Πώς θα εκμηδενίσουμε τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής, είναι ένα από τα πιο κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει να απασχολούν όλους τους δημοκράτες και αριστερούς αγωνιστές.
Τις τελευταίες μέρες όμως, με αφορμή το πόρισμα των δύο εισαγγελέων για την άρση της ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής και ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο για να τεθεί το κόμμα των ναζιστών εκτός νόμου, αυτό το ερώτημα έχει σκιαστεί από ζητήματα για την παραβίαση του συντάγματος, την άρτια λειτουργία της Βουλής και τις πολιτικές σκοπιμότητες της κυβέρνησης… Σ’ αυτή την προσπάθεια έχουν συμβάλει, εκτός από τα κανάλια, διάφοροι πολιτικοί αναλυτές, επιστήμονες του Δικαίου και κοινοβουλευτικοί παράγοντες.
Η συντριβή όμως της Χρυσής Αυγής, το ξαναλέμε, είναι ένα πολύ κρίσιμο ζήτημα. Και οι πρώτοι που έχουν λόγο σ’ αυτή τη συζήτηση είναι οι στόχοι και τα θύματα των φασιστικών επιθέσεων, που –σχεδόν σ’ όλες τις περιπτώσεις– έβρισκαν απέναντί τους την «περίεργη» στάση της αστυνομίας.
Ανάπτυξη
Από το 2008, λίγο πριν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, είχε ξεκινήσει ο καλπασμός της Χρυσής Αυγής. Τα εκλογικά της ποσοστά στις δημοτικές εκλογές του 2010 και στη διπλή εκλογική αναμέτρηση του 2012, πάντα συνόδευαν την επέκταση της δράσης των φασιστών. Ακόμη περισσότερο όμως άνοιγαν ένα νέο κύκλο βίαιων επιθέσεων ενάντια στην Αριστερά, τους μετανάστες και τα κινήματα. Και οι επιθέσεις ήταν εκατοντάδες, με δεκάδες σοβαρούς τραυματισμούς και τουλάχιστον δύο νεκρούς, πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Ο καλπασμός της ΧρυσήςΑυγής σταμάτησε με τη δολοφονία του Π.Φύσσα. Καθοριστικό ρόλο γι’ αυτό έπαιξε η μαζική αντίδραση του κινήματος, που υποχρέωσε την κυβέρνηση να πάρει αστυνομικά μέτρα –για πρώτη φορά– ενάντια στη Χρυσή Αυγή. Από τότε η ναζιστική οργάνωση βάλτωσε σαν πολιτική δύναμη.
Αποδυνάμωση
Όταν συνελήφθηκαν οι αρχηγοί της, κατόρθωσε να κινητοποιήσει μόνο 2-3 εκατοντάδες οπαδούς της και στην επέτειο για τα «Ίμια» η συγκέντρωσή της ήταν ανάλογη. Ακολούθησε η σταθερή πτώση των ποσοστών της. Ακριβώς σ’ αυτό το διάστημα έχουν αναπνεύσει και κυκλοφορούν ελεύθερα στους δρόμους μετανάστες και κάθε είδους μειονότητες…
Σ ’αυτό το φόντο, οι ανησυχίες για την παραβίαση ή την υπονόμευση του Συντάγματος, με την κατάργηση του κόμματος της Χρυσής Αυγής, μοιάζουν να λογοδοτούν περισσότερο σε αφηρημένες αρχές και μάλιστα με προκλητικά ανισότιμο τρόπο. Γιατί 6.500 πρόσφυγες κλεισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, παράνομα και σε άθλιες συνθήκες, δεν παραβιάζουν τις αρχές του Συντάγματος; Δεν θα έπρεπε να ξεκινήσουμε απ’ αυτό το πρόβλημα;
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν βασικές πολιτικές αντιρρήσεις για την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής. Η πρώτη ισχυρίζεται ότι ενισχύουμε έτσι ηθικά τη ΧΑ, γιατί τους ηρωοποιούμε. Γιατί όμως τότε αντιδρά με τόση λύσσα η ΧΑ; Πώς έφτασε από τις απειλές στις δύο εισαγγελείς, να καταθέσει προσφυγή στο Συμβούλιο της Ευρώπης για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Οι ναζιστές της ΧΑ καταλαβαίνουν καλύτερα από τον καθένα φιλελεύθερο δημοκράτη ότι δεν πρόκειται να ηρωοποιηθούν, ενώ βρίσκονται εκτός νόμου, γιατί ο κόσμος, στον οποίο απευθύνονται, σέβεται την ισχύ του νόμου και της τάξης και απεχθάνεται την παράδοση των κομμουνιστών και των αναρχικών.
Η δεύτερη αντίρρηση είναι πιο πραγματιστική, αλλά και πιο μικρόψυχη. Υποστηρίζει την εκτίμηση ότι έτσι θα ενισχυθεί σε ψήφους η ΝΔ, γιατί θα εισπράξει εκλογικά την πελατεία των ναζιστών. Αυτός είναι σίγουρα ένας υπαρκτός κίνδυνος και θα τον βρούμε μπροστά μας. Η απάντηση όμως σ’ αυτή την απειλή περνάει μέσα από τη σύγκρουση με τις ιδέες του ρατσισμού και του εθνικισμού, από την αδυσώπητη κριτική στις πρακτικές της αστυνομίας, του λιμενικού και του στρατού, από την υπεράσπιση, χωρίς όρους, των ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων όλων των καταπιεσμένων και, βεβαίως, όχι των ναζιστών.
Πιο απλά, είναι πολύ πιο ρεαλιστικό και χρήσιμο να κερδίσουμε σαν Αριστερά, που βαδίζει μάλιστα προς την κυβερνητική εξουσία, τους παραπλανημένους και εξαπατημένους ψηφοφόρους από τη ΧΑ, παρά να τους «προστατεύσουμε» σαν φασιστικό εκλογικό κοπάδι, για να μην τους κερδίσει η ΝΔ.
Αυτοδύναμη δράση
Ξαναγυρίζουμε στο κρίσιμο ερώτημα για τη συντριβή της Χρυσής Αυγής. Το αντιφασιστικό κίνημα, το εργατικό κίνημα και η Αριστερά οφείλουν να έχουν σταθερό στόχο την πλήρη συντριβή των νεοναζί. Αυτό θα πρέπει να επιδιώκεται –κυρίως– με τη δική μας αυτοδύναμη δράση. Αλλά και μέχρι την επίτευξη αυτού του στόχου, οι προσπάθειές μας πρέπει να συνδυάζονται και με αιτήματα όπως το κλείσιμο των γραφείων της ΧΑ, η τιμωρία των υπεύθυνων για τις δολοφονικές ή τραμπούκικες επιθέσεις των «ταγμάτων εφόδου», δηλαδή με τα αιτήματα που περιγράφουν την τοποθέτηση εκτός νομιμότητας κάθε ναζιστικής δραστηριότητας.
