Στο δημοψήφισμα για το νέο σύνταγμα του Μόρσι, το «ναι» επικράτησε με 64%. Η συμμετοχή ωστόσο καθηλώθηκε στο 32%, αποτέλεσμα και του οργανωμένου μποϊκοτάζ από μερίδα δυνάμεων της αντιπολίτευσης αλλά και της αυθόρμητης απογοήτευσης για την διακυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων. Αναδημοσιεύουμε άρθρο της Judith Orr, για το Socialist Worker (Βρετανία), από το Κάιρο. Γράφτηκε μετά τον πρώτο γύρο, αλλά τα όσα λέει διατηρούν την ισχύ τους για τις εξελίξεις στην Αίγυπτο.
Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου του δημοψηφίσματος στην Αίγυπτο για το νέο σύνταγμα του Αδελφού Μουσουλμάνου προέδρου Μόρσι, έβγαλαν πλειοψηφία 56,5% για το «ναι».
Στο Κάιρο, πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη με πληθυσμό 20 εκατομμυρίων, το «όχι» κέρδισε την πλειοψηφία. Στην διοικητική περιφέρεια της Gharbiya, στο Δέλτα του Νείλου, που περιλαμβάνει την εργατική, βιομηχανική περιοχή της Μαχάλα, επίσης επικράτησε το «όχι».
Το επόμενο Σάββατο θα ψηφίσουν άλλοι 24,7 εκατομμύρια άνθρωποι στις υπόλοιπες διοικητικές περιφέρειες.
Η εκστρατεία υπέρ του «όχι» περιλάμβανε μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους για να σταματήσει την επιβολή ενός φιλικού προς το στρατό και τις επιχειρήσεις συντάγματος, στο όνομα της επανάστασης.
Οι ψηφοφόροι παραπονέθηκαν για αρκετές παραβιάσεις. Πολλοί άνθρωποι έδειχναν με περηφάνεια το μελάνι στα δάκτυλά τους το οποίο αποδεικνύει ότι ψήφισαν, αλλά υπήρξαν καταγγελίες από μερικά εκλογικά τμήματα ότι αρκετοί ψηφοφόροι δεν «σημαδεύτηκαν» στα δάκτυλα προκειμένου να μην ψηφίσουν δεύτερη φορά.
Η πλειοψηφία των δικαστών αρνήθηκε να επιβλέψει τη ψηφοφορία, κι έτσι ο Μόρσι επέλεξε ως επόπτες άλλα άτομα με νομική εμπειρία.
Αλλά χιλιάδες ψηφοφόροι, καχύποπτοι για την έλλειψη πραγματικής νομικής επίβλεψης απέναντι σε πιθανότητα νοθείας, απαιτούσαν να δουν τις ταυτότητες αυτών που βρίσκονταν στα εκλογικά κέντρα.
«Ζήτησα από το δικαστή στο εκλογικό μου κέντρο να μου δείξει την ταυτότητά του για να αποδείξει ποιος είναι και αρνήθηκε, μας φώναξε και μου άρπαξε τη δική μου ταυτότητα», είπε στο SocialistWorker η DaliaMoustafa, λέκτορας, που περίμενε 2 ώρες στην ουρά για να ψηφίσει. «Διαμαρτυρήθηκα στην αστυνομία».
Οι δικαστές ήταν πανικόβλητοι που απλοί Αιγύπτιοι τους ζητούσαν ταυτότητα. Αυτό είναι κάτι που δεν θα συνέβαινε ποτέ προτού η επανάσταση δώσει στο λαό την αυτοπεποίθηση να αμφισβητεί την εξουσία.
«Αλλά το να βρίσκεσαι στις γυναικείες ουρές αυτές τις δύο ώρες ήταν πηγή έμπνευσης», πρόσθεσε η Dalia. «Εκεί μπορούσες να δεις ότι είναι μια επανάσταση των γυναικών. Δεν είχε πολλές «ψιλοκουβεντούλες», υπήρχε πολύ μεγάλη πολιτική συνειδητοποίηση και επίγνωση του αγώνα. Αισθάνονται πως είναι «ή τώρα ή ποτέ» όσον αφορά τα γυναικεία δικαιώματα».
