ή και τους βασιλείς της ηπείρου που μας τα έχουν ζαλίσει από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου, νουθετώντας τον ευρωπαϊκό λαό της ατομικής ευθύνης στον καιρό της πανδημίας,  την εποχή του κορωνοϊού και την αποθέωση της πατερναλιστικής ηγεσίας με γραβατωμένες αποχρώσεις του στρατιωτικού χακί.

Βαίνομεν (δηλαδή βαίνετε στην Ελλάδα) προς εκλογάς, καθότι ο Κυριάκος Κωνσταντίνου Μητσοτάκης θεωρεί και δεν διστάζει να το υπονοήσει ευθέως, ότι η «διαχείριση» της πανδημίας εν Ελλάδι και οι στατιστικές σε σύγκριση αποκλειστικά και μόνο με ορισμένες πάλι και μόνο χώρες της Δυτικής Ευρώπης, τον ευνοούν. Όπως βέβαια έλεγε και ο Ντισραέλι, στην πολιτική υπάρχουν τριών λογιών ψέματα – τα καθημερινά, τα μεγάλα και οι στατιστικές (και δεν είχε δει τα γραφήματα του Πέτσα, ε;).

Όπως και αν έχει, και με τον Γεραπετρίτη, σε θέση ατομικής μάχης εναντίον της επάρατης όχι και τόσο απλής και σίγουρα δυσαναλογικής που θέσπισε αρπακολλατζήδικα και όχι τόσο προγραμματικά η προηγούμενη κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Κούλης προβλέπει ότι πάνω στα καταγεγραμμένα και όχι πραγματικά «λίγα» κρούσματα του κορωνοϊού και στους ξανά συγκριτικά «λίγους» σε σχέση με τη Δυτική Ευρώπη, νεκρούς από τη νόσο, θα καταφέρει να αποσπάσει σε δυο, διαδοχικές εθνικές κάλπες, διπλή κυβερνητική ανοσία και πλειοψηφία για την αγέλη των γαλάζιων λύκων και τσακαλιών, που διαφεντεύουν τον τόπο.

Είναι μια κωλεττική, κουτοπόνηρη και παλαιοκομματική στάσις και αυτή, και δεν νιώθεται ούτε και πρέπει να υποστηρίζεται.

 Κατά τα άλλα, ο Κούλης και η ΝΔ διακήρυχναν έως προσφάτως, ότι κάθε πρόωρη προσφυγή στην εθνική κάλπη αποτελεί μέγιστο εθνικό κίνδυνο για την ανάπτυξη και την ανάταξη της οικονομίας. Κάποιοι, μάλιστα, υποστήριζαν ενθέρμως την πλήρη «αραίωση» των εθνικών, βουλευτικών εκλογών σε βάθος χρόνου – ου μη και σε βάθος πενταετίας, ή και εξαετίας, με την κατάλληλη αναθεώρηση του συντάγματος. Δεν ήθελαν κάποτε οι νεοδημοκράτες, πρόωρη διάλυση της βουλής και κάλπες «κάθε τρεις, και λίγο». Πλην, βεβαίως, της πρόωρης προσφυγής του περασμένου καλοκαιριού, που επανάφερε δια χειρός Τσίπρα, τους γαλάζιους κλεπτοκράτες της χώρας (ή έστω το μεγαλύτερο τμήμα τους, καθότι και άλλοι… αρμοί της εξουσίας είχαν γαλάζιο παρελθόν και συριζαίικο παρόν) στη θέση εξουσιαστικής ανευθυνότητας.

Τέλος πάντων, εκλογές θέλει ο Μητσοτάκης στο πέμπτο, αντικορωνοιϊκό διάγγελμα του – πέντε, όσα τα δάχτυλα της ανοιχτής παλάμης, στον παραδοσιακό ελληνικό χαιρετισμό επιδοκιμασίας και συγκατάβασης.

Σε ποια «μετά-τον-κορωνοϊό» και για την ακρίβεια, σε ποια «με-τον-κορωνοϊό» Ελλάδα θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές ο Μητσοτάκης;

Στην Ελλάδα, που  ένας στους τέσσερις Έλληνες δηλώνει πως τα λεφτά των ισχνών αποταμιεύσεων, έπαψαν ήδη να υπάρχουν; Στην Ελλάδα της κρατικής, επιδοματικής πολιτικής των 800 και 600 ευρώ και βγάλε, την παγίωση της οποίας απαιτεί ο ΣΕΒ, ώστε να αποτελέσει το νέο, μισθολογικό καθεστώς στη χώρα; Στην ίδια Ελλάδα, που ο ίδιος ΣΕΒ «προτείνει» (δηλαδή, επιβάλλει) την έκρηξη της ανεργίας, τον αλληλοδανεισμό εργαζομένων ανάμεσα σε επιχειρήσεις και τράπεζες, τη συντριβή και των σημερινών, αναιμικών αμοιβών, με την εγγύηση του κράτους και της κυβέρνησης Μητσοτάκη;

