Ο φόβος και ο κορωνοϊός

Νομίζω ότι πολλοί θα αναγνωρίσουν την πατρότητα της φράσης που ανοίγει εισαγωγικά το παρόν κείμενο για τη φιλόξενη και ανεκτική γωνιά του rproject. Δεν ανήκει σε κάποιον ριζοσπάστη, δεν ανήκει σε κάποιον αντικαπιταλιστή, δεν ανήκει σε κάποιον κομμουνιστή.

Ανήκει σε έναν Αμερικανό πρόεδρο, που έζησε τη μισή του ζωή, παλεύοντας με τις συνέπειες της πολιομυελίτιδας και διένυσε τρεις ολόκληρες θητείες και μερικούς μήνες της τέταρτης στον Λευκό Οίκο παλεύοντας με τις ίδιες του τις επιλογές, ενίοτε και εναντίον του κόμματος του, είτε στο Νιου Ντιλ είτε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δεν είναι λοιπόν ένας πολιτικός, για να το θέσω έτσι, της δικής μας πλευράς.

Η φράση του, όμως, ολοφάνερα, δεν καθοδηγεί σήμερα τους πολιτικούς της δικής του πλευράς.

Με τον κορωνοϊό στο προσκήνιο, μεγαλύτερη διασπορά, μεγαλύτερη εξάπλωση, μεγαλύτερη επίδραση και περισσότερους ασθενείς, έχει ο ιός του φόβου.

Του φόβου της ασθένειας (μα, η ασθένεια, η οποιαδήποτε ασθένεια είναι μέσα στη ζωή και την αντιμετωπίζουμε με γιατρούς, φάρμακα και θεραπείες, όχι γενική τρομοκρατία και ακόμη γενικότερη καραντίνα),

του φόβου της έλλειψης τροφίμων και φαρμάκων (μα, τι κάνει η περιλάλητος ελεύθερη αγορά της αγίας αυτορρύθμισης!;),

 του φόβου της τιμωρίας μπροστά στις άνωθεν εντολές (πειθαρχήστε στην απομόνωση, τα λουκέτα, τα εκτάκτως μόνιμα επιδόματα αντί των πάλαι ποτέ τακτικών και μόνιμων μισθών, την ανεργία-μα, αλήθεια αυτά δεν είναι και τόσο καινούργια «φρούτα» στον Γενναίο, Νέο Κόσμο του νεοφιλελευθερισμού),

του φόβου μιας μετα-αποκαλυπτικής οικονομικής καταστροφής (μα, τι κάνουν το… σοφό ΔΝΤ και η… πάνσοφη ΕΚΤ!;), του φόβου για τον πλησίον και τον διπλανό, τον γείτονα και τον περιπατητή, τον φίλο ή την οικογένεια [Μην πλησιάζεις! Μην κολλήσουμε! Πλένε τα χέρια σου και… ζακέτα να πάρεις! (μα, καλά, ζακέτα στο σαλόνι!;) Άκουσες τους… ειδικούς!], του φόβου γενικά μπροστά στις ομιλούσες κεφαλές (ασώματος και ανοϊκή η κεφαλή) του διαδικτύου και της τηλεόρασης.

Άκουσα με προσοχή τα διαδοχικά μηνύματα, τα διαγγέλματα προς το έθνος, πρώτα του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν και το αντίστοιχο, πιστό αντίγραφο του πρώτου, του Έλληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Καταρχάς μια γενική παρατήρηση : Κυριάκο, άλλαξε επικοινωνιολόγο – ορισμένοι είτε είμαστε στο εξωτερικό είτε καταλαβαίνουμε και δυο-τρεις ξένες γλώσσες και σε βλέπουμε να έρχεσαι δεύτερος, καταϊδρωμένος και φτηνός κολλιτσίδας αντιγραφέας, ενός ούτως ή άλλως μετριοκράτη των Ηλυσίων Πεδίων.

Ήταν δυο τρομαχτικά και τρομοκρατικά διαγγέλματα.

Δυο ηγέτες του δυτικού, δημοκρατικού (μη χέσω!) και… φιλελεύθερου (ουπς, έχεσα…) κόσμου, αποφάσισαν να βγάλουν διαγγέλματα μισανθρωπίας, τρομοκράτησης, διασποράς φόβου και ανησυχίας, αυτοεκπληρούμενης καταστροφής, στρατοπεδικού εγκλεισμού (παίδες, μπας και θέλατε να γίνετε, κολονέλοι στα νιάτα σας;). Καταστροφής, κοινωνικής, εργασιακής, οικονομικής για τα κατώτερα στρώματα και τις εργαζόμενες τάξεις.

