Πολυτεχνείο 2019: σε θέση μάχης ενάντια στην κυβέρνηση

Παρά την προσπάθεια τρομοκράτησης και δημιουργίας κλίματος φόβου, ο κόσμος βγήκε μαζικά στο δρόμο προκειμένου να τιμήσει τους αγώνες του παρελθόντος, αλλά πολύ περισσότερο να στείλει το μήνυμα για τους αγώνες του μέλλοντος.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη να εκφοβίσει τον κόσμο δεν έπιασε τόπο. Ίσα ίσα λειτούργησε αντίστροφα. Η αυξημένη καταστολή, οι αυθαίρετες συλλήψεις, τα τρομολαγνικά ρεπορτάζ και οι διαρκείς δηλώσεις πρωτοκλασάτων στελεχών με ακροδεξιό παρελθόν, φαίνεται πως επανενεργοποίησαν ένα κόσμο που, παρότι έχει ανεχθεί πολλά, δεν είναι πεισμένος πως το παιχνίδι έχει χαθεί. Έτσι λοιπόν, η πορεία της 17ης Νοέμβρη, μια πορεία που διαχρονικά αποτελεί ορόσημο για τους αγώνες και την Αριστερά, απέκτησε φέτος άλλη βαρύτητα. Πρόκειται για μια από τις μαζικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων ετών στην οποία συμμετείχε πλήθος κόσμου, καλύπτοντας όλο το ηλικιακό φάσμα.

Η μαζική συμμετοχή στην πορεία όμως είχε προδιαγραφεί ήδη από την εικόνα του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια του τριήμερου εορτασμού. Ο χώρος ήταν γεμάτος από μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους, ανέργους. Ήταν γεμάτος συζήτηση, αφίσες και προβληματισμό. Πολιτικές οργανώσεις και κόμματα, μαθητικές ομάδες, αντιρατσιστικές συλλογικότητες, σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες και πλήθος άλλων συλλογικών φορέων οικειοποιήθηκαν ξανά το χώρο, νοηματοδοτώντας εκ νέου την έννοια του ασύλου, το οποίο ισχυρίζεται πως έχει καταργήσει η ΝΔ. Πρόκειται για μια εικόνα που σίγουρα ξένισε την κυβέρνηση και τους εγκάθετους δημοσιολόγους της, που μάλλον περίμεναν άλλα αποτελέσματα.

Παρότι σε όλες τις μεγάλες πόλεις οι διαδηλώσεις ήταν δυναμικές, η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη ξεχώρισαν για τη μαζικότητά τους. Κυρίαρχα ήταν τα συνθήματα ενάντια στον αυταρχισμό και την καταστολή λόγω και των πρόσφατων γεγονότων αστυνομικής αυθαιρεσίας. Παρ’ όλα αυτά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον προσέλκυσαν τα συνθήματα ενάντια στη φτώχεια, τον πόλεμο και το ρατσισμό. «Της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία» είναι μπροστά και βρίσκονται στους μαζικούς αγώνες ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επέλαση, τον ιμπεριαλισμό και το φασισμό. Ειδικά έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία, ο κόσμος φώναξε υπέρ της Παλαιστίνης και κατά των επεμβάσεων που «γεννάνε χούντες, πολέμους, τρομοκρατία». Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η μαζική παρουσία μαθητών, που με τύμπανα, πολύχρωμα πανό και ζωντανά συνθήματα έδωσαν έναν άλλο τόνο σε όλη τη διάρκεια της πορείας.

Απέναντι σε αυτή την καθαρή εικόνα ανθρώπων που βγήκαν στο δρόμο για να τιμήσουν το νόημα του Πολυτεχνείου και να διαδηλώσουν για το σήμερα, μπορούσε να δει κανείς την υποκρισία ενός ολόκληρου συστήματος. Η ΝΔ, συγκλονισμένη από το γεγονός ότι δεν δόθηκε η παραμικρή αφορμή στους 5.000 αστυνομικούς της, στα drone της και στα ελικόπτερά της προκειμένου να χτυπήσουν το τεράστιο πλήθος, έσπευσε να κομπάσει στα ΜΜΕ σχετικά με την τήρηση της τάξης. Η πραγματικότητα είναι ότι η μαζικότητα και ο δυναμισμός που είχε η διαδήλωση, δεν επέτρεψαν στην αστυνομία να κάνει τη «βρόμικη» δουλειά κατά τη διάρκειά της, καθώς αυτό θα εξέθετε ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση στα μάτια της πλειοψηφίας του κόσμου.

Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι έγινε η «βρόμικη δουλειά». Μετά το τέλος της ομολογουμένως επιτυχημένης φετινής διαδήλωσης του Πολυτεχνείου, τα Εξάρχεια μετατράπηκαν σε ένα χώρο ξεσπάσματος αστυνομικής βίας και καταστολής. Έμοιαζαν με μια περιοχή όπου η αστυνομία είχε την πλήρη ελευθερία να κάνει ό,τι θέλει. Μαρτυρίες κατοίκων και βίντεο στο διαδίκτυο αποτυπώνουν πλήρως την κατάσταση. Στο στόχαστρο της αστυνομίας βρισκόταν οποιοσδήποτε κυκλοφορούσε στην περιοχή. Υπήρξε τραυματισμός δημοσιογράφου, ξυλοδαρμός νεαρής κοπέλας, επιθέσεις και βασανισμοί διαδηλωτών, τραυματισμοί απλών περαστικών, απειλές και τραμπουκισμοί κάθε είδους, καθώς και δεκάδες αναίτιες συλλήψεις και προσαγωγές.

Το ακόμη πιο εξωφρενικό είναι ότι επίθεση δέχτηκαν ακόμη και άτομα που είχαν πάει την επόμενη ημέρα στα δικαστήρια, για να συμπαρασταθούν στους συλληφθέντες. Για όλα τα παραπάνω δεν έχει υπάρξει ούτε μία ΕΔΕ ή έστω μια ανάληψη ευθύνης και μια δημόσια συγγνώμη από τον Χρυσοχοΐδη.

Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι πέρυσι αποτελούσε την πιο φιλοαμερικάνικη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών, που έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και που εξυπηρέτησε με απαράμιλλο σθένος τα συμφέροντα του δυτικού ιμπεριαλισμού στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αποφάσισε να κατεβάσει τον Αλέξη Τσίπρα στην πορεία του Πολυτεχνείου. Μάλλον, όμως, τόσο ο Τσίπρας όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά έχουν ξεχάσει ότι μόλις ένα χρόνο πριν τα δικά τους ΜΑΤ ήταν αυτά που έδερναν αδιακρίτως διαδηλωτές επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Διαδηλωτές που απλώς διαλύονταν μετά το τέλος της διαδήλωσης. Η υποκρισία έχει τα όριά της, ειδικά όταν μιλάμε για πολύ νωπές ακόμη μνήμες από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα.

Το Πολυτεχνείο προκαλούσε, προκαλεί και θα συνεχίσει να προκαλεί διαχρονικά άγχος στις εκάστοτε κυβερνήσεις. Γιατί, όσο κι αν προσπαθούν να το εντάξουν στην εθνική αφήγηση, δεν το έχουν καταφέρει. Πάντα θα υπάρχει ο κόσμος στο δρόμο που θα κρατάει τη μνήμη στα χέρια του και δε θα την αφήσει σε καμία βιτρίνα και σε κανένα μουσείο. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη της 17ης Νοέμβρη.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά