Οι μαύρες, ακροδεξιές τουλίπες της Ολλανδίας

Οι ευ­ρω­ε­κλο­γές στην Ολ­λαν­δία έδω­σαν ένα από τα χει­ρό­τε­ρα και πλέον... ανα­πά­ντε­χα(;) απο­τε­λέ­σμα­τα, με κρι­τή­ριο την ψήφο και την άνοδο της ακρο­δε­ξιάς. Δυο κόμ­μα­τα αντι­με­τα­να­στευ­τι­κά, το Φό­ρουμ για τη Δη­μο­κρα­τία και το Κόμμα της Ελευ­θε­ρί­ας συ­γκε­ντρώ­νουν αθροι­στι­κά το 15% των ψήφων και απο­τε­λούν τη δεύ­τε­ρη, με­γα­λύ­τε­ρη πο­λι­τι­κή δύ­να­μη στη χώρα της του­λί­πας, ισό­πα­λη με το κυ­βερ­νών συ­ντη­ρη­τι­κό Λαϊκό Κόμμα για την Ελευ­θε­ρία και τη Δη­μο­κρα­τία. Κα­νέ­να από αυτά τα δυο κόμ­μα­τα δεν υπήρ­χε πριν από έξι χρό­νια - το Φό­ρουμ ιδρύ­θη­κε πριν από τρία, και σή­με­ρα, ελέγ­χει, έπει­τα από τις εκλο­γές του πε­ρα­σμέ­νου Μαρ­τί­ου, και το νο­μο­θε­τι­κό σώμα της Γε­ρου­σί­ας στην Ολ­λαν­δία, με 13 έδρες.

Μια από τις πάλαι ποτέ πιο ανοι­χτές και ανε­κτι­κές κοι­νω­νί­ες της Ευ­ρώ­πης, δεί­χνει να έχει απο­φα­σί­σει πως ήρθε η ώρα να κρυ­φτεί στο κα­βού­κι της. Φαι­νο­με­νι­κά, όλα αυτά οφεί­λο­νται στη με­τα­νά­στευ­ση, η οποία υπήρ­ξε το «δυ­να­τό», προ­ε­κλο­γι­κό χαρτί, τόσο για το Φό­ρουμ για τη Δη­μο­κρα­τία, του 36χρο­νου πο­λι­τι­κά­ντη, Τιερί Μπο­ντέ, όσο και για το Κόμμα της Ελευ­θε­ρί­ας του σε­ση­μα­σμέ­νου δη­μα­γω­γού, Γκερντ Βίλ­ντερς.

Για τους ανα­λυ­τές, τους εκλο­γο­λό­γους, τους «ευ­ρω­παϊ­στές», η κάτω από το ψυ­χο­λο­γι­κό όριο των εί­κο­σι, πο­σο­στιαί­ων μο­νά­δων, πύρ­ρειος νίκη του σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού Ερ­γα­τι­κού Κόμ­μα­τος απο­τέ­λε­σε δήθεν από­δει­ξη της πί­στης των Ολ­λαν­δών στο ευ­ρω­παϊ­κό εγ­χεί­ρη­μα και σαφής υπο­στή­ρι­ξη στο πρό­σω­πο του Τί­μερ­μανς για τη θέση του προ­έ­δρου της Κο­μι­σιόν.

Μόνο έτσι δεν είναι.

Μπο­ρεί οι Ολ­λαν­δοί να ανέ­τρε­ψαν, ως προς την πρω­τιά, τις προ­ε­κλο­γι­κές δη­μο­σκο­πή­σεις, όμως οι Ερ­γα­τι­κοί είχαν υιο­θε­τή­σει κα­τε­ξο­χήν ζη­τή­μα­τα της ατζέ­ντας που είχε βάλει «σκε­πτι­κι­στι­κά» η ακρο­δε­ξιά για το παρόν και το μέλ­λον της ολ­λαν­δι­κής οι­κο­νο­μί­ας μέσα στην ΕΕ.

Με άλλα λόγια, οι Ολ­λαν­δοί ψή­φι­σαν εκεί­νους που πι­στεύ­ουν βά­σι­μα από την προ­ϋ­πη­ρε­σία τους στους δια­δρό­μους των Βρυ­ξελ­λών και του Στρα­σβούρ­γου, στο λό­μπινγκ της ΕΕ, πως θα εφαρ­μό­σουν τις προ­τά­σεις της ακρο­δε­ξιάς και ει­δι­κά του Φό­ρουμ για τη Δη­μο­κρα­τία, σε σχέση με τη με­τα­νά­στευ­ση από την Ανα­το­λι­κή και τη Νότια Ευ­ρώ­πη, την τύχη του ευρώ, ως «μη-απο­δο­τι­κού» νο­μί­σμα­τος για τις χώρες της ευ­ρω­παϊ­κής πε­ρι­φέ­ρειας και κυ­ρί­ως τα οι­κο­νο­μι­κά πλήγ­μα­τα για τις ολ­λαν­δι­κές εξα­γω­γές όποτε και αν γίνει (αν γίνει) το Brexit (Μπρέ­ξιτ).

