Παραιτήσεις μελών ΟΜ Λαυρεωτικής

Η κυβέρνηση Μαξίμου και ο πρωθυπουργός, καταστρατηγώντας τη λαϊκή εντολή στις 25 Γενάρη, παρέδωσε σταδιακά τα όπλα της μεγάλης πλειοψηφίας των κοινωνικών στρωμάτων και των κινημάτων, στους δανειστές μας και κατατάσσεται στις ελληνικές μνημονιακές δυνάμεις. Στην πορεία αυτή, αδρανοποιήθηκε το κόμμα και τα συντεταγμένα όργανά του, αγνοήθηκαν οι φωνές αντίθεσης και αντίστασης μεγάλου μέρους του κόμματος και της κοινωνίας. Η υποταγή στους κυρίαρχους της ευρωζώνης και στη γερμανική ηγεμονία συντελέστηκε με συνεχείς υποχωρήσεις και παραβιάσεις του στοιχειώδους προγράμματος της Θες/νίκης, των κόκκινων γραμμών που συνεχώς κόνταιναν και τελικώς με ταπεινωτικές συμπεριφορές προς την ελληνική πλευρά.

Το κυβερνητικό επιτελείο ζήτησε ισχυροποίηση με νέα λαϊκή εντολή για να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση πιο ενισχυμένη. Το θαρραλέο 61,31% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, ανέλπιστο για το Μαξίμου, ήταν καθαρή εντολή ενάντια στην προτεινόμενη σκληρή συμφωνία-μνημόνιο, γνωρίζοντας ήδη καλά τις συνέπειες της άρνησης, με κλειστές τράπεζες, με capital controls και τα λοιπά ασφυκτικά μέτρα που επέβαλαν οι δανειστές. Καμιά δικαιολογία για σκληρό εκβιασμό, για πραξικόπημα κλπ, διότι αυτά είχαν

ήδη γίνει σε βάρος του ελληνικού λαού και παρά ταύτα, αποφάσισε να δώσει εντολή αντίστασης και όχι υποταγής.

Δυστυχώς, θα μείνει αρνητική πράξη στην ιστορία, η μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, σε επώδυνη συνθηκολόγηση και σε βαριά ήττα, από τη λεγόμενη «κυβέρνηση της Αριστεράς». Λέγαμε στο κείμενο που καταθέσαμε στις 27-5-2015 για τη ΓΣ ότι: «Η «αμοιβαία επωφελής συμφωνία εταίρων», φαίνεται να οδηγεί στη συνέχιση της υποταγής μας και στη διαπόμπευση της αριστεράς. Αυτή η πολιτική αποτελεί κάκιστο παράδειγμα παράδοσης της ΕΛΠΙΔΑΣ, ξεπούλημα του ισχνού οράματος δημιουργίας μιας άλλης Ελλάδας. Επίσης αποτελεί αρνητικό παράδειγμα στις δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς που παίρνουν ώθηση από το ελληνικό παράδειγμα. Οι συμβιβασμοί και υποχωρήσεις μπορούν να γίνονται με κριτήρια το όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας και την ανασυγκρότηση της παραγωγής και όχι την εξυπηρέτηση των συμβατικών όρων των δανειστών. Διότι είναι γεγονός ότι το ελληνικό χρέος μπορεί να aποπληρωθεί μόνο με τη συνέχιση της μαζικής κοινωνικής και εθνικής καταστροφής......Προτείνουμε ως άμεση προτεραιότητα να προετοιμαστούμε για το ενδεχόμενο μη περαιτέρω υποχώρησής μας, δηλαδή, πολύ απλά πρέπει να προετοιμαστεί η ελληνική κοινωνία για την πιθανότητα της ρήξης και τις συνέπειές της». Κάποια μέλη θεώρησαν ότι έχει απαράδεκτες εκφράσεις, όμως η σημερινή πραγματικότητα ξεπέρασε και τις πιο σκληρές προβλέψεις.

