Ούτε βήμα πίσω! 100% αντι-μνημόνιο!

Εί­μα­στε κάθε λέξη από το πρό­γραμ­μα ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας και οι ανά­γκες μας δεν χω­ρά­νε στις πα­ρα­γρά­φους κα­νε­νός μνη­μο­νί­ου!

Το δι­ή­με­ρο Τε­τάρ­της - Πέμ­πτης 11 και 12 Φε­βρουα­ρί­ου, το έκτα­κτο Eurogroup και η Σύ­νο­δος των ηγε­τών της Ε.Ε., θα είναι η πρώτη κρί­σι­μη καμπή για την κυ­βέρ­νη­ση με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Στον αντί­πο­δα της πρα­κτι­κής των μνη­μο­νια­κών κυ­βερ­νή­σε­ων, που μέσα από τα μνη­μό­νια δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νταν με τους δα­νει­στές την ικα­νο­ποί­η­ση των αι­τη­μά­των και των συμ­φε­ρό­ντων της ελ­λη­νι­κής αστι­κής τάξης ενά­ντια στα συμ­φέ­ρο­ντα της ερ­γα­τι­κής τάξης και των φτω­χών λαϊ­κών στρω­μά­των, η κυ­βέρ­νη­ση με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει μια εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κή απο­στο­λή: να δώσει τη μάχη ώστε να δι­καιώ­σει τους πό­θους και τις ελ­πί­δες των θυ­μά­των 5 χρό­νων μνη­μο­νια­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, απο­δει­κνύ­ο­ντας ότι η δυ­να­μι­κή τής με­γά­λης πο­λι­τι­κής - εκλο­γι­κής νίκης σε συν­δυα­σμό με τη μα­ζι­κή λαϊκή κι­νη­το­ποί­η­ση στην Ελ­λά­δα και το κί­νη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης σε όλη την Ευ­ρώ­πη μπο­ρούν να ανοί­ξουν μια νι­κη­φό­ρα προ­ο­πτι­κή. 

Οι δα­νει­στές έχουν στή­σει μια διπλή πα­γί­δα: εκ­βιά­ζο­ντας με πλήρη επά­νο­δο στο μνη­μο­νια­κό πρό­γραμ­μα, δεν είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να δε­χτούν οποια­δή­πο­τε λύση θα έστελ­νε το μή­νυ­μα ότι ο λαός και η Αρι­στε­ρά μιας μι­κρής χώ­ρας-μέ­λους μπο­ρούν να πε­τύ­χουν νίκες ενά­ντια στην Ευ­ρω­ζώ­νη και την Ε.Ε., αυτή την Ιερή Συμ­μα­χία του κε­φα­λαί­ου. Ήδη το πο­λι­τι­κό "ντό­μι­νο" που προ­κά­λε­σε η με­γά­λη εκλο­γι­κή νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απέ­κτη­σε τέ­τοια δυ­να­μι­κή, μέσα σε δέκα μόλις μέρες, ώστε να κα­θι­στά σαφές ότι αν το ωστι­κό κύμα αυτής της νίκης συ­νέ­χι­ζε το δια­βρω­τι­κό του έργο έστω και με­ρι­κούς ακόμη μήνες, θα απει­λού­σε πολύ σο­βα­ρά το ευ­ρω­παϊ­κό οι­κο­δό­μη­μα της ακραί­ας λι­τό­τη­τας, με­τα­το­πί­ζο­ντας τον ευ­ρω­παϊ­κό πο­λι­τι­κό με­σημ­βρι­νό από τη γραμ­μή της ακραί­ας λι­τό­τη­τας προς την κα­τεύ­θυν­ση της αντι-λι­τό­τη­τας. Είναι αυτό που δεν μπο­ρούν να δε­χτούν όχι μόνο ο γερ­μα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός και το "μέ­τω­πο" των πιο ακραί­ων συμ­μά­χων του, αλλά και ο Ολάντ, ο Ρέν­τσι, ο Ντρά­γκι και οι γρα­φειο­κρά­τες των Βρυ­ξελ­λών. Αυτοί οι τε­λευ­ταί­οι θα ήθε­λαν να χα­λα­ρώ­σει λίγο ο γερ­μα­νι­κός "βρό­χος", στο βαθμό που αυτός άρ­χι­σε να σφίγ­γει πλέον και τα συμ­φέ­ρο­ντα της γαλ­λι­κής και της ιτα­λι­κής αστι­κής τάξης, αλλά αντι­με­τω­πί­ζουν εξί­σου εχθρι­κά με το γερ­μα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό οποια­δή­πο­τε προ­ο­πτι­κή ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας. Θέ­λουν μια κά­ποια επι­βρά­δυν­ση των ρυθ­μών επι­βο­λής της λι­τό­τη­τας στις κρα­τι­κές δα­πά­νες, για να μην επι­δει­νώ­σουν επι­κίν­δυ­να τα προ­βλή­μα­τα οι­κο­νο­μι­κής στα­σι­μό­τη­τας - ύφε­σης και απο­πλη­θω­ρι­σμού που αντι­με­τω­πί­ζουν, αλλά όχι να δια­κιν­δυ­νεύ­σουν τις κα­τα­κτή­σεις και των δικών τους αστι­κών τά­ξε­ων.   

