Πώς θα τσακιστεί η Χρυσή Αυγή

Τις τε­λευ­ταί­ες μέρες όμως, με αφορ­μή το πό­ρι­σμα των δύο ει­σαγ­γε­λέ­ων για την άρση της ασυ­λί­ας των βου­λευ­τών της Χρυ­σής Αυγής και ανοί­γο­ντας ου­σια­στι­κά το δρόμο για να τεθεί το κόμμα των να­ζι­στών εκτός νόμου, αυτό το ερώ­τη­μα έχει σκια­στεί από ζη­τή­μα­τα για την πα­ρα­βί­α­ση του συ­ντάγ­μα­τος, την άρτια λει­τουρ­γία της Βου­λής και τις πο­λι­τι­κές σκο­πι­μό­τη­τες της κυ­βέρ­νη­σης… Σ’ αυτή την προ­σπά­θεια έχουν συμ­βά­λει, εκτός από τα κα­νά­λια, διά­φο­ροι πο­λι­τι­κοί ανα­λυ­τές, επι­στή­μο­νες του Δι­καί­ου και κοι­νο­βου­λευ­τι­κοί πα­ρά­γο­ντες.

Η συ­ντρι­βή όμως της Χρυ­σής Αυγής, το ξα­να­λέ­με, είναι ένα πολύ κρί­σι­μο ζή­τη­μα. Και οι πρώ­τοι που έχουν λόγο σ’ αυτή τη συ­ζή­τη­ση είναι οι στό­χοι και τα θύ­μα­τα των φα­σι­στι­κών επι­θέ­σε­ων, που –σχε­δόν σ’ όλες τις πε­ρι­πτώ­σεις– έβρι­σκαν απέ­να­ντί τους την «πε­ρί­ερ­γη» στάση της αστυ­νο­μί­ας. 

Ανά­πτυ­ξη
Από το 2008, λίγο πριν τη δο­λο­φο­νία του Αλέξη Γρη­γο­ρό­που­λου, είχε ξε­κι­νή­σει ο καλ­πα­σμός της Χρυ­σής Αυγής. Τα εκλο­γι­κά της πο­σο­στά στις δη­μο­τι­κές εκλο­γές του 2010 και στη διπλή εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση του 2012, πάντα συ­νό­δευαν την επέ­κτα­ση της δρά­σης των φα­σι­στών. Ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο όμως άνοι­γαν ένα νέο κύκλο βί­αιων επι­θέ­σε­ων ενά­ντια στην Αρι­στε­ρά, τους με­τα­νά­στες και τα κι­νή­μα­τα. Και οι επι­θέ­σεις ήταν εκα­το­ντά­δες, με δε­κά­δες σο­βα­ρούς τραυ­μα­τι­σμούς και του­λά­χι­στον δύο νε­κρούς, πριν τη δο­λο­φο­νία του Παύ­λου Φύσσα. 

Ο καλ­πα­σμός της Χρυ­σή­ςΑυ­γής στα­μά­τη­σε με τη δο­λο­φο­νία του Π.Φύσσα. Κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο γι’ αυτό έπαι­ξε η μα­ζι­κή αντί­δρα­ση του κι­νή­μα­τος, που υπο­χρέ­ω­σε την κυ­βέρ­νη­ση να πάρει αστυ­νο­μι­κά μέτρα –για πρώτη φορά– ενά­ντια στη Χρυσή Αυγή. Από τότε η να­ζι­στι­κή ορ­γά­νω­ση βάλ­τω­σε σαν πο­λι­τι­κή δύ­να­μη.

Απο­δυ­νά­μω­ση
Όταν συ­νε­λή­φθη­καν οι αρ­χη­γοί της, κα­τόρ­θω­σε να κι­νη­το­ποι­ή­σει μόνο 2-3 εκα­το­ντά­δες οπα­δούς της και στην επέ­τειο για τα «Ίμια» η συ­γκέ­ντρω­σή της ήταν ανά­λο­γη. Ακο­λού­θη­σε η στα­θε­ρή πτώση των πο­σο­στών της. Ακρι­βώς σ’ αυτό το διά­στη­μα έχουν ανα­πνεύ­σει και κυ­κλο­φο­ρούν ελεύ­θε­ρα στους δρό­μους με­τα­νά­στες και κάθε εί­δους μειο­νό­τη­τες…

Σ ’αυτό το φόντο, οι ανη­συ­χί­ες για την πα­ρα­βί­α­ση ή την υπο­νό­μευ­ση του Συ­ντάγ­μα­τος, με την κα­τάρ­γη­ση του κόμ­μα­τος της Χρυ­σής Αυγής, μοιά­ζουν να λο­γο­δο­τούν πε­ρισ­σό­τε­ρο σε αφη­ρη­μέ­νες αρχές και μά­λι­στα με προ­κλη­τι­κά ανι­σό­τι­μο τρόπο. Γιατί 6.500 πρό­σφυ­γες κλει­σμέ­νοι σε στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης, πα­ρά­νο­μα και σε άθλιες συν­θή­κες, δεν πα­ρα­βιά­ζουν τις αρχές του Συ­ντάγ­μα­τος; Δεν θα έπρε­πε να ξε­κι­νή­σου­με απ’ αυτό το πρό­βλη­μα;