Ο κορωνοϊός παράγει περισσότερα, ταξικά φορτισμένα, αποτελέσματα από όσα περιμέναμε. Ο κορωνοϊός είναι η δημιουργική καταστροφή και αντεπίθεση του κεφαλαίου στο μεγεθυντικό φακό του μικροσκοπίου. Αγάπη μου, όπως έλεγε και μια χολιγουντιανή ταινία, Μαρέβα μου, Μπριζίτ μου, συρρίκνωσα τον πολεμικό καπιταλισμό – σε μορφή μικροβίου.

Σε άλλες εποχές, αυτοί οι δυο κοινοί τυχοδιώκτες, αυτοί οι ανθυποηγετίσκοι, αυτοί οι δειλοί και κοινοί τρομοκράτες, θα διώκονταν, τουλάχιστον ποινικά, για διασπορά ψευδών ειδήσεων – ατεκμηρίωτες προβλέψεις για τουλάχιστον δίμηνες «μάχες» εναντίον του ιού (Α, μπα! Λέγατε για δυο εβδομάδες. Τι έγινε στο μεταξύ; Πόθεν η αύξηση των μηνών, και όχι των κρουσμάτων; Πώς τεκμαίρεται αυτή η… πρόβλεψη; Από τις καφετζούδες στα Ηλύσια Πεδία και το Ζάππειο Μέγαρο; Κάνε μας, ρε Κυριάκο, ένα μπρίφινγκ – με την Αριστοτελία ή τον Παπαστάθη, αδιάφορο). 

Παπατζηλίκια με την κρατική χρηματοδότηση στα δημόσια συστήματα υγείας. Έωλες υποσχέσεις για μέριμνα προς τους πολλαπλά πληττόμενους εργαζομένους και στον χώρο της υγείας (πάλι το καπιταλιστικό, κρατικό και ιδιωτικό, αφεντικό θα φάει καλά…).

Πατερναλιστικές νουθεσίες για τους… απείθαρχους (Ποιοι είναι αυτοί; Όσοι ακόμα εργαζόμαστε, κοινωνικοποιούμαστε, συζητάμε με θάρρος τα πεπραγμένα σας και γελάμε με τα μούτρα σας, εντός ή εκτός της Γαλλίας και της Ελλάδας ακόμη και στο ζοφερό κλίμα, που εσείς και τα φιλικά ΜΜΕ σας πρώτα ενορχηστρώσατε με πανικόβλητους πολίτες να τρέχουν αλλόφρονες σε σούπερ μάρκετ και φαρμακεία;). Ημερήσιες διαταγές σπιθαμιαίου επιλοχία, που δεν θα άντεχαν στις αποδοκιμασίες ενός ΚΨΜ ακριτικής μονάδας. Εμανουέλ και Κυριάκος. Μακρόν και… Μητσοτάκης. Έκαστος στο είδος του, και ο νεοφιλελεύθερος στις γνωστές αηδίες του.

Κακά τα ψέματα, ακόμη και αν ο κορωνοϊός είναι «πόλεμος», είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση για να την χειρίζονται πρόεδροι και πρωθυπουργοί όπως ο Μακρόν και ο Μητσοτάκης. Και οι υπόλοιποι της ίδιας φάρας στη Δύση. Την έχουμε πατήσει. Έχουμε φάει (βροχή τα) γκολ από τα αποδυτήρια – έως το 2021, τουλάχιστον, αν επαληθευτούν στις εκτιμήσεις τους, οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας και όπως μετατέθηκε και το Euro, το οποίο διαχειρίζεται η γνωστή εγκληματική οργάνωση του ποδοσφαίρου, η ΟΥΕΦΑ.

«Το μόνο που έχουμε να φοβηθούμε, είναι ο φόβος ο ίδιος» - το είπε, το πίστεψε, το εφάρμοσε, το υποστήριξε λόγω και έργω ο FDR από το αναπηρικό του καροτσάκι. Και ας ήταν σφοδρός, ταξικός αντίπαλος μας.

