Σσστ, η εξεγερμένη Καταλονία ματώνει και η Ευρώπη κάνει πως δεν βλέπει!

Σί­γου­ρα δεν είναι τυ­χαίο ότι Κούρ­δοι και Κα­τα­λα­νοί είναι δυο λαοί με με­γά­λη πα­ρά­δο­ση αλ­λη­λο­στή­ρι­ξης, αλ­λη­λεγ­γύ­ης και κοι­νών αγώ­νων. Αλλά ίσως και να μην είναι τυ­χαίο πως Κούρ­δοι και Κα­τα­λα­νοί είναι τού­τες τις μέρες, στο στό­χα­στρο των πιο αγριαν­θρω­πι­κών Ιερών Συμ­μα­χιών της επο­χής μας! Κοινή νιο­στή τρα­γω­δία, κοινή μοίρα αλλά και κοινή λαϊκή οργή και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα πως ο αγώ­νας συ­νε­χί­ζε­ται!...

Κοι­νοί λοι­πόν οι αγώ­νες και κοι­νές οι θυ­σί­ες, αλλά υπάρ­χει και μια πολύ ση­μα­ντι­κή δια­φο­ρά: Τα ΜΜΕ και οι απα­ντα­χού γης κα­γκε­λα­ρί­ες επι­φυλ­λάσ­σουν εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση στους δυο λαούς. Έτσι, ενώ η εγκα­τά­λει­ψη των Κούρ­δων της Συ­ρί­ας από τον Τραμπ και η σφαγή τους από τον στρα­τό του Ερ­ντο­γάν συ­γκι­νεί, κα­τε­βά­ζει χι­λιά­δες δια­δη­λω­τές στους δρό­μους, κι­νη­το­ποιεί -έστω και για τα μά­τια- τη διε­θνή δι­πλω­μα­τία και κα­λύ­πτε­ται από τα ΜΜΕ, η άγρια κα­τα­στο­λή του κα­τα­λα­νι­κού λαού από το Ισπα­νι­κό Κρά­τος προ­κα­λεί μόνο την πα­ρα­τε­τα­μέ­νη εκ­κω­φα­ντι­κή σιωπή των ΜΜΕ (1) και την κυ­νι­κή αδια­φο­ρία των κυ­βερ­νώ­ντων. Και αυτό για με­ρι­κούς πολύ απλούς λό­γους: Επει­δή προ­φα­νώς η Κα­τα­λο­νία είναι στην καρ­διά της Ευ­ρώ­πης και η εξέ­γερ­ση του λαού της προ­σφέ­ρει ένα άκρως επι­κίν­δυ­νο πα­ρά­δειγ­μα προς μί­μη­ση στους λαούς της και σε κάθε κα­τα­πιε­σμέ­νο. Και σί­γου­ρα, επει­δή η κα­τα­στο­λή του κα­τα­λα­νι­κού λαού συ­νι­στά κα­θή­κον ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας για τους απα­ντα­χού γης νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρους τυρ­ρά­νους και λοι­πούς αντι­δρα­στι­κούς και σκο­τα­δι­στές!

Τι λοι­πόν είναι αυτό που δεν μας λένε πως συμ­βαί­νει αυτές τις μέρες στην Κα­τα­λο­νία; Κα­τ’αρ­χήν, είναι ότι η πρό­ε­δρος της Κα­τα­λα­νι­κής Βου­λής Κάρμε Φουρ­κα­ντέλ, ο αντι­πρό­ε­δρος της κυ­βέρ­νη­σής της Οριόλ Ζουν­κέ­ρας και οι μισοί υπουρ­γοί της δη­μο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νης κυ­βέρ­νη­σης της Κα­τα­λο­νί­ας που βρί­σκο­νται, μαζί με τους ηγέ­τες των μα­ζι­κό­τε­ρων πο­λι­τι­στι­κών της ορ­γα­νώ­σε­ων ANC και Omnium, στα σί­δε­ρα εδώ και δυο χρό­νια, κα­τα­δι­κά­στη­καν τε­λι­κά από το Ανώ­τα­το Δι­κα­στή­ριο της Μα­δρί­της σε ποι­νές φυ­λά­κι­σης 9-13 ετών, δη­λα­δή σε συ­νο­λι­κά 104 χρό­νια φυ­λα­κής! Και αυτό μόνο και μόνο επει­δή έκα­ναν χρήση του δι­καιώ­μα­τος στην αυ­το­διά­θε­ση του λαού τους, δη­λα­δή του ανα­φαί­ρε­του δι­καιώ­μα­τός του να απο­φα­σί­ζει -ψη­φί­ζο­ντας δη­μο­κρα­τι­κά- αυτός και μόνον αυτός για το μέλ­λον του!…

Κα­τό­πιν, μας απα­γό­ρευ­σαν να μά­θου­με και να δούμε ότι, με το που έγινε γνω­στή η βάρ­βα­ρη κα­τα­δί­κη, εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες Κα­τα­λα­νοί κα­τέ­βη­καν στους δρό­μους όλων των κα­τα­λα­νι­κών πό­λε­ων δια­μαρ­τυ­ρό­με­νοι ει­ρη­νι­κά και ότι δέ­χτη­καν συ­νε­χείς επι­θέ­σεις τόσο από την κα­τα­λα­νι­κή αστυ­νο­μία (Mossos) όσο και από τη δια­βό­η­τη Guardia Civil της Μα­δρί­της. Δεν μας είπαν λέξη και δεν μας έδει­ξαν π.χ. 40.000 δια­δη­λω­τές (σύμ­φω­να με τη δη­μο­τι­κή αστυ­νο­μία της Βαρ­κε­λώ­νης) να πο­λιορ­κούν επί 12 ώρες την αντι­προ­σω­πεία της κυ­βέρ­νη­σης της Μα­δρί­της και να δέ­χο­νται συ­νε­χείς επι­θέ­σεις της αστυ­νο­μί­ας. Ή ένα τε­ρά­στιο πλή­θος δια­δη­λω­τών να έχει κα­τα­λά­βει το αε­ρο­δρό­μιο της Βαρ­κε­λώ­νης και να χτυ­πιέ­ται με την αστυ­νο­μία επί ώρες. Ή δε­κά­δες χι­λιά­δες άλ­λους δια­δη­λω­τές να πο­λιορ­κούν το αρ­χη­γείο της αστυ­νο­μί­ας στο κέ­ντρο της Βαρ­κε­λώ­νης, και το ίδιο να συμ­βαί­νει σε δε­κά­δες άλλες κα­τα­λα­νι­κές πό­λεις (Τα­ρα­γκό­να, Γέϊ­ντα, Τζι­ρό­να,…). Ή εκα­το­ντά­δες δια­δη­λω­τές να κό­βουν και να μπλο­κά­ρουν για μέρες τους αυ­το­κι­νη­το­δρό­μους της χώρας και τις λε­ω­φό­ρους των πό­λε­ών της, να πα­ρα­λύ­ουν τις σι­δη­ρο­δρο­μι­κές και άλλες συ­γκοι­νω­νί­ες, κλπ. Και επί­σης, μας απα­γό­ρευ­σαν να μά­θου­με ότι, τις δυο πρώ­τες μέρες των δια­δη­λώ­σε­ων, υπήρ­ξαν του­λά­χι­στον 250 τραυ­μα­τί­ες και πάνω από 100 συλ­λή­ψεις, ότι έχουν πα­ρα­λύ­σει τα πα­νε­πι­στή­μια και τα σχο­λεία με τη νε­ο­λαία να είναι μα­ζι­κά στους δρό­μους και επι­κε­φα­λής των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. Ότι -του­λά­χι­στον την Τρίτη 15 Οκτω­βρί­ου- το κέ­ντρο της Βαρ­κε­λώ­νης ήταν γε­μά­το με οδο­φράγ­μα­τα. Ότι την Τε­τάρ­τη 16 Οκτω­βρί­ου, πέντε πο­ρεί­ες δε­κά­δων χι­λιά­δων (!) Κα­τα­λα­νών ξε­κί­νη­σαν από κάθε γωνιά της χώρας για να συ­γκλί­νουν μετά από 3 μέρες και να ενω­θούν στη Βαρ­κε­λώ­νη. Ότι η Συ­νο­μο­σπον­δία Εναλ­λα­κτι­κών Συν­δι­κά­των Βάσης” Intersindical πα­ρα­λύ­ει τη χώρα με τη Γε­νι­κή Απερ­γία που ορ­γα­νώ­νει την Πα­ρα­σκευή 18 Οκτω­βρί­ου. Ότι ακο­λου­θούν πολ­λές άλλες δίκες δε­κά­δων Κα­τα­λα­νών πο­λι­τι­κών, καλ­λι­τε­χνών, δια­νο­ού­με­νων ερ­γα­ζό­με­νων και συν­δι­κα­λι­στών στις επό­με­νες εβδο­μά­δες και μήνες. Ότι η κα­τα­δί­κη των Κα­τα­λα­νών ηγε­τών συ­νέ­πε­σε με την επέ­τειο της εκτέ­λε­σης τoυ Λουίς Κου­μπά­νις το 1940, του τε­λευ­ταί­ου σο­σια­λι­στή προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τι­κής Κα­τα­λο­νί­ας, που πα­ρα­δό­θη­κε από την Γκε­στά­πο στους φα­σί­στες του Φράν­κο που τον βα­σά­νι­σαν επί ένα μήνα πριν τον εκτε­λέ­σουν. Και βέ­βαια, ότι ο Κα­σά­δο, πρό­ε­δρος του Λαϊ­κού κόμ­μα­τος που κυ­βερ­νού­σε μέχρι πριν ένα χρόνο την Ισπα­νία, έχει “προει­δο­ποι­ή­σει” δη­μό­σια τον εκλεγ­μέ­νο πρό­ε­δρο της Κα­τα­λο­νί­ας Κάρ­λες Πουτσ­ντε­μόντ ότι... θα έχει την τύχη αυτού ακρι­βώς του Κου­μπά­νις…

Αυτά και πάρα πολλά άλλα, τα καλά μας ΜΜΕ μάς απα­γό­ρευ­σαν να τα μά­θου­με και να τα δούμε επει­δή ακο­λου­θούν τυφλά -όπως το κά­νουν εδώ και χρό­νια- τις εντο­λές των αφε­ντι­κών τους και των κυ­βερ­νή­σε­ών τους. Και αφού δεν μας άφη­σαν να μά­θου­με τα “στοι­χειώ­δη”, δεν μπο­ρού­με, βέ­βαια, να πε­ρι­μέ­νου­με από δαύ­τους να μας πλη­ρο­φο­ρή­σουν για τα πιο ου­σια­στι­κά, δη­λα­δή εκεί­να τα γε­γο­νό­τα που γρά­φουν την πραγ­μα­τι­κή ιστο­ρία. Όπως π.χ. ότι η κα­τα­λα­νι­κή αστυ­νομία που χτυ­πά­ει ανε­λέ­η­τα τους δια­δη­λω­τές υπα­κού­ει στον αξιό­τι­μο κ. Μπουκ, υπουρ­γό εσω­τε­ρι­κών της... κα­τα­λα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης που υπο­τί­θε­ται ότι υπε­ρα­σπί­ζε­ται το ίδιο δι­καί­ω­μα στην αυ­το­διά­θε­ση που έχουν κάνει ση­μαία τους οι εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες δια­δη­λω­τές! Και ότι για αυτό ακρι­βώς το λόγο, οι δια­δη­λω­τές, όπως και οι ορ­γα­νώ­σεις και τα κι­νή­μα­τά τους, απαι­τούν την άμεση πα­ραί­τη­ση του Μπουκ και της κυ­βέρ­νη­σής του! Ή ότι αυτή η κα­τα­λα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση σπεύ­δει να κα­τα­δι­κά­σει δη­μό­σια τους “βί­αιους δια­δη­λω­τές”, προς με­γά­λη -φυ­σι­κά- αγα­λί­α­ση των (κα­θε­στω­τι­κών) κομ­μά­των και της κυ­βέρ­νη­σης της Μα­δρί­της, που πα­νη­γυ­ρί­ζουν για τη “διά­σπα­ση του ανε­ξαρ­τη­σια­κού με­τώ­που των Κα­τα­λα­νών”…

Αν όλα αυτά σας θυ­μί­ζουν κάτι από το κα­τα­λα­νι­κό (και ισπα­νι­κό) 1936, ναι, δεν κά­νε­τε λάθος. Όπως τότε έτσι και τώρα, η τα­ξι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της κι­νη­το­ποι­η­μέ­νης και όλο και πιο ρι­ζο­σπα­στι­κής κοι­νω­νί­ας τεί­νει να ξε­κα­θα­ρί­σει το πο­λι­τι­κό τοπίο, δια­λύ­ο­ντας την ομι­χλώ­δη (δια­τα­ξι­κή) ενό­τη­τα των ποι­κί­λων “δη­μο­κρα­τι­κών συ­νερ­γα­σί­ων” και ανε­ξαρ­τη­σια­κών πα­ρα­τά­ξε­ων. Και για αυτό ακρι­βώς το λόγο, βλέ­που­με τώρα, όπως και τότε, τους “με­τριο­πα­θείς” Κα­τα­λα­νούς ανε­ξαρ­τη­στές και την κυ­βέρ­νη­σή τους να μην δι­στά­ζουν να στρα­φούν ενά­ντια στην ίδια την εξε­γερ­μέ­νη κοι­νω­νία τους, από τη στιγ­μή που δια­πι­στώ­νουν έντρο­μοι ότι χά­νουν τον έλεγ­χο των λαϊ­κών κι­νη­μά­των, και κατά συ­νέ­πεια, των εξε­λί­ξε­ων.