Να απορ­ρί­ψου­με απο­φα­σι­στι­κά τον «ανέ­ντι­μο συμ­βι­βα­σμό» των δα­νει­στών!

Όλοι αυτοί αφή­νουν σαν οδό δια­φυ­γής τον υπο­τι­θέ­με­νο "έντι­μο συμ­βι­βα­σμό". Δεν απο­δέ­χο­νται μια δια­πραγ­μά­τευ­ση στη διάρ­κεια της οποί­ας το μνη­μο­νια­κό πρό­γραμ­μα «πα­γώ­νει» ή -πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο- αρ­χί­ζει να «ξη­λώ­νε­ται» μο­νο­με­ρώς με πρω­το­βου­λί­ες της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης. Όπως θα έπρε­πε να είναι ανα­με­νό­με­νο, δεν απο­δέ­χο­νται η «γέ­φυ­ρα» να έχει μο­να­δι­κό πε­ριε­χό­με­νο την κά­λυ­ψη των χρη­μα­το­δο­τι­κών ανα­γκών του ελ­λη­νι­κού Δη­μο­σί­ου για τους επό­με­νους λί­γους μήνες ώστε η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση να δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται την ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας με… χρη­μα­το­δό­τη­ση των δα­νει­στών! Ζη­τούν να συ­νε­χί­σει να υπάρ­χει το παλιό πρό­γραμ­μα: να έρθει η τρόι­κα, να γίνει η τε­λευ­ταία αξιο­λό­γη­ση, να εκτα­μιευ­τούν τα 7,2 δισ. ευρώ της τε­λευ­ταί­ας δόσης – κάτι που όμως όχι μόνο οδη­γεί με βε­βαιό­τη­τα στη ρήξη με­τα­ξύ ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης και δα­νει­στών, αλλά ακυ­ρώ­νει και κάθε έν­νοια συ­ζή­τη­σης. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, απαι­τούν να συ­νε­χί­σει να υπάρ­χει «κά­ποιο πρό­γραμ­μα» μέχρι να ολο­κλη­ρω­θεί η συ­νο­λι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση για το χρέος. Στη βάση αυτή, κά­ποιοι «κα­λο­θε­λη­τές» προ­τεί­νουν σαν «συμ­βι­βα­στι­κή» λύση τη με­το­νο­μα­σία του μνη­μο­νί­ου, με απο­δο­χή των βα­σι­κών συ­ντε­ταγ­μέ­νων του μνη­μο­νί­ου και εν­δε­χό­με­νη «πα­ρα­χώ­ρη­ση» να πα­γώ­σει για τη διάρ­κεια της δια­πραγ­μά­τευ­σης η λήψη νέων πρό­σθε­των μέ­τρων πε­ρι­κο­πών και φο­ρο­ε­πι­βά­ρυν­σης για την υλο­ποί­η­σή του αλλά και οποιο­δή­πο­τε μέτρο από την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση θα έθιγε τις βα­σι­κές συ­ντε­ταγ­μέ­νες του μνη­μο­νια­κού προ­γράμ­μα­τος.

