Η συνέντευξη του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στον άνκορμαν, επιχειρηματία και εκδότη, Νίκο Χατζηνικολάου ξεκίνησε σε συνθήκες «βελούδινου» μποξ για να καταλήξει για ένα περίπου εικοσάλεπτο σε συνθήκες εξωραϊσμού και τόνωσης του αρχηγικού και επικοινωνιακού προφίλ του Τσίπρα.

Ο επι­χει­ρη­μα­τί­ας-εκ­δό­της-δη­μο­σιο­γρά­φος στρί­μω­ξε τον πρω­θυ­πουρ­γό-πρό­ε­δρο τόσο,όσο να μην χα­λά­σουν εκα­τέ­ρω­θεν οι καρ­διές τους. Και μάλ­λον ήταν μια από τις λίγες συ­νε­ντεύ­ξεις, όπου το φιλ­τρά­ρι­σμα των «άμε­σων» ερω­τή­σε­ων από το τουί­τερ και το δια­δί­κτυο υπήρ­ξε, σε γε­νι­κές γραμ­μές, βού­τυ­ρο στο ψωμί εκεί­νου που έδινε τις απα­ντή­σεις, χα­μο­γε­λώ­ντας, μά­λι­στα, αμυ­δρά σε ένα στιλ «ερω­τή­σεις - περ­σι­νά, ξινά στα­φύ­λια» και «αυτά τα έχου­με προ­σπε­ρά­σει, ρε παι­διά».

Πα­ρό­λα αυτά, οι απα­ντή­σεις του Τσί­πρα έδω­σαν... ει­δή­σεις, πε­ρισ­σό­τε­ρο αλη­θι­νές και σί­γου­ρα πιο απο­κα­λυ­πτι­κές από το ημε­ρή­σιο φύλλο του δη­μο­σιο­γρά­φου-εκ­δό­τη-επι­χει­ρη­μα­τία.

Ας ξε­κι­νή­σου­με από τα «ανώ­δυ­να» - αν και πο­λι­τι­κός μη­χα­νι­κός, που υπο­τί­θε­ται κα­τέ­χει κάτι πα­ρα­πά­νω από μα­θη­μα­τι­κά, ο Τσί­πρας μας πλη­ρο­φό­ρη­σε στην αρχή, ότι οι δα­νει­στές και συ­γκε­κρι­μέ­να το ΔΝΤ, ζη­τούν μέτρα 42 φορές πε­ρισ­σό­τε­ρα από αυτά που (υπο­τί­θε­ται) ότι θα εμπε­ριέ­χει το κλεί­σι­μο της αξιο­λό­γη­σης και μετά ότι τα ίδια μέτρα, στο πρω­θυ­πουρ­γι­κό μυαλό, είναι 42% πε­ρισ­σό­τε­ρα από αυτά που συ­ζη­τού­νται στο Χίλ­τον. Τρι­κυ­μία στο πρω­θυ­πουρ­γι­κό μυαλό, λες και βρί­σκε­ται στα στενά της Κέρ­κυ­ρας ή πλή­ρης σύγ­χυ­ση;

