Πανυγειονομική απεργία ενάντια στη διάλυση της δημόσιας Υγείας

Η ΠΟΕΔΗΝ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία) καλεί σε 24ωρη απεργία την Πέμπτη 6 Νοέμβρη και η ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας) σε 48ωρη απεργία την ίδια μέρα (6/11) και την επόμενη (7/11 στο Υπουργείο Υγείας και τη δεύτερη μέρα της απεργίας της στις 12μ).

Οι εργαζόμενοι στη δημόσια Υγεία θα συγκεντρωθούν το πρωί της 6ης Νοέμβρη στην πλατεία Μαβίλη στην Αθήνα και θα ακολουθήσει πορεία που με ενδιάμεσες στάσεις στο Μέγαρο Μαξίμου, στη Βουλή και στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, θα καταλήξει στο Υπουργείο Υγείας.

Παρά τις κορώνες του λαλίστατου υπουργού Υγείας Αδ. Γεωργιάδη και τα συνεχιζόμενα εγκαίνια χώρων σε νοσοκομεία της Αθήνας και της επαρχίας, η αμείλικτη πραγματικότητα λέει ότι καθημερινά οι χρήστες των υπηρεσιών δημόσιας υγείας και οι επισκέπτες των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας ταλαιπωρούνται απίστευτα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη εφημερία στο νοσοκομείο Αττικόν την Πέμπτη 30 Οκτώβρη. Άνθρωποι που είχαν χτυπήματα στο κεφάλι περίμεναν ατελείωτες ώρες για να δει ένας νευροχειρούργος τις αξονικές που έκαναν και να τους πει αν είχαν εσωτερική αιμορραγία ή όχι, καθώς ο μοναδικός νευροχειρούργος (σε μέρα εφημερίας) είχε τακτικά και έκτακτα χειρουργεία στα οποία συμμετείχε. Με τους τεράστιους κινδύνους που αυτό θα μπορούσε να έχει στην υγεία αυτών των ασθενών.

Κι όλα αυτά σε νοσοκομείο που ο υπουργός Υγείας και η κυβέρνηση συνολικά χτύπησαν και χλεύασαν τις κινητοποιήσεις στα πρόσφατα εγκαίνια του νέου χώρου του Τμήματος Επειγόντων του νοσοκομείου. Τόσο στο Αττικόν αλλά και συνολικά σε εφημερίες των μεγάλων δημόσιων νοσοκομείων οι ασθενείς που δεν χρήζουν άμεσης επέμβασης μπορεί να περιμένουν 10, 11 και 12 ώρες προκειμένου να πάρουν μια τελική διάγνωση και να τους συνταγογραφηθούν συνταγές για φαρμακευτική θεραπεία ή να τους χορηγηθούν αναρρωτικές άδειες κ.λπ. Τα βραχιολάκια που διαφημίζει η κυβέρνηση ως τη μεγάλη λύση στα ΤΕΠ (Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών) δε σώνουν τον ασθενή από το να μείνει χωρίς φορείο σε περίπτωση που σηκωθεί από αυτό για να πάει τουαλέτα. Είτε γιατί θα του το πάρει άλλος ασθενής είτε κάποιος τραυματιοφορέας για να μεταφέρει άλλους ασθενείς.

Και αυτά γιατί η κυβέρνηση προτιμάει να αγοράζει πολεμικά αεροπλάνα και φρεγάτες (σε συνεργασία με την πρόθυμη αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ) αντί να δώσει αυτά τα χρήματα για τις ανάγκες του λαού, για τη δημόσια υγεία. Ό,τι εγκαινιάζεται από κτίρια φτιάχνεται κυρίως όπως συνηθίζεται ειδικά τα τελευταία 35 χρόνια από δήθεν φιλεύσπλαχνους επιχειρηματίες που τα λεφτά αυτά τους επιστρέφονται στο δεκαπλάσιο μέσα από τη μη φορολόγησή τους.