Νά­μα­στε λοι­πόν στην καρ­διά του κα­τα­λα­νι­κού ζη­τή­μα­τος και στην κύρια αιτία που εξη­γεί γιατί γι­νό­μα­στε μάρ­τυ­ρες της με­γα­λύ­τε­ρης συ­νω­μο­σί­ας σιω­πής που έχου­με γνω­ρί­σει. Όλα αυτά συμ­βαί­νουν επει­δή η πολύ με­γά­λη πλειο­ψη­φία του κα­τα­λα­νι­κού λαού που δια­δη­λώ­νει, είναι πια ορ­γα­νω­μέ­νη στις CDR, (2) σε αυτές τις ενω­τι­κές και συ­νά­μα τόσο μα­ζι­κές και ρι­ζο­σπα­στι­κές “Επι­τρο­πές Υπε­ρά­σπι­σης της Δη­μο­κρα­τί­ας” που, υπο­στη­ρι­ζό­με­νες πια ενερ­γά από τις ANC και Omnium με τα εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες μέλη, κα­ταγ­γέ­λουν τον ανα­βλη­τι­σμό της κα­τα­λα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης που δεί­χνει να ικα­νο­ποιεί­ται με μια (βελ­τιω­μέ­νη) αυ­το­νο­μία, και απαι­τούν την άμεση κή­ρυ­ξη της ανε­ξάρ­τη­της Δη­μο­κρα­τί­ας (Republica) της Κα­τα­λο­νί­ας. Αλλά όχι μόνο. Οι CDR και οι ορ­γα­νώ­σεις, κόμ­μα­τα και κι­νή­μα­τα που τις υπο­στη­ρί­ζουν (ANC, Omnium, CUP,...), ζη­τούν και αγω­νί­ζο­νται ενά­ντια στο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό, για τη διεύ­ρυν­ση των δη­μο­κρα­τι­κών ελευ­θε­ριών και δι­καιω­μά­των, για ανοι­χτά σύ­νο­ρα στους με­τα­νά­στες, για την απε­ξάρ­τη­ση από τα ορυ­κτά καύ­σι­μα και την πυ­ρη­νι­κή ενέρ­γεια, για τα δι­καιώ­μα­τα των γυ­ναι­κών και ενά­ντια στην πα­τριαρ­χία, για την αυ­το­ορ­γά­νω­ση του πλη­θυ­σμού εκεί που ερ­γά­ζε­ται και ζει. Και φυ­σι­κά, δεν είναι τυ­χαίο ότι τα ΜΜΕ της Μα­δρί­της απαι­τούν πια κα­θη­με­ρι­νά να κη­ρυ­χθούν οι CDR εκτός νόμου, καθώς με μια (μικρή) δόση υπερ­βο­λής τις κα­ταγ­γέ­λουν ότι ερ­γά­ζο­νται για να γε­μί­σουν την Κα­τα­λο­νία με… “σο­βιέτ”!