Πάμε πα­ρα­κά­τω: «Σιγά ρε παι­διά (σ.σ. για τη φο­ρο­λό­γη­ση και την ανερ­γία). Έκανα και εγώ Πάσχα», είπε ο Τσί­πρας, «και είδα τι γι­νό­ταν». Βέ­βαια, έκανε Πάσχα στην Κέρ­κυ­ρα, σε ένα από τα πιο κο­σμο­πο­λί­τι­κα νησιά της Ελ­λά­δας, με στα­θε­ρή, του­ρι­στι­κή κί­νη­ση είτε από το εσω­τε­ρι­κό είτε από το εξω­τε­ρι­κό, για όσους ου­δέ­πο­τε το πορ­το­φό­λι τους στέ­να­ξε πραγ­μα­τι­κά ή σο­βα­ρά από τα δια­δο­χι­κά μνη­μό­νια. Δεν έκανε Πάσχα (ο Τσί­πρας) ούτε στο Πέ­ρα­μα, ούτε στο Πε­ρι­στέ­ρι, ούτε στον Κο­λω­νό ή κά­ποια άλλη, λαϊκή γει­το­νιά της Αθή­νας ή της επι­κρά­τειας - πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο μάλ­λον δεν είδε καν φω­το­γρα­φί­ες ή βί­ντεο από τις ουρές άστε­γων, άνερ­γων και συ­ντα­ξιού­χων στα κα­θιε­ρω­μέ­να, πα­σχα­λι­νά συσ­σί­τια, στα οποία η προ­σέ­λευ­ση (φέτος) δεν είχε προη­γού­με­νο ή αντί­στοι­χο. Πρω­θυ­πουρ­γός - Μαρία Αντουα­νέτ­τα με κο­στού­μι και έναν μπότη δώρο, κα­τα­κέ­φα­λα στις λαϊ­κές και ερ­γα­τι­κές μάζες, που πλη­ρώ­νουν την κρίση.

Επη­ρε­α­σμέ­νος μάλ­λον και από το τα­ξί­δι στην Κέρ­κυ­ρα, ανα­θέρ­μα­νε τις σχέ­σεις του και με την ιδιαί­τε­ρη πα­τρί­δα του, την Άρτα, η οποία - εφό­σον τα­ξι­δεύ­ει κα­νείς οδι­κώς - βρί­σκε­ται πάνω στον δρόμο προς το νησί των Φαιά­κων. Και εκεί, όπως είχε πει στο πα­ρελ­θόν μια άλλη ψυχή, η ντο­πιο­λα­λιά κάνει λόγο για τα... γκε­σέ­μια, τους μπρο­στα­ρό­κριους, που στα δύ­σκο­λα ση­μεία της δια­δρο­μής, μπαί­νουν μπρο­στά και κα­θο­δη­γούν το κο­πά­δι των προ­βά­των.

Ο Τσί­πρας στη συ­νέ­ντευ­ξη στον Χα­τζη­νι­κο­λά­ου, έδρα­σε ακρι­βώς σαν το επι­κοι­νω­νια­κό γκε­σέ­μι της κυ­βέρ­νη­σης και της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής του ομά­δας, ει­δι­κά με τη φράση «ψη­φί­ζου­με τα μέτρα και αν δεν πά­ρου­με το χρέος, θα τα πά­ρου­με πίσω», γιατί, όπως είπε, «υπάρ­χει κυ­ρί­αρ­χη κυ­βέρ­νη­ση».

Πόσο...κυ­ρί­αρ­χη είναι μια κυ­βέρ­νη­ση που κατά τα άλλα και στην ίδια συ­νέ­ντευ­ξη πχ πα­ρα­δέ­χε­ται ότι δεν έχει κα­νέ­ναν, βα­ρύ­νο­ντα, διοι­κη­τι­κό και συ­ντο­νι­στι­κό ρόλο, στην «ανε­ξάρ­τη­τη» Γε­νι­κή Γραμ­μα­τεία Εσό­δων και τον προϊ­στά­με­νό της, Γιώρ­γο Πι­τσι­λή, είναι κα­θα­ρά ρη­το­ρι­κό ερώ­τη­μα και εξί­σου,κα­θα­ρή απά­ντη­ση.

Το θέμα είναι ότι οι βου­λευ­τές και τα αρ­μό­δια κομ­μα­τι­κά στε­λέ­χη των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ βρή­καν το επι­κοι­νω­νια­κό απο­κού­μπι, το άλ­λο­θι και τη σα­νί­δα σω­τη­ρί­ας τους, προ­κει­μέ­νου να εμ­φα­νι­στούν από σή­με­ρα στα κα­νά­λια, «αδιά­βρο­χοι» και «αλε­ξί­σφαι­ροι» : Ψη­φί­ζου­με σή­με­ρα, και αύριο...ξε­ψη­φί­ζου­με.

