Τα ΜΜΕ φιμώνουν τους απεργούς
Κρίσιμης σημασίας είναι η πολυήμερη απεργία των εργαζομένων του ΟΤΕ. Όχι μόνο για τους ίδιους τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ, αλλά και για ολόκληρο το εργατικό κίνημα που έχει μεγάλη ανάγκη να δει μετά από πολύ καιρό έναν μεγάλο αγώνα να στέφεται με επιτυχία.
Πολλά θα εξαρτηθούν από τους ίδιους τους εργαζόμενους στον Όμιλο. Ήδη έχουν πάρει απόφαση η μεγάλη απεργία που ξεκίνησαν από τις 21 Δεκέμβρη και έχει διάρκεια έως την Κυριακή 12 Γενάρη, να συνεχιστεί και την επόμενη καταρχήν μέρα, την Δευτέρα 13 Γενάρη, με 3ωρη πανελλαδική στάση εργασίας από τις 12.00 ως τις 3.00 το μεσημέρι και με συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 12.30 το μεσημέρι έξω από το υπουργείο Εργασίας. Εκεί είναι προγραμματισμένη εκείνη την ώρα η τριμερής συνάντηση (υπουργείο, εργαζόμενοι, εργοδοσία) για τις παράνομες απολύσεις που έκανε η διοίκηση του ΟΤΕ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2020.
Είναι σαφές ότι τις επόμενες μέρες οι εργαζόμενοι πρέπει να εκτιμήσουν καλά το ότι ο μόνος τρόπος για να απαντήσεις στην αναλγησία που δείχνουν οι εργοδότες τους είναι ο αποφασιστικός αγώνας από τη δική σου μεριά. Όπως το κάνουν μέχρι σήμερα, παρά την τρομοκρατία που άσκησε από τη μεριά της η διοίκηση του Ομίλου ΟΤΕ. Τρομοκρατία που έφτασε έως και τη μαζική απόλυση των έξι εργαζομένων στον ΟΤΕ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Μάλιστα η διοίκηση του ΟΤΕ έδειξε τόσο αποθράσυνση που δεν σταμάτησε ούτε μπροστά στην παραβίαση του συνδικαλιστικού νόμου απολύοντας και εργαζόμενο μέλος του ΔΣ του σωματείου.
Σίγουρα απέδειξε ότι θέλει να εκφοβίσει αλλά και ότι ταυτόχρονα πιέζεται από τις κινητοποιήσεις. Απέναντι σε αυτές τις πρακτικές μόνο οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να φέρουν νίκες για τους εργαζόμενους. Τίποτε άλλο. Αυτό σημαίνει ότι οι κινητοποιήσεις πρέπει να συνεχιστούν με νέες απεργίες από τις 14 Γενάρη.
Ο αγώνας τους έδειξε ότι δεν είναι ξέχωρος από την κοινωνία. Η Ομοσπονδία των Εργαζομένων στον ΟΤΕ (ΟΜΕ-ΟΤΕ) το απέδειξε αυτό με την απόφασή της να αποδεσμεύσει από την απεργία το τεχνικό προσωπικό που θα χρειαζόταν να δουλέψει για αποκατάσταση βλαβών από την κακοκαιρία, στις πληγείσες περιοχές. Αυτά τα γεγονότα και τη στάση των εργαζομένων δεν θα τα μάθει ποτέ ο κόσμος από τα κανάλια, όπως δεν έχει μάθει από εκεί ότι υπάρχει σε εξέλιξη μια απεργία πολυήμερη σε διάρκεια.
Βλέπετε παρά τη σχετική διαμαρτυρία που έστειλε η ΟΜΕ-ΟΤΕ στην ΕΣΗΕΑ τα μεγαλοκάναλα προτιμούν να προβάλουν τον κάθε δήθεν σχετικό πολεμόχαρο ανεγκέφαλο για τα ελληνοτουρκικά παρά να προβάλλουν μια απεργία. Η Αριστερά εδώ έχει μεγάλη ευθύνη. Χρειάζεται να στηρίξει αυτή την απεργία ενημερώνοντας όλο τον κόσμο και καλώντας τους να στηρίξουν με κάθε τρόπο τις κινητοποιήσεις. Είτε καλώντας σε μποϊκοτάζ των καταστημάτων του Ομίλου μέχρι να λήξει η κινητοποίηση, είτε -και κυρίαρχα- καλώντας τον εργαζόμενο κόσμο να βγάλει ανακοινώσεις συμπαράστασης και να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις μαζί με τους εργαζόμενους στον Όμιλο.
Ήδη πολλά Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Πρωτοβάθμια Σωματεία έχουν βγάλει σχετικές ανακοινώσεις στήριξης της απεργιακής κινητοποίησης. Όχι μόνο από την Αθήνα αλλά και από Βόλο, Κοζάνη, Λάρισα κ.α. Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας οφείλει καλύπτοντας το κενό της ΓΣΕΕ να προχωρήσει και αυτό όχι μόνο σε απλή αλλά σε έμπρακτη στήριξη της κινητοποίησης καλώντας και το ίδιο από τη μεριά του στην κινητοποίηση της Δευτέρας αλλά και μετέπειτα σε 24ωρη απεργία συμπαράστασης.
Προσπάθεια χρειάζεται να γίνει και στην ΑΔΕΔΥ, παρά τις δυσμενείς εξελίξεις στους συσχετισμούς της, ώστε να υπάρξει πίεση για να καλεστεί και κινητοποίηση συμπαράστασης.
Οι παραπάνω κινήσεις μπορούν να δώσουν και περισσότερο θάρρος στους εργαζόμενους του ΟΤΕ για να συνεχίσουν τον αγώνα τους και για να ανακληθούν οι 6 απολύσεις και για να υπογραφεί νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στον Όμιλο για όλους τους εργαζόμενους. Είναι δεδομένο ότι μια επιτυχία στην κινητοποίηση, παρότι δεν θα είναι εύκολα εφικτό αυτό, μπορεί να δώσει νέα ώθηση στους εργαζόμενους σε μια σειρά χώρους του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου τομέα. Ενώ σίγουρα θα ξαναβάλει πιο ζεστά στο τραπέζι τη συζήτηση για την επαναφορά των νόμων που ίσχυαν για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας την προ μνημονίων εποχή.
Η στάση της εργοδοσίας στον Όμιλο δείχνει ότι αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο και ότι έχουμε μπει σε μια περίοδο πολύ δύσκολη στο να κερδίσουν αγώνες με μικρή διάρκεια. Αντίθετα θα χρειάζεται επιμονή και προετοιμασία των εργαζομένων για πιο μακροχρόνιες κινητοποιήσεις που μπορεί να είναι πιο αιματηρές οικονομικά και ψυχολογικά για τους εργαζόμενους αλλά σίγουρα μπορούν να πιέσουν παραπάνω την εργοδοσία και να οδηγήσουν σε επιτυχίες.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
