Ο κίνδυνος της εθνικής συναίνεσης με αφορμή τα «εθνικά»

Το τε­στά­ρι­σμα μιας νέας -και μά­λι­στα για πρώτη φορά με κορμό την Αρι­στε­ρά- κυ­βέρ­νη­σης από την τουρ­κι­κή πλευ­ρά ήταν, για πολ­λούς ανα­με­νό­με­νη. Ο αντα­γω­νι­στής στο Αι­γαίο δο­κι­μά­ζει μέχρι πού μπο­ρεί να υπο­χω­ρή­σει η νέα και «άπει­ρη» ηγε­σία της αντί­πα­λης πλευ­ράς. Εξάλ­λου αυτό έχει ξα­να­γί­νει με την κυ­βέρ­νη­ση Ση­μί­τη, λένε. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως η παρ’ ολί­γον κρίση δεν οφει­λό­ταν μο­νά­χα στην τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα. Έχει να κάνει με τις επι­λο­γές της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης, τόσο σχε­τι­κά με την πο­λι­τι­κή ηγε­σία του υπουρ­γεί­ου Άμυ­νας όσο και σχε­τι­κά με τις συμ­μα­χί­ες στην πε­ριο­χή.

Στο πρό­γραμ­μά του ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανα­φέ­ρε­ται στην υπέρ­τα­τη αξία της ει­ρή­νης το­νί­ζο­ντας τα εξής: «Απο­κα­θι­στού­με στη θε­ω­ρία και την πράξη τις έν­νοιες “εθνι­κό” και “πα­τριω­τι­κό”, συν­δέ­ο­ντάς τες με το γνή­σια λαϊκό. Ο εθνι­κι­σμός και η πα­τρι­δο­κα­πη­λία βρί­σκο­νται σε διαρ­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με τον δη­μο­κρα­τι­κό-διε­θνι­στι­κό πα­τριω­τι­σμό των λαϊ­κών τά­ξε­ων και της Αρι­στε­ράς [...] Προ­ω­θού­με την έντα­ξη στο διε­θνές γί­γνε­σθαι της χώρας μας μέσω μιας ανε­ξάρ­τη­της, πο­λυ­διά­στα­της και φι­λει­ρη­νι­κής εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής, που θα εδρά­ζε­ται στην ισό­τι­μη συ­νερ­γα­σία, στην εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία και στην προ­στα­σία της εδα­φι­κής μας ακε­ραιό­τη­τας…  Η απε­μπλο­κή από το ΝΑΤΟ, η κα­τάρ­γη­ση των ξένων στρα­τιω­τι­κών βά­σε­ων, η απο­τρο­πή της στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με το Ισ­ρα­ήλ και η εφαρ­μο­γή της αρχής “κα­νείς Έλ­λη­νας στρα­τιώ­της σε πο­λε­μι­κά μέ­τω­πα έξω από τα σύ­νο­ρα της χώρας” συ­νι­στούν άξο­νες της εξω­τε­ρι­κής μας πο­λι­τι­κής».

Εξει­δι­κεύ­ο­ντας το μέ­τω­πο κατά της πα­τρι­δο­κα­πη­λί­ας, η «Αυγή» (μόλις στις 23/11/2014) φι­λο­ξε­νού­σε άρθρο στε­λέ­χους της ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που με αφορ­μή το σκάν­δα­λο των Super Puma, τό­νι­ζε με­τα­ξύ άλλων: «Η υπό­θε­ση Κα­ρα­τζα­φέ­ρη απο­τε­λεί τον πιο πρό­σφα­το κρίκο στη μακρά αλυ­σί­δα πε­ρι­στα­τι­κών που τεκ­μη­ριώ­νουν ότι το εμπό­ριο πα­τριω­τι­σμού είναι στη χώρα μας μια από τις πλέον προ­σο­δο­φό­ρες οι­κο­νο­μι­κο­πο­λι­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες. Από γε­νέ­σε­ως του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, η διαρ­κής επί­δει­ξη αδιαλ­λα­ξί­ας στα λε­γό­με­να “εθνι­κά θέ­μα­τα” (ήτοι στα θέ­μα­τα εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής), σε συν­δυα­σμό με την πλειο­δο­σία φι­λο­πα­τρί­ας ένα­ντι των εκά­στο­τε πο­λι­τι­κών αντι­πά­λων, πα­ρα­μέ­νει στα­θε­ρά το πλέον αξιό­πι­στο μέσο για τον προ­σπο­ρι­σμό (όχι μόνο πο­λι­τι­κής) υπε­ρα­ξί­ας». Προ­σέ­θε­τε δε το εξής: «Ακόμα και με μια οι­κο­νο­μία χρε­ο­κο­πη­μέ­νη, το ζή­τη­μα της μεί­ω­σης των “αμυ­ντι­κών” (δη­λα­δή πο­λε­μι­κών) δα­πα­νών δεν μπήκε καν στον δη­μό­σιο διά­λο­γο. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο, δεν έγινε συ­ζή­τη­ση για το αν μια δια­φο­ρε­τι­κή προ­σέγ­γι­ση στην εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή της χώρας θα μπο­ρού­σε να οδη­γή­σει σε ένα νέο πλαί­σιο διε­θνών σχέ­σε­ων που θα διευ­κό­λυ­νε τη συρ­ρί­κνω­ση των εξο­πλι­σμών».