Πρό­κει­ται για «συμ­βι­βα­σμό», που αυ­το­νό­η­τα δεν μπο­ρεί να γίνει απο­δε­κτός!

Καμία «γέ­φυ­ρα» με το μνη­μό­νιο!

Αυτή η πρό­ω­ρη «σύ­γκρου­ση δίχως αύριο» οφεί­λε­ται σε δύο λό­γους: Πρώτο, στο γε­γο­νός ότι το πο­λι­τι­κό «ντό­μι­νο» που ενερ­γο­ποί­η­σε η με­γά­λη νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απει­λεί το ευ­ρω­παϊ­κό οι­κο­δό­μη­μα της ακραί­ας λι­τό­τη­τας και επο­μέ­νως οι δα­νει­στές θέ­λουν να το ανα­κό­ψουν άμεσα, πριν απο­κτή­σει επι­κίν­δυ­νες και ανε­ξέ­λεγ­κτες δια­στά­σεις. Δεύ­τε­ρο, στο γε­γο­νός ότι η «γέ­φυ­ρα» των 4 πε­ρί­που μηνών της δια­πραγ­μά­τευ­σης για συ­νο­λι­κή συμ­φω­νία δεν μπο­ρεί να είναι ου­δέ­τε­ρη: είτε θα είναι «γέ­φυ­ρα» προς την απο­δο­χή του μνη­μο­νί­ου με την προ­σθή­κη ελά­φρυν­σης του χρέ­ους σαν αυτή που είχαν υπο­σχε­θεί και στην κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά - Βε­νι­ζέ­λου (επι­μή­κυν­ση, μεί­ω­ση επι­το­κί­ου), είτε θα είναι «γέ­φυ­ρα» προς την ανα­τρο­πή των πο­λι­τι­κών της λι­τό­τη­τας! Οι δα­νει­στές θέ­λουν να είναι «γέ­φυ­ρα» προς την απο­δο­χή ενός νέου μνη­μο­νί­ου με ελά­χι­στες, δευ­τε­ρεύ­ου­σες και συμ­βο­λι­κού χα­ρα­κτή­ρα δια­φο­ρές από το παλιό. Και για μας, για την κυ­βέρ­νη­ση με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, για το κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά, πρέ­πει να είναι «γέ­φυ­ρα» για το ξή­λω­μα των πο­λι­τι­κών, των τε­τε­λε­σμέ­νων και των μη­χα­νι­σμών επι­βο­λής των μνη­μο­νί­ων, αλλά και συ­νο­λι­κό­τε­ρα την ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας. Όσο και αν ρε­του­σα­ρι­στεί σαν «αμοι­βαία επω­φε­λής», οποια­δή­πο­τε «γέ­φυ­ρα» με τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των δα­νει­στών και στη βάση «με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος» μνη­μο­νια­κού τύπου, θα είναι η ει­σα­γω­γή για την υπο­τα­γή στους δα­νει­στές. 

Η σύ­γκρου­ση, που ούτως ή άλλως ήταν ανα­πό­φευ­κτη, έρ­χε­ται νωρίς και είναι πολύ σκλη­ρή, ακρι­βώς γιατί δεν υπάρ­χουν «εν­διά­με­σες» λύ­σεις, δεν υπάρ­χει win-win ούτε για τη με­τα­βα­τι­κή πε­ρί­ο­δο των λίγων μηνών της δια­πραγ­μά­τευ­σης.

Από το Eurogroup και τη Σύ­νο­δο Κο­ρυ­φής θα βγει το μή­νυ­μα είτε ότι κά­ποια πλευ­ρά υπο­χώ­ρη­σε «με το κα­λη­μέ­ρα» είτε ότι βα­δί­ζου­με για τη σύ­γκρου­ση. Για την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση είναι αδια­νό­η­το να φύγει από το δι­ή­με­ρο αυτό ητ­τη­μέ­νη – δεν πρό­κει­ται για την ίδια, αλλά για τα συμ­φέ­ρο­ντα, τις ανά­γκες και τις ελ­πί­δες της ερ­γα­τι­κής τάξης και των φτω­χών λαϊ­κών στρω­μά­των, των εκα­τομ­μυ­ρί­ων θυ­μά­των της μνη­μο­νια­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας.

Γι’ αυτό, κα­τε­βαί­νου­με σε δρό­μους και πλα­τεί­ες για να φω­νά­ξου­με ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ! ΚΑΜΙΑ «ΓΕ­ΦΥ­ΡΑ» ΜΕ ΤΟ ΜΝΗ­ΜΟ­ΝΙΟ!   

Μπο­ρού­με να νι­κή­σου­με!

Ο βα­θύ­τε­ρος λόγος που οι δα­νει­στές, δη­λα­δή η Ευ­ρω­ζώ­νη και το διε­θνές σύ­στη­μα, τρο­μο­κρα­τή­θη­καν τόσο πολύ με το διε­θνές πο­λι­τι­κό «ντό­μι­νο» αλ­λη­λεγ­γύ­ης προς την ελ­λη­νι­κή «ανταρ­σία» και είναι κά­θε­τα ενά­ντια σε μια «πε­ρί­ο­δο χά­ρι­τος» κά­ποιων μηνών μέχρι να ολο­κλη­ρω­θεί η δια­πραγ­μά­τευ­ση, είναι ότι η Ευ­ρω­ζώ­νη πε­ρι­δι­νί­ζε­ται σε μια αδιέ­ξο­δη κρίση, με το «μίγμα» στα­σι­μό­τη­τας και ύφε­σης από τη μια και απο­πλη­θω­ρι­σμού από την άλλη, να απει­λεί να τη με­τα­τρέ­ψει στη «Lehman Brothers» μιας νέας έκρη­ξης της κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης. Πολύ απλά, σε αυτή την μπα­ρου­τα­πο­θή­κη δεν μπο­ρούν να ανε­χτούν τον επι­κίν­δυ­νο «σπιν­θή­ρα» της επαγ­γε­λί­ας για ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας. Λόγω της βα­θιάς κρί­σης, που αντί να αντι­με­τω­πί­ζε­ται, πε­ρι­πλέ­κε­ται, ο κά­μπος είναι ξερός και ο κίν­δυ­νος εκτε­τα­μέ­νης «πυρ­κα­γιάς» άμε­σος!  

Η αδυ­να­μία τους εξη­γεί πολύ καλά τη σκλή­ρυν­σή τους, αλλά είναι ταυ­τό­χρο­να και πηγή αι­σιο­δο­ξί­ας. Όταν ο κά­μπος είναι τόσο ξερός, τότε η δυ­να­τό­τη­τα να απο­τε­λέ­σου­με τη σπίθα της πυρ­κα­γιάς είναι όχι μόνο υπαρ­κτή αλλά και χει­ρο­πια­στή.

Δεν είναι όμως μόνο οι διε­θνείς όροι ευ­νοϊ­κοί για να δώ­σου­με νι­κη­φό­ρα τη μάχη: το ίδιο ισχύ­ει και για το εσω­τε­ρι­κό. Οι δια­θέ­σεις της ερ­γα­τι­κής τάξης και των φτω­χών λαϊ­κών στρω­μά­των, του κό­σμου της Αρι­στε­ράς αλλά και πολύ πέρα απ’ αυτήν, των κι­νη­μά­των, έχουν εκ­δη­λω­θεί με τον πιο αδιά­ψευ­στο τρόπο. Οι δια­θέ­σεις και η στή­ρι­ξη στην κυ­βέρ­νη­ση να συ­νε­χί­σει ανυ­πο­χώ­ρη­τα τη σκλη­ρή δια­πραγ­μά­τευ­ση ακόμη και αν αυτό ση­μαί­νει σύ­γκρου­ση και ρήξη ή και έξοδο από την Ευ­ρω­ζώ­νη, είναι πλέον πλειο­ψη­φι­κές! Οι δια­θέ­σεις να εκ­φρα­στεί αυτή η στή­ρι­ξη ενερ­γά, γε­μί­ζουν τους δρό­μους και τις πλα­τεί­ες. Η δι­καί­ω­ση του αγώνα των κα­θα­ρι­στριών, των σχο­λι­κών φυ­λά­κων, των θυ­μά­των της δια­θε­σι­μό­τη­τας κ.λπ., δη­μιουρ­γεί τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για γε­νι­κό­τε­ρη ενερ­γο­ποί­η­ση των συν­δι­κά­των και των κι­νη­μά­των στην κα­τεύ­θυν­ση «Να τα πά­ρου­με όλα πίσω».

Η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση, αλλά και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η Αρι­στε­ρά, μπο­ρούν και πρέ­πει μέσα σε αυτήν τη συ­γκυ­ρία να δώ­σουν τη μάχη, με στόχο τη νίκη.  

100% αντι-μνη­μό­νιο!

Οι γε­νι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να δώ­σου­με τη μάχη νι­κη­φό­ρα υπάρ­χουν, αλλά δεν αρ­κούν. Η αυ­ρια­νή 70ή επέ­τειος της Συμ­φω­νί­ας της Βάρ­κι­ζας, που η πα­νουρ­γία της Ιστο­ρί­ας έφερε να συ­μπέ­σει με τη λήξη των ερ­γα­σιών του Eurogroup και την έναρ­ξη των ερ­γα­σιών της ευ­ρω­παϊ­κής Συ­νό­δου Κο­ρυ­φής, μας καλεί να δι­δα­χτού­με από την ιστο­ρι­κή πείρα και να μην επα­να­λά­βου­με τα λάθη που οδή­γη­σαν στις με­γά­λες ήττες του πα­ρελ­θό­ντος. Δεν είναι μια τα­κτι­κή κα­τευ­να­σμού και κα­θη­συ­χα­στι­κών δια­βη­μά­των προς του δα­νει­στές και την ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη, δεν είναι η «εθνι­κή ενό­τη­τα» με εκ­προ­σώ­πους του μνη­μο­νια­κού στρα­το­πέ­δου και της αστι­κής τάξης που θα θω­ρα­κί­σουν τα νώτα μας, αλλά η επι­μο­νή στην εφαρ­μο­γή του προ­γράμ­μα­τος ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας, η κι­νη­το­ποί­η­ση του λαού, το ενιαίο μέ­τω­πο της Αρι­στε­ράς και η διε­θνής αλ­λη­λεγ­γύη.

Η κυ­βέρ­νη­ση με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως κόμμα και η Αρι­στε­ρά συ­νο­λι­κά οφεί­λουν να αρ­θούν στο ύψος των ιστο­ρι­κής ση­μα­σί­ας πε­ρι­στά­σε­ων:

Ούτε βήμα πίσω από το στόχο ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας! Δεν δια­πραγ­μα­τευό­μα­στε για μια ορια­κή «χα­λά­ρω­ση» των ρυθ­μών επι­βο­λής της λι­τό­τη­τας, αλλά για την ανα­τρο­πή της. Εί­μα­στε όχι 30% ούτε 70% αλλά 100% αντι-μνη­μό­νιο και αντι-λι­τό­τη­τα!  

Καμία απο­δο­χή προ­γράμ­μα­τος «γέ­φυ­ρας» που θα εν­σω­μα­τώ­νει μνη­μο­νια­κές δε­σμεύ­σεις, ρυθ­μί­σεις και πο­λι­τι­κές. Η μόνη «γέ­φυ­ρα» που συ­ζη­τά­με, είναι η χρη­μα­το­δο­τι­κή για το διά­στη­μα που θα διαρ­κεί η δια­πραγ­μά­τευ­ση.

Καμία υπο­χώ­ρη­ση από το πρό­γραμ­μα ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας.

• Πα­λεύ­ου­με για δια­γρα­φή του χρέ­ους και όχι για «έξυ­πνη μη­χα­νι­κή» στους όρους εξυ­πη­ρέ­τη­σής του
• Υλο­ποιού­με άμεσα και ανε­ξάρ­τη­τα από τη δια­πραγ­μά­τευ­ση με τους δα­νει­στές το πρό­γραμ­μα της ΔΕΘ.
• Υλο­ποιού­με άμεσα το πρό­γραμ­μά μας για υπα­γω­γή των τρα­πε­ζών υπό δη­μό­σια ιδιο­κτη­σία και έλεγ­χο, θέ­του­με υπό δη­μό­σιο έλεγ­χο το ΤΧΣ και την Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δος
• Στα­μα­τά­με άμεσα τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και εκ­κι­νεί η δια­δι­κα­σία ανά­κτη­σης της δη­μό­σιας ιδιο­κτη­σί­ας και ελέγ­χου σε δη­μό­σιες υπο­δο­μές, αγαθά και επι­χει­ρή­σεις που ιδιω­τι­κο­ποι­ή­θη­καν.
• Αντι­με­τω­πί­ζου­με την ανερ­γία με μα­ζι­κό πρό­γραμ­μα δη­μό­σιων επεν­δύ­σε­ων.

Σε τέ­τοιες συν­θή­κες σκλη­ρής ανα­μέ­τρη­σης, το κόμμα ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν μπο­ρεί να θε­ω­ρεί­ται προ­αι­ρε­τι­κή πο­λυ­τέ­λεια και να μπαί­νει σε «πα­ρέν­θε­ση» ανα­γνω­ρί­ζο­ντας το μο­νο­πώ­λιο των χει­ρι­σμών στην κυ­βέρ­νη­ση. Χωρίς τη μα­χη­τι­κή και μα­ζι­κή ενερ­γο­ποί­η­ση των ορ­γα­νώ­σε­ων και χωρίς τη δη­μο­κρα­τι­κή και πυκνή λει­τουρ­γία των συλ­λο­γι­κών ορ­γά­νων του κόμ­μα­τος, θα λεί­πει ο απο­φα­σι­στι­κός πο­λι­τι­κός και ορ­γα­νω­τι­κός κρί­κος χωρίς τον οποίο η πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης θα πε­λα­γο­δρο­μεί επι­κίν­δυ­να και ανε­ξέ­λεγ­κτα, ενώ η πο­λι­τι­κο­ποί­η­ση και ο συ­ντο­νι­σμός του κι­νή­μα­τος, η ορ­γά­νω­ση της διε­θνούς αλ­λη­λεγ­γύ­ης αλλά και το ενιαίο μέ­τω­πο της Αρι­στε­ράς θα είναι ανέ­φι­κτα.

Οι ιστο­ρι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις, ξε­κι­νώ­ντας από αυτή την αφε­τη­ρία, να αγω­νι­στού­με να τα πά­ρου­με όλα πίσω, και αυτά που χά­θη­καν στα χρό­νια των μνη­μο­νί­ων αλλά και όσα δεν κερ­δή­θη­καν ποτέ, υπάρ­χουν! Είναι το κί­νη­μα διε­θνούς αλ­λη­λεγ­γύ­ης, οι δια­θέ­σεις και η μα­ζι­κή ενερ­γο­ποί­η­ση του κό­σμου της Αρι­στε­ράς και των κι­νη­μά­των στην ίδια την Ελ­λά­δα.

Ας τολ­μή­σου­με!