Ψηφίσματα ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Γλυφάδας και Κορυδαλλού για Ν. Ρωμανό και Σύρους πρόσφυγες

Για το Νίκο Ρω­μα­νό

«Αν επι­τρέ­ψου­με τη θυσία του, αυτό θα είναι ένα στίγ­μα που θα ση­μα­δεύ­ει επο­νεί­δι­στα και τις δικές μας τις ζωές»

Ο Νίκος Ρω­μα­νός έχει ήδη ξε­πε­ρά­σει τις 20 μέρες απερ­γί­ας πεί­νας. Το είδος της απερ­γί­ας πεί­νας που πραγ­μα­το­ποιεί επι­τα­χύ­νει δρα­μα­τι­κά την πι­θα­νό­τη­τα ενός τρα­γι­κού απο­τε­λέ­σμα­τος.

Διεκ­δι­κεί κάτι που είναι απο­λύ­τως θε­μι­τό: Το δι­καί­ω­μα, όντας κρα­τού­με­νος, να μπο­ρεί να πα­ρα­κο­λου­θεί τη σχολή του. Αυτό, σε οποιο­δή­πο­τε ευ­νο­μού­με­νο κρά­τος, θα έπρε­πε να είναι μια αυ­το­νό­η­τη πο­λι­τι­κή. Αντί­θε­τα, οι μη­χα­νι­σμοί του κρά­τους εξα­ντλούν πάνω του έναν ανάλ­γη­το αυ­ταρ­χι­σμό και μια φρι­κα­λέα εκ­δι­κη­τι­κό­τη­τα.

Ο Νίκος Ρω­μα­νός ήταν ο φιλος στα χέρια του οποί­ου ξε­ψύ­χη­σε ο 15χρο­νος Αλέ­ξαν­δρος Γρη­γο­ρό­που­λος, μετά τον θα­νά­σι­μο πυ­ρο­βο­λι­σμό του από τον αστυ­νο­μι­κό Κορ­κο­νέα . Είναι φυ­σι­κό ότι αυτό το γε­γο­νός θα τον ση­μα­δεύ­ει και θα τον οριο­θε­τεί για όλη του τη ζωή. Είναι πα­ράλ­λη­λα ένας άν­θρω­πος που κα­κο­ποι­ή­θη­κε πάρα πολύ κατά τη σύλ­λη­ψη του. Γι’ αυτή την κα­κο­ποί­η­ση κα­νέ­νας αστυ­νο­μι­κός δεν τι­μω­ρή­θη­κε.

Τώρα παί­ζε­ται η ζωή ενός αν­θρώ­που κο­ρώ­να γράμ­μα­τα σε μια πολύ δύ­σκο­λη συ­γκυ­ρία για την κοι­νω­νία και το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα που εξω­θεί στα άκρα την όποια αί­σθη­ση δι­καί­ου. Ο νε­α­ρός Νίκος Ρω­μα­νός, αρ­γο­πε­θαί­νει επει­δή δεν του επι­τρέ­πουν να κάνει χρήση του νό­μι­μου δι­καιώ­μα­τός του να πα­ρα­στεί στη σχολή του.

Πριν είναι αργά και πριν τα πράγ­μα­τα φτά­σουν στα άκρα η κυ­βερ­νη­ση οφεί­λει άμεσα, σή­με­ρα κιό­λας να δώσει λύση και γι' αυτο και για καθε φυ­λα­κι­σμε­νο που εχει το ιδιο δι­καιω­μα.

Ο Ρω­μα­νός θα χάσει τη μάχη για τη ζωή όχι γιατί είναι αυ­το­κα­τα­στρο­φι­κός, αλλά επει­δή κά­ποιοι τον εξα­να­γκά­ζουν να διεκ­δι­κή­σει μ΄ αυτόν τον τρόπο δύο από τα πο­λυ­τι­μό­τε­ρα αγαθά του αν­θρώ­που: Την ελευ­θε­ρία και τη Δι­καιο­σύ­νη.

ΑΛ­ΛΗ­ΛΕΓ­ΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥ­ΡΟΥΣ ΠΡΟ­ΣΦΥ­ΓΕΣ

Εκ­φρά­ζου­με την αλ­λη­λεγ­γύη μας στους πρό­σφυ­γες πο­λέ­μου από την Συρία που πραγ­μα­το­ποιούν κι­νη­το­ποί­η­ση διαρ­κεί­ας στην πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος και ζη­τούν:

α) Να επι­τρα­πεί η νό­μι­μη με­τα­κί­νη­σή τους σε άλλες Ευ­ρω­παϊ­κές χώρες προ­κει­μέ­νου να ζη­τή­σουν εκεί διε­θνή προ­στα­σία και να ξα­ναρ­χί­σουν τη ζωή τους μακριά από τη φρίκη του πο­λέ­μου.

β) Να τους πα­ρα­σχε­θεί στέγη και τροφή για το διά­στη­μα που θα πα­ρα­μεί­νουν στη χώρα μας

Οι πρό­σφυ­γες πο­λέ­μου από τη Συρία, διωγ­μέ­νοι από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις, τις αντι­δη­μο­κρα­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις και τα δι­κτα­το­ρι­κά κα­θε­στώ­τα της Μέσης Ανα­το­λής, αντι­με­τω­πί­ζο­νται κα­ταρ­χήν ως πα­ρεί­σα­κτοι «λα­θρο­με­τα­νά­στες» στο Αι­γαίο, με βαρύ τί­μη­μα σε αν­θρώ­πι­νες ζωές. Όσοι κα­τα­φέ­ρουν να πε­ρά­σουν στην Ελ­λη­νι­κή εν­δο­χώ­ρα, εγκλω­βί­ζο­νται από τη συν­θή­κη Δου­βλί­νο 3 που ανα­θέ­τει στην πρώτη χώρα ει­σό­δου της ΕΕ να εξε­τά­σει τα αι­τή­μα­τα ασύ­λου και να τους υπο­δε­χθεί.

Την ίδια ώρα τα χρή­μα­τα που λαμ­βά­νει η Ελ­λά­δα από τα τα­μεία της ΕΕ κα­τευ­θύ­νο­νται σχε­δόν απο­κλει­στι­κά μαζί με εγ­χώ­ριους πό­ρους σε ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κά και τε­λι­κά απάν­θρω­πα μέτρα στα σύ­νο­ρα και στα άθλια στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης σαν της Αμυ­γδα­λέ­ζας, ενώ σχε­δόν τί­πο­τε δεν δια­τί­θε­ται για την κά­λυ­ψη των βιο­τι­κών ανα­γκών των προ­σφύ­γων, σε μια χώρα που ήδη μα­στί­ζε­ται από την κρίση και την ανερ­γία.

Απαι­τού­με να στα­μα­τή­σει η απάν­θρω­πη αντι­προ­σφυ­γι­κή πο­λι­τι­κή στα ανα­το­λι­κά και δυ­τι­κά σύ­νο­ρα της χώρας, με πολ­λές εκα­το­ντά­δες κα­τα­γε­γραμ­μέ­νους νε­κρούς ετη­σί­ως.

Να κα­ταρ­γη­θεί η συν­θή­κη Δου­βλί­νο 3, που εγκλω­βί­ζει χι­λιά­δες αν­θρώ­πους στις χώρες του Ευ­ρω­παϊ­κού Νότου, κα­τα­δι­κά­ζο­ντάς τους στην εξα­θλί­ω­ση.

Να δη­μιουρ­γη­θούν ξε­νώ­νες φι­λο­ξε­νί­ας αστέ­γων (ελ­λή­νων από­ρων και προ­σφύ­γων-με­τα­να­στών) και να κλεί­σουν τα απάν­θρω­πα στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης-κο­λα­στή­ρια.

Οι με­τα­νά­στες και οι πρό­σφυ­γες δεν είναι εχθρός των ελ­λή­νων ερ­γα­ζο­μέ­νων και δεν πρέ­πει να με­τα­τρα­πούν σε εξι­λα­στή­ρια θύ­μα­τα της κρί­σης, μαζί με τα εκα­τομ­μύ­ρια ελ­λή­νων ερ­γα­ζο­μέ­νων και ανέρ­γων που ζουν ήδη κάτω από το όριο της φτώ­χειας. Αγω­νι­ζό­μα­στε από κοι­νού για να ανα­τρα­πούν οι μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές της φτώ­χειας, της ανερ­γί­ας και του ρα­τσι­σμού.