Αν ο κορωνοϊός ήταν ο Ερντογάν…

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός ήταν ο Ερ­ντο­γάν, η γε­νι­κά η… προ­αιώ­νιος εχθρός Τουρ­κιά, θα είχε ση­μά­νει γε­νι­κός, φι­λο­πό­λε­μος συ­να­γερ­μός και το 1,5 δις ευρώ που προ­ο­ρί­ζε­ται για τα πο­λε­μι­κά αε­ρο­σκά­φη και τα άλλα τόσα κε­φά­λαια, που προ­ο­ρί­ζο­νται για τις φρε­γά­τες, θα είχαν πάει αμέ­σως και τε­λι­κά στους διο­ρι­σμούς για­τρών και νο­ση­λευ­τών και στα εσπευ­σμέ­να εγκαί­νια μο­νά­δων εντα­τι­κής θε­ρα­πεί­ας στην Ελ­λά­δα. 

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός ήθελε να μοι­ρά­σει ΑΟΖ και πε­τρέ­λαια στη Νο­τιο­α­να­το­λι­κή Με­σό­γειο, ο υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών, Νίκος Δέν­διας θα είχε δώσει τα όχι και τόσο κα­θα­ρά του χε­ρά­κια, κά­νο­ντας χει­ρα­ψία με έναν σο­βα­ρό Χά­φταρ της λοι­μω­ξιο­λο­γί­ας, για να τερ­μα­τι­στούν οι βλέ­ψεις του ιού ενα­ντί­ον των… εθνι­κών δι­καί­ων!

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός πί­στευε στην Ελ­λά­δα της πα­τρί­δας, της θρη­σκεί­ας και της οι­κο­γέ­νειας, δεν θα διο­ρί­ζο­νταν από τις κυ­βερ­νή­σει της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ, μπά­τσοι, ει­δι­κοί φρου­ροί και πα­πά­δες, αλλά για­τροί, νο­ση­λευ­τές, ει­δι­κευ­μέ­νο προ­σω­πι­κό, πραγ­μα­τι­κοί επι­στή­μο­νες και σο­βα­ροί και με­τρη­μέ­νοι άν­θρω­ποι, και όχι κομ­μα­τι­κά «παι­ντιά» και ρου­σφέ­τια, για να αντι­με­τω­πί­σουν έγκαι­ρα και σο­βα­ρά την παν­δη­μία – αν και ποτέ δεν ξέ­ρεις… 

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός το είχε παί­ξει Κρό­νος που τρώει τους επι­στή­μο­νες, παι­διά του, όπως η μνη­μο­νια­κή Ελ­λά­δα της τε­λευ­ταί­ας δε­κα­ε­τί­ας, θα με­τρού­σα­με χι­λιά­δες για­τρούς και νο­ση­λευ­τές σε άλλη γη, σε άλλα μέρη, σε άλλα συ­στή­μα­τα δη­μό­σιας ή ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νης πε­ρί­θαλ­ψης, στους δρό­μους της με­τα­νά­στευ­σης, της ξε­νι­τιάς και του brain drain. 

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός ήταν ο γνω­στός ερυ­θρό­λευ­κος πρό­ε­δρας του Νότου ή γνω­στός με­λα­νό­λευ­κος πρό­ε­δρας του Βορρά (πάνω και κάτω από τα Τέμπη), δεν θα απο­κτού­σε τη­λε­ο­πτι­κό κα­νά­λι επί ημε­ρών ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και οι συ­ρι­ζαί­οι με πρώ­τον τον Τσί­πρα, δεν θα ανη­συ­χού­σαν για τις επό­με­νες εκλο­γές και τη μα­κροη­μέ­ρευ­ση τους στο Μα­ξί­μου, αλλά για την επό­με­νη γενιά και την πραγ­μα­τι­κή ίδρυ­ση, στε­λέ­χω­ση και χρη­μα­το­δό­τη­ση των μο­νά­δων πρω­το­βάθ­μιας υγεί­ας και των ΤΟΜΥ. 

