Όλοι μαζί ενωμένοι… μα, συγνώμη, αυτή εκεί δεν είναι η αστυνομία;

Το μόνο σίγουρο με το Athens Pride είναι ότι δεν πλήττεις ποτέ. Λίγες μέρες πριν από την έναρξή του ασχολούμασταν με τη “χρυσή χορηγία” που πήρε από την Eldorado Gold (και τελικά επέστρεψε μετά την κατακραυγή των ανθρώπων του κινήματος).

Το Σάββατο (10 Ιούνη) μια ομάδα αστυνομικών επιχείρησε να παρέμβει στην πορεία οργανωμένα, με μπλοκ. Απολογισμός: Πολύ έντονη –και μάλλον αναμενόμενη- αντίδραση τμημάτων του κινήματος εκείνη την ώρα. Το λοατκια+ κίνημα χωρισμένο σε στρατόπεδα με πυρ ομαδόν από σχόλια και χαρακτηρισμούς ένα εικοσιτετράωρο μετά.     

Ας ξεκινήσουμε με κάποια δεδομένα.

Δεδομένο πρώτο: Η αστυνομία, από τη θέση της και μόνο, ως κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους, βρίσκεται απέναντί μας. Μας χωρίζει πολλή βία και πολύ αίμα για να αγνοήσουμε το δεδομένο αυτό και να προχωρήσουμε ανώδυνα παρακάτω. Τα συμφέροντά της είναι ασυμφιλίωτα με τα συμφέροντα των εργαζόμενων, της νεολαίας, των μεταναστ(ρι)ών, των ανθρώπων του κινήματος. Είναι ταγμένη να διασφαλίζει ότι τα πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο θα παραμείνουν ως έχουν: κάποιοι (λίγοι) θα λειτουργούν καταπιεστικά σε βάρος κάποιων άλλων (των πολλών).

Δεδομένο δεύτερο: Κάποιοι και κάποιες ένστολοι/ες, ως άτομα, διαφωνούν με το παραπάνω σχήμα. Δεν είμαστε οι καταλληλότεροι άνθρωποι για να εξετάσουμε το πώς λύνουν αυτή την αντίφασή μέσα τους με το να παραμένουν σε έναν κατεξοχήν καταπιεστικό θεσμό, που είναι υπεύθυνος για βιαιοπραγίες, βασανισμούς, επαναπροωθήσεις μεταναστ(ρι)ών, και δολοφονίες. Δεν εξετάζουμε ακόμα τις αυταπάτες που τυχόν έχουν αυτές και αυτοί οι ένστολοι/ες. Αυταπάτες ότι μέσω ταχύρρυθμων προγραμμάτων και εκπαιδευτικών σεμιναρίων είναι εφικτή μια “άλλη”, πιο “δημοκρατική”, πιο “σύγχρονη αστυνομία που θα είναι κοντά στον πολίτη”. Το κατά πόσο μπορεί να “μεταρρυθμιστεί” και να “εκσυγχρονιστεί” η αστυνομία θα ήταν καλύτερο να το απαντήσουμε όσες και όσοι έχουμε δεχτεί την ιδιαίτερη μεταχείρισή της σε πορείες, σε απεργίες, σε καταλήψεις σχολών ή κτιρίων μέσα σε σύννεφα από δακρυγόνα και καπνογόνα. Θα ήταν καλύτερο να το απαντήσουν οι γκέι άντρες που -αναζητώντας ερωτικό σύντροφο σε πάρκα- έχουν δεχτεί εξευτελισμό και βία, οι τρανς και cis γυναίκες σεξεργάτριες στις πιάτσες, οι γυναίκες που διστάζουν να καταγγείλουν τον βιασμό που έχουν υποστεί, για να μη θυματοποιηθούν για δεύτερη φορά μέσα στα αστυνομικά τμήματα.

Δεδομένο τρίτο: Έχει σχέση με όλα τα παραπάνω η συγκεκριμένη ομάδα που θέλησε να παρέμβει στο Athens Pride;

Ένα βασικό ερώτημα που καλό θα ήταν να απαντηθεί είναι το εάν η δράση της συγκεκριμένης ομάδας έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία της αστυνομίας, οπότε –στην περίπτωση αυτή- θα μπορούσε να λειτουργήσει αποδομητικά για τον ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών. Πέρα από τις προθέσεις ή τις γενικές διακηρυκτικές αρχές τους -όπως τις διαβάσαμε στο κείμενο που συνόδευσε την παρέμβασή τους αυτή- με ποιον τρόπο διαφοροποιούνται, στην πράξη, από τον μηχανισμό της αστυνομίας ως τέτοιο; Πόσο προσπαθούν να αλλάξουν τα πράγματα “από μέσα”, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό; Με ποιο τρόπο η δράση τους αποδυναμώνει την αστυνομία προκαλώντας “ρωγμές”, όσο κι αν διαφωνούμε κάποιες και κάποιοι με την άποψη ότι τα πράγματα αλλάζουν με σταδιακές μεταρρυθμίσεις ή με την “εκπαίδευση”; Απ’ ό,τι φαίνεται το όλο ζήτημα δεν είναι μόνο “θέμα παιδείας” (κεντρικό σύνθημα του φετινού Athens Pride)…

Και για να το κλείσουμε, πόσο πηγαίνουν κόντρα στο ίδιο το κράτος και στον θεσμό που υπηρετούν και πόσο πειστικοί/ές να γίνουν ότι το κάνουν, όταν αμέσως μετά την αντίδραση που υπήρξε για τη συμμετοχή τους το μόνο πανό στο οποίο βρήκαν “φιλοξενία” ήταν αυτό της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ; Το ότι το πανό αυτό κρατούσε η ίδια η ενσάρκωση του κράτους της μνημονιακής Ελλάδας, ο υπουργός οικονομικών, προσδίδει ακόμα περισσότερη ειρωνεία στο γεγονός. Κάποιες φορές αυτά που κάνεις, φωνάζουν πολύ περισσότερο απ’ αυτά που ισχυρίζεσαι ότι θες να κάνεις.

Την επομένη του περιστατικού (Κυριακή 11 Ιούνη), η ομάδα “Δράση αστυνομικών ενάντια στον ρατσισμό” κάλεσε όλες τις λοατ συλλογικότητες να καταδικάσουν. Τόνισαν μάλιστα με έμφαση στην ανακοίνωση τους το ΟΛΕΣ, μη τυχόν και παραλείψει καμία να το πράξει. Δεν γνωρίζω την (κινηματική;) δράση των συγκεκριμένων ενστόλων, αλλά ο χαρακτηρισμός ως «ρατσιστές» και «μπαχαλοφασίστες» που απηύθυναν απέναντι σε όσες και όσους τούς ζήτησαν να μη συμμετάσχουν με το πανό τους, δείχνει μάλλον πόσο μακριά από το κίνημα βρίσκονται. Υπηρετώντας έμμισθα στον κατεξοχήν κατασταλτικό θεσμό της αστυνομίας είναι μάλλον οι τελευταίοι αυτοί που θα μπορούσαν να κουνάνε επιδεικτικά το δάχτυλο απέναντι σε ανθρώπους του κινήματος για το πώς πρέπει να δρουν όταν κατεβαίνουν στον δρόμο διεκδικώντας τα δικαιώματά τους ή πολύ περισσότερο να τους απευθύνουν την κατηγορία περί ρατσισμού ή φασισμού (!).

Στο σπίτι του κρεμασμένου, ε, είσαι λίγο πιο προσεκτικός/ή και φροντίζεις να μη μιλήσεις για σκοινί…