Το τε­λευ­ταίο ει­δι­κά κα­θό­ρι­σε, ακόμη και χωρίς να έχει συ­ντε­λε­στεί, σε με­γά­λο βαθμό τις επι­λο­γές των ψη­φο­φό­ρων, ει­δι­κά όσων σχε­τί­ζο­νται με τον αγρο­το­κτη­νο­τρο­φι­κό τομέα της Ολ­λαν­δί­ας. Αξί­ζει να ση­μειω­θεί τούτο : Αν και η γε­ωρ­γία, η κτη­νο­τρο­φία και η αλιεία συμ­βάλ­λουν μόνο ως προς το 1,2% του ΑΕΠ της χώρας, η Ολ­λαν­δία απο­σπά το 9% των τα­κτι­κών, ευ­ρω­παϊ­κών επι­δο­τή­σε­ων και το 18% των επι­πλέ­ον έκτα­κτων επα­νορ­θώ­σε­ων λόγω των πε­ριο­ρι­σμών και των απα­γο­ρεύ­σε­ων στο ρω­σι­κό εμπάρ­γκο. 

Οι ρίζες όμως και οι αι­τί­ες του ολ­λαν­δι­κού, ακρο­δε­ξιού προ­βλή­μα­τος βρί­σκο­νται αλλού και πιο συ­γκε­κρι­μέ­να εδρά­ζο­νται στα οι­κο­νο­μι­κά και εξο­ρυ­κτι­κά συμ­φέ­ρο­ντα της ολ­λαν­δι­κής άρ­χου­σας τάξης, εντός και εκτός της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης.

Ας ξε­κι­νή­σου­με με ορι­σμέ­νες, τυ­πο­ποι­η­μέ­νες δια­πι­στώ­σεις : Η ολ­λαν­δι­κή οι­κο­νο­μία όσο και αν χτυ­πή­θη­κε από την διε­θνή, κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση του 2008, και πάντα σε σύ­γκρι­ση με τις άλλες, ευ­ρω­παϊ­κές οι­κο­νο­μί­ες της ευ­ρω­ζώ­νης, τρέ­χει με θε­τι­κούς ρυθ­μούς ανά­πτυ­ξης 2,7% το έτος (ένα­ντι 4,6% το 2009), ο πλη­θω­ρι­σμός δεν ξε­περ­νά το 2% και η ανερ­γία βρί­σκε­ται μόλις στο 3,3%.

Τότε γιατί οι Ολ­λαν­δοί αι­σθά­νο­νται «φτω­χό­τε­ροι» και «αδι­κη­μέ­νοι» σε σχέση με το 2007, όπως βλέ­πει κα­νείς στα πρω­το­σέ­λι­δα των εφη­με­ρί­δων, στις τη­λε­ο­πτι­κές εκ­πο­μπές πο­λι­τι­κού δια­λό­γου και κυ­ρί­ως στο ίντερ­νετ και τα σό­σιαλ μί­ντια της συ­στη­μι­κής και συ­στη­μα­τι­κής φε­η­κνιουζ­γρα­φί­ας και χο­λε­ρι­κής σχο­λιο­γρα­φί­ας;

Η απά­ντη­ση πρέ­πει να ανα­ζη­τη­θεί στους πυ­λώ­νες της ολ­λαν­δι­κής οι­κο­νο­μί­ας που απο­τε­λούν ταυ­τό­χρο­να και τα πιο ισχυ­ρά πο­λι­τι­κά και οι­κο­νο­μι­κά λόμπι της χώρας, κρα­τώ­ντας τα κλει­διά της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και συ­να­κό­λου­θα της «ενη­μέ­ρω­σης», πα­ρα­δο­σια­κής,ηλε­κτρο­νι­κής και ιντερ­νε­τι­κής, στη Χάγη, το Ρό­τερ­νταμ και το Άμ­στερ­νταμ : Στην πε­τρε­λαϊ­κή εται­ρεία Shell, στις τρά­πε­ζες και τις εται­ρεί­ες ασφα­λειών ζωής, σύ­ντα­ξης και υγεί­ας (οι Ολ­λαν­δοί υπήρ­ξαν οι πρω­το­μά­στο­ρες του σύγ­χρο­νου, ιδιω­τι­κού συ­στή­μα­τος ασφά­λι­σης) και τον αγρο­το­κτη­νο­τρο­φι­κό και αλιευ­τι­κό κλάδο.