Η κυβέρνηση είχε όλη τη δυνατότητα στο πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης να ενημερώνει το λαό με διαγγέλματα για την πορεία των διαπραγματεύσεων, να προετοιμάζει την κοινωνία για τις συνέπειες μιας ρήξης. Οι εκβιασμοί ήταν προβλέψιμοι, η άκαμπτη πολιτική των δανειστών δεδομένη, ο χαρακτήρας της Ευρωζώνης επίσης απόλυτα γνωστός. Η προσπάθεια εξηγήσεων για την βαριά ήττα, ότι υπήρξαν λαθεμένες εκτιμήσεις ή ιδεοληπτικές εμμονές κλπ, αποτελούν αστείες δικαιολογίες που προσβάλλουν τη νοημοσύνη των μελών και των ενεργών πολιτών. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας της 13ης Ιουλίου το κυβερνητικό επιτελείο, επιδόθηκε σε μια εξαιρετικά θεαματική ολοκλήρωση της στροφής σε μνημονιακή πολιτική δύναμη, μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, που κατέληξε στη ψήφιση του 3ου Μνημονίου της Αριστεράς.

Η κυβέρνηση έρχεται σε άμεση αντίθεση με τον κόσμο που την εμπιστεύτηκε, εφαρμόζοντας τις μνημονιακές πολιτικές στη θέση των προγραμματικών της δεσμεύσεων και μη τολμώντας να κυβερνήσει στο διάστημα αυτό, παρά μόνο απολύτως διαχειριστικά. Για παράδειγμα, σε αντιδιαστολή με τη σπουδή της υπογραφής των προαπαιτουμένων και του μνημονίου, η κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να λάβει στοιχειώδη αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, πέρα από διακηρύξεις από τις οποίες έχει μπουχτίσει η κοινωνία εδώ και 40 χρόνια. Εν ολίγοις, ενώ θα μπορούσε ήδη να έχει εγκαινιάσει ρήξεις σε πολλούς τομείς που θα σηματοδοτούσαν άλλο ήθος διακυβέρνησης, πλειοδότησε στη δημιουργική χρήση των θεσμών προκειμένου να εξυπηρετήσει τις επιταγές του 3ου Μνημονίου και των δανειστών, ερήμην όμως των δημοκρατικών θεσμών.Η κυβέρνηση βρίσκεται πλέον και σε άμεση αντίθεση με τα μέλη του κόμματος, από τα σπλάχνα του οποίου προήλθε και το οποίο την ανέδειξε. Η μεγάλη στροφή της έγινε ερήμην των κομματικών οργάνων και ενάντια σε κάθε έννοια των Συνεδριακών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, της κριτικής στα προηγούμενα μνημόνια και τις συνέπειές τους, στις ίδιες τις προγραμματικές της θέσεις, στην αντι-μνημονιακή στρατηγική παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, στην ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας. Με την προκήρυξη των εκλογών απαλλάχθηκε από τα αριστερά βαρίδια που τόσο οξύ πρόβλημα δημιούργησαν τους προηγούμενους μήνες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ότι πρέσβευε, έχει ακυρωθεί από τις πολιτικές επιλογές της ηγεσίας του και πλέον δεν μπορεί να εκφράσει την προσδοκία του λαού για ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σηματοδοτεί τη δύναμη για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, την απαλλαγή της χώρας μας από το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της ανεργίας και της λιτότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόδωσε την ελπίδα. Ο πολιτικός του λόγος παραπέμπει σε διαστρέβλωση των εννοιών της αριστεράς, προσπαθεί να πείσει για την ορθότητα του ιδεολογήματος «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική», καλλιεργεί τη λογική της ανάθεσης στους ειδικούς του κυβερνητικού επιτελείου. Οργανωτικά λειτουργεί ως μηχανισμός παραγωγής στελεχών-παραγόντων που αγκαλιάζουν το αρχηγικό περιβάλλον, καθώς και ως εκλογικός μηχανισμός που οδηγεί στην περιθωριοποίηση της συμμετοχής των μελών, ενώ ο προβληματισμός για διαφορετική πορεία ή η έκφραση διαφορετικών απόψεων, αγνοήθηκε, αποσιωπήθηκε ή συκοφαντήθηκε. Ο αρχηγοκεντρικός ΣΥΡΙΖΑ και το κυβερνητικό επιτελείο του Μαξίμου, με τη μεταλλαγμένη μνημονιακή κυβέρνηση θα προχωρήσουν, όπως πρότεινε και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης στην τελευταία ΚΕ, «σε μία διαδικασία, η οποία, όπως κι αν την ονομάσουμε, θα κατατείνει στην επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ." Η διαδικασία αυτή ήδη ξεκίνησε στη Συνδιάσκεψη -30ης Αυγούστου, αφού ακυρώθηκε η διενέργεια του Έκτακτου Συνεδρίου που ψήφισε η ΚΕ. Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη Αριστερή κυβέρνηση, έχει φτάσει στο σημείο να υπερασπίζεται ένα επαχθές μνημόνιο και οποιοσδήποτε επικοινωνιακός λόγος, παλαιότερα λεγόταν success story, τώρα λέμε ρηγματώσεις πολιτικής ώστε να περάσουν φιλολαϊκά αντισταθμιστικά μέτρα ή έντιμος συμβιβασμός, δεν θα μπορέσει να αποκρύψει την πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα έχουμε με την fast track ιδιωτικοποίηση των λιμανιών και των αεροδρομίων.