Κλεί­νου­με δί­νο­ντας το λόγο στις ορ­γα­νώ­σεις και τα κι­νή­μα­τα του εξε­γερ­μέ­νου κα­τα­λα­νι­κού λαού. Μας προει­δο­ποιούν λοι­πόν, να προ­σέ­ξου­με πολύ επει­δή αυτό που συμ­βαί­νει τώρα είναι ότι οι -κάθε ιδε­ο­λο­γι­κής από­χρω­σης- επί­γο­νοι του Φράν­κο που κυ­βερ­νούν το Ισπα­νι­κό Κρά­τος, με­τα­τρέ­πουν σή­με­ρα την Κα­τα­λο­νία σε πα­νευ­ρω­παϊ­κό ερ­γα­στή­ρι των αντι­δη­μο­κρα­τι­κών και αυ­ταρ­χι­κών σχε­δια­σμών τους, που μοι­ρά­ζο­νται εξάλ­λου με τις πε­ρισ­σό­τε­ρες ηγε­σί­ες και κυ­βερ­νή­σεις της Ενω­μέ­νης Ευ­ρώ­πης. Και η αυ­στη­ρή προει­δο­ποί­η­ση που (μας) απευ­θύ­νουν είναι η εξής: Αν πε­ρά­σουν τα σχέ­δια τους, δη­λα­δή αν πε­ρά­σει χωρίς ου­σια­στι­κές λαϊ­κές αντι­δρά­σεις που θα την ανα­τρέ­ψουν, η κα­τα­δί­κη των Κα­τα­λα­νών ηγε­τών με την κα­τη­γο­ρία ότι είπαν και έκα­ναν πράγ­μα­τα που αφο­ρούν τα πιο στοι­χειώ­δη δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα και ελευ­θε­ρί­ες, όπως η ελευ­θε­ρία γνώ­μης ή συ­νά­θροι­σης και δια­δή­λω­σης, τότε η γε­νί­κευ­ση σε όλη την Ευ­ρώ­πη της ποι­νι­κο­ποί­η­σης και κα­τα­στο­λής στοι­χειω­δών δη­μο­κρα­τι­κών δι­καιω­μά­των και ελευ­θε­ριών θα είναι απλό ζή­τη­μα χρό­νου. Ακρι­βώς όπως το 1936-1938, η επι­κρά­τη­ση του Φράν­κο και των να­ζι­στών και φα­σι­στών συμ­μά­χων του άνοι­ξε το δρόμο για την επέ­λα­ση των ακρο­δε­ξιών δι­κτα­το­ριών σε όλη την Ευ­ρώ­πη και την έκρη­ξη του Δεύ­τε­ρου Πα­γκό­σμιου Μα­κε­λειού!…

Στο χέρι μας λοι­πόν να μην επα­να­λη­φθεί η ιστο­ρία σαν ακόμα με­γα­λύ­τε­ρη τρα­γω­δία…

Ση­μειώ­σεις

1. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή είναι η πε­ρί­πτω­ση της -πρώ­της σε τη­λε­θέ­α­ση- βρα­δυ­νής τη­λε­φη­με­ρί­δας της γαλ­λι­κής κρα­τι­κής τη­λε­ό­ρα­σης στις 14 Οκτω­βρί­ου, δη­λα­δή ακρι­βώς τη μέρα που η ανα­κοί­νω­ση των ποι­νών φυ­λά­κι­σης κα­τέ­βα­σε στους δρό­μους και στα οδο­φράγ­μα­τα εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες Κα­τα­λα­νούς πο­λί­τες. Αυτή λοι­πόν η τη­λε­φη­με­ρί­δα όχι μόνο αγνό­η­σε όλα αυτά τα γε­γο­νό­τα αλλά και πρό­βα­λε προ­κλη­τι­κά ως 4η εί­δη­σή της ένα ρε­πορ­τάζ με θέμα... “Πώς η Ισπα­νία φρο­ντί­ζει τους ηλι­κιω­μέ­νους της”! Θυ­μί­ζου­με ότι η Γαλ­λία συ­νο­ρεύ­ει με την Κα­τα­λο­νία και έχει μια κα­θό­λου ασή­μα­ντη κα­τα­λα­νι­κή μειο­νό­τη­τα, που εξάλ­λου δια­δη­λώ­νει όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο την αλ­λη­λεγ­γύη της στους νό­τιους αδελ­φούς της. Ίσως λοι­πόν να είναι και αυτός ένας λόγος που τα γαλ­λι­κά ΜΜΕ (συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των εφη­με­ρί­δων) έχουν συ­νη­θί­σει να μην λένε, εδώ και χρό­νια, ούτε λέξη για ό,τι συμ­βαί­νει στην Κα­τα­λο­νία, που είναι σαν να μην υπάρ­χει πια για αυτά…

2. Βλέπε επί­σης και τα άρθρα μας σχε­τι­κά με το ίδιο ζή­τη­μα: https://​www.​contra-​xreos.​gr/​arthra/​1335-​catalonia-​ind​epen​deci​a.​html

https://​www.​contra-​xreos.​gr/​arthra/​1260-​cdr.​html

ΠΗΓΗ: www.​contra-​xreos.​gr