Επιστολή στις συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Είναι κοινή πλέον διαπίστωση πως, αποτελεί στρατηγική επιδίωξη της κυβέρνησης η συνεχής αποδιάρθρωση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτή η επιδίωξη, επιχειρείται να συσκοτιστεί από την κυβερνητική ρητορική περί του «τέλους των Μνημονίων». Οποιαδήποτε φραστική διαφοροποίηση δεν μπορεί να αντιστρέψει τη ζοφερή πραγματικότητα της συνεχούς επιδείνωσης της καθημερινότητας, κυρίως των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και την φιλοδοξία της κυβέρνησης για την διαιώνιση των πολιτικών της ακραίας λιτότητας .
Έτσι το αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται να συνεχιστεί η πολιτική της μείωσης των εισοδημάτων, με την άμεση μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων. Ταυτόχρονα γίνεται δραστική μείωση των οικογενειακών εισοδημάτων μέσω της υπερφορολόγησης των ιδιοκτησιών, με χαρακτηριστική περίπτωση τον ΕΝΦΙΑ.
Με την ίδια ένταση θα επιδιωχθεί να υλοποιηθούν οι 6.500 απολύσεις στο δημόσιο, αλλά και νέες που θα προκύψουν από την εργαλειακή χρήση της «αξιολόγησης» και του υποτιθέμενου επανελέγχου των συμβάσεων. Παράλληλα η, κατ’ απαίτηση της τρόικα, απελευθέρωση των απολύσεων θα επιτείνει την χαώδη κατάσταση που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα, θα οδηγήσει σε αύξηση της ανεργία αλλά και σε περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με καθολική επικράτηση των ελαστικών μορφών εργασίας.
Προαπαιτούμενο για την επικράτηση της βίαιης αναδιανομής των εισοδημάτων, είναι η εξουδετέρωση της συλλογικής έκφρασης των εργαζομένων. Αυτή επιχειρείται με την συστηματική συκοφάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά και την ποινικοποίηση κάθε απεργιακής κινητοποίησης που απειλεί τις σταθερές του μνημονιακού καθεστώτος- με την αμέριστη φυσικά συμπαράσταση και συμμετοχή της δικαστικής εξουσίας. Πρόκειται για το προοίμιο εφαρμογής τους νέου συνδικαλιστικού νόμου που θα αποσκοπεί στον δραστικό περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών, αφαιρώντας από τη συλλογική έκφραση των εργαζομένων κάθε δυνατότητα αντίδρασης στις αντεργατικές πολιτικές.
Τέσσερα χρόνια μνημονιακών πολιτικών και με τις εικόνες της κοινωνικής καταστροφής διάχυτες, επιβάλλεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά η υπέρβαση των αναχωμάτων που κατασκεύασε ο κοινωνικός αυτοματισμός. Η ακραία ταξική μεροληψία που την ίδια ώρα που ισοπεδώνει εκατομμύρια ανθρώπους, αυξάνει τον πλούτο και τους κατόχους, κάνει, περισσότερο από κάθε άλλη φορά επίκαιρα τα συνθήματα: ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ και Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ.
Είναι πλέον αναγκαία η συγκρότηση παλλαϊκού κοινωνικού μετώπου, που θα οδηγήσει στην ανατροπή των πολιτικών των Μνημονίων. Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να συναντηθούν κοινές επιδιώξεις με ένα διεκδικητικό πλαίσιο που θα περιλαμβάνει:
1.Τη διεκδίκηση αυξήσεων και την επαναφορά του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων, της μεσολάβησης και διαιτησίας (ΟΜΕΔ) και της υπογραφής ΣΣΕ.
2.Την αποτροπή της εφαρμογής του συστήματος της συγκριτικής «αξιολόγησης» των δημοσίων υπαλλήλων και τη δημιουργία μόνιμης δεξαμενής απολύσεων με κατάργηση του σχετικού νόμου.
3.Το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων υπηρεσιών και επιχειρήσεων και την αποτροπή των απολύσεων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
4.Την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων (καθηγητές, σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες, εργαζόμενοι σε ΑΕΙ/ΤΕΙ, υπουργεία κλπ) από τους μνημονιακούς νόμους και την αποτροπή των 6.500 χιλιάδων νέων απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων μέχρι τέλους του 2014.
5.Με την επαναλειτουργία εργοστασίων και επιχειρήσεων από τους ίδιους τους εργαζόμενους και την διεκδίκηση της επανακρατικοποίησης κερδοφόρων και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων που έχουν ιδιωτικοποιηθεί.
6.Την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας.
7.Τη διεκδίκηση σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα μόνιμης και σταθερής εργασίας και την κατάργηση της ελαστικής, εκ περιτροπής και ενοικιαζόμενης εργασίας.
8.Την αντιμετώπιση της ανεργίας, την αύξηση των κοινωνικών επιδομάτων και του επιδόματος ανεργίας.
9.Την ανατροπή της άδικης και ταξικής, σε βάρος των εργαζομένων και των αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας, φορολογίας και την άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Τη ρύθμιση, το πάγωμα και τη διαγραφή των κόκκινων δανείων, ιδιαίτερα για την αγορά πρώτης κατοικίας.
10.Την υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας και της εργατικής περιουσίας από τους πλειστηριασμούς.
11.Την υπεράσπιση του ασφαλιστικού συνταξιοδοτικού συστήματος, τη διεκδίκηση πόρων και την επιστροφή των κλεμμένων διαχρονικά από το κράτος και του κουρέματος από το PSI.
Το ΜΕΤΑ, απέναντι στην απραξία, ιδιαίτερα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, προτείνει την ανάληψη πρωτοβουλιών από τα κάτω, με στόχο την άσκηση πίεσης για να προχωρήσουμε το επόμενο διάστημα σε πανεργατική και παλλαϊκή αντίδραση απέναντι στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και στα νέα μέτρα τα οποία σχεδιάζονται σε βάρος των εργαζομένων.
Στο πλαίσιο αυτό ενδεικτικά προτείνουμε ένα δεκαήμερο αγωνιστικών δράσεων από 8 έως 17 Νοέμβρη 2014, που θα περιλαμβάνει περιοδείες, συγκεντρώσεις και συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, πανεργατική-παλλαϊκή απεργία, με τη συμμετοχή ΕΒΕ, εμπορικών και επιστημονικών ενώσεων, στις 12 Νοέμβρη και κορύφωση στις 17 Νοέμβρη με τη συμμετοχή στις εκδηλώσεις για το πολυτεχνείο.
Οκτώβρης 2014 Η Ε/Ε του ΜΕΤΑ