Όπως, «ξε­ψή­φι­σαν» το ασφα­λι­στι­κό του Κα­τρού­γκα­λου, την ανερ­γία στον θεό και τις αμοι­βές στον πάτο, τη διά­λυ­ση της ΔΕΗ και την κα­τα­λή­στευ­ση της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας...

Ο πρω­θυ­πουρ­γός έσπευ­σε να συ­μπλη­ρώ­σει και κάτι άλλο σε αυτό το ση­μείο: «Νο­μί­ζε­τε, κύριε Χα­τζη­νι­κο­λά­ου, ότι δεν το έχω ξα­να­κά­νει;» Ο Χα­τζη­νι­κο­λά­ου χά­ζευε στο έξυ­πνο κι­νη­τό του, φιλ­τρά­ρο­ντας ερω­τή­σεις από το τουί­τερ, και έτσι έχασε την ευ­και­ρία να ρω­τή­σει «τι εν­νο­εί­τε» ή «πότε,κύριε Πρό­ε­δρε» - όχι βέ­βαια ότι αν δεν ήταν προ­σκολ­λη­μέ­νος στο κι­νη­τό θα το έκανε,εί­πα­με η συ­νέ­ντευ­ξη ήταν τόσο... επι­θε­τι­κή, όσο να μην χα­λά­σουν εκα­τέ­ρω­θεν οι καρ­διές τους.

Αλή­θεια, πότε ο Τσί­πρας «ψή­φι­σε» και μετά...ξε­ψή­φι­σε; Μάλ­λον, στην προ­κή­ρυ­ξη του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος ανα­φέ­ρε­ται ή στους νό­μους και τις δια­τά­ξεις του πρώ­του εξα­μή­νου του 2015- τότε ψή­φι­σε, και όταν έφερε αυ­γου­στιά­τι­κα το τρίτο μνη­μό­νιο,ξε­ψή­φι­σε, τα πάντα, όλα!

Κα­τό­πιν τού­των, ανα­ρω­τιέ­ται ο πρω­τα­θλη­τής γυ­μνα­στής, Λευ­τέ­ρης Πε­τρού­νιας, γιατί ο πρω­θυ­πουρ­γός δεν πάει να τον δει στις προ­πο­νή­σεις του,να δια­πι­στώ­σει το πού προ­πο­νεί­ται και με πόσες δυ­σκο­λί­ες.

Κα­νο­νι­κά, μάλ­λον ο Πε­τρού­νιας θα έπρε­πε να πα­ρα­κο­λου­θεί τις επι­κοι­νω­νια­κές και πο­λι­τι­κές προ­πο­νή­σεις του Τσί­πρα, του πο­λι­τι­κού πρω­τα­θλη­τή, χωρίς κρί­κους και χωρίς ντρο­πή, στις κω­λο­τού­μπες, τα πε­ρί­τε­χνα άλ­μα­τα και ακόμη πιο καλ­λι­τε­χνι­κές προ­σγειώ­σεις, καθώς και τα «σάλτα και γα­μη­θεί­τε, τη­λε­θε­α­τές μου!».

Τέλος, ο Τσί­πρας μας κά­λε­σε να τον απο­νο­μι­μο­ποι­ή­σου­με στις πλα­τεί­ες, στις δια­δη­λώ­σεις και σε συ­γκε­ντρώ­σεις, όπως έγινε το 2011 με την κυ­βέρ­νη­ση Πα­παν­δρέ­ου- φαί­νε­ται ότι η «προ­θέρ­μαν­ση» των «ου» σε δρό­μους της Κέρ­κυ­ρας, κά­ποια χορδή του χτύ­πη­σε.

Μάλ­λον, είναι η μόνη πρω­θυ­πουρ­γι­κή φράση, έκ­κλη­ση και πα­ραγ­γε­λία που πρέ­πει να λά­βου­με σο­βα­ρά υπό­ψιν μας... 

Ετικέτες