Προσωπικό δεν υπάρχει γιατί οι προσλήψεις που γίνονται στα νοσοκομεία είναι λιγότερες από τις αποχωρήσεις γιατρών και νοσηλευτών. Ενώ και ο ρυθμός απορρόφησης των επιτυχόντων μέσα από τους διαγωνισμούς που γίνονται ειδικά σε νοσηλευτικό προσωπικό είναι πολύ αργός. Ακόμη όμως και στους γιατρούς που είναι πιο γρήγορος, τα κενά εξακολουθούν να είναι τεράστια γιατί πολύ φυσιολογικά ένα μεγάλο τμήμα νέων γιατρών βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία αλλά και την γενικότερη κατάσταση στην Ελλάδα με τις απίστευτα υψηλές τιμές ενοικίων και ειδών πρώτης ανάγκης και διατροφής προτιμούν είτε να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα είτε να δοκιμάσουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Επίσης πολύ γιατροί βλέποντας ότι δεν αλλάζει τίποτα προς το καλύτερο στη δημόσια υγεία αποχωρούν υποβάλλοντας τις παραιτήσεις τους όπως έχουμε δει επανειλημμένα από τα χρόνια της πανδημίας κι έπειτα.

Είναι επιλογή να φυτοζωούν τα Κέντρα Υγείας που θα μπορούσαν να μειώσουν την ταλαιπωρία των χρηστών της δημόσιας υγείας αν δίνονταν λεφτά για να υπάρχουν σε κάθε γειτονιά και πλήρως στελεχωμένα σε προσωπικό αλλά και με τον τεχνολογικό εξοπλισμό που χρειάζεται. Ειδικά στην περιφέρεια κάποια από αυτά δεν μπορούν να κάνουν εξετάσεις αίματος ή να βγάλουν μια απλή ακτινογραφία. Σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ «το 50% των ασθενών που νοσηλεύονται στα Νοσοκομεία της Αττικής είναι από περιφερειακούς νόμους. Το ίδιο και στα μεγάλα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης και της περιφέρειας που το 50% των νοσηλευομένων ασθενών είναι από άλλους νομούς‘.

Είναι επιλογή να μην μπαίνει πλαφόν στις τιμές των ενοικίων και να μην ελέγχονται τα καρτέλ των σουπερμάρκετ με αποτέλεσμα τα νοσοκομεία τις περιφέρειας να μένουν χωρίς προσωπικό. Αυτή τη στιγμή με οργανογράμματα που έχουν βγει από το 2012 και άρα δεν αντιστοιχούν στις πραγματικές σημερινές ανάγκες τα δημόσια νοσοκομεία θα έπρεπε να είχαν 90.000 εργαζόμενους. Έχουν όμως μόνο 70.000 εργαζόμενους, εκ των οποίων οι 25.000 είναι συμβασιούχοι πάσης φύσεως. Τουλάχιστον 20.000 είναι τα κενά στα νοσοκομεία και τεράστια στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Με μισθούς 687€ το μήνα οι Τραυματιοφορείς, 736€ το μήνα οι ΔΕ Β. Βοηθοί Νοσηλευτές, 836€ το μήνα οι Νοσηλευτές και 1.264€ το μήνα οι γιατροί Επιμελητές Β’ δεν πρόκειται να προσελκυθεί κόσμος για να δουλέψει στα δημόσια νοσοκομεία.

Χαρακτηριστική είναι και η αποτυχία του θεσμού των απογευματινών χειρουργείων παρά την προσωρινή ανάσα με τα 30.000 χειρουργεία που θα πληρωθούν από κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Το πρόγραμμα αυτό θα τελειώσει σύντομα και η πραγματικότητα των αριθμών είναι κι εδώ πολύ σκληρή. 100.000 ασθενείς βρίσκονταν σε λίστα αναμονής για χειρουργείο πριν ένα χρόνο και δεν εξαλείφονται με 15.000 απογευματινά χειρουργεία που έχουν γίνει έως σήμερα. Παρά ταύτα ακόμη υπάρχουν πάνω από 50.000 ασθενείς σε λίστα αναμονής για χειρουργεία την ίδια ώρα που υπάρχουν 400 ανενεργές χειρουργικές αίθουσες λόγω έλλειψης κυρίως νοσηλευτών και αναισθησιολόγων.

Οι κινητοποιήσεις και οι δράσεις για τη δημόσια υγεία πρέπει να μαζικοποιηθούν και να γίνουν υπόθεση όλων μας το επόμενο διάστημα. Θέλουμε οι δημόσιες δαπάνες για τη δημόσια υγεία να τριπλασιαστούν ή και να τετραπλασιαστούν από το 5,5% που είναι σήμερα. Κατώτερος πρώτος μισθός στα 1.000 ευρώ καθαρά για τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, πλαφόν στα ενοίκια και μειώσεις στις τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης με δημόσιο εργατικό έλεγχο σε κάθε σουπερμάρκετ. Θέλουμε Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας με Δημοτικά Ιατρεία σε κάθε γειτονιά.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά