Στις 21 του Μάη ψήφος στο ΜέΡΑ25-ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ

Οι εκλο­γές διε­ξά­γο­νται μετά από μια τε­τρα­ε­τία που η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη, ίσως η πιο επι­κίν­δυ­νη κυ­βέρ­νη­ση της Με­τα­πο­λί­τευ­σης, που συν­δυά­ζει το ακραίο κέ­ντρο με την ακρο­δε­ξιά, επι­χεί­ρη­σε να ξε­θε­με­λιώ­σει ιστο­ρι­κά κε­κτη­μέ­να του λαού και της νε­ο­λαί­ας. Η απο­τρο­πή της εκλο­γής αυ­το­δύ­να­μης κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη, που θα εντεί­νει την αυ­ταρ­χι­κή, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη επί­θε­ση, είναι κε­ντρι­κός, αυ­το­τε­λής στό­χος σε αυτές τις εκλο­γές. Όμως, η επι­θε­τι­κό­τη­τά της στη­ρί­χθη­κε πάνω στην υπο­χώ­ρη­ση του αντι­νη­μο­νια­κού κι­νή­μα­τος, αλλά και στην μνη­μο­νια­κή προ­σαρ­μο­γή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που ενί­σχυ­σε το αφή­γη­μα ότι δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή και, σε με­γά­λο βαθμό, δια­μόρ­φω­σε τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να έρθει ισχυ­ρός ο Μη­τσο­τά­κης. Σή­με­ρα, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει ολο­κλη­ρώ­σει τη μνη­μο­νια­κή, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη προ­σαρ­μο­γή του και δίνει συ­νε­χή δια­πι­στευ­τή­ρια στα κέ­ντρα εξου­σί­ας. Δεν υπάρ­χει κα­νέ­να πε­ρι­θώ­ριο συμ­με­το­χής, στή­ρι­ξης, εμπι­στο­σύ­νης ή ανο­χής σε εν­δε­χό­με­νη συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΠΑΣΟΚ, που θα όξυνε ακόμα πα­ρα­πά­νω την απο­γο­ή­τευ­ση και την άποψη, σε τμή­μα­τα των λαϊ­κών στρω­μά­των, ότι όλοι είναι ίδιοι.

Για την αρι­στε­ρά, η από­κρου­ση του αφη­γή­μα­τος ότι δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή για τις λαϊ­κές τά­ξεις και τη νε­ο­λαία, πρέ­πει να είναι κε­ντρι­κό επί­δι­κο των επερ­χό­με­νων εκλο­γών. Όπως και το να δια­μορ­φω­θούν οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να ηχή­σει πιο ισχυ­ρή η φωνή των αγώ­νων, αλλά και της ανυ­πό­τα­κτης, ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς, για να δώ­σου­με από κα­λύ­τε­ρες θέ­σεις τις μάχες την επο­μέ­νη των εκλο­γών. Της αρι­στε­ράς που θα προ­τάσ­σει τους στό­χους της ανα­δια­νο­μής, του φραγ­μού στην διευ­ρυ­νό­με­νη κοι­νω­νι­κή και οι­κο­νο­μι­κή εξου­σία του κε­φα­λαί­ου, της υπε­ρά­σπι­σης των δι­καιω­μά­των, της αντι­πα­ρά­θε­σης με τον ιμπε­ρια­λι­σμό. Με άμε­σους στό­χους πάλης, αλλά και με­τα­βα­τι­κά αι­τή­μα­τα ρήξης με το διευ­θυ­ντή­ριο των Βρυ­ξελ­λών, για δη­μό­σιο τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα, κρα­τι­κο­ποι­ή­σεις στρα­τη­γι­κών επι­χει­ρή­σε­ων με κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο, δια­γρα­φή του δη­μό­σιου χρέ­ους, σει­σά­χθεια για το ιδιω­τι­κό χρέος των φτω­χό­τε­ρων στρω­μά­των, που θα ανοί­γουν δρό­μους για ευ­ρύ­τε­ρες ανα­τρο­πές στους συ­σχε­τι­σμούς.

