Να συνεχίσουμε μετωπικά και αριστερά
Το πανελλαδικό διήμερο της Αριστερής Ενότητας (ΑΡΕΝ) πραγματοποιήθηκε φέτος το Σαββατοκύριακο 3-4 Νοέμβρη. Δυστυχώς, για μία φορά ακόμη παρουσιάστηκε κατώτερο των προσδοκιών και της ανάγκης για ουσιαστική συζήτηση, ώστε να αποτελέσει τομή στα μέχρι τώρα δεδομένα και να παίξει έναν προωθητικό ρόλο για τη φοιτητική Αριστερά εν γένει.
Όσον αφορά την πολιτική συγκυρία, είναι δεδομένο πως η συνέχεια των πολιτικών των μνημονίων και οι αλλαγές που αυτά επιφέρουν στις σχολές μας, οδηγούν το σημερινό πανεπιστήμιο σε τεράστια προβλήματα υποχρηματοδότησης, αλλά και συνολικότερης επίθεσης στα επαγγελματικά δικαιώματα. Η διάσπαση του ΦΠΨ, οι συγχωνεύσεις των ΤΕΙ και η «πανεπιστημιοποίησή» τους, αλλά και πολλές ακόμη αλλαγές ανατρέπουν άρδην την εικόνα των ελληνικών πανεπιστημίων.
Η συζήτηση κινήθηκε επίσης γύρω από τη διεθνή συγκυρία και τα επικίνδυνα παιχνίδια των ιμπεριαλισμών στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, με έμφαση στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και τους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης. Φάνηκε να είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι εξελίξεις αυτές έχουν μετατοπίσει τη συζήτηση προς τα δεξιά, ορίζοντας ένα διαφορετικό κλίμα και μέσα στις σχολές, ενισχύοντας την ήδη επικρατούσα τάση των φοιτητών προς την αποστροφή από την πολιτική.
Στο επίπεδο του σχεδιασμού των σχημάτων της ΑΡΕΝ, η δικτύωση προσπάθησε να κάνει έναν απολογισμό του προηγούμενου διαστήματος και να ορίσει εκ νέου τον πολιτικό σχεδιασμό της. Δυστυχώς, φαίνεται ότι η δυσκολία της εποχής και το κλίμα μέσα στις σχολές πιέζει και τις ίδιες τις αριστερές δυνάμεις σε πιο μετριοπαθείς τοποθετήσεις, αναθεωρώντας ουσιαστικά πλήρως τις πρακτικές του φοιτητικού συνδικαλισμού, οδηγώντας την στο να αναζητεί συνεχώς νέους τρόπους παρέμβασης (με αρκετά θολά επιχειρήματα), αλλά και οπισθοχωρήσεις (θεματικές συνελεύσεις, συνελεύσεις ετών κλπ).
Ως Κόκκινο Δίκτυο στις σχολές, δώσαμε έμφαση στη διατήρηση της παρουσίας των σχημάτων της ΑΡΕΝ μέσα στα πανεπιστήμια, χωρίς να απομακρύνεται από τα μέσα με τα οποία η Αριστερά κατάφερε να εδραιωθεί και να παίξει καθοριστικό ρόλο στο φοιτητικό κίνημα. Στο πλαίσιο της συζήτησης για τη μετωπική συνεργασία της φοιτητικής Αριστεράς έχει φανεί τα τελευταία τρία χρόνια, καθώς έχουν επιχειρηθεί κοινά σχήματα και κατεβάσματα στις φοιτητικές εκλογές, ότι έχει συγκροτηθεί ένα πολύ σημαντικό μπλοκ μερίδας της φοιτητικής Αριστεράς, το οποίο έχει καταφέρει με ισότιμους όρους να δημιουργήσει πετυχημένα εγχειρήματα.
Στην αντίθετη πλευρά, μία μερίδα των ΕΑΑΚ, με σεχταριστική λογική, αντιμετωπίζει τη μετωπική συμπόρευση με μαξιμαλισμό και μικροηγεμονικές πρακτικές. Σε αυτή την κατάσταση, η ΑΡΕΝ οφείλει να παίξει καθοριστικό ρόλο, παίρνοντας σημαντικές πρωτοβουλίες προς την αποφυγή του τέλματος στο οποίο έχει εκπέσει η φοιτητική Αριστερά. Δυστυχώς, η πλειοψηφούσα τάση μέσα στο πανελλαδικό διήμερο απέφυγε να ορίσει μία εναλλακτική λύση, κάνοντας βήματα πίσω ως προς τη μετωπική συμπόρευση των φοιτητικών σχημάτων της Αριστεράς. Για ακόμη μία φορά ήρθαμε αντιμέτωποι με τοποθετήσεις που στερούνταν πολιτικών κριτηρίων, με τις οποίες η ΑΡΕΝ αδυνατεί να έχει καθοριστικό ρόλο στο προχώρημα της συζήτησης το επόμενο διάστημα.
Η εικόνα του πανελλαδικού διημέρου ήταν χωρίς μαζικότητα και η συζήτηση «χλιαρή» και χαρακτηρίστηκε κυρίως από την αδυναμία να αντιμετωπίσει ουσιαστικά τα ζητήματα και να καταλήξει σε συγκεκριμένο σχεδιασμό και καθήκοντα που θα οδηγούσαν σε πρωτοβουλίες με στόχο τη δημιουργία εναλλακτικής πρότασης για τους φοιτητικούς συλλόγους. Εάν αυτή η κατάσταση δεν «ανατραπεί», είναι αμφίβολο το εάν η ΑΡΕΝ θα μπορέσει να παίξει κάποιον ουσιαστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της φοιτητικής Αριστεράς.
Σε αντίθεση με τη συζήτηση που διεξήχθη, οι ίδιες οι σχολές στις οποίες παρεμβαίνει η δικτύωση της ΑΡΕΝ, δέχονται δριμεία επίθεση της κυβέρνησης τόσο στα επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά και στο ίδιο το άσυλο το οποίο ανοίγει εκ νέου με ακόμη πιο αντιδραστικούς όρους απ’ ό,τι στο παρελθόν. Ακόμη, η χρονιά η οποία εξελίσσεται, φαίνεται ότι θα μετατοπίσει τη συζήτηση των φοιτητών στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής, θέτοντας το δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ και στους κόλπους των φοιτητών/τριών, κάτι το οποίο θέτει ως καθήκον τη δημιουργία εναλλακτικής πρότασης, η οποία αναγκαστικά συνδέεται με την πολιτική προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της φοιτητικής Αριστεράς και το ξεπέρασμα του κατακερματισμού της.
Οφείλουμε ως ΑΡΕΝ να προσπαθήσουμε από την επόμενη κιόλας ημέρα να ορίσουμε, μαζί με τα κομμάτια της φοιτητικής Αριστεράς που «μοιραζόμαστε» τους ίδιους προβληματισμούς, την εναλλακτική μας πρόταση, χτίζοντας αντιστάσεις τόσο μέσα στους κοινωνικούς χώρους, όσο και στην υπόλοιπη κοινωνία, απαντώντας στα προβλήματα των σχολών μαχητικά και οικοδομώντας –και μέσα από αυτή τη διαδικασία– μαζική ριζοσπαστική αριστερή εναλλακτική στο δίλημμα Τσίπρας ή Μητσοτάκης.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