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός ήταν τρά­πε­ζα, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο η ΕΚΤ, δεν υπήρ­χε πε­ρί­πτω­ση να πε­τύ­χει τη διά­σω­ση της, (αλλά, δεν παίρ­νω και όρκο) με τις πο­λι­τι­κό­τα­τες και τα­ξι­κό­τα­τες απο­φά­σεις της ελίτ των… ου­δέ­τε­ρων τε­χνο­κρα­τών, στις δια­δο­χι­κές ανα­κε­φα­λαιο­ποι­ή­σεις από το 2008 και εδώ, με τα λεφτά των γνω­στών υπο­ζυ­γί­ων των κρα­τι­κών προ­ϋ­πο­λο­γι­σμών (μι­σθω­τών, συ­ντα­ξιού­χων, ερ­γα­ζο­μέ­νων). 

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός ήταν Έλ­λη­νας κοι­νο­βου­λευ­τι­κός τσαρ­λα­τά­νος της Δε­ξιάς ευ­ρέ­ος φά­σμα­τος ή Έλ­λη­νας υπουρ­γός Υγεί­ας, δεν νο­μί­ζω ότι θα είχε κάνει κάτι δια­φο­ρε­τι­κό και χει­ρό­τε­ρο από όσα έχουν κάνει ήδη οι εν λόγω θε­σμι­κοί πα­ρά­γο­ντες – είναι οι κα­λύ­τε­ροι σύμ­μα­χοι του ιού. 

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός ήταν Έλ­λη­νας (παρα)κρα­τι­κός ερ­γο­λά­βος της οι­κο­δο­μής, ει­δι­κά επί ημε­ρών ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, θα γέ­μι­ζε την Ελ­λά­δα με Κέ­ντρα Υγεί­ας και νο­σο­κο­μεία, χωρίς να φρο­ντί­ζει, ταυ­τό­χρο­να το γρα­φειο­κρα­τι­κο­ποι­η­μέ­νο (παρα)κρά­τος, που τρέ­φει τον ερ­γο­λά­βο, για τη στε­λέ­χω­ση, τη χρη­μα­το­δό­τη­ση και τον εξο­πλι­σμό τους – λεφτά δεν θα υπήρ­χαν, πλέον, τα Κέ­ντρα Υγεί­ας θα ήταν αδεια­νά κου­φά­ρια, με μία ξε­χαρ­βα­λω­μέ­νη τα­μπέ­λα, να θυ­μί­ζει την άπια­στη Ιθάκη και την απο­χαι­ρε­τι­σμέ­νη Αλε­ξάν­δρεια της δη­μό­σιας υγεί­ας, γιατί τα χρή­μα­τα θα τα είχαν φάει το μπε­τόν και η δια­πλο­κή. 

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός είχε ορ­γα­νώ­σει το δη­μό­σιο σύ­στη­μα υγεί­ας και πε­ρί­θαλ­ψης των πε­ρι­κο­πών, της λι­τό­τη­τας, των απο­λύ­σε­ων και της υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης σε όλη την Ευ­ρώ­πη, δεν θα τα είχε κα­τα­φέ­ρει κα­λύ­τε­ρα, δη­λα­δή χει­ρό­τε­ρα. 

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός είχε υπο­γρά­ψει ρηχό και αστό­χα­στο άρθρο στην «Κα­θη­με­ρι­νή της Κυ­ρια­κής», υπο­σχό­με­νος μια αγνώ­ρι­στη Ελ­λά­δα, θα είχε απο­δει­χθεί συ­νε­πής με τα υπε­σχη­μέ­να, καθώς η Ελ­λά­δα της… εξό­δου από τα μνη­μό­νια, θα έμπαι­νε σε κα­θε­στώς πα­νι­κού, ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κής και δια­δι­κτυα­κής τρο­μο­κρά­τη­σης, κα­ρα­ντί­νας και γε­νι­κευ­μέ­νου φόβου για το οι­κο­νο­μι­κό και κοι­νω­νι­κό αύριο, ει­δι­κά της ερ­γα­τι­κής ή και άνερ­γης τάξης, που μπο­ρεί να κρα­τή­σει άγνω­στο πόσο. 

Αν ο κο­ρω­νο­ϊ­ός ήταν η λι­τό­τη­τα και ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός, ετοι­μα­στεί­τε να ζή­σου­με για κά­μπο­σα χρό­νια μαζί του, με πε­ριό­δους έξαρ­σης της τα­ξι­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης, πε­ριό­δους σύ­ντο­μης ύφε­σης του τα­ξι­κού πο­λέ­μου και πα­ρα­τε­τα­μέ­να δια­στή­μα­τα μιας φρι­κα­λέα στρα­τιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νης κοι­νω­νι­κής ζωής.