Δεν είναι τυ­χαία η λυσ­σα­λέα επί­θε­ση που έχουν εξα­πο­λύ­σει τα κέ­ντρα εξου­σί­ας, η οι­κο­νο­μι­κή και πο­λι­τι­κή ελίτ, στο Μέ­ΡΑ­25 – Συμ­μα­χία για τη Ρήξη. Η επί­θε­ση αυτή και η προ­σπά­θεια να πα­ρου­σια­στεί η ύπαρ­ξη εναλ­λα­κτι­κής πρό­τα­σης ως κα­ρι­κα­τού­ρας, γί­νε­ται γιατί γνω­ρί­ζουν ότι η μα­ζι­κή έκ­φρα­ση στις εκλο­γές ενός πο­λι­τι­κού ρεύ­μα­τος υπε­ρά­σπι­σης των δι­καιω­μά­των του λαού και της νε­ο­λαί­ας που να σπάει το ΤΙΝΑ, συ­νι­στά το σο­βα­ρό­τε­ρο κίν­δυ­νο για το σύ­στη­μα. Μια τέ­τοια εξέ­λι­ξη θα δυ­σκο­λέ­ψει το έργο οποιασ­δή­πο­τε μνη­μο­νια­κής κυ­βέρ­νη­σης, με οποια­δή­πο­τε σύν­θε­ση, μπο­ρεί να εμπο­δί­σει την υφαρ­πα­γή νέας αυ­το­δυ­να­μί­ας από την ΝΔ, αλλά και την ανά­δει­ξη στα­θε­ρών και ισχυ­ρών μνη­μο­νια­κών κυ­βερ­νή­σε­ων και θα ενι­σχύ­σει την αυ­το­πε­ποί­θη­ση του κό­σμου που αγω­νί­ζε­ται. 

Εκτι­μού­με ότι το Μέ­ΡΑ­25 – Συμ­μα­χία για τη Ρήξη επι­διώ­κει και μπο­ρεί να εκ­προ­σω­πή­σει ένα τέ­τοιο ρεύμα. Το πρό­γραμ­μα της Συμ­μα­χί­ας προ­ω­θεί τις ρή­ξεις που είναι ανα­γκαί­ες σή­με­ρα για να ανοί­ξουν οι δρό­μοι για ακόμη με­γα­λύ­τε­ρες πο­λι­τι­κές και κι­νη­μα­τι­κές τομές, που έρ­χο­νται σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τους μη­χα­νι­σμούς που επι­βά­λουν τις αντι­λαϊ­κές πο­λι­τι­κές (ευρώ, ιμπε­ρια­λι­σμός, χρέος), ενώ η δια­τή­ρη­ση της πο­λι­τι­κής, ορ­γα­νω­τι­κής και ιδε­ο­λο­γι­κής αυ­το­τέ­λειας των δυ­νά­με­ων που την συ­να­πο­τε­λούν, εξα­σφα­λί­ζει όρους σε­βα­σμού και ισο­τι­μί­ας. Αντί­θε­τα, οι αό­ρι­στες επι­κλή­σεις της «δευ­τέ­ρας σο­σια­λι­στι­κής πα­ρου­σί­ας», η απόρ­ρι­ψη με­τα­βα­τι­κών και εφι­κτών στό­χων, αλλά και ο διαρ­κής κα­τα­κερ­μα­τι­σμός, ανα­πα­ρά­γουν και βα­θαί­νουν την απο­γο­ή­τευ­ση. 

Όλοι οι με­γά­λοι αγώ­νες που έβα­λαν φραγ­μό στην επι­θε­τι­κό­τη­τα της κυ­βέρ­νη­σης γεν­νή­θη­καν μέσα από την ενό­τη­τα των δυ­νά­με­ων της αγω­νι­στι­κής αρι­στε­ράς και τη συ­σπεί­ρω­ση γύρω από τους στό­χους αγώνα. Αυτό πρέ­πει να γίνει και σή­με­ρα, για να μπο­ρέ­σει να εκ­φρα­στεί ολο­έ­να και πιο μα­ζι­κά μια ηχηρή αντι­πο­λί­τευ­ση που θα σπά­σει τους συ­στη­μι­κούς συ­σχε­τι­σμούς και τη μνη­μο­νια­κή μο­νο­φω­νία, που θα απο­τε­λεί ηχείο για τους αγώ­νες της επό­με­νης ημέ­ρας, τους αγώ­νες των ερ­γα­ζο­μέ­νων κα της νε­ο­λαί­ας για αξιο­πρέ­πεια, τους αγώ­νες για το πε­ρι­βάλ­λον, τις αντι­στά­σεις στον αυ­ταρ­χι­σμό και την κα­τα­στο­λή, τους αγώ­νες των γυ­ναι­κών και των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ ατό­μων για ισό­τη­τα και δι­καιώ­μα­τα.

*Γραμ­μα­τέ­ας της ΛΑΕ – ΑΑ, υπο­ψή­φια βου­λεύ­τρια Α’ Αθή­νας