Τι έγινε μετά τη δη­μιουρ­γία της κυ­βέρ­νη­σης; Επι­κε­φα­λής του υπ. Άμυ­νας το­πο­θε­τή­θη­κε κά­ποιος που βρί­σκε­ται στον αντί­πο­δα των συ­νε­δρια­κών απο­φά­σε­ων και των από­ψε­ων όλων των μελών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Οι θε­α­τρι­κές πτή­σεις πάνω από τα Ίμια και οι κο­ρό­νες ενα­ντί­ον της Τουρ­κί­ας, μόνον τις φι­λει­ρη­νι­κές δια­κη­ρύ­ξεις για συ­νερ­γα­σία με τις γει­το­νι­κές χώρες δεν υπη­ρε­τούν. Αντί­θε­τα ταυ­τί­ζο­νται με τον εθνι­κι­σμό και την πα­τρι­δο­κα­πη­λία που κα­ταγ­γέλ­λει το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Θα πε­ρί­με­νε κα­νείς από μια κυ­βέρ­νη­ση με κορμό την Αρι­στε­ρά να υπη­ρε­τή­σει στην πράξη τις φι­λει­ρη­νι­κές εξαγ­γε­λί­ες της, απλώ­νο­ντας χέρι φι­λί­ας προς τον τουρ­κι­κό λαό με το ακρά­δα­ντο επι­χεί­ρη­μα της μεί­ω­σης των εξο­πλι­σμών και της απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σης του Αι­γαί­ου. «Μια δια­φο­ρε­τι­κή προ­σέγ­γι­ση στην εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή της χώρας θα μπο­ρού­σε να οδη­γή­σει σε ένα νέο πλαί­σιο διε­θνών σχέ­σε­ων που θα διευ­κό­λυ­νε τη συρ­ρί­κνω­ση των εξο­πλι­σμών», σύμ­φω­να με το ανω­τέ­ρω άρθρο της «Αυγής».

Αντί­θε­τα, στην επί­σκε­ψή του στην Κύπρο, ο Καμ­μέ­νος μι­λώ­ντας σε άν­δρες της ΕΛΔΥΚ τους χα­ρα­κτή­ρι­σε ως «μια μο­νά­δα επί­θε­σης» που «όταν θα έρθει το πλή­ρω­μα του χρό­νου θα είναι η μο­νά­δα που θα ση­κώ­σει πάλι τη ση­μαία της λευ­τε­ριάς στα κα­τε­χό­με­να εδάφη», τι­νά­ζο­ντας στον αέρα τα περί διε­θνούς δι­καί­ου και διε­θνών ορ­γα­νι­σμών μέσω των οποί­ων βλέ­πει τη λύση ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Στην εν λόγω επί­σκε­ψη ο Καμ­μέ­νος προ­χώ­ρη­σε σε άλλη μια πρό­κλη­ση προς την Άγκυ­ρα: Συ­νε­χί­ζο­ντας την πο­λι­τι­κή των Σα­μα­ρά-Βε­νι­ζέ­λου ακρι­βώς από εκεί όπου την άφη­σαν, εξήγ­γει­λε κοι­νές στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις Ελ­λά­δας-Ισ­ρα­ήλ και πι­θα­νώς και Αι­γύ­πτου. Η προ­γραμ­μα­τι­κή θέση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ περί «κα­μί­ας στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας» με το σιω­νι­στι­κό κρά­τος, πήγε πε­ρί­πα­το με τον πιο προ­κλη­τι­κό και ξε­διά­ντρο­πο τρόπο. Το ίδιο και οι εκ­κλή­σεις για μεί­ω­ση των εξο­πλι­σμών: Ο Καμ­μέ­νος πρό­τει­νε, σύμ­φω­να με κυ­πρια­κά ΜΜΕ, την αγορά μα­χη­τι­κών αε­ρο­πλά­νων εκ μέ­ρους της Λευ­κω­σί­ας, τα οποία θα σταθ­μεύ­ουν σε ελ­λη­νι­κά αε­ρο­δρό­μια!

Η στρα­τη­γι­κή συμ­μα­χία με το Ισ­ρα­ήλ και με την αι­μα­το­βαμ­μέ­νη χού­ντα του Κα­ΐ­ρου απο­τε­λεί μια ακόμη με­γα­λύ­τε­ρη πρό­κλη­ση προς την Άγκυ­ρα. Δεν το λέμε εμείς μόνον αυτό: Το από­λυ­τα εχθρι­κό προς τις διε­θνι­στι­κές από­ψεις tribune.gr είχε δώσει τον εξής τίτλο στο ρε­πορ­τάζ για τις εξαγ­γε­λί­ες στην Κύπρο: «Ο Καμ­μέ­νος “κυ­κλώ­νει” τον Ερ­ντο­γάν – Κοι­νές ασκή­σεις Ελ­λά­δας, Κύ­πρου, Ισ­ρα­ήλ και Αι­γύ­πτου».

