Όχι στη σφαγή των εργασιακών δικαιωμάτων

Το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα έχει φου­ντώ­σει η συ­ζή­τη­ση για τα επό­με­να με­γά­λα χτυ­πή­μα­τα που ετοι­μά­ζουν οι δα­νει­στές, η κυ­βέρ­νη­ση και οι ντό­πιοι κα­πι­τα­λι­στές απέ­να­ντι στην ερ­γα­τι­κή τάξη. Από το Μάη του 2010, όταν ο τότε πρω­θυ­πουρ­γός Γ. Πα­παν­δρέ­ου έβαζε τους ερ­γα­ζό­με­νους και τα φτωχά λαϊκά στρώ­μα­τα στη μέγ­γε­νη των μνη­μο­νί­ων, ένας από τους πιο δια­κα­ής πό­θους των ερ­γο­δο­τών και των πο­λι­τι­κών εκ­φρα­στών τους ήταν το σμπα­ρά­λια­σμα κάθε ερ­γα­σια­κού δι­καιώ­μα­τος, που έχει κα­τα­κτη­θεί με αγώ­νες τα τε­λευ­ταία 100 και πλέον χρό­νια.

Στα 6 χρό­νια της μνη­μο­νια­κής λαί­λα­πας, πολλά ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα χά­θη­καν και όχι μόνο. Ο βα­σι­κός κα­τώ­τα­τος μι­σθός από τα 751 ευρώ πήγε στα 586 ευρώ, οι τριε­τί­ες πά­γω­σαν και ταυ­τό­χρο­να κα­ταρ­γή­θη­καν μια σειρά επι­δο­μά­των. Η μεί­ω­ση των μι­σθών έφερε μεί­ω­ση και στις συ­ντά­ξεις και στο επί­δο­μα ανερ­γί­ας. Το ποσό απο­ζη­μί­ω­σης, σε πε­ρί­πτω­ση από­λυ­σης, έπεσε στο μισό και δί­νε­ται σε μη­νιαί­ες δό­σεις. Η ζού­γκλα στις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις θε­σμο­θε­τή­θη­κε μέσα από το νόμο που δίνει το δι­καί­ω­μα στις ατο­μι­κές συμ­βά­σεις να πε­ριέ­χο­νται όροι κα­τώ­τε­ροι για τον ερ­γα­ζό­με­νο από την αντί­στοι­χη συλ­λο­γι­κή ή κλα­δι­κή σύμ­βα­ση ερ­γα­σί­ας.

Ατο­μι­κές συμ­βά­σεις ακόμη και για εκ πε­ρι­τρο­πής ερ­γα­σία (ερ­γα­σία δη­λα­δή ακόμη και μιας ημέ­ρας μόνο ανά εβδο­μά­δα) για διά­στη­μα 6 μηνών.

Ερ­γο­δο­τι­κές υπε­ρε­ξου­σί­ες

Οι ερ­γο­δό­τες, που πάντα μέσα από τον έλεγ­χο των κυ­βερ­νή­σε­ων είχαν το πάνω χέρι, με τα μνη­μό­νια απέ­κτη­σαν πολλά ακόμη δι­καιώ­μα­τα. Όπως το δι­καί­ω­μα να θέ­τουν σε δια­θε­σι­μό­τη­τα το προ­σω­πι­κό τους για 3 μήνες το χρόνο, το δι­καί­ω­μα να με­τα­τρέ­πουν τον ερ­γα­ζό­με­νο από πλή­ρους απα­σχό­λη­σης σε με­ρι­κής, ακόμη κι αν δεν συμ­φω­νεί ο ερ­γα­ζό­με­νος. Το δι­καί­ω­μα για κά­ποιους από αυ­τούς να λει­τουρ­γούν ακόμη και Κυ­ρια­κές τα κα­τα­στή­μα­τά τους, χωρίς να δί­νε­ται αύ­ξη­ση στους ερ­γα­ζό­με­νους και πολλά ακόμη, ει­δι­κά στα ασφα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα.

Η κυ­βέρ­νη­ση και ει­δι­κά ο αρ­μό­διος υπουρ­γός Γ. Κα­τρού­γκα­λος δια­τυ­μπα­νί­ζουν με πε­ρίσ­σιο θρά­σος ότι δεν πρό­κει­ται να συ­ναι­νέ­σουν σε νέα μεί­ω­ση των μι­σθών. Ψεύ­δο­νται ασύ­στο­λα. Ο με­γά­λος πόθος της ελ­λη­νι­κής άρ­χου­σας τάξης είναι άλλος. Είναι αυτός που τους εξα­σφα­λί­ζει ότι δεν θα υπάρ­χει ούτε μία στο εκα­τομ­μύ­ριο πι­θα­νό­τη­τα να αυ­ξη­θούν οι μι­σθοί.