Οι γυναίκες σήμερα είναι ενεργές σε ένα βαθμό που συγκρίνεται μόνο με τις 18 μέρες που έριξαν τον δικτάτορα Μουμπάρακ. Αυτό συμβαίνει εν μέρει λόγω της απειλής που μπορεί να προκαλέσει στη θέση της γυναίκας στην αιγυπτιακή κοινωνία το νέο σύνταγμα.
«Ό,τι κι αν γίνει στο τελικό αποτέλεσμα, ακόμα και αν στο δημοψήφισμα βγει μια μεγάλη πλειοψηφία υπέρ του ναι, ο Μόρσι εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μια σοβαρή κρίση», είπε ο SamehNaguib, ηγετικό μέλος των Επαναστατών Σοσιαλιστών της Αιγύπτου.
«Αντιμετωπίζει μια αντιπολίτευση στην οποία συμμετέχουν νέες δυνάμεις. Μεγαλύτερος από ποτέ αριθμός χριστιανών Κοπτών τώρα πολιτικοποιείται. Κανένα αιγυπτιακό σύνταγμα δεν έχει γραφτεί χωρίς τη συμμετοχή των Κοπτών.
Ο Μόρσι και η Αδελφότητα έχουν σοκαριστεί από το μέγεθος της αντιπολίτευσης. Θέλουν να την αποκηρύξουν ως «φελούλ» -κατάλοιπα του καθεστώτος- αλλά αυτό είναι αηδίες. Αν οι φελούλ μπορούσαν να κινητοποιήσουν τέτοιες μάζες στους δρόμους θα το είχαν κάνει για να υπερασπιστούν τον Μουμπάρακ.
Υπήρχαν φελούλ σε κάποιες διαδηλώσεις, και μερικοί φιλελεύθεροι συνεργάζονται μαζί τους, αλλά έχουμε δώσει αγώνα ενάντια σε αυτό».
Ο Μόρσι και η Αδελφότητα χάνουν υποστήριξη με τέτοια ταχύτητα που έχει αιφνιδιάσει τους πάντες.
Πάνω στην απελπισία της, η Αδελφότητα εξαπέλυσε μπράβους που διέπραξαν βίαιες επιθέσεις σε διαδηλωτές τις περασμένες εβδομάδες. Αυτό οδήγησε κάποιους στην αντιπολίτευση να πουν ότι η Αδελφότητα γίνεται φασιστική.
«Το να καταγγέλεις την Αδελφότητα ως φασιστική είναι λάθος», είπε ο Sameh. «Υπάρχουν στοιχεία που εκπροσωπούν την αντεπανάσταση, και οι αντεπαναστάσεις είναι βίαιες ενάντια στους εργάτες και τους αγωνιστές. Αλλά δεν ζούμε την άνοδο του φασισμού στην Αίγυπτο. Η εργατική τάξη δεν έχει ηττηθεί και ο αγώνας από τα κάτω βαθαίνει».
Οι εργάτες και οι φτωχοί έχουν ακόμα την προσδοκία ότι η επανάσταση θα βελτιώσει τις ζωές τους. Αλλά ο Μόρσι υπόσχεται μόνο αυξήσεις στις τιμές και λιτότητα, καθώς είναι ο μοναδικός τρόπος να πάρει διεθνή δάνεια για να σταθεροποιήσει την παραπαίουσα οικονομία.
Η εργατική τάξη δεν μπήκε σε αυτό το νέο κύμα αγώνα, ως συλλογική δύναμη. Όμως, η ανεξάρτητη ομοσπονδία συνδικάτων έβγαλε 2 εκατομμύρια φυλλάδια υπέρ του «όχι», εξηγώντας πόσο αντεργατικό είναι το νέο σύνταγμα. Αυτά διακινούνται σε χώρους δουλειάς και τοπικές κοινωνίες.
«Το λάθος που έκανε ο Μόρσι ήταν ότι έδειξε τι είδους επιθέσεις θέλει να οργανώσει», είπε ο Sameh. «Τεράστιες αυξήσεις στις τιμές των τσιγάρων και ωράριο στα καταστήματα της πόλης μέχρι τις 10 το βράδυ, για παράδειγμα. Αλλά δεν ήταν αρκετά δυνατός για να τις περάσει. Έτσι πριν το δημοψήφισμα, απέσυρε τις αυξήσεις στις τιμές, αλλά θα τις επαναφέρει μετά την ψηφοφορία. Αυτό θα προκαλέσει νέους αγώνες. Το σύνταγμα δεν μπορεί να σταματήσει αυτήν τη διαδικασία».