Σε προη­γού­με­νη ανάρ­τη­σή μας («Καμία υπό­κλι­ση στον εθνι­κι­σμό») προει­δο­ποιού­σα­με ότι «η δια­τή­ρη­ση του αντι­δρα­στι­κού άξονα Ελ­λά­δας-Κύ­πρου-Ισ­ρα­ήλ και τα επι­κίν­δυ­να παι­χνί­δια με τις ΑΟΖ μπο­ρούν να πυ­ρο­δο­τή­σουν κλίμα έντα­σης με την Τουρ­κία, ει­δι­κά αν τα εθνι­κι­στι­κά ιδε­ο­λο­γή­μα­τα του Καμ­μέ­νου και των ομοί­ων του με­τα­τρα­πούν σε επί­ση­μη εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή». Έτσι φτά­σα­με στη ΝΟΤΑΜ –που τε­λι­κά απο­σύρ­θη­κε. Γιατί δυ­στυ­χώς έχει και η άλλη πλευ­ρά τους Καμ­μέ­νους της που απέ­δει­ξαν ότι μπο­ρούν να απα­ντούν στις εθνι­κι­στές κο­ρό­νες της δικής μας πλευ­ράς με αντί­στοι­χο τρόπο.

Κι όμως στο πλαί­σιο της φι­λει­ρη­νι­κής πο­λι­τι­κής, της ισό­τι­μης συ­νερ­γα­σί­ας και της πο­λυ­διά­στα­της εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής, δηλ. στο πλαί­σιο των κα­πι­τα­λι­στι­κών δια­κρα­τι­κών σχέ­σε­ων που προ­τεί­νει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, θα μπο­ρού­σε να προ­χω­ρή­σει η οι­κο­νο­μι­κή συ­νερ­γα­σία Αθή­νας-Άγκυ­ρας, κα­τα­λα­γιά­ζο­ντας τα πι­θα­νά θερ­μο­πο­λε­μι­κά πάθη. Το φλερτ της Αθή­νας με τη Μόσχα καθώς και τα εναλ­λα­κτι­κά σχέ­δια της τε­λευ­ταί­ας για αγωγό υδρο­γο­ναν­θρά­κων που θα διέρ­χε­ται και από Τουρ­κία και από Ελ­λά­δα, θα μπο­ρού­σε άνετα να αξιο­ποι­η­θεί σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση, επι­φέ­ρο­ντας διπλό χτύ­πη­μα στους εμπό­ρους όπλων και στους δυ­τι­κούς «συμ­μά­χους» μας: και συ­νερ­γα­σία με την «κακιά» Ρωσία και μεί­ω­ση των εξο­πλι­σμών προς όφε­λος των λαών. Αντί­θε­τα προ­τι­μή­θη­κε η δο­κι­μα­σμέ­νη (και πα­νά­κρι­βη όσον αφορά τους εξο­πλι­σμούς) μέ­θο­δος της τουρ­κο­φα­γί­ας.

Ωστό­σο η πο­λι­τι­κή αυτή έχει ένα άλλο πολύ χει­ρό­τε­ρο συ­νε­πα­κό­λου­θο. Το άρθρο της «Αυγής» που προ­α­να­φέ­ρα­με τό­νι­ζε πολύ σωστά πως δεν «είναι τυ­χαίο ότι τα ζη­τή­μα­τα εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής έχουν βα­φτι­στεί “εθνι­κά”. Με το να είναι “εθνι­κά”, και όχι αντι­κεί­με­να της εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής της κυ­βέρ­νη­σης, τα θέ­μα­τα αυτά με­τα­τρέ­πο­νται σε φετίχ που εξαι­ρού­νται της συ­νή­θους πο­λι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης». Κι έτσι φτά­νου­με στον πραγ­μα­τι­κό κίν­δυ­νο: Να εξω­θη­θεί η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση σε λύ­σεις εθνι­κής ενό­τη­τας για τα «εθνι­κά» ζη­τή­μα­τα, δηλ. για τα ζη­τή­μα­τα εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής και πιο συ­γκε­κρι­μέ­να για τις σχέ­σεις με την Τουρ­κία, η οποία «απει­λεί την εθνι­κή κυ­ριαρ­χία και την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα». Είναι ακρι­βώς αυτά τα πο­λι­τι­κά «επει­σό­δια» που θέλει να εκ­με­ταλ­λευ­τεί η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ηγε­σία της ΕΕ και οι ντό­πιοι σύμ­μα­χοί της για να σύ­ρουν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο δρόμο της εθνι­κής συ­ναί­νε­σης και στο ζή­τη­μα του χρέ­ους, του μνη­μο­νί­ου κ.λπ. Ήδη η ΝΔ, με αφορ­μή τη ΝΟΤΑΜ, έσπευ­σε ήδη να ζη­τή­σει σύ­γκλη­ση του Συμ­βου­λί­ου των Πο­λι­τι­κών Αρ­χη­γών, που θα μπο­ρού­σε να απο­τε­λέ­σει το πρώτο βήμα σε αυτή την ολι­σθη­ρή ατρα­πό.