Ομα­δι­κές απο­λύ­σεις και χτύ­πη­μα στο συν­δι­κα­λι­σμό. Με αυτές τις δύο αλ­λα­γές, που θα εκτο­ξεύ­σουν στα ύψη την ανερ­γία και την ανα­σφά­λι­στη ερ­γα­σία, αλλά και έχο­ντας σε αδύ­να­μη θέση τα συν­δι­κά­τα, οι μι­σθοί θα είναι αδύ­να­το να αυ­ξη­θούν και μάλ­λον είναι το πι­θα­νό­τε­ρο να μειω­θούν αρ­κε­τά.

Στρα­τιές ανέρ­γων

«Στο πλευ­ρό» τους τότε οι ερ­γο­δό­τες θα έχουν μια τε­ρά­στια στρα­τιά πει­να­σμέ­νων ανέρ­γων, που θα είναι το κα­λύ­τε­ρο εκ­βια­στι­κό χαρτί, για να επι­σεί­ουν το μπα­μπού­λα της από­λυ­σης σε κάθε ερ­γα­ζό­με­νο που δεν θα δέ­χε­ται μεί­ω­ση μι­σθού ή που δεν θα δέ­χε­ται να δου­λέ­ψει ανα­σφά­λι­στος, ώστε οι ερ­γο­δό­τες να γλι­τώ­νουν και τις ελά­χι­στες ει­σφο­ρές που δί­νουν πια στα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία. Γι’ αυτό το λόγο η κυ­βέρ­νη­ση σπεύ­δει να αλ­λά­ξει και το νόμο για την ανα­σφά­λι­στη ερ­γα­σία και πάλι βέ­βαια υπέρ των ερ­γο­δο­τών. Θα μειώ­σει κατά πολύ τα πρό­στι­μα σε ερ­γο­δό­τες που απα­σχο­λούν ανα­σφά­λι­στους ερ­γα­ζό­με­νους και απλά θα τους επι­βάλ­λει να τους ασφα­λί­σουν. Με λίγα λόγια τους στρώ­νει το χαλί για να «πα­ρα­νο­μούν», καθώς οι έλεγ­χοι θα είναι αδύ­να­το να γί­νουν από το μειω­μέ­νο προ­σω­πι­κό των επι­θε­ω­ρή­σε­ων ερ­γα­σί­ας.

Θυ­μί­ζου­με ότι ήταν η κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που στις 10 Γε­νά­ρη του 2013 κα­τέ­θε­τε επί­και­ρη ερώ­τη­ση στη βουλή, για την προ­ω­θού­με­νη τότε «κα­τάρ­γη­ση-συγ­χώ­νευ­ση υπη­ρε­σιών και τμη­μά­των του Σώ­μα­τος Επι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας (ΣΕΠΕ) στο Αγρί­νιο, στη Λευ­κά­δα, στην Άρτα, στο Καρ­πε­νή­σι, στη Λι­βα­δειά, στην Ηλεία, στη Δάφνη, στην Αγία Πα­ρα­σκευή στην Αθήνα, στο Ναύ­πλιο, στη Δράμα, στην Ημα­θία, στην Πέλλα, στη Φω­κί­δα» κ.α. Το­νί­ζο­ντας ότι «η κα­τάρ­γη­ση-συγ­χώ­νευ­ση υπη­ρε­σιών και τμη­μά­των του ΣΕΠΕ σε πολ­λές πε­ριο­χές της χώρας αφή­νει απρο­στά­τευ­τους τους ερ­γα­ζό­με­νους στο «έλεος» της ερ­γο­δο­τι­κής αυ­θαι­ρε­σί­ας». Η τω­ρι­νή μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν έχει πάρει ούτε ένα μέτρο για να λύσει αυτά τα προ­βλή­μα­τα και με τους νό­μους που ετοι­μά­ζε­ται να πε­ρά­σει, θα τα διο­γκώ­σει.

Συν­δι­κά­τα

Ταυ­τό­χρο­να η ασυ­δο­σία των ερ­γο­δο­τών θα έχει έναν ακόμη πο­λύ­τι­μο σύμ­μα­χο. Τα αδύ­να­μα και ολι­γο­με­λή συν­δι­κά­τα. Αδύ­να­μα να πά­ρουν απο­φά­σεις, καθώς στις συ­νε­λεύ­σεις θα απαι­τεί­ται για να είναι νο­μό­τυ­πη η από­φα­ση να ψη­φί­ζει υπέρ όχι το 51% των πα­ρό­ντων, αλλά το 51% των συ­νο­λι­κά εγ­γε­γραμ­μέ­νων στο σω­μα­τείο. Και βέ­βαια με τον γρα­φειο­κρα­τι­κό τρόπο που κι­νού­νται σή­με­ρα τα συν­δι­κά­τα στην πλειο­ψη­φία τους, πολύ δύ­σκο­λα θα πεί­σουν τους ερ­γα­ζό­με­νους να συμ­με­τέ­χουν στις δια­δι­κα­σί­ες τους. Πέρα από το ότι στον κα­θα­ρό ιδιω­τι­κό τομέα υπο­λο­γί­ζε­ται ότι είναι γραμ­μέ­νο, σε οποιο­δή­πο­τε σω­μα­τείο, μόνο το 7-8% των ερ­γα­ζο­μέ­νων, η ανυ­πο­λη­ψία των σω­μα­τεί­ων υπερ­πολ­λα­πλα­σιά­ζε­ται από τη στάση της ηγε­σί­ας της ΓΣΕΕ.