Δια ταύτα, τα μέλη της ΟΜ Λαυρεωτικής του ΣΥΡΙΖΑ που υπογράφουν το κείμενο, δεν μπορούν πλέον να εκφραστούν από το κόμμα και την κυβέρνησή του. Επειδή δεν απεμπολούν τις αρχές και την αλήθεια της Αριστεράς, δεν παραποιούν την ακόμη πιο ζοφερή πραγματικότητα και δεν πείθονται από τους ιδεολογικούς ανορθολογισμούς, δεν μπορούν πλέον να μετέχουν στη συντελούμενη τερατογένεση της μνημονιακής αριστεράς. Δεν επιλέγουμε να αποδράσουμε από την πραγματικότητα, αλλά ούτε και να την αλλοιώνουμε επικοινωνιακά για να την προσαρμόσουμε σε ίδιες επιδιώξεις ώστε να προσεταιριστούμε τη λαϊκή βούληση.

Δηλώνουμε την παραίτησή μας από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι όμως και από τους αγώνες για την επικράτηση των στρατηγικών στόχων της Αριστεράς: την απεμπλοκή από τις μνημονιακές πολιτικές, την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, την άρση των τεράστιων ανισοτήτων προς όφελος των εργαζομένων, τη διάσωση του εθνικού μας πλούτου και των πλουτοπαραγωγικών πόρων, τη Δημοκρατία και τα Κοινωνικά δικαιώματα. Επιλέγουμε να ανοίξουμε νέους δρόμους για την Αριστερά εκεί που δεν υπάρχουν μαζί με την κοινωνία, όχι ασκώντας πολιτική πειθούς, αλλά ενεργής συνειδητής συμμετοχής στους κοινωνικούς αγώνες και τα κινήματα. Ο αγώνας συνεχίζεται.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

ΑΡΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΑ

ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ ΕΛΕΝΗ

ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΚΑΡΡΑ ΔΗΜΗΤΡΑ

MAΪΔΟΥ ΒΕΤΑ

ΜΠΟΥΤΣΙΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΜΠΟΥΤΣΙΚΑ ΕΛΕΝΗ

ΝΟΒΑΚΗ ΘΑΛΕΙΑ

ΠΟΥΛΙΔΗΣ ΠΑΝΟΣ

ΠΟΥΛΙΔΗ –ΣΠΑΝΟΥ ΤΟΥΛΑ

ΨΑΡΡΑ ΕΛΕΝΗ