Παρ’ όλα αυτά, υπάρ­χουν βα­σι­κές πο­λι­τι­κές αντιρ­ρή­σεις για την απα­γό­ρευ­ση της Χρυ­σής Αυγής. Η πρώτη ισχυ­ρί­ζε­ται ότι ενι­σχύ­ου­με έτσι ηθικά τη ΧΑ, γιατί τους ηρω­ο­ποιού­με. Γιατί όμως τότε αντι­δρά με τόση λύσσα η ΧΑ; Πώς έφτα­σε από τις απει­λές στις δύο ει­σαγ­γε­λείς, να κα­τα­θέ­σει προ­σφυ­γή στο Συμ­βού­λιο της Ευ­ρώ­πης για πα­ρα­βί­α­ση των αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των; Οι να­ζι­στές της ΧΑ κα­τα­λα­βαί­νουν κα­λύ­τε­ρα από τον κα­θέ­να φι­λε­λεύ­θε­ρο δη­μο­κρά­τη ότι δεν πρό­κει­ται να ηρω­ο­ποι­η­θούν, ενώ βρί­σκο­νται εκτός νόμου, γιατί ο κό­σμος, στον οποίο απευ­θύ­νο­νται, σέ­βε­ται την ισχύ του νόμου και της τάξης και απε­χθά­νε­ται την πα­ρά­δο­ση των κομ­μου­νι­στών και των αναρ­χι­κών.

Η δεύ­τε­ρη αντίρ­ρη­ση είναι πιο πραγ­μα­τι­στι­κή, αλλά και πιο μι­κρό­ψυ­χη. Υπο­στη­ρί­ζει την εκτί­μη­ση ότι έτσι θα ενι­σχυ­θεί σε ψή­φους η ΝΔ, γιατί θα ει­σπρά­ξει εκλο­γι­κά την πε­λα­τεία των να­ζι­στών. Αυτός είναι σί­γου­ρα ένας υπαρ­κτός κίν­δυ­νος και θα τον βρού­με μπρο­στά μας. Η απά­ντη­ση όμως σ’ αυτή την απει­λή περ­νά­ει μέσα από τη σύ­γκρου­ση με τις ιδέες του ρα­τσι­σμού και του εθνι­κι­σμού, από την αδυ­σώ­πη­τη κρι­τι­κή στις πρα­κτι­κές της αστυ­νο­μί­ας, του λι­με­νι­κού και του στρα­τού, από την υπε­ρά­σπι­ση, χωρίς όρους, των αν­θρω­πί­νων και δη­μο­κρα­τι­κών δι­καιω­μά­των όλων των κα­τα­πιε­σμέ­νων και, βε­βαί­ως, όχι των να­ζι­στών.

Πιο απλά, είναι πολύ πιο ρε­α­λι­στι­κό και χρή­σι­μο να κερ­δί­σου­με σαν Αρι­στε­ρά, που βα­δί­ζει μά­λι­στα προς την κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία, τους πα­ρα­πλα­νη­μέ­νους και εξα­πα­τη­μέ­νους ψη­φο­φό­ρους από τη ΧΑ, παρά να τους «προ­στα­τεύ­σου­με» σαν φα­σι­στι­κό εκλο­γι­κό κο­πά­δι, για να μην τους κερ­δί­σει η ΝΔ. 

Αυ­το­δύ­να­μη δράση
Ξα­να­γυ­ρί­ζου­με στο κρί­σι­μο ερώ­τη­μα για τη συ­ντρι­βή της Χρυ­σής Αυγής. Το αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα, το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και η Αρι­στε­ρά οφεί­λουν να έχουν στα­θε­ρό στόχο την πλήρη συ­ντρι­βή των νε­ο­να­ζί. Αυτό θα πρέ­πει να επι­διώ­κε­ται –κυ­ρί­ως– με τη δική μας αυ­το­δύ­να­μη δράση. Αλλά και μέχρι την επί­τευ­ξη αυτού του στό­χου, οι προ­σπά­θειές μας πρέ­πει να συν­δυά­ζο­νται και με αι­τή­μα­τα όπως το κλεί­σι­μο των γρα­φεί­ων της ΧΑ, η τι­μω­ρία των υπεύ­θυ­νων για τις δο­λο­φο­νι­κές ή τρα­μπού­κι­κες επι­θέ­σεις των «ταγ­μά­των εφό­δου», δη­λα­δή με τα αι­τή­μα­τα που πε­ρι­γρά­φουν την το­πο­θέ­τη­ση εκτός νο­μι­μό­τη­τας κάθε να­ζι­στι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας.