Κατάληψη λίγων ωρών του κτηρίου της Μενάδρου 22 (Αθήνα) του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ), πραγματοποιήθηκε, στις 15 Μάρτη, από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Γεωτεχνικών Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΟΓΕΔΥ) και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Υπουργείου Γεωργίας (ΠΟΣΕΥΓ). Η κατάληψη έγινε για να διαμαρτυρηθούν οι εργαζόμενοι για την ακαταλληλότητα του κτιρίου και τις άθλιες κι επικίνδυνες συνθήκες.
Τα κτιριακά προβλήματα του ΥΠΑΑΤ είναι χρόνια γνωστά και αποτελεί πάγιο αίτημα όλων των διεκδικήσεων των σωματείων και ομοσπονδιών, η στέγαση σε ένα σύγχρονο και λειτουργικό κτίριο, του συνόλου των υπηρεσιών, προσβάσιμο με εύκολο τρόπο για τους εργαζόμενους, αλλά και τους συναλλασσόμενους (κυρίως αγρότες).
Οι μνημονιακές πολιτικές απαξίωσης του ρόλου του Δημοσίου και η εκχώρηση όλο και περισσότερων αρμοδιοτήτων και αντικειμένων στον ιδιωτικό τομέα και τους επιχειρηματίες, εις βάρος της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών, έχουν φυσικό επακόλουθο τη διάλυση των υπηρεσιών και άρα και των υποδομών που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι, αλλά και οι αγρότες.
Όλο το Δημόσιο κι όχι μόνο το ΥΠΑΑΤ δουλεύει χωρίς προσωπικό, με ελαστικά εργαζόμενους όλο και περισσότερους, χωρίς μελάνι, χαρτί, στυλό, υπολογιστές, χωρίς ασφαλή κτίρια, χωρίς θέρμανση, χωρίς Μέσα Ατομικής Προστασίας (γι’ αυτό και η τραγική αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων»), χωρίς συνθήκες υγιεινής.
Οι εργαζόμενοι του ΥΠΑΑΤ, ιδιαίτερα σε κάποια από τα πιο κεντρικά κτίρια (Μενάνδρου, Αχαρνών, Βερανζέρου κλπ) είναι στοιβαγμένοι σε δωμάτια με φωταγωγούς και ακάλυπτους-χωματερές, με υγρασία και κίνδυνο ηλεκτροπληξίας, με σοφάδες να πέφτουν, με ποντίκια και περιστέρια, χωρίς εξόδους κινδύνου, χωρίς κεντρική θέρμανση και αναλώσιμα. Η περιοχή είναι υποβαθμισμένη και εγκαταλελειμμένη από το δήμο Αθήνας και εξαιτίας της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, αφού είναι συνειδητή επιλογή να αφήνονται ολόκληρες πυκνοκατοικημένες περιοχές να ρημάζουν, για να κατευθύνεται το δημόσιο χρήμα στις επιχειρήσεις και τις κατοικίες των ήδη πλούσιων. Η εξαθλίωση των φτωχών είναι επιλογή που υλοποιείται κι έχει επιπτώσεις στις δουλειές και τη ζωή όσων δεν ανήκουν στην τάξη του κεφαλαίου.
Τα ιδιωτικά κανάλια που κάλυψαν το θέμα (η δημόσια ΕΡΤ δεν ήρθε καν) εστίασαν στο αγαπημένο τους θέμα των κλοπών που, πράγματι, έχουν υποστεί εργαζόμενοι και της αστυνόμευσης και ζητούσαν μετά μανίας να μιλήσουν με τα «θύματα». Όταν από μεριάς των σωματείων μας βάζαμε το θέμα ότι όλοι κι όλες είμαστε θύματα των μνημονίων και αυτό απαιτεί λύσεις που θα ξαναβάζουν το Δημόσιο στον κοινωνικό του ρόλο, με επαρκή χρηματοδότηση και στελέχωση, αυτό δεν ήθελαν να το προβάλλουν καθόλου.
Οι εργαζόμενοι απαιτούν την άμεση μετακόμιση σε κατάλληλο κτίριο ως μόνη λύση. Η συγκέντρωση είχε μαζική συμμετοχή φανερώνοντας ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να τα καταφέρουν. Αντιπροσωπεία του Συλλόγου Εργαζομένων του ΥΠΑΑΤ, της ΠΟΓΕΔΥ και εργαζόμενοι του κτιρίου συναντήθηκαν με τη Διευθύντρια του γραφείου του Υπουργού που αποδέχτηκε ότι η κατάσταση στο εν λόγω κτίριο είναι τραγική. Ωστόσο, οι λύσεις που διερευνώνται από την πολιτική ηγεσία είναι για εξεύρεση κτιρίου που θα αγοράσει ή θα νοικιάσει και θα ανασκευάσει για τις ανάγκες του ΥΠΑΑΤ, το Δημόσιο, από τράπεζες ή άλλο ιδιώτη. Και γεννάται το ερώτημα: γιατί δεν διερευνώνται τα υπάρχοντα κτίρια του Δημοσίου και η απεύθυνση είναι πάλι προς τους ιδιώτες; Μήπως όλα τα δημόσια κτίρια και η περιουσία έχουν παραχωρηθεί σε κάθε ΤΑΙΠΕΔ και Υπερταμείο και το Δημόσιο θα χρυσοπληρώνει για να λειτουργήσει, έστω και στοιχειωδώς, τους ιδιώτες;
Οι εργαζόμενοι θα παρακολουθούν την εξέλιξη του θέματος περιμένοντας να δρομολογηθούν οι πρώτες αναγκαίες κινήσεις και θα επανέλθουν με νέες κινητοποιήσεις όπου κι όποτε χρειαστεί.