Ο τρό­πος με τον οποίο συ­νέ­δρα­με στο να σβή­σουν οι αντι­στά­σεις ενά­ντια στην αντια­σφα­λι­στι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση και η συμ­με­το­χή της τώρα στο εθνι­κό μέ­τω­πο για την ερ­γα­σία μαζί με τους ερ­γο­δό­τες και την κυ­βέρ­νη­ση, την κάνει απε­χθή για τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των ερ­γα­ζο­μέ­νων, που τη βλέ­πει να βγά­ζει λάδι και την κυ­βέρ­νη­ση και τους ερ­γο­δό­τες. Απο­δει­κνύ­ε­ται και πάλι πε­ρί­τρα­να ότι η εφαρ­μο­γή ή η στή­ρι­ξη των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας έχει τα­ξι­κή μο­νο­μέ­ρεια υπέρ των κα­πι­τα­λι­στών.

Η Αρι­στε­ρά χρειά­ζε­ται να δρά­σει άμεσα. Η πρω­το­βου­λία για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του ΜΕΤΑ χρειά­ζε­ται να κι­νη­θεί με αστρα­πιαία τα­χύ­τη­τα, κα­λώ­ντας σε ενιαία δράση και συ­ντο­νι­σμό τις συν­δι­κα­λι­στι­κές δυ­νά­μεις του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και της υπό­λοι­πης Αρι­στε­ράς, για να χτι­στούν σω­μα­τεία από την αρχή, ιδιαί­τε­ρα σε δύ­σκο­λους χώ­ρους, για να ορ­γα­νω­θεί από τώρα η ενη­μέ­ρω­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων, για να ακο­λου­θή­σουν γρή­γο­ρα μετά τη ΔΕΘ καλά ορ­γα­νω­μέ­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Το δυ­να­μι­κό που έδωσε τις μάχες την τριε­τία 2010-2013, η νε­ο­λαία που ψή­φι­σε μα­ζι­κά ΟΧΙ στο περ­σι­νό δη­μο­ψή­φι­σμα, έχουν υπο­στεί με­γά­λο σοκ από τη διά­ψευ­ση των προσ­δο­κιών τους, αλλά δεν έχουν ακόμη απο­δε­χθεί ως ΤΙΝΑ την εφαρ­μο­γή του μνη­μο­νί­ου.

Πε­ρι­μέ­νουν από την Αρι­στε­ρά προ­τά­σεις και λύ­σεις για τη λι­τό­τη­τα, βά­ζο­ντας μπρο­στά ως αι­τή­μα­τα τις δικές τους ανά­γκες. Τα αι­τή­μα­τα για αυ­ξή­σεις στους μι­σθούς, για προ­σλή­ψεις, για μεί­ω­ση της δικής τους φο­ρο­λο­γί­ας.

Πε­ρι­μέ­νουν από την Αρι­στε­ρά να συ­γκρου­στεί απο­φα­σι­στι­κά με όσους επι­βάλ­λουν τις πο­λι­τι­κές του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου δήθεν μο­νό­δρο­μου για να τε­λειώ­νουν με τη λι­τό­τη­τα. Τέ­τοιες πο­λι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες μπο­ρεί να πάρει και η Λαϊκή Ενό­τη­τα με βάση την πο­λι­τι­κή από­φα­ση της τε­λευ­ταί­ας συν­διά­σκε­ψής της. Σε κε­ντρι­κό επί­πε­δο ήδη υπήρ­ξαν πολ­λές πρω­το­βου­λί­ες, όπως η στή­ρι­ξη του αγώνα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στον Μα­ρι­νό­που­λο και στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων στα νο­σο­κο­μεία και στη ΔΕΗ. Οι μάχες αυτές χρειά­ζε­ται να απλω­θούν και στις γει­το­νιές μαζί με τα σω­μα­τεία και τους αγω­νι­στές στα συν­δι­κά­τα, για να χτι­στεί ένα μα­ζι­κό μέ­τω­πο αγώνα που θα μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει την κυ­βέρ­νη­ση. Που θα βάλει τις βά­σεις για να απο­λυ­θούν ομα­δι­κά η λι­τό­τη­τα και όσοι την επι­βάλ­λουν. Η κυ­βέρ­νη­ση, η ΕΕ, το ΔΝΤ.

*Σκί­τσο του Πάνου Μα­ρα­γκού από το "Έθνος".