Η ολ­λαν­δι­κή ακρο­δε­ξιά και το πε­τρέ­λαιο

Η Shell ως κοι­νο­πρα­ξία Ολ­λαν­δών και Βρε­τα­νών κα­τέ­χει ορι­σμέ­να από τα χει­ρό­τε­ρα, σε ό,τι αφορά την ποιό­τη­τα και τις προ­ο­πτι­κές, κοι­τά­σμα­τα πε­τρε­λαί­ου και φυ­σι­κού αε­ρί­ου στον πλα­νή­τη, κυ­ρί­ως στην Αφρι­κή και την Ασία και πιο συ­γκε­κρι­μέ­να στη Νι­γη­ρία και την Ιν­δο­νη­σία. Κατά σύμ­πτω­ση (;) είναι χώρες στις οποί­ες ανέ­τει­λε στην αυγή της τρέ­χου­σας δε­κα­ε­τί­ας και η ισλα­μι­κή τρο­μο­κρα­τία με κύρια πε­ρί­πτω­ση εκεί­νη της Μπόκο Χαράμ στη Βό­ρεια Νι­γη­ρία, που αφε­νός είναι πα­ρα­κλά­δι της Αλ Κάι­ντα και αφε­τέ­ρου δο­λο­φο­νεί αδια­κρί­τως πο­λι­τι­κούς αντι­πά­λους και συ­νερ­γα­ζό­με­νους με τις δυ­τι­κές εται­ρεί­ες εξο­ρύ­ξε­ων, εκτο­πί­ζο­ντας ολό­κλη­ρα χωριά από τις εστί­ες τους.

Ας υπεν­θυ­μί­σου­με σε αυτό το ση­μείο πως η Αλ Κάι­ντα και κατ ΄επέ­κτα­ση τα πα­ραρ­τή­μα­τά της, κυ­ρί­ως με σου­νι­τι­κή, πο­λι­τι­κή κά­λυ­ψη, υπήρ­ξαν δη­μιουρ­γή­μα­τα των αμε­ρι­κα­νι­κών μυ­στι­κών υπη­ρε­σιών για την ανά­σχε­ση του κομ­μου­νι­σμού τη δε­κα­ε­τία του 1980.

Η σε κρί­σι­μη φάση μελ­λο­ντι­κή οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση και επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα της Shell υπα­γο­ρεύ­ει εν πολ­λοίς τη διε­θνή, εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή της ση­με­ρι­νής κυ­βέρ­νη­σης Ρούτε και της «με­τριο­πα­θούς» ακρο­δε­ξιάς του Μπο­ντέ. Για πα­ρά­δειγ­μα, στο ζή­τη­μα της Βε­νε­ζου­έ­λας, που η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση έχει τα­χθεί,όπως και το σύ­νο­λο της ΕΕ, με το μέρος των ΗΠΑ και του επί­δο­ξου πρα­ξι­κο­πη­μα­τία Γκουαϊ­δό.

Στο ζή­τη­μα της υπερ­θέρ­μαν­σης του πλα­νή­τη. Την ώρα που η Ολ­λαν­δία πρώ­τον, γνώ­ρι­σε με­ρι­κά από τα ογκω­δέ­στε­ρα, μα­θη­τι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια για την ανά­σχε­ση της κα­πι­τα­λι­στι­κά και πε­τρε­λαϊ­κά προ­ερ­χό­με­νης κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής, δεύ­τε­ρον, έχει μια από τις κα­λύ­τε­ρες ανα­λο­γί­ες ενερ­γεια­κής προ­σαρ­μο­γής σε ανα­νε­ώ­σι­μες πηγές και τρί­τον, ενώ η χώρα, σύμ­φω­να με επι­στη­μο­νι­κές με­λέ­τες, στην πε­ρί­πτω­ση της γε­νι­κής τήξης των πάγων στην Αρ­κτι­κή και την άνοδο της στάθ­μης της θά­λασ­σας, κιν­δυ­νεύ­ει να χάσει το 20-25% των εδα­φών της, από τις πλημ­μύ­ρες και τη διά­βρω­ση, η ακρο­δε­ξιά του Τιερί Μπο­ντέ είναι φα­να­τι­κός αρ­νη­τής της υπερ­θέρ­μαν­σης του πλα­νή­τη και εξί­σου φα­να­τι­κός υπο­στη­ρι­κτής του αμε­ρι­κα­νού προ­έ­δρου, Ντό­ναλντ Τραμπ.

