Οι θεσμοί αποφάσισαν

Οι θε­σμοί απο­φά­σι­σαν: Η οι­κο­νο­μι­κή κα­τα­στρο­φή της Ελ­λά­δας είναι μο­νό­δρο­μος. Η Ελ­λά­δα, το θέ­λουν, δεν το θέ­λουν οι κά­τοι­κοί της, πρέ­πει να δια­λυ­θεί. Η βαρ­βα­ρό­τη­τα και η ανα­ξιο­πρέ­πεια είναι η νέα κα­νο­νι­κό­τη­τα.

Οι θε­σμοί απο­φά­σι­σαν: Καμιά ανοχή στη δη­μο­κρα­τία. Αγνό­η­σαν προ­κλη­τι­κά τη δια­πραγ­μά­τευ­ση τόσων μηνών και επα­νέ­φε­ραν στο παρά πέντε ένα πρό­γραμ­μα χει­ρό­τε­ρο από αυτό που δεν μπο­ρού­σε να εφαρ­μό­σει η κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά και απέρ­ρι­ψε ο ελ­λη­νι­κός λαός στις εκλο­γές. Για τους θε­σμούς η δη­μο­κρα­τι­κή ετυ­μη­γο­ρία ενός λαού δεν είναι αρ­κε­τός λόγος για να εμπλα­κούν σε μια ου­σια­στι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση. Δεν έκα­ναν καν τον κόπο να φέ­ρουν μια πρό­τα­ση που δεν πε­ρι­φρο­νεί και δεν απα­ξιώ­νει τόσο επι­δει­κτι­κά το Brussels Group.

Αφού οι θε­σμοί ακύ­ρω­σαν το ΒG και τη δια­πραγ­μά­τευ­ση μηνών και επα­νέ­φε­ραν την απαί­τη­σή τους για εφαρ­μο­γή του Μνη­μο­νί­ου, η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά πρέ­πει να επα­να­φέ­ρει το πρό­γραμ­μα της ΔΕΘ. Ας εί­μα­στε σα­φείς. Δεν έχου­με να κά­νου­με με δύο προ­τά­σεις όπου πρέ­πει να βρε­θού­με κάπου στη μέση, από τη μια η ελ­λη­νι­κή πρό­τα­ση και από την άλλη η πρό­τα­ση των θε­σμών. Η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά ανέ­λα­βε να σχη­μα­το­ποι­ή­σει σε ένα κεί­με­νο τα απο­τε­λέ­σμα­τα του BG. Δεν είναι προ­τά­σεις της ελ­λη­νι­κής πλευ­ράς οι απαι­τή­σεις των δα­νει­στών που πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται σε αυτό. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα του BG δεν έχουν υιο­θε­τη­θεί από την ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά παρά μόνο ως διε­ρευ­νη­τι­κή βάση για την επί­τευ­ξη συμ­φω­νί­ας, η οποία πε­ρι­λαμ­βά­νει ρύθ­μι­ση για το χρέος, ανα­πτυ­ξια­κό σχέ­διο κ.ο.κ.

Στην τε­λευ­ταία Κε­ντρι­κή Επι­τρο­πή ει­πώ­θη­κε ότι δεν έχει νόημα η συ­ζή­τη­ση για επι­μέ­ρους τμή­μα­τα της δια­πραγ­μά­τευ­σης που βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη, διότι τί­πο­τα δεν έχει γίνει απο­δε­κτό και όλα πρέ­πει να σταθ­μι­στούν ως τμή­μα­τα της τε­λι­κής συμ­φω­νί­ας. Μόνο τότε μπο­ρού­με να εξε­τά­σου­με αν οι επώ­δυ­νες πτυ­χές που τε­λι­κά θα επι­βά­λουν οι δα­νει­στές μπο­ρούν να γί­νουν απο­δε­κτές ως τε­λευ­ταί­ες πα­ρα­χω­ρή­σεις για να ξε­φύ­γου­με από τη μέγ­γε­νη των Μνη­μο­νί­ων και της λι­τό­τη­τας. Συ­νε­πώς, δεν απο­τε­λούν θέ­σεις της ελ­λη­νι­κής πλευ­ράς.

Πρέ­πει να εί­μα­στε προ­σε­κτι­κοί σε αυτό το ση­μείο διότι οι θε­σμοί επι­χει­ρούν να με­τα­φέ­ρουν τη συ­ζή­τη­ση με­τα­ξύ των απο­τε­λε­σμά­των στο BG όπου έχουν ήδη εν­σω­μα­τώ­σει θέ­σεις τους που δεν είναι δικές μας, με ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρες απαι­τή­σεις που επα­νέ­φε­ραν την Τε­τάρ­τη. Και μά­λι­στα αρ­νού­με­νοι να εντά­ξουν τη ρύθ­μι­ση του χρέ­ους στη συμ­φω­νία, η οποία κατά τη γνώμη τους αφορά μόνο την εκτα­μί­ευ­ση χρη­μά­των για να πλη­ρώ­σου­με τις δό­σεις το επό­με­νο διά­στη­μα. Χωρίς διευ­θέ­τη­ση του ζη­τή­μα­τος του χρέ­ους δεν υπάρ­χει καν συ­ζή­τη­ση για επώ­δυ­νη συμ­φω­νία.

