*σύνθημα από τις διαδηλώσεις στην εξέγερση του Δεκέμβρη το 2008
Βράδυ Σαββάτου, 6 Δεκεμβρίου 2008. Ένα sms καλεί σε πορεία την Κυριακή. Ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκωνέας μόλις είχε δολοφονήσει τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Από την επόμενη μέρα τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο για τη νεολαία. Η εξέγερση της γενιάς μας, που διέψευσε περίτρανα τα ιδεολογήματα περί «γενιάς του καναπέ και του φραπέ». Η εξέγερση μιας γενιάς που έβλεπε το μέλλον της πιο μαύρο από το παρόν της. Μιας γενιάς που είδε τη δολοφονία της στο πρόσωπο του δολοφονημένου Αλέξη.
Ήταν μια εξέγερση που κατάφερε να φέρει μαζί στους δρόμους όλους αυτούς που μέχρι τότε δεν είχαν φωνή και εκπροσώπηση, μαθητές, φοιτητές, ανέργους, μετανάστες. Απέναντι στην τότε κυβέρνηση του Καραμανλή που χάριζε 28 δις στις τράπεζες, η κρατική δολοφονία του Γρηγορόπουλου βρήκε μαζική κινηματική απάντηση.
H εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, αποτέλεσε τομή για τους νεολαιίστικους αγώνες. Τότε βγήκαν στην επιφάνεια με τον πιο σκληρό, αυθόρμητο και μαχητικό τρόπο όλα τα προβλήματα της σύγχρονης νεολαίας, έχοντας στο υπόβαθρο την καπιταλιστική κρίση που ήταν στις αρχές της. Η νεολαία έβαλε στο στόχαστρο συνολικά την καπιταλιστική κοινωνία, δείχνοντας πρωτοφανή μαχητικότητα, θέτοντας εμφατικά τα ζητήματα της αυτοοργάνωσης και της πολιτικής συμμετοχής.
Στην αυγή της καπιταλιστικής κρίσης, η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν «εικόνα από το μέλλον». Μια εικόνα από το μέλλον όχι μόνο σε επίπεδο μαχητικότητας στο δρόμο και μορφών δράσης-οργάνωσης του κινήματος αλλά, πιο σημαντικά, με την έννοια ότι ήταν η πρώτη, μαζικής κλίμακας αμφισβήτηση και διάρρηξη της αστικής ηγεμονίας.
Όσο και αν κάποιοι θέλουν να ξεγράψουν την εξέγερση της νεολαίας ταυτίζοντάς την με ζημιές και ταραχές δεν πρόκειται να το καταφέρουν, γιατί θα είμαστε εδώ κάθε χρόνο να τους θυμίζουμε ότι οι εξεγέρσεις είναι δίκαιες. Μα πέρα από δίκαιες είναι και μονόδρομος. Μονόδρομος με την έννοια ότι μόνο μέσα από από μαζικούς, μαχητικούς και ανυποχώρητους αγώνες μπορούμε να γκρεμίσουμε το ακραία αυταρχικό και αντιδημοκρατικό μνημονιακό καθεστώς που τρομοκρατεί και καταδικάζει τη γενιά μας στην ανέχεια και την εξαθλίωση.
Η 6η Δεκέμβρη δεν είναι μνημόσυνο και μέρα πένθους. Είναι μέρα αντίστασης και μνήμης. Μια μέρα-φόρος τιμής στη μεγαλύτερη εξέγερση της γενιάς μας. Ραντεβού στους δρόμους να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας έχουν κλέψει. Να διεκδικήσουμε τις ζωές μας και το μέλλον μας!
