Το νομοσχέδιο για την ισότητα στο γάμο είναι πλέον νόμος του κράτους. Η κυβερνητική πρωτοβουλία δεν άφησε όμως ανεπηρέαστο το κεντρικό πολιτικό σκηνικό.
Οι ρατσιστικές, ομοφοβικές και σκοταδιστικές θέσεις των τριών ακροδεξιών κομμάτων -και το προηγούμενο διάστημα, που το ζήτημα πρωταγωνίστησε στη δημόσια συζήτηση και τις μέρες συζήτησης του νόμου στη βουλή- όπως αναμενόταν έδωσαν και πήραν. Καμία έκπληξη για τους εθνικόφρονες υπερασπιστές της «παραδοσιακής οικογένειας», που δεν απειλείται από τους χαμηλούς μισθούς και τα πανάκριβα ενοίκια, αλλά κινδυνεύει από το γάμο και την τεκνοθεσία ομοφύλων. Οι τραγελαφικές εντάσεις μεταξύ Ελληνικής Λύσης και Σπαρτιατών, μεταξύ Νίκης και Ελληνικής Λύσης κλπ, στη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου στη βουλή, είναι χαρακτηριστικές της αντιπαράθεσης εντός του ακροδεξιού χώρου, που θέλει να «καβαλήσει» τον διεθνή άνεμο ανόδου των δυνάμεων της αντίδρασης. Ευτυχώς, για την ώρα, δεν έχει βρεθεί ο εγχώριος Τραμπ, που θα συνένωνε αυτό το επικίνδυνο πολιτικό ρεύμα.
H επίμαχη νομοθετική παρέμβαση, ζήτημα που πήρε πάνω του ο ίδιος ο πρωθυπουργός και το στενό του επιτελείο, δεν μπορούσε να περάσει εύκολα σε ένα πολιτικό χώρο με βαθιά συντηρητικές αντιλήψεις (ελάχιστοι βουλευτές της ΝΔ είχαν ψηφίσει το σύμφωνο συμβίωσης και παλαιότερα εναντιώθηκαν σε αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο) και προνομιακή σχέση με την εκκλησία. Σε αυτό το θέμα, που αποτέλεσε κεντρική πολιτική επιλογή του κυβερνητικού κέντρου, η συμπαγής κυβερνητική πλειοψηφία αποδείχτηκε «ελβετικό τυρί». Κάπως έτσι η παντοδύναμη κυβέρνηση κατέφυγε στις ψήφους συναίνεσης της αντιπολίτευσης.
Η ομιλία Σαμαρά είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας συγκροτημένης ακροδεξιάς πολιτικής «πλατφόρμας» (πέρα από τις ομοφοβικές κορώνες, επανέλαβε τις γνωστές του θέσεις για τα ελληνοτουρκικά και το μεταναστευτικό) εντός ΝΔ, που πήρε 52 ψήφους, βγάζοντας στην επιφάνεια την «δεξιά ψυχή» της παράταξης. Συγχρόνως, ενώ ο Μητσοτάκης επιχειρεί να εμφανίσει φιλελεύθερο προσωπείο (ειδικά μετά το επικριτικό ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου για το κράτος δικαίου) και να γίνει ο Έλληνας Μακρόν, ο Σαμαράς λειτουργεί ως «ανάχωμα» για τις διαρροές της ΝΔ προς τα ακροδεξιά κόμματα, εν όψει και των επερχόμενων ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου. Μια ψαλιδισμένη ΝΔ, ένα χρόνο μετά τον εκλογικό θρίαμβο του 41%, με ενισχυμένα τα κόμματα στα δεξιά της, θα φέρει μεγαλύτερες αυτονομήσεις των «ΣαμαροΒορίδιδων» και νέους πονοκέφαλους στην ηγεσία της ΝΔ.
Από το Μέγαρο Μαξίμου, πάντως, δεν υπήρξε ούτε ένα σχόλιο για τον Σαμαρά. Άλλωστε εκτιμούν ότι με τις αλλαγές στους Ποινικούς Κώδικες και τα ιδιωτικά ΑΕΙ, θα μετριάσουν κάπως το θυμό στο ακροδεξιό ακροατήριο για το γάμο. Παράλληλα, ήταν σαφές από την αρχή πως η κυβέρνηση δεν ήθελε να ρίξει τα φώτα της δημοσιότητας στις γαλάζιες διαρροές, για αυτό και ο Μητσοτάκης στην ομιλία του επιχείρησε να στρέψει τους προβολείς στις αναταράξεις σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Οι πολιτικοί φορείς της «προοδευτικότητας», πέρα από το γεγονός ότι έκαναν αβάντα στον Μητσοτάκη χωρίς σοβαρή κριτική «από τα αριστερά» στο νόμο (που αφήνει απ’ έξω τα δικαιώματα στη γονεϊκότητα και την προστασία από διακρίσεις των πιο ευάλωτων μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας), φάνηκε ότι έχουν πρόβλημα και στο εσωτερικό τους. Οι δύο αποχές (η μία δικαιολογημένη, η άλλη του Π. Πολάκη που βρίσκεται σε τροχιά ρήξης, όπως και άλλοι παλαιοπροεδρικοί, με τον Κασσελάκη) και το ένα «παρών» στον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως οι 11 αποχές στο ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύουν ότι η εγχώρια κεντροαριστερά βρίσκεται ιδεολογικά πιο πίσω, ακόμα και από την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, «ψαρεύοντας» ψήφους στον εθνικοπατριωτικό χώρο. Η κριτική τους στον Μητσοτάκη για «ενδοτισμό», στις συνομιλίες με την Τουρκία, είναι ακόμα ένα τέτοιο παράδειγμα.
Για τις σημαντικές συγχύσεις που προκάλεσε η θεσμοθέτηση της ισότητας στο γάμο, τη στάση της ριζοσπαστικής Αριστεράς και την αρνητική τοποθέτηση του ΚΚΕ, έχουμε ήδη αναφερθεί σε άλλο άρθρο. Το μόνο βέβαιο ότι το «μισό βήμα ισότητας» που έφερε ο Μητσοτάκης, αποτέλεσμα και των πολυετών αγώνων του ΛΟΑΤΚΙ+ και του φεμινιστικού κινήματος, είναι μια νίκη αυτών των κινημάτων, στην κατεύθυνση μιας πραγματικά συμπεριληπτικής κοινωνίας.