Και εδώ υπάρ­χει η άβολη για το ολ­λαν­δι­κό κα­τε­στη­μέ­νο αλή­θεια: Η Shell επι­διώ­κει να απο­σπά­σει ση­μα­ντι­κό με­ρί­διο από την μοι­ρα­σιά των κοι­τα­σμά­των πε­τρε­λαί­ου και φυ­σι­κού αε­ρί­ου, που βρί­σκο­νται στον πυθ­μέ­να της Αρ­κτι­κής και σε αυτόν τον αγώνα δρό­μου για την κα­το­χύ­ρω­ση κα­πι­τα­λι­στι­κών συμ­φε­ρό­ντων, η Ολ­λαν­δία έχει βάλει και τον αλιευ­τι­κό της στόλο, έναν από τους πιο απο­δο­τι­κούς και «επι­θε­τι­κούς» στη Βό­ρεια Θά­λασ­σα, με στόχο να εξα­σφα­λί­σει έναν «ολ­λαν­δι­κό, θα­λάσ­σιο διά­δρο­μο» προς τον Βό­ρειο Πα­γω­μέ­νο Ωκε­α­νό. Αν αυτό θυ­μί­ζει κάτι από τους «πο­λέ­μους της τσι­πού­ρας» ανά­με­σα σε έλ­λη­νες και τούρ­κους ψα­ρά­δες, στους θα­λάσ­σιους χώ­ρους γύρω από τα Ίμια ή αλλού έχετε πέσει, σε γε­νι­κές γραμ­μές, μέσα.

Γι’ αυτό και στην προ­ε­κλο­γι­κή του εκ­στρα­τεία, ο Μπο­ντέ μι­λού­σε κατά κόρον για τα πε­ρα­σμέ­να με­γα­λεία του ολ­λαν­δι­κού μερ­κα­ντι­λι­σμού, όταν οι πρω­το­πό­ροι, ολ­λαν­δοί θα­λασ­σο­πό­ροι άνοι­ξαν αποι­κιο­κρα­τι­κούς δρό­μους από την Αμε­ρι­κή έως την Ασία για τον «πρώτο, τον κα­λύ­τε­ρο και τον πλη­ρέ­στε­ρο κα­πι­τα­λι­σμό και πο­λι­τι­σμό της Δύσης» (ακρι­βή λόγια του 36χρο­νου δη­μα­γω­γού από τις προ­ε­κλο­γι­κές του ομι­λί­ες).

Από την άλλη πλευ­ρά, η χώρα που έχει μου­σουλ­μά­νους στο έδα­φός της από το 1524, όταν εγκα­τα­στά­θη­καν οι πρώ­τοι έμπο­ροι από την Οθω­μα­νι­κή Αυ­το­κρα­το­ρία και τη Δυ­τι­κή Αφρι­κή, η χώρα που μόλις το 4% του πλη­θυ­σμού σε σύ­νο­λο 17.000.000 είναι μου­σουλ­μά­νοι, επι­κρό­τη­σε (ξανά αν και χωρίς τα πο­σο­στά των προη­γού­με­νων εκλο­γών) το αντι­μου­σουλ­μα­νι­κό δη­λη­τή­ριο του Βίλ­ντερς το οποίο ανα­τρο­φο­δο­τεί­ται από τα συ­στη­μι­κά ΜΜΕ που δεν χά­νουν ευ­και­ρία να ανα­δεί­ξουν στις διε­θνείς ει­δή­σεις τους, τη δράση της Μπόκο Χαράμ - ΜΜΕ που ανή­κουν με­το­χι­κά και διοι­κη­τι­κά και στη Shell.

Κάπως έτσι κλεί­νει ο φαύ­λος, κα­πι­τα­λι­στι­κός και αστι­κός, κύ­κλος της εκ­με­τάλ­λευ­σης, της σπερ­μο­λο­γί­ας, της φα­σι­στι­κής απει­λής και της ψευ­δο­λο­γί­ας από τη Δυ­τι­κή Αφρι­κή έως το Ρό­τερ­νταμ.