Οι θε­σμοί απο­φά­σι­σαν: Ο πο­λι­τι­κός τους στό­χος είναι ο δή­μο­σιος εξευ­τε­λι­σμός του Τσί­πρα, του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του ελ­λη­νι­κού λαού. Το βράδυ της Τε­τάρ­της δή­λω­σαν δη­μό­σια την πε­ρι­φρό­νη­σή τους στο απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών και την απα­ξί­ω­σή τους στις ερ­γώ­δεις προ­σπά­θειες της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης και στην πρό­θε­σή της να υπο­στεί ακόμη και κά­ποια τε­λευ­ταία επώ­δυ­να πλήγ­μα­τα προ­κει­μέ­νου να υπάρ­ξει συμ­φω­νία που βάζει τέλος στη μνη­μο­νια­κή πε­ρί­ο­δο. Η εξευ­τε­λι­στι­κή αντι­με­τώ­πι­ση της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης που πα­σχί­ζει για συμ­φω­νία και ενός ολό­κλη­ρου λαού που θέλει να ανα­κτή­σει το δι­καί­ω­μά τους στην ελ­πί­δα για ένα κα­λύ­τε­ρο μέλ­λον δεν μπο­ρεί να γίνει ανε­κτή.

Η υπε­ρά­σπι­ση της αξιο­πρέ­πειάς μας δεν είναι "πο­λυ­τέ­λεια". Κα­νέ­νας σε αυτήν τη χώρα δεν θα σέ­βε­ται τί­πο­τα αν πα­γιω­θεί η αντί­λη­ψη ότι ανε­χό­μα­στε τέ­τοιου εί­δους συ­μπε­ρι­φο­ρά. Η ανά­καμ­ψη της χώρας, παρά τις όποιες οι­κο­νο­μι­κές δυ­σκο­λί­ες, προ­ϋ­πο­θέ­τει μια κοι­νω­νία που δια­τη­ρεί ένα ελά­χι­στο επί­πε­δο αυ­το­ε­κτί­μη­σης. Αυτή την αυ­το­ε­κτί­μη­ση πρέ­πει να προ­στα­τεύ­σου­με ως κόρη οφθαλ­μού. Σε αντί­θε­τη πε­ρί­πτω­ση, οι συ­νέ­πειες στο συλ­λο­γι­κό ασυ­νεί­δη­το του λαού μας θα είναι τραυ­μα­τι­κές, με τον φα­σι­σμό να κα­ρα­δο­κεί να τις εκ­με­ταλ­λευ­τεί.

Οι θε­σμοί απο­φά­σι­σαν. Το ερώ­τη­μα πλέον είναι τι θα κάνει η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά. Η κυ­βέρ­νη­ση και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να πά­ρουν κά­ποιες απο­φά­σεις και να απευ­θυν­θούν με ει­λι­κρί­νεια στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία. Είναι μέσα στα πι­θα­νά εν­δε­χό­με­να η μη επί­τευ­ξη συμ­φω­νί­ας αν οι θε­σμοί συ­νε­χί­σουν, όπως όλα δεί­χνουν, σε αυτή την κυ­νι­κή και εξευ­τε­λι­στι­κή τα­κτι­κή; Αν για κά­ποιους λό­γους έχει απο­κλει­στεί, οφεί­λου­με να ξέ­ρου­με γιατί και να το­πο­θε­τη­θεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Αν όχι, τότε δεν πρέ­πει να πο­ρευό­μα­στε ως εάν να πρό­κει­ται για "δική μας απο­τυ­χία" και να αιω­ρεί­ται ότι η μη επί­τευ­ξη συμ­φω­νί­ας ισο­δυ­να­μεί με πα­ρά­δο­ση της εξου­σί­ας από τη μεριά μας αμα­χη­τί.

Πι­στεύ­ου­με ότι μια κακή συμ­φω­νία μπο­ρεί να εφαρ­μο­στεί; Είναι σε θέση ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ -χω­ρίς να δια­λυ­θεί το μπλοκ των κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων που τον στη­ρί­ζει- να εφαρ­μό­σει απαι­τή­σεις των δα­νει­στών αν δεν έχει εξα­σφα­λί­σει την απε­μπλο­κή της Ελ­λά­δας από τη μέγ­γε­νη του χρέ­ους; Υπάρ­χει μέλ­λον για τη χώρα αν στην προ­σπά­θεια να εφαρ­μο­στούν απαι­τή­σεις των δα­νει­στών ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ βαθ­μιαία απο­διαρ­θρω­θεί ως πο­λι­τι­κή δύ­να­μη; Ας μην κά­νου­με το λάθος που θέ­λουν οι δα­νει­στές: η διά της επι­βο­λής εφαρ­μο­γή των απαι­τή­σε­ών τους θα τσα­κί­σει την ήδη ρη­μαγ­μέ­νη ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία και θα πλή­ξει θα­νά­σι­μα τη μο­να­δι­κή της ελ­πί­δα: τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

* Ο Αν­δρέ­ας Κα­ρί­τζης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