Οι σημερινοί «διάδοχοι» του, οι.. υγιείς και ευθυτενείς και πολύ αθλητικοί και νεανίζοντες, στη… φιλελεύθερη, τη… δημοκρατική, την… ανεκτική, την… εύρωστη Δύση, γιατί μας διατάζουν να φοβηθούμε τον φόβο (και τον ιό);

Η απάντηση είναι απλή : Επειδή, σήμερα, με τον κορωνοϊό, πληρώνουμε τα σπασμένα τους. Επειδή απέλυσαν γιατρούς, έδιωξαν νοσηλευτές, έκοψαν κονδύλια, ρήμαξαν ΜΕΘ, εξαφάνισαν φάρμακα, ανέθρεψαν διαφθορά, κακοδιοίκηση, φέουδα και «φακελάκια». Και στην Ελλάδα. Και στη Γαλλία. Και στην υπόλοιπη Ευρώπη, που σχεδόν το σύνολο της τάχα και δήθεν δημόσιας υγείας έχει εκχωρηθεί μανατζερίστικα και κεφαλαιακά στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες (με την Ολλανδία, πρωτοπόρο, από συστάσεως σχεδόν του κράτους των Κάτω Χωρών) – σήκω Αουγκούστο (Πινοτσέτ) για να δεις, τα παιδιά του Μίλτον Φρίντμαν!

Ας μην ενδώσουμε στον φόβο. Ας μιλήσουμε, ας γράψουμε, ας διαδώσουμε, ας πολιτικοποιήσουμε αυτή την υγειονομική κρίση. Ας μην τρομοκρατηθούμε. Ας μην κλειστούμε στα σπίτια μας.

Αντί για χειροκροτήματα στους γιατρούς και τους νοσηλευτές, ας βγούμε στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών και ας κάνουμε αυτό που ζητούσε ένας φρεσκοαπολυμένος δημοσιογράφος στην ταινία The Network. Για να υποδείξουμε τους πραγματικούς ενόχους και της κρίσης του κορωνοϊού. Σημερινούς και χθεσινούς. Τους Μακρόν και τους Μητσοτάκηδες αυτού του κόσμου.

Ας συζητήσουμε γι΄ αυτό, που συμβαίνει πολιτικά και ρηξικέλευθα. Ας αγανακτήσουμε, βρε αδερφέ (πιο πολιτικά και οργανωμένα από ό,τι το 2011). Αυτό δεν θα το περιμένουν. Αλλά, περιμένουν να «πειθαρχήσουμε». Αυτό θέλουν. Αυτό επιδιώκουν. Να μονοπωλήσουν, να ξεφτιλίσουν και να ξεπουλήσουν τον δημόσιο χώρο – από την πλατεία, έως την πολιτική. Από το νοσοκομείο έως το σχολείο.

Να πληρώσουν την κρίση του κορωνοϊού οι πλούσιοι. Να την πληρώσουν οι ηγέτιδες τάξεις. Να την πληρώσουν, οι αστοί. Να την πληρώσουν ο Μακρόν και ο Μητσοτάκης. Στον δρόμο, στη διαμαρτυρία, στην εύλογη και δικαιολογημένη οργή, μπροστά στα διαλυμένα νοσοκομεία και τους εξουθενωμένους υγειονομικούς.

Κράτη που απέλυαν γιατρούς, έβγαλαν στρατό στις λεωφόρους για να… πολεμήσει τον κορωνοϊό – η Ισπανία του «σοσιαλιστή» Σάντσεθ.

Έτσι εννοούν τη… μάχη με τον κορωνοϊό – ως μάχη εναντίον των πολιτών τους. Γι’ αυτό κατεβάζουν τον στρατό. Και είναι διπλή η ξεφτίλα τους. Και θα έρθει η ώρα της πληρωμής τους. Πολύ πιο σύντομα, από ό,τι νομίζουν.

Έως τότε, ας μην φοβηθούμε. Και ας μιλήσουμε. Ενάντια στους ηγέτες «μας», ενάντια στους πρωθυπουργούς και τους προέδρους «μας», ενάντια στα μέτρα τους, ενάντια σε όσους έχουν τον κορωνοϊό, όπλο τρομοκράτησης και εργαλείο πολιτικής εκμετάλλευσης της ανθρώπινης και ταξικής αγωνίας.