Η ολ­λαν­δι­κή ακρο­δε­ξιά, η ΕΕ και η κα­τα­στρο­φή των ολ­λαν­δι­κών τρα­πε­ζών και ασφα­λι­στι­κών εται­ρειών στην Ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη

Η ολ­λαν­δι­κή οι­κο­νο­μία που βα­σί­ζε­ται κατά 86% στις υπη­ρε­σί­ες, την ψη­φια­κή τε­χνο­λο­γία και τον τρι­το­γε­νή τομέα, υπέ­στη βαριά πλήγ­μα­τα από τις κα­πι­τα­λι­στι­κές, χρη­μα­το­πι­στω­τι­κές «φού­σκες» στην Ευ­ρώ­πη.

Πώς με­τέ­φρα­σε και πα­ρα­χά­ρα­ξε η ολ­λαν­δι­κή ακρο­δε­ξιά τις απο­τυ­χί­ες του χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού τομέα της Ολ­λαν­δί­ας και τους επεν­δυ­τι­κούς τυ­χο­διω­κτι­σμούς στα Βαλ­κά­νια και την Ανα­το­λή;

Ως «απο­τυ­χία του ευ­ρω­παϊ­κού οι­κο­δο­μή­μα­τος και της επέ­κτα­σης της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης». Ο Μπο­ντέ μά­λι­στα έθεσε πρώ­τος στην Ολ­λαν­δία, από την ίδρυ­ση του κόμ­μα­τός του, πριν από τρία χρό­νια ως αιτία των κα­κο­δαι­μο­νιών της ολ­λαν­δι­κής οι­κο­νο­μί­ας (που «τρέ­χει» με 2,7% κάθε έτος και έχει κατ’ ου­σί­αν μη­δε­νι­κή ανερ­γία!) τη με­τα­νά­στευ­ση «του Πο­λω­νού υδραυ­λι­κού, του Ιτα­λού οι­κο­δό­μου, του Ρου­μά­νου υπαλ­λή­λου, του Έλ­λη­να μι­κρο­πω­λη­τή».

Οι απώ­λειες των ολ­λαν­δι­κών τρα­πε­ζών (όσες δεν κα­λύ­φθη­καν με τα δια­δο­χι­κά μνη­μό­νια και την πο­λι­τι­κής της άγριας λι­τό­τη­τας) και κυ­ρί­ως των ολ­λαν­δι­κών ασφα­λι­στι­κών εται­ρειών έχουν με­τα­τρα­πεί εν πρώ­τοις σε.. δο­μι­κό πρό­βλη­μα της ΕΕ, την οποία ο Μπο­ντέ αμ­φι­σβη­τεί «κρι­τι­κά» όσο αυτή δεν πε­ρι­χα­ρα­κώ­νε­ται, οι­κο­νο­μι­κά και νο­μι­σμα­τι­κά (ο Μπο­ντέ θε­ω­ρεί ότι το ευρώ είναι «πρό­βλη­μα» για την ολ­λαν­δι­κή οι­κο­νο­μία) σε πέ­ντε-έξι χώρες, δο­ρυ­φο­ρι­κές προς τη Γερ­μα­νία, ένα επι­χεί­ρη­μα που ακού­γε­ται και από ισχυ­ρές με­ρί­δες του γερ­μα­νι­κού κε­φα­λαί­ου. Εν δευ­τέ­ροις, οι ερ­γα­ζό­με­νοι σε ολ­λαν­δι­κό έδα­φος, γη­γε­νείς και με­τα­νά­στες έχουν υπο­στεί πέντε αυ­ξή­σεις ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών μέσα σε επτά χρό­νια (στην Ολ­λαν­δία δεν υφί­στα­ται δη­μό­σιο σύ­στη­μα ασφά­λι­σης, αλλά ομοιο­ε­παγ­γελ­μα­τι­κά ή κλα­δι­κά, συλ­λο­γι­κά ή ακόμη και ατο­μι­κά, συμ­βό­λαια ασφά­λι­σης ακόμη και για τους ερ­γα­ζό­με­νους στο κρά­τος και τις δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες).

Και κάπως έτσι και λαϊ­κι­στι­κά «εκλαϊ­κευ­μέ­να» φτά­σα­με να θε­ω­ρεί­ται «ολ­λαν­δι­κό πρό­βλη­μα» η με­τα­νά­στευ­ση από τις χώρες της Ανα­το­λι­κής Ευ­ρώ­πης και τα Βαλ­κά­νια, που υπο­τί­θε­ται ότι παίρ­νει και υπο­βαθ­μί­ζει τις δου­λειές για τους «κα­θα­ρούς» Ολ­λαν­δούς-με την ανερ­γία, στο 3,3%.