Στην Ελλάδα που η δημοσκοπική αγωνία των ερωτώμενων, οι οποίοι κατά το 60% ζητούν μαζικά τεστ και εξαιτίας του πανικού που έχει τροφοδοτηθεί από τα ΜΜΕ των 31.000.000 ευρώ, κυβερνητικό δώρο και εξαγορά, παίρνει την απάντηση δια χειλέων Τσιόδρα ότι η χώρα θα κάνει και τεστ, όχι μαζικά, αλλά «σταδιακά» και θα επιστρέψει στην όποια νέα αντι-κανονικότητα, ξανά «σταδιακά», ώστε να διαπιστωθούν τα όποια επίπεδα «ανοσίας της αγέλης» του πληθυσμού, ανεξάρτητα από την πραγματική, υγειονομική κατάσταση, ανεξάρτητα από την ακόμη ελλιπέστατη και ανεπαρκέστατη προετοιμασία του ΕΣΥκαι ανεξάρτητα από την πραγματική διασπορά του ιού στην Ελλάδα;

Στην Ελλάδα, που το ΔΝΤ προβλέπει (αυτοεκπληρούμενα) ανεργία στο 22,3% και ύφεση στο 10%; Σε αυτήν την Ελλάδα θα προκηρύξει πρόωρες και μάλιστα διπλές εκλογές, ο Μητσοτάκης για να παρα«Μείνει Μαξίμου»;

Αυτή, κατά τη γνώμη μου, θα είναι μια Ελλάδα, ηφαίστειο, έτοιμο να εκραγεί.

Θέλει ο Κούλης, να παρα«Μείνει Μαξίμου» σε μια Ελλάδα, ηφαίστειο; Ή σκέφτεται να αποδράσει όχι και τόσο διακριτικά και αφού θα έχει τακτοποιήσει όλες τις δουλειές των Ελλήνων και ξένων καπιταλιστών, με πρόσχημα τον κορωνοϊό και τις επιπτώσεις των παραστρατιωτικών μέτρων lockdownκαι ημιαπαγόρευσης κυκλοφορίας, που διέταξε; Θα ακολουθήσει το παράδειγμα του Κώστα του Καραμανλή και του Αλέξη του Τσίπρα; Ή μετά την πρώτη, επόμενη εθνική κάλπη της όχι και τόσο απλής δυσαναλογικής θα πετάξει την μπάλα και την καυτή πατάτα του σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης στη λαλίστατη και ανοικονόμητη Καρδερίνα της προεδρίας της δημοκρατίας και του τουίτερ (πόσος Τραμπ χωράει σε μια δικαστίνα του ΣτΕ;); Ποιον θα καλέσουν για οικουμενικό πρωθυπουργό; Τον Στουρνάρα;

Άβυσσος, όχι η καρδιά της γυναίκας (ή και της Μαρέβας), αλλά το μυαλό των Μητσοτάκηδων, των κατά Πάνο Κόκκα, μπουνταλάδων – ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να σε οδηγήσει και να σε βγάλει, η κουτοπόνηρη μικροπολιτικάντικη τακτική τους. Συνήθως, όπως έχει αποδείξει και το ιστορικό παρελθόν, σε κάποια, αδιανόητη (αυτο)καταστροφή.

Και το αν αυτοκαταστραφεί ο Μητσοτάκης, ποσώς μας απασχολεί. Ας ανέβει και στον Λυκαβηττό, να πέσει από τον Άι-Γιώργη, με το κεφάλι, νο πρόμπλεμ – τον κόσμο της εργασίας, που έχει ήδη πάρει στον λαιμό του, σκεφτόμαστε.

Αλλά από μια άλλη σκοπιά, πιστεύει, αλήθεια ο Μητσοτάκης ότι παρα«μένοντας Μαξίμου», είτε με πρόωρες εκλογές, είτε χωρίς πρόωρες εκλογές, μπορεί να κατασιγάσει το ηφαίστειο του ψευδοϋγειονομικού εκκρεμούς ανάμεσα στο lockdownκαι την «ανοσία της αγέλης», της εκρηκτικής ανεργίας, της εξανέμισης των εισοδημάτων, της ενοικιαζόμενης υποαπασχόλησης, της μισθωτής εκμετάλλευσης των 400 ευρώ, της ύφεσης του 10% και βάλε, κατά τις προβλέψεις του ΔΝΤ και τις στρατιωτικές διαταγές του ΣΕΒ;

Μπορεί, αλήθεια, κανείς να πιστεύει ότι ο κρατήρας ενός τέτοιου ηφαιστείου πωματίζεται με έναν πρωθυπουργικό φελλό; (αυτή η φράση δεν είναι του Τσώρτσιλ, ούτε του Ρούσβελτ, ούτε του Μοντγκόμερι, ούτε του Μακρόν… Ας ρωτήσουν τα παιδάρια των υπογείων του «Μένουμε Μαξίμου» τον Αλέξη τον Παπαχελά ή τους αρχειοφύλακες της «Καθημερινής» για να μάθουν σε ποιον ανήκει η δημοσιογραφική της πατρότητακαι σε ποιο πολιτειακό πρόσωπο αναφερόταν).